❇️ نشانه های اهل بهشت 🌷امام صادق علیه السلام: اِنَّ لاِهْلِ الْجَنَّةِ اَرْبَعَ عَلاماتٍ: وَجْهٌ مُنْبَسِطٌ وَ لِسانٌ لَطیفٌ وَ قَلْبٌ رَحیمٌ وَ یدٌ مُعْطیةٌ؛ 🍃بهشتیان چهار نشانه دارند: 1.روی گشاده، 2.زبان نرم 3.دل مهربان ، 4.دستِ دهنده. 📚امالی طوسی ص ۶۸۳

✨ 🍃ادامه تفسیر سوره آل عمران 🌷آیه ۵۲ پایدارى حواریون مسیح(علیه السلام) این آیات، همچنان بحث هاى مربوط به دعوت مسیح(علیه السلام) و سرگذشت زندگى او را ادامه مى دهد. مطابق پیشگویى و بشارت موسى(علیه السلام)، جمعیت یهود، قبل از آمدن عیسى(علیه السلام)منتظر ظهور او بودند، اما هنگامى که ظاهر گشت و منافع نامشروع جمعى از منحرفان بنى اسرائیل به خطر افتاد، تنها گروه محدودى گرد مسیح(علیه السلام) را گرفتند، و کسانى که احتمال مى دادند: پیروى از آئین او موقعیت و مقام و منافع آنها را به خطر مى اندازند، از پذیرفتن آن سرپیچى کردند. آیه نخست ناظر به همین معنى است، مى گوید: هنگامى که عیسى(علیه السلام)احساس کفر (و مخالفت) از آنها کرد، گفت: چه کسانى یاور من به سوى خدا (براى تبلیغ آئین او) خواهند بود ؟ (فَلَمّا أَحَسَّ عیسى مِنْهُمُ الْکُفْرَ قالَ مَنْ أَنْصاری إِلَى اللّهِ).(۱) در اینجا تنها گروه اندکى به این دعوت پاسخ مثبت دادند، اینها همان افراد پاکى بودند که قرآن از آنان به عنوان حَوارِیُّون نام برده است، حواریون (شاگردان ویژه مسیح) گفتند: ما یاوران (آئین) خدا هستیم، به او ایمان آوردیم و تو گواه باش که ما اسلام آورده و تسلیم آئین حق شده ایم (قالَ الْحَوارِیُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللّهِ آمَنّا بِاللّهِ وَ اشْهَدْ بِأَنـّا مُسْلِمُونَ). قابل توجه این که حواریون در پاسخ عیسى(علیه السلام) نگفتند: ما یاور توایم، بلکه براى این که نهایت توحید و اخلاص خود را اثبات کنند و سخن آنان هیچگونه بوى شرک ندهد گفتند: ما یاوران خدائیم، آئین او را یارى مى کنیم و تو را بر این حقیقت گواه مى گیریم، گویا آنها نیز احساس مى کردند در آینده افراد منحرفى ادعاى الوهیت مسیح(علیه السلام) خواهند کرد، و باید به آنها دستاویزى نداد. ضمناً تعبیر به اسلام در آیه فوق، دلیل بر این است که اسلام آئین تمام انبیاء بوده است. و در اینجا بود که حضرت مسیح(علیه السلام) صف دوستان خالص خود را از دشمنان و منافقان جدا ساخت، تا برنامه ریزى او دقیق و منسجم باشد همان کارى که پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) در بیعت عقبه، انجام داد. در آیه بعد، جمله هائى نقل شده که بیانگر نهایت اخلاص حواریون است، آنها پس از قبول دعوت