#با_افزايش_قدرت_حرص_كم_میشود 💥إِذَا كَثُرَتِ آلْمَقْدِرَةُ قَلَّتِ الشَّهْوَةُ 🌎هنگامى كه قدرت بر چيزى فزونى يابد علاقه به آن كم مى‌شود» ✍چيزى كه در دسترس انسان باشد و هر زمان بخواهد به آن برسد، نه براى ذخيره كردن آن دست و پا مى‌زند، نه به علّت ازدست دادنش اضطراب دارد و اى بسا با بى‌اعتنايى به آن نگاه كند و حتى گاه از آن سير و ملول شود؛ ولى به عكس، چيزى كه در دسترس او نيست يا به زحمت پيدا مى‌شود به آن علاقه نشان مى‌دهد و گاه اصرار دارد بيش از مقدار حاجت خود از آن ذخيره كند. به همين دليل هنگامى كه چيزى از مواد غذايى كم مى‌شود، مردم به فروشگاه‌ها هجوم مى‌برند و هركس چند برابر نيازش خريدارى مى‌كند و براثر آن، نوعى قحطى مصنوعى حاصل مى‌گردد. در اين‌گونه موارد اگر مديران جامعه فروشگاه‌هايى را ـ هرچند به‌طور موقت ـ پر از مواد مذكور كنند هجوم براى خريدن فرو مى‌نشيند و مردم تنها به مقدار حاجت روزانه از آن تهيه مى‌كنند وبازار ، كساد مى‌شود. 📘 #حکمت_245 🔶 @Nahj_Et

#نهج_البلاغه 💠 « ما اعوان و یاران مرگیم و جانمان هدف (عوامل) مرگبار ، با این حال چگونه مى توانیم امید بقا داشته باشیم... » 📘 #حکمت_191 🔶 @Nahj_Et

#نهج_البلاغه 💠انسان به استقبال هیچ روز از عمرش نمى رود جز این که از روز دیگرى از عمرش جدا مى شود» 📘 #حکمت_191 🔶 @Nahj_Et

💡نتیجه ادامه گناه💡 ‌ 🌱 پیشنهاد میکنم این کلیپ رو به اشتراک بزاری تا واسطه‌ای برای رسیدن خیلی‌ها به خدا بشید. استاد #حسینی_قمی #خطبه_192 🔶 @Nahj_Et

ادامه شرحی بر نامه سی و یک نهج‌البلاغه در بخش بیست و یکم تا سى ام یاد مرگ را وسیله بیدارى مى شمرد و از پیمودن راه دنیا پرستان برحذر مى دارد، از گذر سریع و ناخواسته عمر سخن مى گوید و راه هاى تهذیب نفس و پرهیز از آرزوهاى دور و دراز را نشان مى دهد و در ضمن، یک سلسه مسائل مهم اخلاقى را بر مى شمرد و بر آن تأکید مى ورزد. آن گاه از طرز معاشرت با برادران دینى سخن مى گوید و نکات مهمى را در این زمینه یادآور مى شود. بر حفظ حقوق مردم و نیکى به برادران مسلمان تأکید مى کند. سپس اندرزهاى مهمى در زمینه حریص نبودن براى به دست آوردن روزى، بحث مى کند. پس از آن، بخشى از مسائل مهم مربوط به حفظ حرمت زنان و رفتار صحیح با آنها را یادآور مى شود. سپس از مسائل مربوط به مدیریت زندگى و تقسیم کار در میان افراد سخن مى گوید و سرانجام با توصیه به سپردن خویشتن به خدا و درخواست خیر دنیا و آخرت از او، نامه را پایان مى دهد. ادامه دارد.......... #نامه_31 🔶 @Nahj_Et

