📝تفسیر سوره مبارکه انبیاء آیات ۸۹ و ۹۰ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ✅ نجات زکریا(علیه السلام) از تنهائى در این دو آیه، گوشه اى از سرگذشت دو شخصیت دیگر از پیامبران بزرگ الهى زکریا و یحیى را بیان مى کند. نخست مى گوید: زکریا را به خاطر بیاور هنگامى که پروردگارش را خواند، و عرضه داشت: پروردگارا مرا تنها مگذار، و تو بهترین وارثان هستى (وَ زَکَرِیّا إِذْ نادى رَبَّهُ رَبِّ لاتَذَرْنِی فَرْداً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوارِثِینَ). سال ها بر عمر زکریا گذشت، و برف پیرى بر سرش نشست، اما هنوز فرزندى نداشت، و از سوى دیگر، همسرى عقیم و نازا داشت. او در آرزوى فرزندى بود که بتواند برنامه هاى الهى او را تعقیب کند، کارهاى تبلیغیش نیمه تمام نماند، و فرصت طلبان بعد از او بر معبد بنى اسرائیل، اموال و هدایاى آن که باید صرف راه خدا مى شد، پنجه نیفکنند. در این هنگام، با تمام قلب به درگاه خدا روى آورده تقاضاى فرزند صالح و برومندى کرد، و با دعائى که توأم با نهایت ادب بود خدا را خواند. نخست از ربّ شروع کرد، همان پروردگارى که از نخستین لحظات زندگى لطفش شامل انسان مى شود، سپس با تعبیر لاتَذَرْنِى که از ماده وذر (بر وزن مرز) به معنى ترک کردن چیزى، به خاطر کمى و بى اعتنائى آمده، این حقیقت را بازگو کرد که اگر تنها بمانم، فراموش خواهم شد، نه من که برنامه هاى من نیز به دست فراموشى سپرده مى شود، و سرانجام با جمله وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوارِثِینَ این حقیقت را بازگو کرد که: من مى دانم این دنیا دار بقاء نیست، و نیز مى دانم تو بهترین وارثانى، ولى از نظر عالم اسباب، دنبال کسى مى گردم که هدفم را دنبال کند. * * * خداوند این دعاى خالص و سرشار از عشق به حقیقت را اجابت کرد، و خواسته او را تحقق بخشید، آن چنان که مى فرماید: ما دعوت او را اجابت کردیم و یحیى را به او بخشیدیم (فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ وَهَبْنا لَهُ یَحْیى). و براى رسیدن به این مقصود، همسر نازاى او را اصلاح و قادر به آوردن فرزند کردیم (وَ أَصْلَحْنا لَهُ زَوْجَهُ). سپس اشاره به سه قسمت از صفات برجسته این خانواده کرده چنین مى گوید: آنها در انجام کارهاى خیر، سرعت مى کردند (إِنَّهُمْ کانُوا یُسارِعُونَ فِی الْخَیْراتِ). آنها به خاطر عشق به طاعت و وحشت از گناه، در همه حال ما را مى خوانند (وَ یَدْعُونَنا رَغَباً وَ رَهَباً).(۱) آنها همواره در برابر ما خشوع داشتند (خضوعى آمیخته با ادب و احترام و ترس آمیخته با احساس مسئولیت) (وَ کانُوا لَنا خاشِعِینَ). ذکر این صفات سه گانه ممکن است اشاره به این باشد که آنها به هنگام رسیدن به نعمت، گرفتار غفلت ها و غرورهائى که دامن افراد کم ظرفیت و ضعیف الایمان را به هنگام وصول به نعمت مى گیرد نمى شدند، آنها در همه حال نیاز ـ مندان را فراموش نمى کردند، و در خیرات، سرعت داشتند، آنها در حال نیاز و بى نیازى، فقر و غنا، بیمارى و سلامت، همواره متوجه خدا بودند، و بالاخره آنها به خاطر اقبال نعمت، گرفتار کبر و غرور نمى شدند، بلکه همواره خاشع و خاضع بودند. * * * ✍ پی نوشت: ۱ ـ رَغَباً به معنى رغبت و میل و علاقه است و رَهَباً به معنى ترس، تنفر و بیزارى است و در این که از نظر اعراب، چه محلى دارد، احتمالات متعددى است: ممکن است حال باشد یا تمیز یا مفعول لاجله، یا مفعول مطلق و یا معنى ظرفیت داشته باشد به معنى فِى حالِ الرَّغْبَةِ وَ فِى حالِ الرَّهْبَةِ، گر چه نتیجه این پنج احتمال با هم متفاوت است، ولى این تفاوت در جزئیات مفهوم آیه است نه در اساس و نتیجه آن. ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

