✨﴾﷽﴿✨ 🔹 ترجمه و شرح خطبه(۶۶)بخش اول🔹 🔷آموزش فنون جنگی در اين بخش از خطبه، امام(عليه السلام) نُه دستور از فنون جهاد الهى را که در ميدان جنگ بسيار کارساز است، بيان مى فرمايد و در واقع لشکريانش را با اين سلاح ها، مجهّز مى سازد. در اوّلين و دومين دستور مى فرمايد: «اى مسلمانان! لباس زيرين خود را ترس از خدا (و احساس مسؤليّت در برابر دشمنان حق) و لباس رويين خود را آرامش و خونسردى قرار دهيد» (مَعَاشِرَ الْمُسْلِمِينَ! اسْتَشْعِروُا الْخَشْيَةَ، وَ تَجَلْبَبوُا السَّکِينَةَ). «اِسْتَشْعِروُا» از مادّه «شعار» به معناى لباس زيرين است که با پوستِ تن انسان، تماس دارد و اين که بعضى از جمله ها يا تعبيرات به عنوان شعار يک گروه و ملّت شناخته ميشود، شايد به خاطر آن است که با قلب و درون آنها آميخته است; هر چند در قالب جمله هايى و گاه با فرياد، اظهار مى شود و «تَجَلْبَبُوا» از مادّه «جِلباب» به معناى لباس رويين است و معمولا به لباسى مى گويند که زنان سر و گردن و قسمتهايى از سينه و پشت خود را با آن مى پوشانند; در واقع از «خمار» (روسرى) بلندتر و از «ردا» (لباس بلند سرتاسرى) کوتاهتر است. جالب اين که نخستين نکته اى که امام(عليه السلام) بر آن تأکيد مى کند که بايد با روح و جان جنگجويان عجين باشد، مسأله ترس از خدا و احساس مسؤليّت در برابر فرمان او است و اين مهمترين انگيزه اى است که جهادگر با ايمان مى تواند داشته باشد و به خاطر آن تا پاى جان مقاومت مى کند! در حالى که انگيزه هاى ديگر در برابر آن کم اثر است. اين نکته نيز حائز اهمّيت است که دومين دستور را حفظ آرامش و خونسردى ذکر مى کند; چرا که هر گونه اضطراب و دستپاچگى در ميدان جنگ، در برابر دشمن، نشانه ضعف و ناتوانى و باعث جرأت و جسارت دشمن مى گردد. هميشه افراد قوى و نيرومند و شجاع، خونسردند و افراد ضعيف و ترسو، مضطرب و شتابزده.قرآن مجيد درباره پيامبر اکرم و مؤمنان مى فرمايد: «هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ السَّکِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنينَ لِيَزْدَادُوا إِيمَاناً مَعَ إِيمَانِهِمْ وَ لِلّهِ جُنُودُ السَّموَاتِ وَ الاَْرْضِ وَ کَانَ اللّهُ عَلِيماً حَکِيماً; او کسى است که آرامش را در دل هاى مؤمنان نازل کرده، تا ايمانى بر ايمانشان افزوده شود; لشکريان آسمان و زمين از آنِ خداست و خداوند دانا و حکيم است».همين سکينه و آرامش بود، که در جنگ هاى اسلامى عامل پيروزى مسلمين بر دشمنان گرديد; در لحظات بسيار سخت و طوفانى مانند زمانى که پيغمبر اکرم در غار «ثور» بود و دشمن خونخوار در جستجوى آن حضرت، به در غار رسيده بود، باز همين سکينه و آرامش به يارى او شتافت! در سومين دستور مى فرمايد: «دندان ها را بر هم بفشاريد! که مقاومت جمجمه ها را در برابر ضربات دشمن بيشتر مى کند» (وَعَضُّوا عَلَى النَّوَاجِذِ، فَإِنَّهُ أَنْبَى لِلسُّيُوفِ عِنِ الْهَامِ). «نواجذ» جمع «ناجذ» گاه به معناى همه دندان ها تفسير شده و گاه به معناى دندان هاى آسيا - که بعد از «انياب» واقع شده - و گاه آن را به معناى