عاقل كيست؟ #نهج_البلاغه ◽️هُوَ الَّذِي يَضَعُ الشَّيْءَ مَوَاضِعَهُ 🔴عاقل كسى است كه هر چيز را در جاى خود قرار مى دهد. 📘#حکمت_235 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار پرمعناى خود به چهار جمله اشاره مى‌كند و آن را مايۀ خوشبختى انسان مى‌داند كه جملۀ سوم و چهارم آن با حكمت 43 مشترك است. در جملۀ اول و دوم مى‌فرمايد: «خوشا به حال كسى كه (پيوسته) به ياد معاد باشد و براى روز حساب عمل كند»؛ (طُوبَى لِمَنْ‌ ذَكَرَ الْمَعَادَ، وَ عَمِلَ‌ لِلْحِسَابِ‌) . هنگامى كه واژۀ معاد گفته مى‌شود دنيايى در برابر انسان مجسم مى‌گردد كه در آن موازين سنجش اعمال برپاست و نامه‌هاى اعمال به دست افراد است؛ گروهى (نيكوكاران) به دست راست و گروهى (بدكاران) به دست چپ؛ همان نامۀ عملى كه ««لاٰ يُغٰادِرُ صَغِيرَةً‌ وَ لاٰ كَبِيرَةً‌ إِلاّٰ أَحْصٰاهٰا»؛ هيچ عمل كوچك و بزرگى از صاحب آن سر نزده مگر اين‌كه در آن احصا شده است» همه از سرنوشت خود نگرانند و اضطراب بر همه حاكم است. #حکمت_44 🔶 @Nahj_Et

#وضع_ساکنان_دنيا #نهج_البلاغه ☀️فَإِنَّمَا مَثَلُکُمْ وَ مَثَلُهَا کَسَفْرسَلَکُوا سَبِيلا فَکَأَنَّهُمْ قَدْ قَطَعُوهُ، وَ أَمُّواعَلَماً فَکَأَنَّهُمْ قَدْ بَلَغُوهُ 🌎شما نسبت به دنيا، به مسافرانى مى مانيد که وقتى گام در جاده نهاده اند، احساس مى کنند به آخر رسيده اند; و تا قصد رسيدن به نشانه اى در (وسط راه) کرده اند، گويى بلافاصله در کنار آن قرار گرفته اند; (آرى، دنيا آنچنان به سرعت مى گذرد که تا چشم بر هم مى زنند همه چيز پايان مى يابد)». 📘#خطبه_99 🔶 @Nahj_Et

#جايگاه_دنيا_و_آخرت 💥أَلاَ وَ إِنَّکُمْ في أَيَّامِ أَمَل مِنْ وَرَائِهِ أَجَلٌ، فَمَنْ عَمِلَ في أَيَّامِ أَمَلِهِ قَبْلَ حُضُورِ أَجَلِهِ فَقَدْ نَفَعَهُ عَمَلُهُ وَ لَمْ يَضرُرْهُ أَجَلُهُ وَ مَنْ قَصَّرَ في أَيَّامِ أَمَلِهِ قَبْلَ حُضُورِ أَجَلِهِ فَقَدْ خَسِرَ عَمَلُهُ وَ ضَرَّهُ أَجَلُهُ. 🌎آگاه باشيد هم اكنون در روزگار آرزوهاييد، كه مرگ را در پى دارد، پس هر كس در ايّام آرزوها، پيش از فرا رسيدن مرگ، عمل نيكو انجام دهد، بهرمند خواهد شد، و مرگ او را زيانى نمى رساند، و آن كس كه در روزهاى آرزوها، پيش از فرارسيدن مرگ كوتاهى كند، زيانكار و مرگ او زيانبار است. 📘 #خطبه_28 🔶 @Nahj_Et

💠أَغْضِ عَلَى الْقَذَى وَ الاَْلَمِ تَرْضَ أَبَداً 🔹«چشم خود را بر خاشاك و رنج ها فرو بند تا هميشه راضى باشى» 🖊اشاره به اين كه زندگى انسان در اين جهان به هر حال آميخته با ناراحتى هايى است و شايد هيچ كس را نتوان پيدا كرد كه از چيزى ناراحت نباشد; گاه مشكلاتى براى خود مى بيند و گاه براى فرزندان و بستگان، يا دوستان، يا همشهريان، يا هموطنان و امثال آن و اگر انسان تاب تحمل هيچ مشكلى را نداشته باشد و در برابر هر مشكلى بى تابى و جزع و فزع كند، هرگز رضايت خاطر و آرامش روح پيدا نخواهد كرد، بنابراين انسان بايد صبور و شكيبا و داراى تحمل باشد تا بتواند آرامش خود را در زندگى حفظ كند #حکمت_213 🔶 @Nahj_Et

💠 امام علی عليه السلام فرمود: 🍃 چه شكننده است خواب براى تصميم هايى كه (انسان) در روز مى گيرد. 📚 نهج البلاغه #حکمت_440 🔶 @Nahj_Et