🎙 تفسیر صوتی آیات ۸۹ و ۹۰ سوره مبارکه انبیاء مفسّر : حجت‌الاسلام‌والمسلمین قرائتی @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر حکمت ۴۰۰ 🔭 شناخت امور واقعی و خرافی (چون نام آن مرد سهيل بود پيامبر(صلى الله عليه وآله) آن را به فال نيك گرفت).[9] جمله معروف «تفالوا بالخير تجدوه; فال نيك بزنيد آن را خواهيد يافت» نيز كه در تفسير الميزان به عنوان حديثى از پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) نقل شده هر چند آن را در منابع معروف حديث نيافتيم بلكه آنچه در حديث علوى در غررالحكم آمده اين است: «تفأل بالخير تنجح; فال نيك بزن تا پيروز شوى»[10] همه گواه بر اين است كه اسلام نظر مثبتى درباره فال نيك زدن دارد. لذا در حديثى از پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) نقل شده كه فرمود: «إِنَّ اللَّهَ يحِبُّ الْفَأْلَ الْحَسَن; خداوند فال نيك را دوست دارد».[11] به يقين اگر فال نيك با توكل بر خدا همراه باشد اثر معنوى آن غير قابل انكار است. بنابراين، اعتقاد به تأثير فال نيك به آن معنا كه گفتيم نه يك امر خرافى است و نه چيزى برخلاف عقيده توحيدى و بسيار شده كه خود ما نيز آثار مثبت فال نيك را در زندگى ديده ايم. آنگاه امام(عليه السلام) در ادامه اين سخن به سراغ دو چيز مى رود كه آن ها را غير حق مى نامد، مى فرمايد: «طيره (فال بد) حق نيست و عدوى (اثرگذارى كسى بر ديگرى در امور خرافى نيز) حق نيست»; (وَالطِّيرَةُ لَيْسَتْ بِحَقٍّ، وَالْعَدْوَى لَيْسَتْ بِحَقٍّ). اما «طِيرَة» به كسر طاء در اصل به معناى فال بد زدن است و چون اعراب به وسيله پرندگان فال بد مى زدند اين واژه كه از ماده طير است به معناى فال بد به كار رفته، در برابر «تفأل» كه به معناى فال نيك است. در قرآن مجيد نيز به طور مكرر واژه «طيره» در همين معنا به كار رفته كه مشركان خرافى مسلك در برابر پيامبران الهى به اين حربه متوسل مى شدند تا روحيه آن ها را تضعيف كنند و يا مردم را از اطراف آن ها پراكنده سازند. درمورد موسى(عليه السلام) و يارانش مى فرمايد: (يَطَّيَّرُوا بِمُوسَى وَمَنْ مَّعَهُ)[12] هرگاه ناراحتى به فرعونيان مى رسيد آن را به شوم بودن موسى و همراهانش نسبت مى دادند. در مورد قوم ثمود نيز مى فرمايد: «(قَالُوا اطَّيَّرْنَا بِكَ وَبِمَنْ مَّعَكَ); گفتند: ما به تو و كسانى كه با تو هستند فال بد مى زنيم و شما را شوم مى دانيم»[13] و پيامبر آن ها صالح(عليه السلام) در جواب آن ها گفت: «(قَالَ طَائِرُكُمْ عِنْدَ اللهِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تُفْتَنُونَ); فال (نيك و) بد شما نزد خداست (و همه مقدّرات به قدرت او تعيين مى گردد); بلكه شما گروهى هستيد فريب خورده». و در جاى ديگر مى فرمايد: «(قَالُوا طَائِرُكُمْ مَّعَكُمْ); (رسولان) گفتند: «شومى شما از خودتان است».