خصوص دندان عقل، تفسير کرده اند; در اينجا مناسب معناى اوّل است يعنى: همه دندان ها را بر هم بفشاريد! گفته مى شود، اين کار دو فايده مهم دارد; نخست اينکه: ترس و وحشت را از بين مى برد; به همين دليل انسان هنگامى که از ترس مى لرزد، بطور ناخودآگاه دندان ها را به هم فشار مى آورد، تا لرزه آنها ساکت شود. و ديگر اينکه: عضلات و استخوان هاى سر را محکم نگاه مى دارد، تا در برابر ضربات دشمن آسيب کمترى ببيند. بعضى از مفسّران «نهج البلاغه» که شايد تأثير فشار دادنِ دندان ها را، بر روى هم، در استحکام استخوان و عضلات جمجمه باور نمى کردند، اين جمله را کنايه از حفظ آرامش قلب و نداشتن اضطراب دانسته اند; در حالى که نه چنين خلاف ظاهرى ضرورت دارد و نه تناسب با جمله هاى قبل پيدا مى کند; زيرا چيزى جز تکرار نخواهد بود.در چهارمين دستور مى فرمايد: «زره را کامل کنيد!» (وَ أَکْمِلُوا اللاَّْمَةَ).منظور از «کامل کردن زره» اين است که آن را به وسيله «خُود» و «ساعد بند»کامل کنند. بعضى از مفسّران نهج البلاغه «لاَمَه» را به هر گونه سلاح جنگى تفسير کرده اند; که به اين ترتيب، دستور بالا اشاره به فراهم ساختن ساز و برگ جنگى، به طور کامل است. در پنجمين دستور مى فرمايد: «و شمشيرها را قبل از کشيدن از نيام، تکان دهيد! (تا به آسانى از نيام در آيد)» (وَ قَلْقِلُوا السُّيُوفَ فِي أَغْمَادِهَاقَبْلَ سَلِّهَا). اين نکته، هر چند ظاهراً کوچک به نظر مى رسد، امّا در واقع دستور مهمّى است! چرا که، گاه ماندن شمشير در غلاف براى مدّت طولانى، سبب مى شود که گوشه هايى از آن گير کند و در لحظات حسّاس که لازم است فوراً بيرون کشيده شود،⬇️

↩️ يا خارج نشود و يا با تأخير خارج شود و در هر صورت ممکن است خطرات غير قابل جبرانى به وجود آورد.در ششمين و هفتمين دستور مى فرمايد: «با خشم و بى اعتنايى به دشمن نظر افکنيد و به هر سو حمله کنيد و ضربه زنيد!» (وَ الْحَظُوا الْخَزْرَ، وَ اطْعُنُوا الشَّزْرَ). «خَزْر» به معناى نگاه کردن با گوشه چشم است که معمولا به هنگام غضب و گاه به هنگام بى اعتنايى، انسان آن را به کار مى برد و فايده استفاده کردن از اين روش در ميدان جنگ، نخست: بر افروختن آتش غضب در درون است که همراهِ آن، تمام نيروهاى نهفته درون، بسيج مى شود و قدرت انسان گاه چندين برابر مى شود و ديگر اين که: با تمام چشم نگاه کردن، دليل بر ترس و وحشت و ناتوانى است و سبب جسور شدن دشمن است.«شَزْر» به معناى پراکندگى است و در ميدان جنگ، به ضرباتى گفته مى شود که از چپ و راست بر دشمن وارد شود و توصيه امام به انتخاب اين روش، به خاطر آن است که اگر جنگجويان ضربات خود را در يک سو متمرکز کنند، دشمن احساس امنيّت مى کند و از طرف هاى ديگر ضربات متقابلى وارد خواهد ساخت. به علاوه ضرباتى که بر يک طرف وارد شود - اگر درست دقّت کنيم - با هر دو حرکت فقط يک ضربه بر حريف، وارد مى شود; در حالى که ضرباتى که از دو سو وارد مى شود، با هر حرکتى يک ضربه وارد مى گردد!