#شرح_حکمت۱۵۶ ❣امیرالمومنین علیه‌السلام می فرماید: ✨لَمْ يَذْهَبْ مِنْ مَالِكَ مَا وَعَظَكَ 💠آنچه از مال تو از دست مى رود و مايه پند و عبرتت مى گردد در حقيقت از دست نرفته است» ✍كسى كه سرمايه اى در امرى تجارى به كار مى برد و ظاهرا زيان مى كند; اما راه و رسم تجارت را به وسيله آن مى آموزد زيان كرده است؟ و يا كسى كه مالى را در اختيار دوستى مى گذارد تا او را بيازمايد و بعد آن مال از بين مى رود و در آينده از خطرات زيادى محفوظ مى ماند زيان كرده است؟ آيا كسى كه بدون اخذ سند مالى در اختيار كسى مى گذارد و شخص بدهكار انكار مى كند و نتيجه آن اين مى شود كه در آينده هميشه با اسناد محكم اموالش را به ديگران بسپارد خسارت ديده است؟ آيا كسانى كه مثلاً براى يافتن داروى درمان يك بيمارى خطرناك مانند سرطان، سال ها اموالى را هزينه مى كنند و به جايى نمى رسند ، ولى سرانجام موفق به كشف آن مى شوند ضرر كرداند. ✔️اين سخن منحصر به صرف مال و ثروت نيست. از دست دادن نعمت هاى ديگر كه سبب بيدارى و هشيارى انسان مى گردد نيز در واقع ضرر و زيان محسوب نمى شود. #حکمت_156 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السلام در اين عبارت بسيار كوتاه و پر معنا از بى‌وفايى و كوتاهى عمر دنيا سخن مى‌گويد و مى‌فرمايد: «كوچ كردن (از دنيا) سريع است»؛ (الرَّحِيلُ‌ وَشِيكٌ‌) . «رحيل» به معناى هر گونه كوچ كردن است ولى در اينجا با قرائن حاليه به كوچ كردن از دنياى زودگذر اشاره دارد. اين واژه گاه به معناى اسم مصدر آمده است؛ مانند كلام بالا و گاه معناى صفت مشبهه را مى‌رساند؛ مثلاً شترى را به عنوان رحيل توصيف مى‌كنند يعنى شتابنده و «وشيك» از مادۀ «وشك» (بر وزن اشك) به معناى سرعت گرفتن در سير است. بعضى از شارحان گفته‌اند «وشيك» آن است كه سرعتش بسيار شديد و عجيب باشد. از مسائلى كه همه مى‌دانند و غالباً از آن غافلند كوتاهى عمر دنياست؛ گويى تا چشم بر هم زنى كودكان جوان و جوانان پير و پيران از صحنه خارج مى‌شوند. بارها افرادى را ديده‌ايم كه گرد و غبار پيرى بر رخسار آنها نشسته و ضعف سراسر وجودشان را فراگرفته و با قدى خميده عصا زنان به زحمت راه مى‌روند مى‌گوييم: عجب ديروز جوان شاداب و راست‌قامت و قوى‌پنجه‌اى بود چه زود پير شد. تازه اين در صورتى است كه رحيل در زمانى پيرى فرا رسد وگرنه بسيارند كسانى كه در كودكى يا جوانى بر اثر حوادث مختلفى چشم از دنيا مى‌پوشند. #حکمت_187 🔶 @Nahj_Et

