✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : ✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها ✅🌹یکشنبه‌، دوشنبه وچهار‌شنبه‌ شرح 🌴حکمتها ✅☫روزانه‌تفسیر قرآن‌‌☫ ✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️ لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783 ✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه اسراء آیه ۸۵ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ⚡️روح چیست؟ ۴ ـ مقایسه پدیده هاى روحى با کیفیات مادى دلیل دیگرى که مى تواند ما را به استقلال روح و مادى نبودن آن رهنمون گردد، این است که: در پدیده هاى روحى خواص و کیفیت هائى مى بینیم که با خواص و کیفیت هاى موجودات مادّى هیچ گونه شباهت ندارند، زیرا: اوّلاً ـ موجودات، زمان مى خواهند و جنبه تدریجى دارند. ثانیاً ـ با گذشت زمان فرسوده مى شوند. ثالثاً ـ قابل تجزیه به اجزاء متعددى هستند. ولى پدیده هاى ذهنى داراى این خواص و آثار نیستند، ما مى توانیم جهانى همانند جهان فعلى در ذهن خود ترسیم کنیم، بى آن که احتیاج به گذشت زمان و جنبه هاى تدریجى داشته باشد. از این گذشته، صحنه هائى که مثلاً از زمان کودکى در ذهن ما نقش بسته با گذشت زمان نه کهنه مى شود و نه فرسوده ، و همان شکل خود را حفظ کرده است، ممکن است مغز انسان فرسوده شود ولى با فرسوده شدن مغز خانه اى که نقشه اش از بیست سال قبل در ذهن ما ثبت شده فرسوده نمى گردد و از یک نوع ثبات که خاصیت جهان ماوراى ماده است، برخوردار است. روح ما نسبت به نقش ها و عکس ها، خلاقیت عجیبى دارد و در یک آن، مى توانیم بدون هیچ مقدمه اى هر گونه نقشى را در ذهن ترسیم کنیم، کرات آسمانى، کهکشان ها و یا موجودات زمینى، دریاها، کوه ها و مانند آن، این خاصیت یک موجود مادى نیست، بلکه نشانه موجودى مافوق مادى است. به علاوه، ما مى دانیم مثلاً ۲ + ۲ = ۴، شکّى نیست که طرفین این معادله را مى توانیم تجزیه کنیم یعنى عدد دو را تجزیه نمائیم، و یا عدد چهار را، ولى این برابرى را هرگز نمى توانیم تجزیه کنیم و بگوئیم: برابرى دو نیم دارد و هر نیمى غیر از نیم دیگر است، برابرى، یک مفهوم غیر قابل تجزیه است، یا وجود دارد و یا وجود ندارد هرگز نمى توان آن را دو نیم کرد. بنابراین، این گونه مفاهیم ذهنى قابل تجزیه نیستند و به همین دلیل، نمى توانند مادى باشند; زیرا اگر مادى بودند، قابل تجزیه بودند، و باز، به همین دلیل، روح ما که مرکز چنین مفاهیم غیر مادى است، نمى تواند مادى بوده باشد بر این اساس مافوق ماده است (دقت کنید).(۱۱) ✔️پی نوشت: ۱۱ ـ نقل با تلخیص از کتاب معاد و جهان پس از مرگ ، بخش استقلال روح ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر خطبه ۹۱ بخش اول 🌧جود و بخشش بى انتهاى خداوند: همان گونه که در مقدّمه خطبه آمد، انگیزه ایراد این خطبه از سوى امام(علیه السلام) این بود که شخصى از آن حضرت، توصیف خداوند را خواست; توصیفى که به منزله عیان و مشاهده باشد و از آنجا که این سخن، بوى اعتقاد به جسمیّت خداوند، یا لااقلّ داشتن اوصاف ممکنات مى دهد، امام، سخت خشمگین شد و چهره اش دگرگون گشت و براى اصلاح این گونه طرز فکرها و هدایت به صراط مستقیم در اوصاف الهى، این خطبه را ایراد فرمود. به همین دلیل، خطبه از دقیق ترین اوصاف پروردگار - که بیانگر جدایى او از اوصاف همه مخلوقات و تفاوت او با آنهاست - آغاز شده است. نخست مى فرماید: «حمد و ستایش مخصوص خداوندى است که بازداشتن و امساک، چیزى بر دارایى او نمى افزاید، و سخاوت و بخشش، او را فقیر نمى سازد». (اَلْحَمْدُللهِ الَّذی لایَفِرُهُ(1) الْمَنْعُ وَ الْجُمُودُ، وَ لاَیُکْدِیهِ(2) الإِعْطَاءُ وَ الْجُودُ). سپس به دلیل آن پرداخته، مى فرماید: «چون هر بخشنده اى غیر از او، داراییش نقصان مى یابد و هر کس جز او، دست از عطا و بخشش باز دارد، مذموم شمرده مى شود». (إذ کُلُّ مُعْط مُنْتَقِصٌ سِوَاهُ، وَ کُلُّ مَانِع مَذْمُومٌْ مَاخَلاَهُ). مى دانیم یکى از ارکان اصلى معرفت صفات پروردگار این است که بدانیم او وجودى است از هر نظر بى نهایت و هیچ گونه محدودیتى در ذات و صفات او نیست; بدیهى است که نامحدود، هر چه از او بر دارند، باز هم نامحدود است; یعنى کاستى در آن راه نمى یابد. به این ترتیب، اگر به هر انسانى به اندازه این جهان مادّه ببخشد، باز هم کمترین کاستى در خزاینِ نعمت هاى او پدید نمى آید. و نیز به همین دلیل اگر چیزى را از کسى باز دارد، به یقین جاى نکوهش نیست; چون در ذات بى نهایت، بخل تصوّر نمى شود! حتماً دلیل و حکمتى داشته است. به تعبیر دیگر: بخشش و منع او بر حسب لیاقت ها و استعدادها و شایستگى هاست و از این رو، جایى براى گفتگو و چون و چرا باقى نمى ماند. در حدیث قدسى مى خوانیم: «یا عِبَادِی! لَوْ أَنَّ أَوَّلَکُمْ و آخِرَکُمْ وَ اِنْسَکُمْ وَ جِنَّکُمْ، قَامُوا فِی صَعِید وَاحِد، فَسَأَلوُنِی فَأَعْطَیْتُ کُلَّ إنْسان مَسْأَلَتَهُ ما نَقَصَ ذلِکَ مِمّا عِنْدِی شَیْئاً إِلاَّ کَما یَنْقُصُ الْمَخِیطُ إذَا دَخَلَ الْبَحْرُ; اى بندگان من! اگر اوّلین و آخرین شما، انسانها و پریان، همه در میدان وسیعى بایستند و از من تقاضاى (زیادى) کنند و به هر کس آنچه بخواهد بدهم، همه اینها چیزى از خزاین من کم نمى کند، مگر به آن مقدار که سوزن را وارد دریا کنند و بیرون آورند; (بدیهى است چیزى از آب دریا بر سوزن نمى ماند جز رطوبت فوق العاده ناچیز، و این مثالى است براى کمترین نقصان در برابر بزرگترین منبع; و در واقع حتّى از این هم کمتر است. یا به تعبیر بهتر: هیچ کاستى در خزاین نامتناهى او پیدا نمى شود)»(3) و در حدیث قدسى دیگر مى خوانیم که خداوند مى فرماید: «إِنَّ مِنْ عِبادِی مَنْ لایُصْلِحُهُ إلاَّ الْفَاقَةُ، وَ لَوْأَغْنَیْتُهُ لأَفْسَدَهُ ذلِکَ; بعضى از بندگان من هستند که صلاح آنها در آن است که نیازمند باشند و اگر آنانرا غنى سازم، فاسد مى شوند».(4) سپس در ادامه این سخن، به اوصاف دیگرى که در ارتباط با همین جود و عطاى الهى است پرداخته، چنین مى فرماید: «اوست بخشنده انواع نعمت ها و افزون کننده درآمدها و بهره ها». (وَ هُوَ الْمَنَّانُ بِفَوائِدِ النِّعَمِ، وَ عَوَائِدِ الْمَزِیدِ وَ الْقِسَمِ). ✔️پی نوشت: 3. سوره انعام، آيه 103. 4. برگرفته از آيه 55 سوره بقره و 143 سوره اعراف. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت ✍امام علی علیه السلام: هیچ گنهکاری را ناامید نکن، چه بسا گنهکاری که عاقبت به خیر شده، و چه بسیار خوش کرداری که در پایان عمر جهنمی شده است. @Nahjolbalaghe2

#موعظه ☀️ عالم تر شوید خدا در آیه ۹ سوره زمر می فرماید «هل یستوی الذین یعلمون والذین لایعلمون» آیا آنان که اهل علم و دانشند با مردم جاهل نادان یکسانند؟ 🎙 استاد انصاریان @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: دویست و چهل و دو 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ ﺍﻳﻦ ﻟﻔﻆ (ﻧﺼﺐ) ﻣﺎ ﺭﺍ ﺁﮔﺎﻩ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ ﺑﺎﻳﺠﺎﺩ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﺁﻧﺮﻭﺯ (ﻏﺪﻳﺮﺧﻢ) ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺰﺩ ﻫﻤﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻫﺮ ﻓﺮﺩﻱ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﻮﺩﻩ، ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺧﺎﺹ (ﺍﻭﻟﻮﻳﺖ) ﺍﺯ ﻛﻠﻤﻪ ﻧﺼﺐ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﻱ ﺷﺎﻳﻊ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﻱ ﺣﻜﻮﻣﺘﻬﺎ ﻭ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻭﻟﺎﻳﺎﺕ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻪ، (ﻣﺜﻠﺎ) ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ: ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ، ﺯﻳﺪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻓﻠﺎﻥ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻭﺍﻟﻲ ﻧﺼﺐ ﻛﺮﺩ، ﻭ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺭﺩﻱ (ﺍﺯ ﻛﻠﻤﻪ ﻧﺼﺐ) ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻥ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ: ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺭﻋﻴﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﺎ ﻣﺤﺐ، ﻳﺎ ﻧﺎﺻﺮ، ﻳﺎ ﻣﺤﺒﻮﺏ، ﻳﺎ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﻧﺼﺐ ﻧﻤﻮﺩ- ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﻣﺴﺎﻭﻱ ﺑﺎ ﺁﻧﻤﻌﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻓﺮﺍﺩ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻛﻪ ﺯﻳﺮ ﺳﻴﻄﺮﻩ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺁﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻨﺪ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ. ﻣﻀﺎﻓﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﻟﻔﻆ (ﻧﺼﺐ) ﺩﺭ ﻃﺮﻕ ﻣﺘﻌﺪﺩﻩ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻘﺮﻭﻥ ﺑﻠﻔﻆ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻥ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ: ﻧﺼﺐ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺮﺩﻡ- ﻳﺎ- ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻣﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﻣﻄﻠﻘﻪ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﺖ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻠﺎﺯﻡ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻮﻳﺘﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻲ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻌﻨﻲ ﻣﻮﻟﻲ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺍﺯ ﻟﻔﻆ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺹ 98 ﺝ 1 ﻭ ﺹ 93 ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺠﻠﺪ ﮔﺬﺷﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺪ: ﭼﻮﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺍﻣﺮ ﺷﺪ ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻣﻴﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺳﺨﻦ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺹ 12 ﺝ 1 ﮔﺬﺷﺖ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻪ ﻣﺮﺍﺩ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ: ﺧﺪﺍﻱ ﻋﺰ ﻭ ﺟﻞ ﺍﻣﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﻭ ﭘﻴﺸﻮﺍﻱ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﻧﻤﺎﻳﻢ، ﻭ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻭﺻﻲ ﻣﻦ ﻭ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﻜﺴﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻱ ﻋﺰ ﻭ ﺟﻞ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﻃﺎﻋﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﺟﺐ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﻃﺎﻋﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﻤﺪﻭﺵ ﻃﺎﻋﺖ ﻣﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻣﺮ ﺑﻮﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ. ﻭ ﺳﺨﻦ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺹ 90 ﮔﺬﺷﺖ ﻛﻪ: ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺘﺤﻘﻴﻖ ﻧﺼﺐ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ (ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻤﺎ ﻭﻟﻲ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻃﺎﻋﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻛﺲ، ﺣﻜﻢ ﺍﻭ ﻧﺎﻓﺬ ﻭ ﺳﺨﻦ ﺍﻭ ﻣﻄﺎﻉ ﺍﺳﺖ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2