[14] به هر حال اين واژه به معناى فال بد است و در كلام امام(عليه السلام) نيز به معناى فال بد ذكر شده هرچند «طائر» گاه به معناى فال بد و گاه به معناى فال نيك و يا به معناى عمل خوب و بد به كار مى رود. اما اين كه چرا از فال بد نهى شده است؟ براى اين كه اولا يك مسأله خرافى است و هيچ گونه رابطه اى در ميان پرواز پرندگان، يا بهويژه كلاغ و حوادث شوم وجود ندارد و ثانيا باعث تضعيف روحيه ها و سستى اراده ها مى گردد. به همين دليل در روايات اسلامى نكوهش شديدى درباره فال بد زدن و تطير ديده مى شود تا آن جا كه در حديثى از پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم: «الطيرة شرك; فال بد زدن نوعى شرك است»[15] زيرا مفهومش اين است كه غير از خدا را در سرنوشت خودمان مؤثر و شريك بدانيم و اين نوعى شرك است. در روايت ديگرى از همان حضرت مى خوانيم: «مَن خَرَج يُريدُ سَفَراً فرجَع مِن طَير فقد كَفَر بما اُنزِل على محمّد(صلى الله عليه وآله); كسى كه اراده سفرى كند و از منزل به سوى مقصد حركت نمايد ولى پرنده اى را ببيند و به فال بد بگيرد و به خانه برگردد به آنچه بر محمّد(صلى الله عليه وآله) نازل شده كافر گرديده است».[16] زيرا پريدن پرنده اى را در سرنوشت خود مؤثر دانسته به گونه اى كه او را از حركت به سوى مقصد بازداشته است. ✍ پی نوشت: [9]. مناقب ابن شهرآشوب، ج 1، ص 203. [10]. غررالحكم، ح 1857. [11]. بحارالانوار، ج 74، ص 165. [12]. اعراف، آيه 131. [13]. نمل، آيه 47. [14]. يس، آيه 19. [15]. مسند احمد، ج 1، ص 389. [16]. كنزالعمال، ج 10، ص 114، ح 28570 . ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🤲 دعای هر روز ماه صفر

. #در_محضر_اهل_بیت ☀️ پيامبر خدا صلي الله عليه و آله فرمودند: 🔸برترى خاندان و اهل بيت و ذريّه من، مانند برترى آب بر چيزهاى ديگر است. با آب است كه همه چيز باقى و زنده مى ماند، 🔸چنان كه خداى تبارك و تعالى فرموده: «و هر چيز زنده اى را از آب پديد آورديم. آيا ايمان نمى آورند؟» 🔸با محبّت اهل بيت و خاندان و ذريّه من است كه دين كامل مى شود. 📚الاختصاص: ۳۷ عن الحسين بن عبد اللّه عن أبيه عن جدّه عن الإمام الصادق عن آبائه عليهم السلام. @Nahjolbalaghe2

#موعظه ☀️ عظمت حضرت زینب (سلام الله علیها) به چه هست؟ 🎙حجت الاسلام علیرضا پناهیان #اربعین @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: پانصد و دوازده 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی 🔹ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺑﺎﺋﻴﻪ ﻫﺎﺷﻤﻴﺎﺕ ﻃﺮﺑﺖ ﻭ ﻣﺎ ﺷﻮﻗﺎ ﺍﻟﻲ ﺍﻟﺒﻴﺾ ﺍﻃﺮﺏ ﻭ ﻟﺎ ﻟﻌﺒﺎ ﻣﻨﻲ ﻭ ﺫﻭ ﺍﻟﺸﻴﺐ ﻳﻠﻌﺐ " ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻔﺮﺝ " ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 124 " ﺍﻏﺎﻧﻲ " ﺑﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ " ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻦ ﺳﻌﺪ ﺍﺳﻌﺪﻱ " ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﺍﺯ ﭘﺪﺭﻡ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻛ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ (ﺹ) ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﺯ ﻛﺪﺍﻡ ﻣﺮﺩﻣﻲ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﺯ ﻋﺮﺏ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﻲ‌ﺩﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﻛﺪﺍﻡ ﻋﺮﺑﻲ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﺯ ﺑﻨﻲ ﺍﺳﺪ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺍﺳﺪ ﺑﻨﻲ ﺧﺰﻳﻤﻪ ﺍﻱ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺁﺭﻱ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻫﻠﺎﻟﻲ ﻫﺴﺘﻲ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺁﺭﻱ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻛﻤﻴﺖ ﺭﺍ ﻣﻲ‌ﺷﻨﺎﺳﻲ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺁﺭﻱ، ﺍﻱ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺍﻭ ﻋﻤﻮﻱ ﻣﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺷﻌﺮﻱ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﻱ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺁﺭﻱ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺑﺨﻮﺍﻥ " ﻃﺮﺑﺖ ﻭ ﻣﺎ ﺷﻮﻗﺎ ﺍﻟﻲ ﺍﻟﺒﻴﺾ ﺍﻃﺮﺏ " ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻛﻪ: ﻣﺮﺍ ﺟﺰ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺍﻭﻟﻴﺎﺋﻲ، ﻭ ﺟﺰ ﺭﺍﻩ ﺣﻖ، ﺭﺍﻫﻲ ﻧﻴﺴﺖ. ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ (ﺹ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﻮﻥ ﺻﺒﺢ ﻛﺮﺩﻱ، ﺑﻪ ﻛﻤﻴﺖ ﺳﻠﺎﻡ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮ [جلد چهارم ﺻﻔﺤﻪ 18] ﻛﻪ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﻦ ﻗﺼﻴﺪﻩ، ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ. " ﻋﺒﺎﺳﻲ " ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 27 ﺟﻠﺪ 2 " ﻣﻌﺎﻫﺪ ﺍﻟﺘﻨﺼﻴﺺ " ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ، ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 124 ﺟﻠﺪ 15 " ﺍﻋﺎﻧﻲ " ﺍﺯ " ﺩﻋﺒﻞ ﺧﺰﺍﻋﻲ " ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ (ﺹ) ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺗﺮﺍ ﺑﺎ ﻛﻤﻴﺖ ﺑﻦ ﺯﻳﺪ ﭼﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﻱ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ (ﻣﻌﺎﺭﺿﻪ ﺍﻱ) ﻛﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺷﻌﺮﺍﺀ ﻫﺴﺖ، ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻧﻴﺴﺖ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻜﻦ، ﻣﮕﺮ ﺍﻭ ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ: ﻓﻠﺎ ﺯﻟﺖ ﻓﻴﻬﻢ ﺣﻴﺚ ﻳﺘﻬﻤﻮﻧﻨﻲ ﻭ ﻟﺎ ﺯﻟﺖ ﻓﻲ ﺍﺷﻴﺎﻋﻜﻢ ﺍﺗﻘﻠﺐ ﺑﺮﺍﺳﺘﻲ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺮﻛﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻣﻦ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺏ، ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﺭﺿﻪ ﻛﻤﻴﺖ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ. ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﺍﺯ ﺍﺑﻴﺎﺗﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻧﺸﺮ ﻣﺼﺮﻱ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﻛﻤﻴﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﻴﺖ: ﻭ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺗﺮﺍﺑﻲ ﻫﻮﺍﻩ ﻭ ﺭﺍﻳﻪ ﺑﺬﻟﻚ ﺍﺩﻋﻲ ﻓﻴﻬﻢ ﻭ ﺍﻟﻘﺐ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ. " ﺳﻴﻮﻃﻲ " ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 13 ﺷﺮﺡ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺍﻟﻤﻐﻨﻲ " ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: " ﺍﺑﻦ ﻋﺴﺎﻛﺮ " ﺑﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ " ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﻘﻴﺮ " ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ: ﺑﻨﻲ ﺍﺳﺪ ﻣﻲ‌ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺩﺭ ﻣﺎ ﻓﻀﻴﻠﺘﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ. ﻫﻴﭻ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ -‌ﻫﺎﻱ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺮﻛﺖ ﻭﺭﺍﺛﺖ ﻛﻤﻴﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻭﻱ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ: ﺷﻌﺮ " ﻃﺮﺑﺖ ﻭ ﻣﺎ ﺷﻮﻗﺎ ﺍﻟﻲ ﺍﻟﺒﻴﺾ ﺍﻃﺮﺏ " ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﺑﻮﺭﻛﺖ ﻭ ﺑﻮﺭﻙ ﻗﻮﻣﻚ " ﺗﻮ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﺍﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﻛﺖ ﺑﺎﺩ. " ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

. ✨﴾﷽﴿ . 🤲 زیارت اربعین ابا عبدالله الحسین علیه السلام السَّلامُ عَلَى وَلِیِّ اللهِ وَ حَبِیبِهِ السَّلامُ عَلَى خَلِیلِ اللهِ وَ نَجِیبِهِ السَّلامُ عَلَى صَفِیِّ اللهِ وَ ابْنِ صَفِیِّهِ السَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهِیدِ السَّلامُ عَلَى أَسِیرِ الْکُرُبَاتِ وَ قَتِیلِ الْعَبَرَاتِ اللهُمَّ إِنِّی أَشْهَدُ أَنَّهُ وَلِیُّکَ وَ ابْنُ وَلِیِّکَ وَ صَفِیُّکَ وَ ابْنُ صَفِیِّکَ الْفَائِزُ بِکَرَامَتِکَ أَکْرَمْتَهُ بِالشَّهَادَةِ وَ حَبَوْتَهُ بِالسَّعَادَةِ وَ اجْتَبَیْتَهُ بِطِیبِ الْوِلادَةِ وَ جَعَلْتَهُ سَیِّدا مِنَ السَّادَةِ وَ قَائِدا مِنَ الْقَادَةِ وَ ذَائِدا مِنَ الذَّادَةِ وَ أَعْطَیْتَهُ مَوَارِیثَ الْأَنْبِیَاءِ وَ جَعَلْتَهُ حُجَّةً عَلَى خَلْقِکَ مِنَ الْأَوْصِیَاءِ فَأَعْذَرَ فِی الدُّعَاءِ وَ مَنَحَ النُّصْحَ وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَیْرَةِ الضَّلالَةِ وَ قَدْ تَوَازَرَ عَلَیْهِ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْیَا وَ بَاعَ حَظَّهُ بِالْأَرْذَلِ الْأَدْنَى وَ شَرَى آخِرَتَهُ بِالثَّمَنِ الْأَوْکَسِ وَ تَغَطْرَسَ وَ تَرَدَّى فِی هَوَاهُ وَ أَسْخَطَکَ وَ أَسْخَطَ نَبِیَّکَ وَ أَطَاعَ مِنْ عِبَادِکَ أَهْلَ الشِّقَاقِ وَ النِّفَاقِ وَ حَمَلَةَ الْأَوْزَارِ الْمُسْتَوْجِبِینَ النَّارَ [لِلنَّارِ] فَجَاهَدَهُمْ فِیکَ صَابِرا مُحْتَسِبا حَتَّى سُفِکَ فِی طَاعَتِکَ دَمُهُ وَ اسْتُبِیحَ حَرِیمُهُ اللهُمَّ فَالْعَنْهُمْ لَعْنا وَبِیلا وَ عَذِّبْهُمْ عَذَابا أَلِیما السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ سَیِّدِ الْأَوْصِیَاءِ أَشْهَدُ أَنَّکَ أَمِینُ اللهِ وَ ابْنُ أَمِینِهِ عِشْتَ سَعِیدا وَ مَضَیْتَ حَمِیدا وَ مُتَّ فَقِیدا مَظْلُوما شَهِیدا وَ أَشْهَدُ أَنَّ اللهَ مُنْجِزٌ مَا وَعَدَکَ وَ مُهْلِکٌ مَنْ خَذَلَکَ وَ مُعَذِّبٌ مَنْ قَتَلَکَ وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ وَفَیْتَ بِعَهْدِ اللهِ وَ جَاهَدْتَ فِی سَبِیلِهِ حَتَّى أَتَاکَ الْیَقِینُ فَلَعَنَ اللهُ مَنْ قَتَلَکَ وَ لَعَنَ اللهُ مَنْ ظَلَمَکَ وَ لَعَنَ اللهُ أُمَّةً سَمِعَتْ بِذَلِکَ فَرَضِیَتْ بِهِ اللهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُکَ أَنِّی وَلِیٌّ لِمَنْ وَالاهُ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاهُ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا ابْنَ رَسُولِ اللهِ أَشْهَدُ أَنَّکَ کُنْتَ نُورا فِی الْأَصْلابِ الشَّامِخَةِ وَ الْأَرْحَامِ الْمُطَهَّرَةِ [الطَّاهِرَةِ] لَمْ تُنَجِّسْکَ الْجَاهِلِیَّةُ بِأَنْجَاسِهَا وَ لَمْ تُلْبِسْکَ الْمُدْلَهِمَّاتُ مِنْ ثِیَابِهَا وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ مِنْ دَعَائِمِ الدِّینِ وَ أَرْکَانِ الْمُسْلِمِینَ وَ مَعْقِلِ الْمُؤْمِنِینَ وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ الْإِمَامُ الْبَرُّ التَّقِیُّ الرَّضِیُّ الزَّکِیُّ الْهَادِی الْمَهْدِیُّ وَ أَشْهَدُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِکَ کَلِمَةُ التَّقْوَى وَ أَعْلامُ الْهُدَى وَ الْعُرْوَةُ الْوُثْقَى وَ الْحُجَّةُ عَلَى أَهْلِ الدُّنْیَا وَ أَشْهَدُ أَنِّی بِکُمْ مُؤْمِنٌ وَ بِإِیَابِکُمْ مُوقِنٌ بِشَرَائِعِ دِینِی وَ خَوَاتِیمِ عَمَلِی وَ قَلْبِی لِقَلْبِکُمْ سِلْمٌ وَ أَمْرِی لِأَمْرِکُمْ مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّةٌ حَتَّى یَأْذَنَ اللهُ لَکُمْ فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لا مَعَ عَدُوِّکُمْ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَیْکُمْ وَ عَلَى أَرْوَاحِکُمْ وَ أَجْسَادِکُمْ [أَجْسَامِکُمْ‏] وَ شَاهِدِکُمْ وَ غَائِبِکُمْ وَ ظَاهِرِکُمْ وَ بَاطِنِکُمْ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ پس دو رکعت نماز مى‏خوانى، و به آنچه مى‏خواهى دعا مى‏کنى و برمى‏گردى. دوم: زیارتى است که از جابر روایت شده، و کیفیت آن‏چنان است که از عطا [ظاهرا‌‌ همان عطیه عوفى کوفى همسفر جابر در اربعین براى‏ زیارت حضرت امام حسین علیه السّلام است] نقل شده: در روز بیستم ماه صفر با جابر بن عبد الله انصارى بودم، چون به غاضریه رسیدیم‏ در آب فرات غسل کرد، و پیراهن پاکیزه‏اى که با خود داشت پوشیده، آنگاه به من گفت: آیا از بوى خوش چیزى، با تو هست‏ اى عطا؟ گفتم: سعد با من هست، قدرى از آن گرفت و بر سر و بدن پاشید، و پابرهنه روانه شد، تا نزد سر مبارک امام‏ حسین علیه السّلام ایستاد، و سه مرتبه الله اکبر گفت. پس افتاد و بیهوش شد، چون به هوش آمد شنیدم مى‏گفت: «السّلام‏ علیکم یا ال الله...» که درست‌‌ همان زیارت نیمه رجب است که قبلان ذکر کردیم، و با آن جز در چند کلمه تفاوت ندارد، که‏ آن هم احتمالا ناشى از اختلاف نسخه‏هاست، چنان‏که شیخ مرحوم احتمال داده. در هر صورت اگر کسى بخواهد آن را هم‏ بخواند، به زیارت نیمه رجب رجوع کند، و‌‌ همان را بخواند 📚 مفاتیح الجنان ✍ شیخ عباس قمی (رحمت الله علیه) @Nahjolbalaghe2