. «أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَمِنَ النَّاسِ مَن يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّبِعُ كُلَّ شَيْطَانٍ مَّرِيدٍ بعضى از مردم، بدون هیچ علم و دانشى، درباره خدا مجادله مى کنند. و از هر شیطان سرکشى پیروى مى نمایند. (حج/3) *** كُتِبَ عَلَيْهِ أَنَّهُ مَن تَوَلَّاهُ فَأَنَّهُ يُضِلُّهُ وَيَهْدِيهِ إِلَىٰ عَذَابِ السَّعِيرِ بر او مقرر شده که هرکس ولایتش را بر گردن نهد، بطور مسلّم گمراهش مى سازد، و به آتش سوزان راهنماییش مى کند. (حج/4) @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه حج آیات ۳ و ۴ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی 👹 پیروان شیطان! از آنجا که در آیات گذشته ترسیمى از وحشت عمومى مردم به هنگام وقوع زلزله قیامت بود، در آیات مورد بحث، حال گروهى از بى خبران را منعکس مى کند که: چگونه از چنین حادثه عظیمى غافلند. مى گوید: گروهى از مردم بدون هیچ علم و دانشى درباره خدا به مجادله برمى خیزند (وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یُجادِلُ فِی اللّهِ بِغَیْرِ عِلْم). گاه، در اصل توحید و یگانگى حق و نفى هر گونه شریک، جدال مى کنند، و گاه، در قدرت خدا نسبت به مسأله احیاى مردگان و بعث و نشور، و در هر صورت هیچگونه دلیلى بر گفته هاى خود ندارند. جمعى از مفسران گفته اند: این آیه در مورد نضر بن حارث نازل شده که: از مشرکان متعصب، لجوج و پشت هم انداز بود، او اصرار داشت که: ملائکه دختران خدا هستند!، و قرآن مجموعه اى از افسانه هاى پیشینیان است که به خدا نسبت داده شده!، و زندگى بعد از مرگ را منکر بود. بعضى دیگر: آن را اشاره به همه مشرکان دانسته اند که: در مسأله توحید و قدرت خدا به مجادله برمى خاستند. ولى با توجه به این که شأن نزول ها هرگز مفهوم آیه را محدود نمى کند نتیجه این دو قول یکى است، و همه کسانى را که به نوعى، از روى تقلید کورکورانه یا تعصب، یا پیروى از خرافات و هوا و هوس ها، به جدال در برابر حق برمى خیزند شامل مى شود. آن گاه اضافه مى کند: این گونه افراد که تابع هیچگونه منطق و دانشى نیستند از هر شیطان سر کش و متمردى تبعیت مى کنند (وَ یَتَّبِعُ کُلَّ شَیْطان مَرِید). نه از یک شیطان، که از همه شیطان ها! اعم از شیاطین انس و جن که هر یک از آنها براى خود نقشه و برنامه و حیله و دامى دارند. واژه مرید از ماده مرد (بر وزن سرد) در اصل، به معنى سرزمین بلندى است که خالى از هر گونه گیاه باشد، و به درختى که از برگ خالى شود امرد مى گویند، و روى همین جهت، به نوجوانانى که مو در صورتشان نروئیده نیز، امرد گفته مى شود. در اینجا منظور از مرید کسى است که عارى از هر گونه خیر و سعادت و نقطه قوت است، و طبعاً چنین کسى، سرکش، متمرد، ظالم و عصیانگر خواهد بود. روشن است: پیروى از شیطان بى همه چیز انسان را به چه سرنوشتى مبتلا مى سازد. * * * لذا در آیه بعد، مى گوید: بر او نوشته و مقرر شده است که هر کس حلقه اطاعت و ولایتش را بر گردن نهد به طور مسلّم گمراهش مى سازد و به آتش سوزان راهنمائیش مى کند (کُتِبَ عَلَیْهِ أَنَّهُ مَنْ تَوَلاّهُ فَأَنَّهُ یُضِلُّهُ وَ یَهْدِیهِ إِلى عَذابِ السَّعِیرِ).(۱) * * * نکته ها: ۱ ـ مجادله در برابر حق و باطل گرچه در واژه مجادله در عرف، مفهوم جر و بحث بى اساس و غیر منطقى افتاده است ولى در اصل لغت چنین نیست بلکه به معنى هر گونه بحث و گفتگو است که گاه به حق و گاه به ناحق است و لذا قرآن به پیامبر دستور مى دهد: وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ: با مخالفان خود با روشى که بهتر است مجادله کن .(۲) ✍ پی نوشت: ۱ ـ سَعِیر از ماده سعر (بر وزن قعر) به معنى شعلهور شدن آتش است، در اینجا منظور آتش سوزان دوزخ است که از هر آتشى سوزنده تر مى باشد. ۲ ـ نحل، آیه ۱۲۵. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🎙 تفسیر صوتی آیات ۴ و ۵ سوره مبارکه حج مفسّر : حجت‌الاسلام‌والمسلمین قرائتی @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر حکمت ۴۰۵ 🔺 دنیاطلبان متظاهر به دین 🔸 اين مرد لجوج را رها كن: از مقدمه اين كلام استفاده مى شود كه عمار ياسر، آن صحابى پاكباز و شجاع و مخلص با مغيرة بن شعبه در مسائل مهم دينى گفتگو داشت و مغيره، آن مرد منافق و كوردل نمى پذيرفت. امام(عليه السلام) گفتگويى را كه ميان اين دو نفر رد و بدل مى شد شنيد و چند جمله كوتاه و پرمعنا درباره مغيرة بن شعبه فرمود كه تمام روحيات و برنامه زندگى او در آن خلاصه شد. فرمود: «اى عمار! رهايش كن، چراكه