💠🔹نه تنها انسان‌ها به سرعت از اين جهان كوچ مى‌كنند، قدرت‌ها و سلطنت‌ها و حكومت‌ها هم بسيار زود زوال مى‌پذيرند. ابن ابى‌الحديد تشبيهى براى دنيا از بعضى از حكما نقل كرده مى‌گويد: پيش از آنكه به دنيا بياييم عدمى بوده است مستمر و بعد از كوچ كردن ما از اين دنيا باز به ظاهر عدمى است مستمر و عمر ما در اين ميان مانند برقى است كه در يك شب ظلمانى در بيابانى تاريك از ابرى مى‌جهد و بى‌درنگ خاموش مى‌شود. از آن مهم‌تر تشبيهاتى است كه قرآن مجيد براى زندگى دنيا كرده است و مى‌گويد: «وَ اِضْرِبْ‌ لَهُمْ‌ مَثَلَ‌ اَلْحَيٰاةِ‌ اَلدُّنْيٰا كَمٰاءٍ‌ أَنْزَلْنٰاهُ‌ مِنَ‌ اَلسَّمٰاءِ‌ فَاخْتَلَطَ بِهِ‌ نَبٰاتُ‌ اَلْأَرْضِ‌ فَأَصْبَحَ‌ هَشِيماً تَذْرُوهُ‌ اَلرِّيٰاحُ‌ وَ كٰانَ‌ اَللّٰهُ‌ عَلىٰ‌ كُلِّ‌ شَيْ‌ءٍ‌ مُقْتَدِراً» ؛ (اى پيامبر!) زندگى دنيا را براى آنان به آبى تشبيه كن كه از آسمان فرو مى‌فرستيم؛ و به وسيله آن، گياهان زمين (سرسبز مى‌شود و) در هم فرو مى‌رود؛ امّا بعد از مدتى مى‌خشكد؛ به‌گونه‌اى كه بادها آن را به هر سو پراكنده مى‌كند؛ و خداوند بر همه چيز تواناست!» #حکمت_187 🔶 @Nahj_Et

🌴حضرت علی علیه‌السلام ✉️ادامه نامه سی و یک به حضرت مجتبی ۶- ضرورت توجه به معنویّات پسرم در وصیّت من درست بیندیش، بدان که در اختیار دارنده مرگ همان است که زندگی در دست او، و پدید آورنده موجودات است، همو می‏میراند، و نابود کننده همان است که دوباره زنده می‏کند، و آن که بیمار می‏کند شفا نیز می‏دهد، بدان که دنیا جاودانه نیست، و آنگونه که خدا خواسته است برقرار است، از عطا کردن نعمت‏ها، و انواع آزمایش‏ها، و پاداش دادن در معاد، و یا آنچه را که او خواسته است و تو نمی‏دانی. اگر در باره جهان، و تحوّلات روزگار مشکلی برای تو پدید آمد آن را به عدم آگاهی ارتباط ده، زیرا تو ابتدا با ناآگاهی متولّد شدی و سپس علوم را فرا گرفتی، و چه بسیار است آنچه را که نمی‏دانی و خدا می‏داند، که اندیشه‏ات سرگردان، و بینش تو در آن راه ندارد، سپس آنها را می‏شناسی. پس به قدرتی پناه بر که تو را آفریده، روزی داده، و اعتدال در اندام تو آورده است، بندگی تو فقط برای او باشد، و تنها اشتیاق او را داشته باش، و تنها از او بترس. بدان پسرم هیچ کس چون رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم از خدا آگاهی نداده است، رهبری او را پذیرا باش، و برای رستگاری، راهنمایی او را بپذیر، همانا من از هیچ اندرزی برای تو کوتاهی نکردم، و تو هر قدر کوشش کنی، و به اصلاح خویش بیندیشی، همانند پدرت نمی‏توانی باشی. پسرم اگر خدا شریکی داشت، پیامبران او نیز به سوی تو می‏آمدند، و آثار قدرتش را می‏دیدی، و کردار و صفاتش را می‏شناختی، امّا خدا، خدایی است یگانه، همانگونه که خود توصیف کرد، هیچ کس در مملکت داری او نزاعی ندارد، نابود شدنی نیست، و همواره بوده است، اوّل هر چیزی است که آغاز ندارد، و آخر هر چیزی که پایان نخواهد داشت، برتر از آن است که قدرت پروردگاری او را فکر و اندیشه درک کند. حال که این حقیقت را دریافتی، در عمل بکوش آن چنانکه همانند تو سزاوار است بکوشد، که منزلت آن اندک، و توانایی‏اش ضعیف، و ناتوانی‏اش بسیار، و اطاعت خدا را مشتاق، و از عذابش ترسان، و از خشم او گریزان است، زیرا خدا تو را جز به نیکوکاری فرمان نداده، و جز از زشتی‏ها نهی نفرموده است. ادامه دارد......... #نامه_31 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه و هشدار دهنده به چهار نكتۀ مهم اشاره مى‌كند كه بر محور چهار واژۀ معنادار: «مستدرج»، «مغرور»، «مفتون» و «املاء» دور مى‌زند. مى‌فرمايد: «چه بسيارند كسانى كه به وسيلۀ نعمتى كه به آنها داده شده غافل مى‌شوند و به سبب پرده‌پوشى خدا بر آنها مغرور مى‌گردند و بر اثر تعريف و تمجيد از آنان فريب مى‌خورند و خداوند هيچ كس را به چيزى مانند مهلت دادن (و ادامۀ نعمت‌ها و ترك عقوبت) آزمايش نكرده است»؛ (كَمْ‌ مِنْ‌ مُسْتَدْرَجٍ‌ بِالْإِحْسَانِ‌ إِلَيْهِ‌، وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَيْهِ‌، وَ مَفْتُونٍ‌ بِحُسْنِ‌ الْقَوْلِ‌ فِيهِ‌! وَ مَا ابْتَلَى اللَّهُ‌ أَحَداً بِمِثْلِ‌ الْإِمْلَاءِ‌ لَهُ‌) . «مستدرج» از ريشۀ «استدراج» به معناى چيزى را تدريجاً به سمت و سويى بردن آمده است. در قرآن مجيد اين تعبير در دو آيه (182 سورۀ «اعراف»، و 44 سورۀ «قلم») ذكر شده و مفهوم آن در هر دو مورد يكى است و آن اين‌كه كسى را مرحله به مرحله بدون اين‌كه خود متوجه شود در دام مجازات گرفتار كنند درست مثل اين‌كه كسى از بيراهه به سوى پرتگاه مى‌رود اما نه تنها او را از اين كار نهى نكنيم بلكه به دليل آنكه مستحق مجازات و كيفر است او را نيز تشويق كنيم #حکمت_116 🔶 @Nahj_Et