اين تعبيرات موشکافانه، نشان مى دهد که امام تا چه حدّ تجربه جنگى داشته و سعى مى فرموده که آنها را به لشکريان تحت فرمان خود، منتقل سازد تا از کوچکترين برنامه هايى که مى تواند نقش مؤثّرى در پيروزى داشته باشد، بهره گيرى کند. در هشتمين و نهمين دستور به دو نکته دقيق ديگر اشاره فرموده، مى افزايد: «از فاصله نزديک، با لبه تيز شمشير، حمله کنيد و با پيش نهادن گام، شمشير رابه دشمن برسانيد!» (وَ نَافِحُوا بِالظُّبَا، وَ صِلُوا السُّيُوفَ بِالْخُطَا). «نافِحُوا» از ماده «نَفْح» به معناى دميدن است. يعنى آن مقدار بايد به دشمن نزديک شد، که گويى دميدن انسان به او مى رسد و «ظُبا» به معناى لبه تيز شمشير است و گاه گفته مى شود که منظور قسمت بالاى شمشير مى باشد; در هر صورت ضرباتى که به اين گونه وارد شود، کارسازتر است. و منظور از جمله (صِلُوا السُّيُوفَ بِالْخُطَا) اين است که براى رساندنِ ضرباتِ شمشير به دشمن، گاه تنها کشيدن دست ها کافى نيست; بلکه بايد يک گام به جلو گذاشت و شمشير را بر پيکر دشمن حواله کرد. امام مى فرمايد: از اين روش کارساز نيز استفاده کنيد تا به موقع بتوانيد ضربه کارى بر پيکر دشمن وارد کنيد! ذکر اين جزييّات و نکته هاى باريک، در مورد جنگ هاى سنّتى و پيشين، نشان مى دهد که امام به تمام فنون جنگ آشنا بوده و سربازان خود را براى استفاده بهتر از سلاحهاى جنگى خود، تحت تعليم قرار مى داده است. بديهى است که اگر جنگ از يک سو، کارساز شود و به صورت فرسايشى در نيايد، خون هاى کمترى در ميدان نبرد ريخته مى شود و مسايل انسانى آن محفوظ تر است. جنگ در عصر و زمان ما، علم يا علوم پيچيده اى است که براى فراگرفتن بخشى از آن، بايد سالها در پاى درس استاد نشست و در ميدان، تمرين نمود و بدون آگاهى از اين علوم، نه کثرت نفرات مشکلى را حل مى کند و نه تنوّع و پيشرفتگى سلاحهاى جنگى; و درست به همين دليل مسلمانان جهان براى دفاع از مکتب و کشور و منافع خود، بايد آخرين تعليمات و تجربيّات را در زمينه فنون مختلف جنگ فرا گيرند و اين از «واجبات کفاييّه» و گاه از «واجبات عينيّه» است. بى شک در گذشته نه سلاحها اين گونه پيچيده بود و نه فنون جنگ تا اين حد گسترده و پيچيده; با اين حال جنگ در آن زمان ها نيز فنون و آداب زيادى داشت که امام در جمله هاى کوتاه و پر معناى بالا به قسمتى از دقايق و ظرايف آن اشاره فرموده است، که به خوبى نشان مى دهد تا چه حد داراى سابقه و تجربه و آگاهى بوده است، به خصوص امام روى انگيزه هاى سربازان براى جنگ، تکيه مى کند; همان چيزى که حرف اوّل را در ميدان هاى جنگ مى زند. بدون ترديد، ترس از مسؤليّت هاى الهى و حفظ آرامش نقش بسيار مهمى در پيروزى بر دشمن دارد. ممکن است کسانى تصوّر کنند، تعليم اين فنونِ دقيق جنگى، سبب خونريزى بيشترى در ميدان جنگ مى شود و اين درست چيزى است که از همه تعليمات جنگى در اسلام، خلاف آن استفاده مى شود; زيرا تعليمات جنگى اسلام بر اين اصل تکيه دارد که خون انسانها کمتر ريخته شود.ولى با توجّه به يک نکته روشن مى شود که تعليمات اين خطبه نيز، در همان مسير است; زيرا اگر مسلمانان آنچنان از فنون نبرد آگاه باشند که در يک حمله کوتاه و برق آسا محکمترين ضربات را بر پيکر لشکر دشمن وارد کنند، زمان جنگ کوتاه مى شود و طبعاً خون کمترى ريخته مى شود. بنابراين، تعليمات فوق نيز در همان راستا است. اضافه بر اين، ممکن است دشمن با آگاهى از قوّت و قدرت و جنگ آورى سپاه اسلام، به سرعت تسليم گردد و از درِ صلح در آيد که آن هم به خونريزى کمتر، کمک مى کند. @Nahjolbalaghe2

#مولود کعبه 🌺 داستان تولد امام علی عزیز 🎈 #فرزندان_علی 💌 #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی @Nahjolbalaghe2

💎✨فضائل و کمالات بی نهایت امیرالمومنین علی علیه السلام در کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله (مصادر اهل سنت) 🔴سبط ابن جوزی از مشهورترین عالمان اهل سنت در کتاب تذکرة الخواص می نویسد: ❣پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: 👈«اگر دریاها مرکب شود، جن و انس نویسنده شوند و درخت ها قلم شوند، نمی توانند فضائل و کمالات علی (علیه السلام) را بازگو کنند». #غدیر 🤲اللهم عجل لولیک الفرج @Nahjolbalaghe2

در مسیر بندگی فضایل امیرالمؤمنین علی علیه السلام 🎙حجت‌الاسلام عالی @Nahjolbalaghe2

🌳شجره آشوب« قسمت پنجاه و یکم » 📌بررسی نفوذی های بنی امیه در حکومت امیرالمومنین علیه السلام 🔻15. امام هادی علیه السلام نیز در روایتی نکاتی را مانند گزارش فوق فرمود: «اما اینکه گفتی علی علیه‌السلام اهل صفین را چه در حال پیشروی و چه در حال فرار می‌کشت و مجروحان را تیر خلاص می‌زد ولی در روز جمل فراریان را دنبال نمی‌کرد و مجروحان رانمی‌کشت و هرکس که سلاح بر زمین می‌گذاشت و در خانه‌اش می‌رفت در امان بود به این دلیل بود که امام اهل جمل (طلحه و زبیر) کشته شده بودند درنتیجه گروهی که بخواهند به آن‌ها مراجعه کنند نداشتند؛ بنابراین آن‌ها بدون اینکه قصد محاربه یا مخالفت یا دشمنی داشته باشند به منازل خود رفتند و به اینکه امام از آن‌ها دست بردارد راضی شدند. 🔻 حکم این افراد، رفع شمشیر و خودداری از آزار آن‌هاست تا زمانی که علیه امام،اقدام به جمع‌آوری نیرو نکنند. ولی اهل صفین به‌سوی گروهی مراجعه می‌کردند که آماده بودند و امام آن‌ها برایشان سلاح، سپر، تیر و شمشیر می‌فرستاد و به آن‌ها عطا می‌داد. همچنین موقع ورود آن‌ها، مورد خوش‌آمد گویی واقع می‌شدند و مریضشان را برمی‌گرداند و مجروحانشان را مداوا می‌کرد...درنتیجه آن‌ها برای مبارزه و جنگ بازمی‌گرداند. 🔻پس حکم این دو گروه یکسان نیست.» همچنین عبدالله بن شریک از اصحاب ویژه امام صادق علیه السلام نیز بر این نکته واقف بود و تفاوت سیره امیرالمومنین در برخورد با اهل جمل و صفین را مانند روایت فوق، تشریح می کرد. 📚 کتاب شجره آشوب 💬 نویسندگان: آقایان یوسفی و آقامیری ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : 🌷شنبه‌‌‌‌ها‌و سه‌شنبه‌ها شرح 🦋خطبه ها 🌹یکشنبه‌ها و چهار‌شنبه‌هاشرح 🌴حکمتها 🌷دوشنبه‌ها و پنج‌شنبه‌ها شرح 🕊نامه ها #روزانه‌تفسیرقرآن 🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گزاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند 🌺🍃 @Nahjolbalaghe2