. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: دویست و نود هفت 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ﻭ ﺭﻭﺍﻳﺘﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ: ﻛﻌﺐ ﻣﺼﺮﻉ ﺁﺧﺮ ﺭﺍ " ﻣﻦ ﺳﻴﻮﻑ ﺍﻟﻬﻨﺪ " ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻧﻪ " ﻣﻦ ﺳﻴﻮﻑ ﺍﻟﻠﻪ ". ﻭ ﺑﺎﺯ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺑﻦ ﺭﻭﺍﺣﻪ ﺭﺍ ﻣﻲ‌ﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻌﺮﻣﻲ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ: ﺑﺮﺍ ﺑﻦ ﻋﺎﺯﺏ ﮔﻮﻳﺪ: ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺍﻛﺮﻡ (ﺹ) ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺧﺎﻛﻬﺎﻱ ﺧﻨﺪﻕ ﺭﺍ ﺣﻤﻞ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻭ ﮔﺮﺩ ﻭ ﺧﺎﻙ ﺭﻭﻱ ﺷﻜﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺷﻌﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺑﻦ ﺭﻭﺍﺣﻪ ﺭﺍ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﻴﻜﺮﺩ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﻱ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻤﻲ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻧﻔﺎﻗﻲ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺖ ﻣﻲ‌ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﭙﺎﺱ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻲ‌ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻳﻢ، ﺗﻮ ﺧﻮﺩ ﺁﺭﺍﻣﺸﻲ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﺭ ﻭ ﮔﺎﻣﻬﺎﻱ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﮔﺮﺩﺍﻥ. ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺳﺘﻢ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﭘﺎﻳﻤﺮﺩﻱ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ. ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺍﺑﻦ ﺳﻌﺪ ﺩﺭ (ﻃﺒﻘﺎﺗﺶ) ﻭ ﺍﺑﻦ ﺍﺛﻴﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮ ﻣﻲ‌ﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﺷﻌﺮﻫﺎﻱ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻋﺎﻣﺮ ﺍﺑﻦ ﺍﻛﻮﻉ ﺍﺳﺖ: ﺍﺑﻦ ﺍﺛﻴﺮ ﺩﺭﺝ 3 (ﺍﺳﺪ ﺍﻟﻐﺎﺑﻪ) ﺹ 72 ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﻴﺒﺮ ﺑﻪ ﻋﺎﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ، ﺍﺯ ﻣﺮﻛﺐ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻱ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﻫﻨﮓ ﺣﺪﻱ ﺑﺨﻮﺍﻥ. ﺭﺍﻭﻱ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻋﺎﻣﺮ ﺍﺯ ﺍﺳﺐ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺷﻌﺮ ﺑﺎﻟﺎ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺩ. ﺳﭙﺲ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺭﺣﻢ ﺁﻭﺭﺩ، ﻭ ﺩﺭ (ﻃﺒﻘﺎﺕ) ﺝ 3 ﺹ 619 ﭼﻨﻴﻦ [ جلد۳/ﺻﻔﺤﻪ 16] ﺍﺳﺖ ﻛﻪ: ﺧﺪﺍﻳﺖ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯﺩ. ﻭ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻛﺮﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻌﺮ ﺣﺴﺎﻥ ﺑﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﺩﺭ ﻭﺟﺪ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻣﻲ‌ﺑﻴﻨﻴﻢ: ﺣﺴﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﻏﺪﻳﺮ ﺧﻢ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻏﺪﻳﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻌﺮ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩ، ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ: ﻟﺎ ﺗﺰﺍﻝ ﻳﺎ ﺣﺴﺎﻥ ﻣﻮﻳﺪﺍ ﺑﺮﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻣﺎ ﻧﺼﺮﺗﻨﺎ ﺑﻠﺴﺎﻧﻚ. ﺗﺎ ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﻱ ﻛﻨﻲ ﺍﺯ ﺗﺎﻳﻴﺪﺍﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺑﻬﺮﻣﻨﺪ ﮔﺮﺩﻱ. ﺣﻀﺮﺕ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ (ﺹ) ﻣﻨﺒﺮﻱ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺣﺴﺎﻥ ﻣﻴﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺑﺮ ﻣﻨﺒﺮ ﻣﻲ‌ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﻓﻀﺎﻳﻞ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻭ ﻣﻜﺘﺐ ﺍﻭ ﺭﺍ، ﺑﺎﺯﮔﻮ ﻣﻴﻜﺮﺩ، ﻭ ﺑﺎﺯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ: " ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺎ ﻣﻮﻗﻌﻴﻜﻪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ". ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺳﺮﻭﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺭﺍ (ﺹ) ﺍﺯ ﺷﻌﺮ ﺍﺑﻲ ﻛﺒﻴﺮ ﻫﺬﻟﻲ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﻜﻨﻴﻢ، ﻋﺎﻳﺸﻪ ﮔﻮﻳﺪ: ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺍﻛﺮﻡ (ﺹ) ﭘﺎﭘﻮﺵ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﻣﻲ‌ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺭﻳﺴﻨﺪﮔﻲ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻡ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﺶ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﻋﺮﻕ ﻣﻲ‌ﺩﺭﺧﺸﻴﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﺷﺪﻡ، ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﻪ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻬﺖ ﺯﺩﻩ ﻣﻴﻨﮕﺮﻱ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﻱ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻩ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﻧﻪ‌ﻫﺎﻱ ﻋﺮﻕ ﻧﻮﺭﺍﻓﺸﺎﻧﻲ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ، ﺍﮔﺮ ﺍﺑﻮﻛﺒﻴﺮ ﻫﺬﻟﻲ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻳﺪ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ. ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﮕﺮ ﺍﺑﻮﻛﺒﻴﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﻭﺩﻩ؟ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺷﻌﺮ: ﺍﻭ ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺭ ﺭﺣﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﭘﺎﻙ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻟﻮﺩﮔﻴﻬﺎﻱ ﺩﺍﻳﻪ ﻭ ﭘﺴﺘﺎﻧﺶ ﺑﺮﻛﻨﺎﺭ ﻭ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺩﺍﻣﻨﮕﻴﺮ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻴﻜﻪ ﺑﻪ ﺧﻄﻮﻁ ﺯﻳﺒﺎﻱ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﻣﻴﻨﮕﺮﻡ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﺧﺸﺶ ﺩﺍﻧﻪ‌ﻫﺎﻱ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﻳﺰﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺪﺭﺧﺸﺪ. ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺍﻛﺮﻡ ﺍﺯ ﺳﺨﻦ ﻋﺎﺋﺸﻪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺳﺮﻭﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🌙دعای هر روز ماه رجب @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه کهف آیات ۲۸ تا ۳۱ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ ۴ ـ لباس هاى زینتى، در جهان دیگر این سؤال ممکن است براى بسیارى پیدا شود که: خداوند در قرآن مجید از زرق و برق دنیا نکوهش کرده، پس چرا وعده این گونه چیزها را به مؤمنان در آن جهان مى دهد، زینت آلات طلا، پارچه هاى ابریشمین، نازک، ضخیم، اریکه ها و تخت هاى زیبا و مانند آن. در پاسخ این سؤال، قبلاً توجه به این نکته را لازم مى دانیم که: ما هرگز مانند توجیه گرانى که همه این الفاظ را کنایه از مفاهیم معنوى مى دانند این گونه آیات را تفسیر نمى کنیم; چرا که از خود قرآن آموخته ایم: معاد هم جنبه روحانى دارد، هم جسمانى و به این ترتیب، لذات آن جهان، باید در هر دو بخش باشد که: البته بدون شک، لذات روحانیش قابل مقایسه با لذات جسمانى نیست. ولى در عین حال، این حقیقت را نمى توان کتمان کرد که: ما از نعمت هاى آن جهان شبحى از دور مى بینیم، و سخنانى به اشاره مى شنویم; چرا که آن جهان نسبت به این عالم، همچون این دنیا است نسبت به شکم مادر و حالت جنینى، همان گونه که مادر اگر بتواند رابطه اى با جنین خود برقرار کند، جز با اشارات نمى تواند زیبائى هاى این دنیا را: آفتاب درخشان، ماه تابان، چشمه سارها، باغ ها، گل ها و مانند آن را براى کودکى که در شکم او است، بیان کند; چرا که الفاظ کافى براى بیان این مفاهیم ـ که کودکش بتواند آن را درک کند ـ در اختیار ندارد، همچنین نعمت هاى مادى و معنوى قیامت را براى ما محاصره شدگان در رحم دنیا بازگو کردن، آن هم به طور کامل ممکن نیست. با روشن شدن این مقدمه، به سراغ پاسخ سؤال مى رویم: اگر خدا زندگى پر زرق و برق این جهان را نکوهش کرده، به خاطر آن است که محدودیت این جهان، سبب مى شود فراهم کردن چنان زندگانى، با انواع ظلم و ستم توأم باشد، و بهره گیرى از آن با غفلت و بى خبرى. تبعیض هائى که از این رهگذر پیدا مى شود، مایه کینه ها، حسادت ها، عداوت ها و سرانجام خونریزى ها و جنگ ها است. اما در آن جهان که همه چیزش گسترده است، نه تحصیل این زینت ها مشکل ایجاد مى کند، نه سبب تبعیض و محرومیت کسى مى شود، نه کینه و نفرتى برمى انگیزد، و نه در آن محیط مملو از معنویت انسان را از خدا غافل مى سازد، نه نیاز به زحمت حفظ و حراست دارد، و نه در رقبا ایجاد حسادت مى کند، نه مایه کبر و غرور است و نه موجب فاصله گرفتن از خلق خدا و خدا. چرا بهشتیان از چنین مواهبى محروم باشند، که لذتى است جسمانى در کنار مواهب بزرگ معنوى، بدون هیچ واکنش نامطلوب؟ * * * ۵ ـ نزدیک شدن به ثروتمندان، به خاطر ثروتشان نکته دیگرى که آیات فوق، به ما مى آموزد این است که: ما نباید از ارشاد و هدایت این گروه، و آن گروه، به خاطر آن که ثروتمندند، یا زندگى مرفهى دارند، پرهیز کنیم، و به اصطلاح، قلم سرخى دور آنها بکشیم. آنچه مذموم است آن است که ما به خاطر بهره گیرى از دنیاى مادى، آنها به سراغ آنها برویم و به گفته قرآن مصداق تُرِیْدُ زِیْنَةَ الْحَیاةِ الدُّنْیا باشیم، اما اگر هدف، هدایت و ارشاد آنها و حتى بهره گیرى از امکاناتشان براى فعالیت هاى مثبت و ارزنده اجتماعى باشد، تماس با آنها نه تنها مذموم نیست بلکه لازم و واجب است. ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر حکمت ۳۵۴ 💐 شيوه تبريك نوزاد: در آغاز اين كلام نورانى مى خوانيم: «كسى در محضر امام عليه السلام به ديگرى با اين عبارت نوزادش را تبريك گفت: قدم اين نوزاد يكه سوار مبارك باد»؛ (وَهَنَّأ بِحَضْرَتِهِ رَجُلٌ رَجُلاً بِغُلامٍ وُلِدَ لَهُ فَقالَ لَهُ: لِيُهْنِئْکَ الْفَارِسُ). «امام عليه السلام فرمود: اين چنين مگو»؛ (فقال عليه السلام: لاَتَقُلْ ذلِکَ). ولى بگو: «شكرگزار بخشنده باش»؛ (وَلكِنْ قُلْ: شَكَرْتَ الْوَاهِبَ). سپس فرمود: «(اين سه تقاضا را از خدا براى او بكن و بگو:) اين مولود بر تو مبارك باد (اميدوارم) بزرگ شود و از نيكى هايش بهره مند گردى»؛ (وَبُورِکَ لَکَ فِي الْمَوْهُوبِ، وَبَلَغَ أَشُدَّهُ، وَ رُزِقْتَ بِرَّهُ). بى شك فرزند، موهوبى الهى است و پيش از هرچيز بايد به فكر شكر واهب بود، نه اينكه آن را جداى از بركات الهى شمرد و به شجاعت آينده و يا غارتگرى او انديشيد و بعد از آن بايد دعا كرد كه خدا اين فرزند را از خطرات حفظ كند تا مسير تكامل را طى كند و به حدّ كمال برسد و مبدأ خيرات و بركات شود و نه تنها براى خودش بلكه خير و نيكى او به ديگران هم برسد و چه خوب است كه به هنگام تبريك گفتن براى مولود جديد به تمام اين نكته ها توجه شود. ** نكته: تحيتها و تبريكها: در ميان هر قوم و ملتى به مناسبتهاى مختلف تبريكها و تسليت ها وتهنيت هايى وجود دارد و مجموع آنها مى تواند نشانه فرهنگ آنها باشد كه آنها به چه مى انديشند و براى چه چيزهايى ارزش قائلند. در عصر جاهليت كه همه چيز بر محور مسائل مادى و گاهى از نوع پست وضد ارزش دور مى زد، تبريك ها و تحيتهاى آنها شكل همان فرهنگ را داشت. اسلام كه آمد آن را دگرگون ساخت و در تمام اين موارد تعبيرات را چنان قرار داد كه انسان را به ياد خداوند خالق يكتا بيندازد. مثلا آنها به هنگام ملاقات با يكديگر «أنْعِمْ صَباحآ وَأنْعِمْ مَساءً؛ صبح بخير وعصر بخير» مى گفتند؛ ولى اسلام آمد و آن را تبديل به «سلام» كرد كه مفهومش تقاضاى سلامتى از سوى خدا براى مخاطب است. على بن ابراهيم در تفسير خود مى گويد: «كَانَ أَصْحَابُ النَّبِى صلي الله عليه و آله إِذَا أَتَوْهُ يقُولُونَ لَهُ أَنْعِمْ صَبَاحاً وَأَنْعِمْ مَسَاءً وَهِى تَحِيةُ أَهْلِ الْجَاهِلِيةِ فَأَنْزَلَ اللَّهُ وَإِذا جاوُکَ حَيوْکَ بِما لَمْ يحَيکَ بِهِ اللَّهُ فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه و آله قَدْ أَبْدَلَنَا اللَّهُ بِخَيرٍ مِنْ ذَلِکَ تَحِيَّةَ أَهْلِ الْجَنَّةِ: السَّلامُ عَلَيكُمْ؛ اصحاب پيغمبر صلي الله عليه و آله (در آغاز) هنگامى كه خدمت او مى رسيدند مى گفتند: أنْعِمْ صَباحآ وَأنْعِمْ مَساءً و اين تحيت اهل جاهليت بود. خداوند اين آيه شريفه را نازل كرد كه منافقان هنگامى كه نزد تو مى آيند تحيتى به تو مى گويند كه خدا تو را با آن، تحيت نگفته است. رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود : خداوند اين تحيت را به بهتر از آن براى ما تبديل كرده كه تحيت اهل بهشت السلام عليكم است». ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت ☀️ امیرالمومنین امام على (عليه السلام) : 🖋 برحذر باش از خردمند ، هنگامى كه او را به خشم آوردى و از فرد بزرگوار ، هنگامى كه به او اهانت كردى و از فرومايه ، هنگامى كه او را گرامى داشتى و از نادان ، هنگامى كه با او همنشين شدى. 📒 كنزالفوائد ، ج1 ، ص368 @Nahjolbalaghe2

🏴شهادت#امام‌هادی‌علیه‌السلام تسلیت باد #موعظه ☀️مام هادی علیه السلام 💠شیعه ی واقعی ما 💠 🎙استاد انصاریان @Nahjolbalaghe2