💠 امام علی عليه السلام در سخنى كه بين او و مردى به نام غالب بن صعصعه، پدر فرزدق، رد و بدل شد چنين فرمود: 🔹شتران فراوانت چه شدند؟ غالب عرض كرد: اى اميرمؤمنان! حقوق واجب (اداى زكات)، آن‏ها را پراكنده ساخت (و چيز چندانى براى من باقى نمانده است). 🍃 امام عليه السلام فرمود: اين بهترين راه مصرف آن‏ها بود. 📚 نهج البلاغه #حکمت_446 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار بسيار كوتاه و پرمعنايش به اهميت دوستان صميمى اشاره كرده مى‌فرمايد: «از دست دادن دوستان غربت است»؛ (فَقْدُ الْأَحِبَّةِ‌ غُرْبَةٌ‌) . روشن است كه انسان در وطن علاقه‌هاى فراوانى دارد؛ كه در مسائل مادى و معنوى از آنها بهره مى‌گيرد و احساس تنهايى نمى‌كند چون در وطن خويش است و در مشكلات بدون پناه نيست، آرامش خاطر دارد و احساس امنيت مى‌كند؛ ولى در غربت و دورى از وطن همۀ اينها را از دست مى‌دهد، خود را تنهاى تنها مى‌بيند؛ بدون يار و ياور و بى پناه و بدون آرامش. امام مى‌فرمايد: انسان اگر در وطن خويش هم باشد ولى دوستان را از دست دهد گويى در غربت و دور از وطن است. همين مضمون در نامۀ 31 كه اندرزنامۀ امام به فرزند دلبندش امام حسن مجتبى عليه السلام است به صورت ديگرى نقل شده فرمود: «الْغَريٖبُ‌ مَنْ‌ لَيْسَ‌ لَهُ‌ حَبيٖبٌ‌؛ غريب كسى است كه دوستى ندارد» #حکمت_65 🔶 @Nahj_Et

