. «أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ يَا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ يَحْيَىٰ لَمْ نَجْعَل لَّهُ مِن قَبْلُ سَمِيًّا اى زکریا! ما تو را به پسرى بشارت مى دهیم که نامش «یحیى» است. و پیش از این، همنامى براى او قرار نداده ایم. (مریم/۷) * قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَكَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيًّا گفت: «پروردگارا! چگونه براى من پسرى خواهد بود؟! در حالى که همسرم نازاست، و من نیز به سبب پیرى ناتوان شده ام!» (مریم/۸) * قَالَ كَذَٰلِكَ قَالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَقَدْ خَلَقْتُكَ مِن قَبْلُ وَلَمْ تَكُ شَيْئًا فرمود: «این گونه است. پروردگارت گفته این کار بر من آسان است. و قبلاً تو را آفریدم در حالى که چیزى نبودى!» (مریم/۹) * قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّي آيَةً ۚ قَالَ آيَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَ لَيَالٍ سَوِيًّا عرض کرد: «پروردگارا! نشانه اى براى من قرار ده!» فرمود: «نشانه تو این است که سه شبانه روز قدرت تکلّم با مردم را نخواهى داشت. در حالى که سالم هستى.» (مریم/۱۰) * فَخَرَجَ عَلَىٰ قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَىٰ إِلَيْهِمْ أَن سَبِّحُوا بُكْرَةً وَعَشِيًّا او از محراب عبادت به سوى مردم بیرون آمد. و با اشاره به آنها گفت: «(به شکرانه این موهبت،) صبح و شام (خدا را) تسبیح گویید.» (مریم/۱۱) @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر حکمت ۳۶۶ 🔷 لزوم عمل به دانسته ها آنجا كه علم فرار مى كند! در همين باره قرآن مجيد مى فرمايد: «(ثُمَّ كَانَ عَاقِبَةَ الَّذِينَ أَسَاءُوا السُّوأَى أَنْ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللهِ وَكَانُوا بِهَا يَسْتَهْزِئُون); سپس سرانجام كسانى كه اعمال بد مرتكب شدند به جايى رسيد كه آيات خدا را تكذيب كردند و آن را مسخره نمودند!».[1] اين آيه به وضوح مى گويد: گنهكاران در عاقبت، كارشان به جايى مى رسد كه آيات الهى را نيز تكذيب مى كنند بلكه آن را به سخريه مى گيرند. بنابراين اگر بخواهيم علم ما تبديل به جهل نشود و در مبانى علمى خود ترديد نكنيم بايد به آنچه مى دانيم جامه عمل بپوشانيم تا علم ما تبديل به يك علم پايدار گردد. اصولاً علم ـ به خصوص در ارتباط با فروع دين و مسائل اخلاقى ـ جنبه مقدميت دارد يعنى مقدّمه اى است براى عمل و تكامل انسان از اين طريق و مى دانيم اگر تمام مقدمات براى انجام كارى آماده باشد و كار انجام نشود مقدمات ارزشى ندارد. لذا اميرمؤمنان(عليه السلام) در خطبه 110، عالم بى عمل را به منزله جاهل بى خبر شمرده است و مى فرمايد: «وَ إِنَّ الْعَالِمَ بِغَيرِ عِلْمِهِ كَالْجَاهِلِ الْحَائِرِ الَّذِى لاَ يسْتَفِيقُ مِنْ جَهْلِهِ; بَلِ الْحُجَّةُ عَلَيهِ أعْظَمُ، وَ الحَسْرَةُ لَهُ أَلْزَمُ، وَ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ أَلْوَمُ; به يقين، عالمى كه به غير علمش عمل مى كند، همچون جاهل سرگردانى است كه هرگز از جهل خويش بيرون نمى آيد; بلكه حجّت بر او عظيم تر، حسرتش پايدارتر و سرزنش او در پيشگاه خدا سزاوارتر است!». اين نكته نيز قابل توجه است كه علم مراتبى دارد. در مرحله سطحى ممكن است آثار عملى از خود نشان ندهد ولى اگر به مرحله يقين قطعى كه در درون جان انسان نفوذ دارد برسد توأم با عمل است. آيا كسى كه يقين به سوزندگى آتش دارد هرگز دست خود را در آن فرو مى كند؟ و يا كسى كه يقين به مسموم بودن غذايى دارد آن را تناول مى كند؟ ازهمين رو اميرمؤمنان على(عليه السلام) در حكمت 92 مى فرمايد: «أَوْضَعُ الْعِلْمِ مَا وُقِفَ عَلَى اللِّسَانِ وَ أَرْفَعُهُ مَا ظَهَرَ فِى الْجَوَارِحِ وَ الاَْرْكَانِ; پست ترين مرحله علم آن است كه تنها بر زبان باشد و برترين آن، آن است كه در اعضا و اركان وجود انسان آشكار گردد». نكته ديگر اين كه عمل به علم گاه سبب توسعه علم مى شود مثلاً كسى كه مى داند تواضع خوب است به خصوص در برابر استاد و تواضع پيشه كند اى بسا علوم بيشترى را از استاد خود فرامى گيرد. همچنين كسى كه مى داند عبادات واجب الهى لازم العمل است و به آن عمل مى كند نورانيت علم در قلب او فزون تر مى شود. ازاين رو در حديثى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم: «مَنْ عَمِلَ بِمَا يعْلَمُ وَرَّثَهُ اللَّهُ عِلْمَ مَا لَمْ يعْلَمْ; كسى كه عمل كند به چيزى كه مى داند خداوند دانشى را كه نمى داند به او تعليم مى كند».[2] راغب اصفهانى در مقدمه تفسير خود حديثى از اميرمؤمنان على(عليه السلام) به اين صورت نقل مى كند: «قالتِ الحكمةُ: مَن أرادَنى فَلْيَعملْ بأحسَنِ ما عَلِمَ، ثمّ تَلا (الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ); دانش مى گويد هركس طالب من است به بهترين چيزهايى كه مى داند عمل كند. سپس امام(عليه السلام) اين آيه را تلاوت فرمود: بندگان حقيقى من همان كسانى هستند كه سخنان را مى شنوند و از نيكوترين آن ها پيروى مى كنند».[3] اين سخن را با حديثى از حضرت مسيح(عليه السلام) پايان مى دهيم; فرمود: «لَيْسَ بِنافِعِكَ أن تَعْلَمَ ما لَمْ تَعْمَلْ إنَّ كثرةَ العِلمِ لا يَزيدُكَ إلاّ جَهلاً إذا لَمْ تعمَلْ بِه; علمى كه با آن عمل نباشد براى تو سودمند نيست و كثرت علم در صورتى كه خالى از عمل باشد چيزى جز بر جهل تو نمى افزايد»[4]. [5] * پی نوشت: [1]. روم، آيه 10. [2]. بحارالانوار، ج 40، ص 128. [3]. زمر، آيه 18. [4]. مجموعه ورّام، ج 1، ص 64. [5]. سند گفتار حكيمانه: اين گفتار حكيمانه را مرحوم كلينى در روايتى در كافى از امام صادق(عليه السلام) نقل كرده است و همچنين ابن كثير در كتاب البداية و النهاية از امام على بن ابى طالب(عليه السلام) با تفاوتى روايت كرده است. در غررالحكم نيز روايتى شبيه به اين روايت آمده است. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 267.) اضافه مى كنيم كه در غرر دو روايت نقل شده كه يكى از آن دو عين همان چيزى است كه در نهج البلاغه آمده و ديگرى متفاوت است. در يكى چنين مى خوانيم: «العلم مقرون بالعمل فمن علم عمل» و در ديگرى مى خوانيم: «العلم يهتف بالعمل فإن أجابه و إلا ارتحل». (غررالحكم، احاديث 142 و 143)" ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