مسیح(علیه السلام) و اعلام آمادگى براى همکارى و کمک به او، ایمان خویش را به پیشگاه خداوند عرضه داشته، گفتند: پروردگارا! ما به آنچه نازل کرده اى ایمان آوردیم و از فرستاده (تو حضرت مسیح) پیروى نمودیم، پس ما را در زمره گواهان بنویس ! (رَبَّنا آمَنّا بِما أَنْزَلْتَ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاکْتُبْنا مَعَ الشّاهِدینَ). آنها نخست ایمان خود را به آنچه نازل شده بود اظهار داشتند، ولى چون ایمان به تنهایى کافى نبود، مسأله عمل به دستورهاى آسمانى و پیروى از مسیح(علیه السلام) را که گواه زنده ایمان راسخ آنها بود، پیش آوردند; زیرا هنگامى که ایمان در روح و جان انسان رسوخ کند، حتماً در عمل او انعکاس مى یابد، و بدون عمل ممکن است تنها یک ایمان پندارى باشد، نه واقعى، سپس، از خدا تقاضا کردند نام آنها را در زمره شاهدان و گواهان که در این جهان، مقام رهبرى امت ها را دارند و در جهان دیگر مقام شفاعت و گواهى بر اعمال را، ثبت نماید. پس از شرح ایمان حواریون ، در سومین آیه، اشاره به نقشه هاى شیطانى یهود کرده، مى گوید: آنها (یهود و سایر دشمنان مسیح براى نابودى او و آیینش) نقشه کشیدند و خداوند (براى حفظ او و آیینش) چاره جویى کرد، و خداوند بهترین چاره جویان است (وَ مَکَرُوا وَ مَکَرَ اللّهُ وَ اللّهُ خَیْرُ الْماکِرینَ). بدیهى است، نقشه هاى خدا بر نقشه هاى همه پیشى مى گیرد; چرا که آنها معلوماتى اندک و محدود دارند و علم خداوند بى پایان است، آنها براى پیاده کردن طرح هاى خود قدرت ناچیزى دارند، در حالى که قدرت او بى پایان است. نکته ها: ۱ ـ حَواریُّون چه کسانى بودند؟ حواریون جمع حَوارىّ از ماده حَوَر به معنى شستن و سفید کردن است و گاهى به هر چیز سفید نیز اطلاق مى شود، و لذا غذاهاى سفید را عرب حوارى مى گوید، و حوریان بهشتى را نیز به این جهت حورى مى گویند: که سفید پوست اند یا سفیدى چشمانشان درخشنده (و سیاهى آن کاملاً سیاه است). درباره علت نامگذارى شاگردان مسیح(علیه السلام) به این نام، احتمالات متعددى داده شده، ولى آنچه نزدیک تر به ذهن مى رسد و در احادیث پیشوایان بزرگ دینى آمده است، این است که: آنها علاوه بر این که قلبى پاک و روحى با صفا داشتند در پاکیزه ساختن و روشن نمودن افکار دیگران و شستشوى مردم از آلودگى و گناه کوشش فراوان داشتند. ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🌹احمد متوسلیان دو ماه پیش از ربوده‌شدن: بعد از جنگ با صدام، آمریکا ما را رها نخواهد کرد... ♦️ سخنان شنیدنی جاویدالاثر حاج احمد متوسلیان در روزهای سخت عملیات آزادسازی خرمشهر

✨🌸#عهد_ثابت یکشنبه ها🌸⚡️ ↩️ اذکار روز،،، 🔸 یا ذالجلال والاکرام 👈100مرتبه 🔶 یا فتاح 👈489مرتبه 🍃🌸🍃🌸🍃 ↩️سوره روز،،، 🔅سوره مبارک " الرحمن " این سوره در دلمنافقین جای نمی گیرد.در روز قیامت از الرحمن میپرسند چی کسی را شفاعت میکنی واو شفاعت گر کسی است که ان را خوانده باشد و وی را وارد بهشت می کند. 🍃🌸🍃🌸🍃 ↩️ادعیه و زیارت روز ،،، 1/ دعای روز یکشنبه 2/ زیارت عاشورا 3/ دعای یستشیر 🍃🌸🍃🌸🍃 🍃🌼 #نماز روز یکشنبه ↩️ هر کس در این روز چهار رکعت نماز بجا آوردو در هر رکعتی حمد،و ملک بخواند،خداوند او را در بهشت در هر جا که بخواهد ساکن میکند. 🍃 🌼

ما حافظ خاک و پرچم ایرانیم در ورطه عاشقی بلاجویانیم تا آنکه نفس به سینه رفت و شد است ما پیرو خط رهبری می مانیم

#منبر_متنی 💠پیام امام رضا(ع) به شیعیان 💠 ▫️روایت شیخ مفید از پیام حضرت امام رضا(ع) به شیعیان، از طریق حضرت عبدالعظیم حسنی ☀️اى عبد العظيم! دوستانم را از جانب من سلام برسان و به آنان بگو كه: شيطان را به دل های خود راه ندهند ☀️و ايشان را به راستگويى و امانتدارى سفارش كن. ☀️به آنان توصيه كن كه خاموشى گزينند و بحث و جدل در کارهای بیهوده را رها کنند. ☀️و به یکدیگر روی آورند، و به دیدار هم روند، زیرا این کارها سبب تقرّب و نزدیکی آنها به من می شود. ☀️و خود را مشغول ریختن آبروی یکدیگر نکنند، که من با خود عهد کرده ام، هرکس مرتکب چنین کاری شود و یکی از دوستانم را ناراحت و خشمگین سازد، از خداوند بخواهم که در دنيا سخت ترين عذاب را به او بچشاند، و چنین فردی در آخرت از زیانکاران خواهد بود! ☀️و به دوستان ما آگاهی ده که خداوند، نیکو کارانِ آنان را مورد بخشایش خویش قرار می دهد و از بدکارانِ آنان می گذرد، مگر کسی که به او شرک ورزد و یا یکی از دوستان مرا آزار دهد، یا در دلش نسبت به وی قصد سوئی داشته باشد، پس خداوند، او را نمی آمرزد تا آنکه از این نیّت بازگردد. پس اگر همچنان بر این نیّت بماند، خداوند روح ایمان را از قلبش می برد، و چنین فردی از ولایت و دوستی من خارج می شود و از ولایت ما بهره ای نخواهد داشت، و پناه بر خدا از چنین چیزی! 📚 الإختصاص: ص۲۴۷،بحار الأنوار: ج۷۴ ص۲۳۰ ح ۲۷.

سخنران : حجت الاسلام مهدوی‌ارفع زینت اهل بیت باشیم...

✨ 🍃شرح حکمت ۵۱ (مکارم‌شیرازی) 🔻عيوب پنهان: امام(عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه اش اشاره به نكته مهمى كرده مى فرمايد: «عيب تو (از چشم ها) پنهان است تا وقتى دنيا به تو اقبال دارد» (عَيْبُكَ مَسْتُورٌ مَا أَسْعَدَكَ جَدُّكَ). «جَدّ» در لغت معانى زيادى دارد از جمله: عظمت، كه آيه شريفه (إنَّهُ تَعالى جَدُّ رَبّنا) به آن ناظر است و به معناى بهره، نصيب، نعمت و بخت. در جمله بالا اشاره به همان بهره و نصيب دنيوى است كه گاهى از آن به بخت و شانس تعبير مى شود. امام در واقع در اين عبارت كوتاه به چند نكته اشاره فرموده است: نخست هنگامى كه دنيا به كسى اقبال كند تمام عيوب او را به فراموشى مى سپارند، بلكه گاهى عيب را حُسن معرفى مى كنند و به عكس، هنگامى كه دنيا به كسى پشت كند صفات برجسته او را ناديده مى گيرند، بلكه گاهى عيب مى شمرند و اين اشتباه بزرگى است كه بسيارى از مردم گرفتار آن اند. ديگر اين كه انسان بايد تنها نگاه به سخنان مردم نكند و بكوشد عيوب خويش را كه از چشم آنها به سبب اقبال دنيا پنهان شده، دريابد و نيز محاسن و صفات نيك خود را كه به دليل پشت كردن دنيا به او در نظر مردم ناچيز شمرده مى شود كم نشمرد. ديگر اين كه از زوال نعمت ها نگران نشود شايد خداوند مى خواهد بدين وسيله عيوب او را روشن سازد تا براى برطرف كردن آن بكوشد كه اين خود نعمتى از سوى پروردگار محسوب مى شود. اين گفتار حكيمانه امام پيام ديگرى نيز دارد و آن اين كه به هنگام اقبال دنيا به انسان، مغرور نشود و خود را برىء از عيوب نداند، چرا كه مردم عيوب او را ناديده مى گيرند و اى بسا از وى چنان تمجيد كنند كه سبب غرور او گردد. شبيه اين گفتار سخن حكيمانه اى است كه در حكمت نهم آمده بود كه امام فرموده بود: (إِذَا أَقْبَلَتِ الدُّنْيَا عَلَى أَحَد أَعَارَتْهُ مَحَاسِنَ غَيْرِهِ وَإِذَا أَدْبَرَتْ عَنْهُ سَلَبَتْهُ مَحَاسِنَ نَفْسِهِ; هنگامى كه دنيا به كسى روى آورد نيكى هاى ديگران را به او عاريت مى دهد و هنگامى كه دنيا به كسى پشت كند نيكى هاى خودش را نيز از او سلب مى نمايد). در زبان عرب ـ و احتمالاً زبان هاى ديگر ـ نيز ضرب المثل هاى جالبى در اين زمينه آمده است از جمله در يك ضرب المثل عربى مى خوانيم: «إذا أقْبَلَ الْبَخْتُ لَباضَتِ الدُّجاجَةُ عَلَى الوَتَد، وَإذا أدْبَرَ الْبَخْتُ أسْعَرَ الْهاوَنُ فِي الشَّمْسِ; (1) هنگامى كه دنيا به انسان اقبال كند مرغ روى نوك ميخ تخم مى گذارد و هنگامى كه دنيا به انسان پشت كند هاون در برابر آفتاب آتش مى گيرد».(2) 📚(1). شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج 18، ص 181. (2). سند گفتار حکیمانه: تنها منبعى که نویسنده کتاب مصادر براى این جمله حکیمانه امام به جز نهج البلاغه ذکر کرده ربیع الابرار دانشمند معروف اهل سنت زمخشرى است. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 48). در کتاب تمام نهج البلاغه این جمله حکیمانه در لابه لاى خطبه وسیله ذکر شده است (این خطبه در نهج البلاغه نیامده است و در کتاب تمام از جلد هشتم کافى نقل شده در حالى که با مراجعه به کافى روشن مى شود که این جمله در آنجا نیست، هرچند جمله هاى بعد از آن ذکر شده است و معلوم نیست کتاب تمام نهج البلاغه آن را از کجا آورده است). (تمام نهج البلاغه، ص 166). جمله حکیمانه پیش گفته علاوه بر کتاب ربیع الابرار زمخشرى در کتب دیگرى از دانشمندان هم عصر زمخشرى یا بعد از او نیز آمده است @Nahjolbalaghe2

🍃 برنامه تلویزیونی #سمت_خدا حجت الاسلام والمسلمین قرائتی ✅ بعضی وقتها ریا کردن ثواب دارد... @Nahjolbalaghe2

#قران ✨وَاذْكُرْ رَبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعًا وَخِيفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ وَلَا تَكُنْ مِنَ الْغَافِلِينَ ﴿۲۰۵﴾ و در دل خويش پروردگارت را بامدادان و شامگاهان با تضرع و ترس بی صداى بلند ياد كن و از غافلان مباش (۲۰۵) 📚سوره مبارکه الأعراف ✍آیه ۲۰۵ ‌‌‌‌‌‌‌

✨ 🍃ادامه تفسیر سوره آل عمران آیه ۵۲ ... در عیون اخبار الرضا از امام على بن موسى الرضا(علیه السلام) نقل شده: از آن حضرت سؤال کردند: چرا حواریون به این نام نامیده شدند ؟ امام(علیه السلام) فرمود: جمعى از مردم چنین تصور مى کنند که آنها شغل لباسشویى داشته اند ولى در نزد ما علت آن این بوده که آنها، هم خود را از آلودگى به گناه پاک کرده بودند، و هم براى پاک کردن دیگران کوشش داشتند .(۲) ۲ ـ حواریّون از نظر قرآن و انجیل قرآن در سوره صف آیه ۱۴ درباره حواریون سخن گفته و ایمان آنان را متذکر شده است، ولى از جمله هائى که انجیل درباره حواریون دارد استفاده مى شود که آنان درباره مسیح همگى لغزش هائى داشته اند. در انجیل متّى و لوقا باب ۶، اسامى حواریون چنین آمده است: ۱ ـ پطرس، ۲ ـ اندریاس، ۳ ـ یعقوب، ۴ ـ یوحنا، ۵ ـ فیلوپس، ۶ ـ برتولولما، ۷ ـ توما، ۸ ـ متى، ۹ ـ یعقوب ابن حلفا، ۱٠ ـ شمعون، ملقب به غیور، ۱۱ ـ یهودابرادر یعقوب، ۱۲ ـ یهوداى اسخریوطى که به مسیح خیانت کرد. مفسر معروف مرحوم طبرسى در مجمع البیان نقل مى کند: حواریون به همراه عیسى در سفرها به راه مى افتادند و هر گاه تشنه یا گرسنه مى شدند به فرمان خداوند غذا و آب براى آنها آماده مى شد، آنها این جریان را افتخار بزرگى براى خود دانستند و از مسیح پرسیدند: آیا کسى بالاتر از ما پیدا مى شود؟ او گفت: آرى، أَفْضَلُ مِنْکُمْ مَنْ یَعْمَلُ بِیَدِهِ وَ یَأْکُلُ مِنْ کَسْبِهِ: از شما بالاتر کسى است که زحمت بکشد و از دست رنج خودش بخورد ... و به دنبال این جریان آنها به شستشوى لباس و گرفتن اجرت در برابر آن مشغول شدند (و عملاً به همه مردم درسى دادند که کار و کوشش ننگ و عار نیست).(۳) ۳ ـ منظور از مکر الهى چیست؟ مَکْر در لغت عرب با آنچه در فارسى امروز از آن مى فهمیم تفاوت بسیار دارد در فارسى امروز مکر به نقشه هاى شیطانى و زیان بخش گفته مى شود، در حالى که در لغت عرب هر نوع چاره اندیشى را مکر مى گویند که گاهى خوب و گاهى زیان آور است. در کتاب مفردات راغب مى خوانیم: اَلْمَکْرُ صَرْفُ الْغَیْرِ عَمّا یَقْصِدُهُ: مکر این است که کسى را از منظورش باز دارند (اعم از این که منظورش خوب باشد یا بد) . در قرآن مجید نیز گاهى ماکر با کلمه خیر ذکر شده مانند: وَ اللّهُ خَیْرُ الْماکِرِیْنَ: خداوند بهترین چاره جویان است . و گاهى مکر با کلمه سَیِّىء آمده است مانند: وَ لا یَحیقُ الْمَکْرُ السَّیِّئُ إِلاّ بِأَهْلِهِ: نقشه و اندیشه بد جز به صاحبش احاطه نخواهد کرد .(۴) بنابراین، منظور از آیه مورد بحث، و آیات متعدد دیگرى که مکر را به خدا نسبت مى دهد این است که: دشمنان مسیح با طرح هاى شیطانى خود مى خواستند جلو این دعوت الهى را بگیرند اما خداوند براى حفظ جان پیامبر خود و پیشرفت آیینش تدبیر کرد، و نقشه هاى آنها نقش بر آب شد و همچنین در موارد دیگر. 📚۱ ـ تعبیر به احساس ، با این که کفر یک امر باطنى است، ممکن است به خاطر این باشد که آنها آن قدر در ابراز کفر خود پافشارى کردند که گوئى به صورت یک امر حسّى در آمد (المیزان، ذیل آیه مورد بحث). ۲ ـ تفسیر برهان ، جلد ۱، صفحه ۲۸۵ (جلد ۱، صفحه ۶۲۷، بنیاد بعثت، طبع اول، ۱۴۱۵ هـ ق) ذیل آیه ـ وسائل الشیعه ، جلد ۱۶، صفحه ۱۳۲، چاپ آل البیت ـ بحار الانوار ، جلد ۱۴، صفحه ۲۷۲ و جلد ۷٠، صفحه ۱۱ ـ علل الشرایع ، جلد ۱، صفحه ۸٠، انتشارات مکتبة الداورى قم ـ عیون اخبار الرضا ، جلد ۲، صفحه ۷۹، انتشارات جهان، ۱۳۷۸ هـ ق. ۳ ـ مجمع البیان ، جلد ۱، صفحه ۴۴۸، ذیل آیه ـ بحار الانوار ، جلد ۱۴، صفحه ۲۷۶ و جلد ۷٠، صفحه ۱۱ ـ مستدرک الوسائل ، جلد ۱۳، صفحه ۲۳، چاپ آل البیت ـ مستدرک سفینة البحار ، جلد ۹، صفحه ۱۱۱، انتشارات جامعه مدرسین، طبع ۱۴۱۹ هـ ق. ۴ ـ فاطر، آیه ۴۳. @Nahjolbalaghe2

✨ 🎥 تلاوت آیات قرآن کریم به همراه تصاویر 📖سوره الرحمن آیات 1 تا 7 #عروس‌قرآن @Nahjolbalaghe2