🔴از دَرهم شدن جواب‌ها بپرهيزيد #نهج_البلاغه ◽️إِذَا ازْدَحَمَ آلْجَوَابُ خَفِيَ الصَّوَابُ 💠«هنگامى كه جواب‌ها زياد (و دَرهم) شوند حق مخفى مى‌گردد» 📘#حکمت_243 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه يكى از نشانه‌هاى ضعف دوستى و صداقت را بيان كرده مى‌فرمايد: «حسادت (به دوست) دليل بيمارى دوستى است»؛ (حَسَدُ الصَّدِيقِ‌ مِنْ‌ سُقْمِ‌ الْمَوَدَّةِ‌) . «سقم» (به ضم و فتح سين) به معناى بيمارى است. روشن است دوستى وقتى سالم و خالى از غل و غش است كه انسان آنچه را براى خود مى‌خواهد براى دوستش نيز بخواهد و آنچه را براى خويش ناخوش دارد براى دوستش نيز ناخوش دارد و در بعضى از روايات آمده كه حد اقل مودت و دوستى همين است. با اين حال چگونه ممكن است دوستى با حسد جمع شود. حسد به معناى انتظار زوال نعمت از ديگرى است و تفاوت آن با رقابت و تنافس اين است كه حسود، خواهان زوال نعمت از ديگرى است؛ ولى در رقابت، تنافس و غبطه، شخص سعى مى‌كند خود را به پاى ديگرى برساند بى‌آنكه بخواهد چيزى از او كاسته شود. دوست واقعى كسى است كه خواهان پيشرفت و ترقى دوست خود باشد، هرچند تلاش كند خودش نيز به پيشرفت و ترقى برسد، بنابراين آن كس كه چنين نيست دوست واقعى نيست و يا به بيان امام عليه السلام دوستى او گرفتار بيمارى است #حکمت_218 🔶 @Nahj_Et

🔷تفاوت عاقل و احمق 🔹آنچه امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه بيان فرموده كنايه زيبايى است درباره كسانى كه سنجيده يا نسنجيده سخن مى گويند مى فرمايد: «زبان عاقل پشت قلب او قرار دارد در حالى كه قلب احمق پشت زبان اوست»؛ (لِسَانُ‌ الْعَاقِلِ‌ وَرَاءَ‌ قَلْبِهِ‌، وَ قَلْبُ‌ الْأَحْمَقِ‌ وَرَاءَ‌ لِسَانِهِ‌) . اشاره به اين‌كه انسان عاقل نخست انديشه مى كند سپس سخن مى گويد در حالى كه احمق نخست سخن مى گويد و بعد در انديشه فرو مى رود به همين دليل سخنان عاقل حساب شده، موزون، مفيد و سنجيده است؛ ولى سخنان احمق ناموزون و گاه خطرناك و بر زيان خود او. #حکمت_40 🔶 @Nahj_Et

☀️ #امیرالمؤمنین‌ علی علیه السلام : 💥 وَ قَالَ (عليه السلام): وَ إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ يُدْخِلُ بِصِدْقِ النِّيَّةِ وَ السَّرِيرَةِ الصَّالِحَةِ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ الْجَنَّةَ. 🌟 شرط ورود به بهشت : و خدای سبحان به خاطر نیت راست، و درون پاك، هر كس از بندگانش را كه بخواهد وارد بهشت خواهد كرد. 📚#حکمت_42 🔶 @Nahj_Et

#نکوهش.دنیا ⬅ 👈 وَ قَالَ (عليه السلام): إِذَا أَقْبَلَتِ الدُّنْيَا عَلَي أَحَدٍ أَعَارَتْهُ مَحَاسِنَ غَيْرِهِ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ عَنْهُ سَلَبَتْهُ مَحَاسِنَ نَفْسِهِ. 📿 و درود خدا بر او فرمود: 🏆 چون دنیا به كسی روی آورد 🍃 نیكیهای دیگران را به او عاریت دهد 🌓 و چون از او روی برگرداند 🎃 خوبیهای او را نیز برباید. #حکمت_8 🔶 @Nahj_Et

امام خامنه ای: کلام.علی علیه السلام دنیا را در مقابل خودش به اعجاب وا می‌دارد! ما از اهلبیت (علیهم ‌السلام) چیزهای زیادی داریم؛ چیزهایی است که اگر امروز عرضه بشود، دنیا را واقعا در مقابل خودش به اعجاب وا می‌دارد؛ مثل این نهج.البلاغه. روی نهج‌البلاغه کار بشود، نکات مهمش برداشته بشود، تفکیک بشود، مطالبش تفسیر و حلاجی بشود، در روایات فحص بشود. این‌ قدر ما معارف.عالیه داریم که امروز بشر محتاج آنهاست. اینها از زبان اهلبیت، به عنوان بیان اهلبیت و به عنوان اسلامی است که اهلبیت معرفی می‌کنند. پس، ترویج افکار اهلبیت هم یک نکته است. بیانات در دیدار با اعضای شورای عالی مجمع جهانی اهلبیت علیهم السلام 04/07/1370 🔶 @Nahj_Et