🎙 تفسیر صوتی آیات ۷ تا۱۱ سوره مبارکه مریم مفسّر : حجت‌الاسلام‌والمسلمین قرائتی👇

#در_محضر_اهل_بیت 🟢 قال المهدی علیه‌السلام: 🔵 رَحْمَةَ رَبِّکُمْ وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ ءٍ وَ أَنَا تِلْکَ الرَّحْمَةُ 🔴 رحمت و مهربانی خدا همه چیز را فرا گرفته است و من همان مهربانی خدا هستم 📚 بحار الأنوار، ج‏۵۳، ص ۱۱ #امام_زمان @Nahjolbalaghe2

#موعظه 🔴 ضرر قضا شدن نماز صبح 🎙حجت الاسلام رفیعی #الّلهُـمَّ‌عَجِّــلْ‌لِوَلِیِّکَـــ‌الْفَـــرَج ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: سیصد و پنجاه و یک 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ 9- ﺍﺑﻦ ﻋﺪﻱ ﺍﺯ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﺑﺎ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺭﻭﺍﺕ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. [ ﺻﻔﺤﻪ 98] ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺪ: ﭼﻮﻥ ﺁﻳﻪ: ﺍﻥ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﻭ ﻋﻤﻠﻮﺍ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺍﻛﺮﻡ ﺑﻌﻠﻲ (ﻉ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺗﻮ ﻭ ﺷﻴﻌﻴﺎﻧﺖ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﻭ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ. 10- ﺍﺑﻦ ﻣﺮﺩﻭﻳﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﻲ (ﻉ) ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩ: (ﻭ ﺑﻌﺪ ﺣﺪﻳﺚ ﻳﺰﻳﺪ ﺑﻦ ﺷﺮﺍﺣﻴﻞ ﺭﺍ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻟﻔﻈﻲ ﻛﻪ ﺩﺭﻓﻮﻕ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ). 11- ﺷﺒﻠﻨﺠﻲ ﺩﺭ " ﻧﻮﺭ ﺍﻟﺎﺑﺼﺎﺭ " ﺹ 78 ﻭ 112 ﺍﺯ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺍﻟﻔﺎﻇﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﺑﻦ ﺻﺒﺎﻍ ﻣﺎﻟﻜﻲ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 10- ﻭ ﺍﻟﻌﺼﺮ ﺍﻥ ﺍﻟﺎﻧﺴﺎﻥ ﻟﻔﻲ ﺧﺴﺮ ﺍﻟﺎ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﻭ ﻋﻤﻠﻮﺍ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ. ﺳﻮﺭﻩ ﺍﻟﻌﺼﺮ ﺗﺮﺟﻤﻪ - ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﺼﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺯﻳﺎﻧﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺟﺰ ﻛﺴﺎﻧﻴﻜﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭﻱ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ. ﺟﻠﺎﻝ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺳﻴﻮﻃﻲ ﺩﺭ " ﺍﻟﺪﺭ ﺍﻟﻤﻨﺜﻮﺭ " ﺟﻠﺪ ﺷﺸﻢ ﺹ 396 ﮔﻮﻳﺪ: ﺍﺑﻦ ﻣﺮﺩﻭﻳﻪ ﺍﺯ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻗﺮﺁﻥ: ﻭ ﺍﻟﻌﺼﺮ ﺍﻥ ﺍﻟﺎﻧﺴﺎﻥ ﻟﻔﻲ ﺧﺴﺮ ﻛﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺯﻳﺎﻧﻜﺎﺭ ﺍﺑﻮﺟﻬﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻟﺎ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﻭ ﻋﻤﻠﻮﺍ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺍﺑﻴﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﻣﻲ‌ﺑﺎﺷﻨﺪ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2