✨ 🍃شرح نامه ۲۷ بخش ۳ ( مکارم شیرازی ) 🔻هشدارهاى پى در پى: امام(عليه السلام) در اين بخش از نامه بار ديگر به سراغ يک مطلب کلى و عام مى رود که هم شامل مخاطبش محمد بن ابى بکر مى شود و هم ناظر به همه مردم است در آغاز نامه که مرحوم سيّد رضى آن را نقل نکرده نيز آمده است که امام(عليه السلام) به محمد بن ابى بکر دستور داد که اين نامه را براى همگان بخواند: «اى بندگان خدا از مرگ و نزديک بودنش برحذر باشيد و آمادگى هاى لازم را براى آن فراهم سازيد، زيرا امرى عظيم و حادثه اى پر اهمّيّت را به همراه مى آورد (و آن اينکه) يا خيرى به همراه دارد که هرگز شرى در آن نيست و يا شرى که هيچ گاه نيکى با آن نخواهد بود»; (فَاحْذَرُوا عِبَادَ اللهِ الْمَوْتَ وَقُرْبَهُ، وَأَعِدُّوا لَهُ عُدَّتَهُ، فَإِنَّهُ يَأْتِي بِأَمْر عَظِيم، وَخَطْب(1) جَلِيل، بِخَيْر لاَ يَکُونُ مَعَهُ شَرٌّ أَبَداً، أَوْ شَرّ لاَ يَکُونُ مَعَهُ خَيْرٌ أَبَداً). بارها گفته اند و گفته ايم که اگر در هر چيز ترديد باشد، در مرگ و پايان زندگى براى همه انسان ها بدون استثنا شک و ترديدى نيست و با توجّه به اينکه مرگ را آغاز حرکت به سوى آخرت مى دانيم بايد براى اين سفر دور و دراز آماده شد و آنچه براى پيمودن سالم اين راه لازم است فراهم کرد. امام(عليه السلام) مرگ را از اين نظر پر اهمّيّت و عظيم مى شمرد که سرنوشت ساز است و انسان را به سوى يکى از دو سرنوشت مى برد يا کانونى است پر از خير و سعادت و آرامش و سلامت که همان بهشت جاويدان خداست و يا کانونى پر از شر و بدبختى و عذاب است که هرگز نجات از آن امکان ندارد و چون انسان نمى داند جزء کدام يک از اين دو گروه است بايد شديدا برحذر باشد. درباره تفاوت ميان «امر عظيم» و «خَطْب جَليل» در حالى که هر دو قريب المعنا هستند; شارحان نهج البلاغه تا آنجا که مى دانيم سخنى در اين باره نگفته اند; ولى ممکن است «امر عظيم» اشاره به انتقال از اين دنيا باشد; انتقالى که بازگشتى در آن نيست و «خطب جليل» اشاره به محاسبه اعمال و جزاى بر آنها باشد. اين احتمال نيز وجود دارد که «امر عظيم» اشاره به جمله «خَيْرٌ لايَکُونُ مَعَهُ شَرّ أبداً» و خطب جليلى که مفهوم آن مصيبت سخت است اشاره به جمله «شَرّ لا يَکُونُ مَعَهُ خَيْرُ أبداً» باشد. اينجا اين سؤال پيش مى آيد که امام(عليه السلام) در اين عبارت مردم را فقط به دو گروه تقسيم کرده است: گروهى که کاملاً سعادتمندند و در کانونى از خير و برکت اند و هيچ گونه شر و بدى در آن راه ندارد و گروهى به عکس که غرق شرور و بدبختى ها هستند و هيچ خيرى عايد آنها نمى شود; در حالى که مى دانيم گروه سومى نيز وجود دارند که مطابق تعبير قرآن مجيد: «(خَلَطُوا عَمَلاً صالِحاً وَآخَرَ سَيِّئاً عَسَى اللهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَّحيمٌ); کسانى که کار خوب و بد را به هم آميخته اند; اميد مى رود که خداوند توبه آنها را بپذيرد; به يقين خداوند آمرزنده و مهربان است».(2) شارحان نهج البلاغه در برابر اين سؤال پاسخ هاى مختلفى گفته اند که گاه بسيار آميخته با تکلف است. روشن ترين پاسخ اين است که سخن امام(عليه السلام) در اينجا ناظر به افراد شاخصى است که در مسير اطاعت يا عصيان گام بر مى دارند و ناظر به همه افراد نيست; به تعبير ديگر، اين حصر اضافى است نسبت به مؤمنان کامل الايمان و سردمداران کفر و ظلم، نه حصر حقيقى نسبت به همه. در قرآن مجيد نيز تعبيراتى همچون تعبيرات امام(عليه السلام) ديده مى شود; مثلا در سوره هود مى خوانيم: «(فَمِنْهُمْ شَقِىٌّ وَ سَعِيدٌ * فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا فَفِى النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَشَهِيقٌ * خَالِدِينَ فِيهَا... * وَأَمَّا الَّذِينَ سُعِدُوا فَفِى الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا); گروهى از آنها بدبخت و گروهى سعادتمندند اما کسانى که بدبخت شدند، در آتش اند و براى آنان در آنجا ناله هاى دردناک و نعره هاى طولانى است * ... ، جاودانه در آن خواهند ماند... * اما کسانى که سعادتمند شدند تا آسمانها و زمين برپاست، جاودانه در بهشت خواهند ماند».(3) ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2