🌸 امیرالمؤمنین علی علیه السلام: 🌺 «لَیسَ جَزاءُ مَن سَرَّکَ أن تَسُوءَهُ» 🌳 پاداش آن که تو را شادمان کرد 🌷 آن نیست که اندوهگینش سازی. 📚 نهج البلاغه/قسمتی از #نامه_31 🔶 @Nahj_Et

💠🔹همين عبارت با شرح جالبى در خطبۀ 176 آمده است و در حديثى از رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم: «إنَّ‌ لِسٰانُ‌ الْمُؤمِنِ‌ وَرٰاءَ‌ قَلْبِهِ‌ فَإذٰا أرٰادَ أنْ‌ يَتَكَلَّمَ‌ بِشَىْ‌ءٍ‌ تَدَبِّرُهُ‌ بِقَلْبِهِ‌ ثُمَّ‌ أمْضٰاهُ‌ بِلِسٰانِهِ‌ وَ إنَّ‌ لِسٰانُ‌ الْمُنٰافِقِ‌ أمٰامَ‌ قَلْبِهِ‌ فَإذٰا هَمَّ‌ بِشَىْ‌ءٍ‌ أمْضٰاهُ‌ بِلِسٰانِهِ‌ وَ لَمْ‌ يَتَدَبَّرَه بِقَلْبِهِ‌؛ زبان انسان با ايمان پشت قلب (و فكر) او است، لذا هنگامى كه مى‌خواهد سخنى بگويد نخست در آن تدبّر مى‌كند سپس بر زبانش جارى مى‌سازد، ولى زبان منافق جلو قلب او است، لذا هنگامى كه تصميم به چيزى مى‌گيرد بدون هيچ‌گونه تدبّر بر زبانش جارى مى‌سازد». از آنجا كه على عليه السلام باب علم پيامبر صلى الله عليه و آله است اين سخن را از او آموخته است. امام حسن عسكرى عليه السلام اين سخن را با عبارت لطيف ديگرى بيان فرموده: «قَلْبُ‌ الْأحْمَقِ‌ في فَمِهِ‌ وَفَمِ‌ الْحَكيٖمِ‌ في قَلْبِهِ‌؛ قلب (و فكر) احمق در دهان او و دهان شخص حكيم در قلب اوست!». #حکمت_40 🔶 @Nahj_Et

قسمت پایانی شرحی بر نامه سی و یکم نهج‌البلاغه با توجّه به آنچه گفته شد، خوانندگان عزیز تصدیق مى کنند که تا چه حد محتواى این نامه از نظر تربیت نفوس، فوق العاده داراى اهمّیّت است. نکته دیگرى که توجّه به آن در اینجا لازم است این که مخاطب در این نامه، طبق غالب متون نهج البلاغه، امام حسن مجتبى(علیه السلام) است و در اکثر طرق این نامه (که به گفته علاّمه تسترى در شرح این نامه به پنج طریق بالغ مى شود) مخاطب آن حضرت است و تنها در یکى از طرق روایت این نامه، مخاطب محمد بن حنفیه شمرده شده است. بعضى از شارحان تأکید بر مطلب دوم دارند که مخاطب محمد بن حفنیه است و ظاهراً دلیلشان این است که بعضى از تعبیرات این نامه نسبت به مخاطب خود با مقام عصمت امام سازگار نیست در حالى که مى دانیم این گونه تعبیرات در مقام اندرز و نصیحت پدرانه به فرزند، مطلبى رایج است. مهم این است که گرچه مخاطب در این نامه یک نفر است; ولى هدف همه شیعیان و مسلمانان جهان، بلکه همه فرزندان آدم اند. گویى امام(علیه السلام)به عنوان پدر همه انسان ها سخن مى گوید و مخاطبش امام حسن(علیه السلام) به عنوان همه فرزندان، مورد نظر است. اینکه بعضى گفته اند امام(علیه السلام) با توجّه به مقام والاى امامت و عصمت نیاز به نصیحت و اندرز ندارد اشتباه بزرگى است، زیرا مقام والاى امامت و عصمت هرگز با تأکید بر مسائل مهم اخلاقى منافات ندارد. به همین دلیل در آن زمان که امام(علیه السلام)در بستر شهادت افتاده بود فرزندانش امام حسن و امام حسین(علیهما السلام) را با نام، مخاطب قرار داد و دستوراتى به آنها فرمود که از آن غافل نبودند. #نامه_31 🔶 @Nahj_Et