. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: پانصد و دوازده 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی 🔹ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺑﺎﺋﻴﻪ ﻫﺎﺷﻤﻴﺎﺕ ﻃﺮﺑﺖ ﻭ ﻣﺎ ﺷﻮﻗﺎ ﺍﻟﻲ ﺍﻟﺒﻴﺾ ﺍﻃﺮﺏ ﻭ ﻟﺎ ﻟﻌﺒﺎ ﻣﻨﻲ ﻭ ﺫﻭ ﺍﻟﺸﻴﺐ ﻳﻠﻌﺐ " ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻔﺮﺝ " ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 124 " ﺍﻏﺎﻧﻲ " ﺑﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ " ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻦ ﺳﻌﺪ ﺍﺳﻌﺪﻱ " ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﺍﺯ ﭘﺪﺭﻡ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻛ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ (ﺹ) ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﺯ ﻛﺪﺍﻡ ﻣﺮﺩﻣﻲ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﺯ ﻋﺮﺏ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﻲ‌ﺩﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﻛﺪﺍﻡ ﻋﺮﺑﻲ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﺯ ﺑﻨﻲ ﺍﺳﺪ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺍﺳﺪ ﺑﻨﻲ ﺧﺰﻳﻤﻪ ﺍﻱ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺁﺭﻱ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻫﻠﺎﻟﻲ ﻫﺴﺘﻲ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺁﺭﻱ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻛﻤﻴﺖ ﺭﺍ ﻣﻲ‌ﺷﻨﺎﺳﻲ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺁﺭﻱ، ﺍﻱ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺍﻭ ﻋﻤﻮﻱ ﻣﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺷﻌﺮﻱ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﻱ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺁﺭﻱ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺑﺨﻮﺍﻥ " ﻃﺮﺑﺖ ﻭ ﻣﺎ ﺷﻮﻗﺎ ﺍﻟﻲ ﺍﻟﺒﻴﺾ ﺍﻃﺮﺏ " ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻛﻪ: ﻣﺮﺍ ﺟﺰ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺍﻭﻟﻴﺎﺋﻲ، ﻭ ﺟﺰ ﺭﺍﻩ ﺣﻖ، ﺭﺍﻫﻲ ﻧﻴﺴﺖ. ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ (ﺹ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﻮﻥ ﺻﺒﺢ ﻛﺮﺩﻱ، ﺑﻪ ﻛﻤﻴﺖ ﺳﻠﺎﻡ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮ [جلد چهارم ﺻﻔﺤﻪ 18] ﻛﻪ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﻦ ﻗﺼﻴﺪﻩ، ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ. " ﻋﺒﺎﺳﻲ " ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 27 ﺟﻠﺪ 2 " ﻣﻌﺎﻫﺪ ﺍﻟﺘﻨﺼﻴﺺ " ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ، ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 124 ﺟﻠﺪ 15 " ﺍﻋﺎﻧﻲ " ﺍﺯ " ﺩﻋﺒﻞ ﺧﺰﺍﻋﻲ " ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ (ﺹ) ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺗﺮﺍ ﺑﺎ ﻛﻤﻴﺖ ﺑﻦ ﺯﻳﺪ ﭼﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﻱ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ (ﻣﻌﺎﺭﺿﻪ ﺍﻱ) ﻛﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺷﻌﺮﺍﺀ ﻫﺴﺖ، ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻧﻴﺴﺖ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻜﻦ، ﻣﮕﺮ ﺍﻭ ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ: ﻓﻠﺎ ﺯﻟﺖ ﻓﻴﻬﻢ ﺣﻴﺚ ﻳﺘﻬﻤﻮﻧﻨﻲ ﻭ ﻟﺎ ﺯﻟﺖ ﻓﻲ ﺍﺷﻴﺎﻋﻜﻢ ﺍﺗﻘﻠﺐ ﺑﺮﺍﺳﺘﻲ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺮﻛﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻣﻦ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺏ، ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﺭﺿﻪ ﻛﻤﻴﺖ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ. ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﺍﺯ ﺍﺑﻴﺎﺗﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻧﺸﺮ ﻣﺼﺮﻱ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﻛﻤﻴﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﻴﺖ: ﻭ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺗﺮﺍﺑﻲ ﻫﻮﺍﻩ ﻭ ﺭﺍﻳﻪ ﺑﺬﻟﻚ ﺍﺩﻋﻲ ﻓﻴﻬﻢ ﻭ ﺍﻟﻘﺐ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ. " ﺳﻴﻮﻃﻲ " ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 13 ﺷﺮﺡ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺍﻟﻤﻐﻨﻲ " ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: " ﺍﺑﻦ ﻋﺴﺎﻛﺮ " ﺑﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ " ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﻘﻴﺮ " ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ: ﺑﻨﻲ ﺍﺳﺪ ﻣﻲ‌ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺩﺭ ﻣﺎ ﻓﻀﻴﻠﺘﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ. ﻫﻴﭻ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ -‌ﻫﺎﻱ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺮﻛﺖ ﻭﺭﺍﺛﺖ ﻛﻤﻴﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻭﻱ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ: ﺷﻌﺮ " ﻃﺮﺑﺖ ﻭ ﻣﺎ ﺷﻮﻗﺎ ﺍﻟﻲ ﺍﻟﺒﻴﺾ ﺍﻃﺮﺏ " ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﺑﻮﺭﻛﺖ ﻭ ﺑﻮﺭﻙ ﻗﻮﻣﻚ " ﺗﻮ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﺍﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﻛﺖ ﺑﺎﺩ. " ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

. ✨﴾﷽﴿ . 🤲 زیارت اربعین ابا عبدالله الحسین علیه السلام السَّلامُ عَلَى وَلِیِّ اللهِ وَ حَبِیبِهِ السَّلامُ عَلَى خَلِیلِ اللهِ وَ نَجِیبِهِ السَّلامُ عَلَى صَفِیِّ اللهِ وَ ابْنِ صَفِیِّهِ السَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهِیدِ السَّلامُ عَلَى أَسِیرِ الْکُرُبَاتِ وَ قَتِیلِ الْعَبَرَاتِ اللهُمَّ إِنِّی أَشْهَدُ أَنَّهُ وَلِیُّکَ وَ ابْنُ وَلِیِّکَ وَ صَفِیُّکَ وَ ابْنُ صَفِیِّکَ الْفَائِزُ بِکَرَامَتِکَ أَکْرَمْتَهُ بِالشَّهَادَةِ وَ حَبَوْتَهُ بِالسَّعَادَةِ وَ اجْتَبَیْتَهُ بِطِیبِ الْوِلادَةِ وَ جَعَلْتَهُ سَیِّدا مِنَ السَّادَةِ وَ قَائِدا مِنَ الْقَادَةِ وَ ذَائِدا مِنَ الذَّادَةِ وَ أَعْطَیْتَهُ مَوَارِیثَ الْأَنْبِیَاءِ وَ جَعَلْتَهُ حُجَّةً عَلَى خَلْقِکَ مِنَ الْأَوْصِیَاءِ فَأَعْذَرَ فِی الدُّعَاءِ وَ مَنَحَ النُّصْحَ وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَیْرَةِ الضَّلالَةِ وَ قَدْ تَوَازَرَ عَلَیْهِ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْیَا وَ بَاعَ حَظَّهُ بِالْأَرْذَلِ الْأَدْنَى وَ شَرَى آخِرَتَهُ بِالثَّمَنِ الْأَوْکَسِ وَ تَغَطْرَسَ وَ تَرَدَّى فِی هَوَاهُ وَ أَسْخَطَکَ وَ أَسْخَطَ نَبِیَّکَ وَ أَطَاعَ مِنْ عِبَادِکَ أَهْلَ الشِّقَاقِ وَ النِّفَاقِ وَ حَمَلَةَ الْأَوْزَارِ الْمُسْتَوْجِبِینَ النَّارَ [لِلنَّارِ] فَجَاهَدَهُمْ فِیکَ صَابِرا مُحْتَسِبا حَتَّى سُفِکَ فِی طَاعَتِکَ دَمُهُ وَ اسْتُبِیحَ حَرِیمُهُ اللهُمَّ فَالْعَنْهُمْ لَعْنا وَبِیلا وَ عَذِّبْهُمْ عَذَابا أَلِیما السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ سَیِّدِ الْأَوْصِیَاءِ أَشْهَدُ أَنَّکَ أَمِینُ اللهِ وَ ابْنُ أَمِینِهِ عِشْتَ سَعِیدا وَ مَضَیْتَ حَمِیدا وَ مُتَّ فَقِیدا مَظْلُوما شَهِیدا وَ أَشْهَدُ أَنَّ اللهَ مُنْجِزٌ مَا وَعَدَکَ وَ مُهْلِکٌ مَنْ خَذَلَکَ وَ مُعَذِّبٌ مَنْ قَتَلَکَ وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ وَفَیْتَ بِعَهْدِ اللهِ وَ جَاهَدْتَ فِی سَبِیلِهِ حَتَّى أَتَاکَ الْیَقِینُ فَلَعَنَ اللهُ مَنْ قَتَلَکَ وَ لَعَنَ اللهُ مَنْ ظَلَمَکَ وَ لَعَنَ اللهُ أُمَّةً سَمِعَتْ بِذَلِکَ فَرَضِیَتْ بِهِ اللهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُکَ أَنِّی وَلِیٌّ لِمَنْ وَالاهُ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاهُ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا ابْنَ رَسُولِ اللهِ أَشْهَدُ أَنَّکَ کُنْتَ نُورا فِی الْأَصْلابِ الشَّامِخَةِ وَ الْأَرْحَامِ الْمُطَهَّرَةِ [الطَّاهِرَةِ] لَمْ تُنَجِّسْکَ الْجَاهِلِیَّةُ بِأَنْجَاسِهَا وَ لَمْ تُلْبِسْکَ الْمُدْلَهِمَّاتُ مِنْ ثِیَابِهَا وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ مِنْ دَعَائِمِ الدِّینِ وَ أَرْکَانِ الْمُسْلِمِینَ وَ مَعْقِلِ الْمُؤْمِنِینَ وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ الْإِمَامُ الْبَرُّ التَّقِیُّ الرَّضِیُّ الزَّکِیُّ الْهَادِی الْمَهْدِیُّ وَ أَشْهَدُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِکَ کَلِمَةُ التَّقْوَى وَ أَعْلامُ الْهُدَى وَ الْعُرْوَةُ الْوُثْقَى وَ الْحُجَّةُ عَلَى أَهْلِ الدُّنْیَا وَ أَشْهَدُ أَنِّی بِکُمْ مُؤْمِنٌ وَ بِإِیَابِکُمْ مُوقِنٌ بِشَرَائِعِ دِینِی وَ خَوَاتِیمِ عَمَلِی وَ قَلْبِی لِقَلْبِکُمْ سِلْمٌ وَ أَمْرِی لِأَمْرِکُمْ مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّةٌ حَتَّى یَأْذَنَ اللهُ لَکُمْ فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لا مَعَ عَدُوِّکُمْ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَیْکُمْ وَ عَلَى أَرْوَاحِکُمْ وَ أَجْسَادِکُمْ [أَجْسَامِکُمْ‏] وَ شَاهِدِکُمْ وَ غَائِبِکُمْ وَ ظَاهِرِکُمْ وَ بَاطِنِکُمْ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ پس دو رکعت نماز مى‏خوانى، و به آنچه مى‏خواهى دعا مى‏کنى و برمى‏گردى. دوم: زیارتى است که از جابر روایت شده، و کیفیت آن‏چنان است که از عطا [ظاهرا‌‌ همان عطیه عوفى کوفى همسفر جابر در اربعین براى‏ زیارت حضرت امام حسین علیه السّلام است] نقل شده: در روز بیستم ماه صفر با جابر بن عبد الله انصارى بودم، چون به غاضریه رسیدیم‏ در آب فرات غسل کرد، و پیراهن پاکیزه‏اى که با خود داشت پوشیده، آنگاه به من گفت: آیا از بوى خوش چیزى، با تو هست‏ اى عطا؟ گفتم: سعد با من هست، قدرى از آن گرفت و بر سر و بدن پاشید، و پابرهنه روانه شد، تا نزد سر مبارک امام‏ حسین علیه السّلام ایستاد، و سه مرتبه الله اکبر گفت. پس افتاد و بیهوش شد، چون به هوش آمد شنیدم مى‏گفت: «السّلام‏ علیکم یا ال الله...» که درست‌‌ همان زیارت نیمه رجب است که قبلان ذکر کردیم، و با آن جز در چند کلمه تفاوت ندارد، که‏ آن هم احتمالا ناشى از اختلاف نسخه‏هاست، چنان‏که شیخ مرحوم احتمال داده. در هر صورت اگر کسى بخواهد آن را هم‏ بخواند، به زیارت نیمه رجب رجوع کند، و‌‌ همان را بخواند 📚 مفاتیح الجنان ✍ شیخ عباس قمی (رحمت الله علیه) @Nahjolbalaghe2

. «أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آيَةً لِّلْعَالَمِينَ و (به یاد آور) زنى را که دامان خود را پاک نگه داشت. و ما از روح خود در او دمیدیم. و او و پسرش [= مسیح ]را نشانه (و معجزه) بزرگى براى جهانیان قرار دادیم. (انبیاء/91) @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه انبیاء آیه ۹۱ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ☀️ مریم(علیه السلام) بانوى پاکدامن در این آیه، به مقام مریم ، عظمت و احترام او و فرزندش حضرت مسیح(علیه السلام) اشاره شده است. ذکر مریم در ردیف بحث هاى مربوط به پیامبران بزرگ، یا به خاطر فرزند او حضرت عیسى است که تولدش از جهاتى شبیه به تولد یحیى از زکریا بود; زیرا هر دو بعد از یأس مادر متولد شدند که شرح آن را در ذیل آیات آغاز سوره مریم آوردیم.(۱) و یا به خاطر آن است که روشن کند، عظمت مقام، ویژه مردان بزرگ نیست بلکه زنان بزرگى هم بوده اند که تاریخشان نشانه عظمتشان، الگو و اسوه اى براى زنان جهان بوده اند. مى گوید: به خاطر بیاور مریم را که دامان خویش را از هر گونه آلودگى نگه داشت (وَ الَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَها). سپس ما از روح خود در او دمیدیم (فَنَفَخْنا فِیها مِنْ رُوحِنا). و او و فرزندش مسیح را نشانه بزرگى براى جهانیان قرار دادیم (وَ جَعَلْناها وَ ابْنَها آیَةً لِلْعالَمِینَ). * * * نکته ها: ۱ ـ فَرج از نظر لغت در اصل، به معنى فاصله و شکاف مى باشد، و به عنوان کنایه در عضو تناسلى به کار رفته است، اما از آنجا که در فارسى به کنائى بودن آن توجه نمى شود، گاهى این سؤال پیش مى آید: چگونه این لفظ که صریح در آن عضو خاص انسان است در قرآن آمده؟! در حالى که توجه به کنایه بودن آن مشکل را حل مى کند. و به تعبیر روشن تر اگر بخواهیم معنى کنائى آن را در فارسى بیان کنیم، معادل جمله أَحْصَنَتْ فَرْجَها در فارسى این است دامان خود را پاک نگاه داشت آیا این تعبیر در فارسى زننده است؟ بلکه به عقیده بعضى، در لغت عرب الفاظى که صریح در عضو تناسلى باشد و یا صراحت در آمیزش جنسى داشته باشد، اصلاً وجود ندارد، هر چه هست جنبه کنایه دارد، مثلاً در مورد آمیزش جنسى الفاظى از قبیل لمس کردن ،(۲) پوشانیدن (غشیان)(۳) به سراغ همسر رفتن(۴) در آیات مختلف به کار رفته که همه آنها جنبه کنائى دارد، ولى گاه، ترجمه کنندگان فارسى زبان، به معنى کنائى آنها بى توجه هستند، و به جاى معادل این معانى کنائى، کلمات صریح فارسى مى گذارند و این مایه تعجب و سؤال مى شود. به هر حال، در تفسیر این گونه الفاظ که در قرآن وارد شده، حتماً باید به معنى اصلى و ریشه اى آنها توجه کرد تا جنبه کنائى بودنش، مشخص و هر گونه ابهام برطرف گردد. ذکر این نکته نیز لازم است که: ظاهر آیه فوق چنین مى گوید: مریم دامان خویش را از هر گونه آلودگى به بى عفتى حفظ کرد. ولى بعضى از مفسران این احتمال را در معنى آیه داده اند که او از هر گونه تماس با مردى (چه از حلال و چه از حرام) خوددارى کرد(۵) همان گونه که در آیه ۲٠ سوره مریم مى گوید: وَ لَمْ یَمْسَسْنِی بَشَرٌ وَ لَمْ أَکُ بَغِیّاً: هیچ گاه مردى با من تماس پیدا نکرده و من زن آلوده اى نبودم . در حقیقت این مقدمه اى است براى اثبات تولد اعجازآمیز عیسى(علیه السلام) و آیه بودن او. * * * ۲ ـ منظور از: رُوحِنا: روح ما چنان که قبلاً نیز گفته ایم اشاره به یک روح با عظمت و متعالى است و به اصطلاح این گونه اضافه اضافه تشریفیه است که براى بیان عظمت چیزى آن را به خدا اضافه مى کنیم، مانند: بیت اللّه: خانه خدا و شهر اللّه: ماه خدا . * * * ۳ ـ آیه فوق، مى گوید: مریم و فرزندش را آیه و نشانه اى براى جهانیان قرار دادیم، نمى گوید دو آیه و نشانه، به خاطر این که آن چنان وجود مریم با فرزندش در این آیه بزرگ الهى آمیخته بودند، که از یکدیگر تفکیک ناپذیر محسوب مى شدند، تولد فرزندى بدون پدر، همان اندازه اعجازآمیز است که باردار شدن زنى بدون شوهر، و نیز معجزات عیسى(علیه السلام) در طفولیت و بزرگى، یادآور خاطره مادر او است. این امور، که هر کدام خارق عادتى بود و بر خلاف اسباب عادى طبیعى، جملگى از این واقعیت حکایت مى کند که در ماوراء سلسله اسباب، قدرتى است که هر گاه بخواهد مى تواند روند آنها را دگرگون سازد. و به هر حال، وضع مسیح(علیه السلام) و مادرش مریم(علیه السلام) در طول تاریخ بشر، بى نظیر بود، نه قبل و نه بعد از او چنین وضعى دیده نشده است. و شاید نکره آوردن آیه که دلیل بر عظمت است اشاره به همین معنى باشد. * * * ✍ پی نوشت: ۱ ـ به تفسیر آیات نخستین سوره مریم در همین جلد مراجعه شود. ۲ ـ بقره، آیه ۲۳۶. ۳ ـ اعراف، آیه ۱۸۹. ۴ ـ بقره، آیه ۲۲۲. ۵ ـ تفسیر کبیر فخر رازى و تفسیر فى ظلال ، ذیل آیه مورد بحث. ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

🎙 تفسیر صوتی آیه. ۹۱ سوره مبارکه انبیاء مفسّر : حجت‌الاسلام‌والمسلمین قرائتی @Nahjolbalaghe2

🤲 دعای هر روز ماه صفر

#در_محضر_اهل_بیت ❌ بی برکتی در اسراف 🔸 امام صادق علیه السلام: همانا اسراف با کم شدن برکت همراه است. 📚 وسائل الشیعه/ج15/ص261 ✍🏼در روایت دیگری در معنای اسراف فرموده است: اسراف آن است که انسان مالش را از بین ببرد و به بدنش صدمه بزند. 📚 مجموعه الاخبار/باب171/ح1 ✍🏼زیاده روی در مصرف هر چیزی اسراف است، حتی خوردن هنگام سیری @Nahjolbalaghe2