او از دين خدا آن مقدار گرفته كه به دنيا نزديكش سازد و از روى عمد حق را بر خود مشتبه ساخته تا شبهات را بهانه لغزش ها و خلاف هايش قرار دهد»; (لِعَمَّارِ بْنِ يَاسِر وَ قَدْ سَمِعَهُ يُرَاجِعُ الْمُغِيرَةَ بْنَ شُعْبَةَ كَلاماً: دَعْهُ يَا عَمَّارُ، فَإِنَّهُ لَمْ يَأْخُذْ مِنَ الدِّينِ إِلاَّ مَا قَارَبَهُ مِنَ الدُّنْيَا، وَ عَلَى عَمْد لَبَسَ عَلَى نَفْسِهِ لِيَجْعَلَ الشُّبَهَاتِ عَاذِراً لِسَقَطَاتِهِ). امام(عليه السلام) روى دو نكته اساسى در اين كلام حكيمانه تكيه فرموده كه يكى مربوط به دنياى مغيره است و ديگرى مربوط به اعتقادات و آخرتش. در نكته اول مى فرمايد: او اعتقادى به مسائل اسلامى ندارد با آن هماهنگ نيست، آن جا كه به نفع دنياى او باشد ديندار مى شود و آن جا كه به زيان دنياى او باشد احكام دين را رها مى كند. قرآن مجيد اين وصف را براى جمعى از منافقان بيان كرده كه راه تبعيض را پيش مى گرفتند و آنچه را به نفعشان بود مى پذيرفتند و بقيه را انكار مى كردند، مى فرمايد: «(إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللهِ وَرُسُلِهِ وَيُرِيدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللهِ وَرُسُلِهِ وَيَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْض وَنَكْفُرُ بِبَعْض وَيُرِيدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلا); كسانى كه خدا و پيامبرانِ او را انكار مى كنند، و مى خواهند ميان خدا و پيامبرانش تبعيض قائل شوند، و مى گويند: «به بعضى ايمان مى آوريم، و بعضى را انكار مى كنيم و مى خواهند در ميان اين دو، راهى براى خود انتخاب كنند)».[1] يكى از صفات زشت يهود نيز همين بود همان گونه كه قرآن درباره آن ها مى فرمايد: «(أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْض فَمَا جَزَاءُ مَنْ يَفْعَلُ ذَلِكَ مِنْكُمْ إِلاَّ خِزْىٌ فِى الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَى أَشَدِّ الْعَذَابِ وَمَا اللهُ بِغَافِل عَمَّا تَعْمَلُونَ); آيا به بعضى از دستورات كتاب آسمانى ايمان مى آوريد، و به بعضى كافر مى شويد؟! براى كسى از شما كه اين عمل (تبعيض در ميان احكام و قوانين الهى) را انجام دهد، جز رسوايى در اين جهان، چيزى نخواهد بود، و روز رستاخيز به شديدترين عذاب ها گرفتار مى شوند. و خداوند از آنچه انجام مى دهيد غافل نيست».[2] همين معنا در كلام سالار شهيدان امام حسين(عليه السلام) به هنگام ورود به كربلا، در دوم محرم آمده است آن جا كه رو به سوى يارانش كرد و فرمود: «النَّاسُ عَبِيدُ الدُّنْيا وَ الدِّينُ لَعِقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ يحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَايشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلاَءِ قَلَّ الدَّيانُون; مردم، بردگان دنيا هستند و دين، تنها بر زبان آن هاست; تا آن زمان كه زندگى آن ها تأمين شود به دنبال دين هستند اما هنگامى كه گرفتار بلا و آزمون الهى شدند (و دين از منافع مادى آن ها جدا شد) دينداران كم اند».[3] ✍ پی نوشت: پی نوشت: [1]. نساء، آيه 150. [2]. بقره، آيه 85. [3]. بحارالانوار، ج 44، ص 383. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت #نماز ☀️ امام صادق(علیه السلام): اولین چیزى که از هر انسانى سؤال مى شود نماز است، در صورتى که نماز او پذیرفته بود بقیه اعمال او نیز امکان دارد پذیرفته شود. ولى اگر نماز او پذیرفته نبود بقیه اعمال او نیز مردود خواهد بود. 📚 کافى/ج3/ص268 ✍🏼 همچنان که جسم انسان شستشو مى خواهد روح او نیز احتیاج به تطهیر دارد و شستشوى روح با اقامه نماز ممکن است. @Nahjolbalaghe2

#موعظه 🔴 در فتنه‌ها و شدائد آخرالزمانی؛ می‌توانید منتظران واقعی را از میزان آرامش و امیدشان، از مدعیان انتظار تفکیک کنید! 🎥 استاد شجاعی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: پانصد و بیست و نهم 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ ﻭ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 28 ﺟﻠﺪ 2 " ﻣﻌﺎﻫﺪ ﺍﻟﺘﻨﺼﻴﺺ " ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﻬﻞ ﮔﻔﺖ: " ﻛﻤﻴﺖ " ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﺭﻱ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮ ﺩﺭ ﭘﻲ ﺍﻭﻳﻨﺪ. ﺷﺒﻲ ﺑﺎ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﺍﺯ ﺑﻨﻲ ﺍﺳﺪ [ ﺻﻔﺤﻪ 39] ﺑﺎ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ. ﻭ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻫﻤﺮﺍﻫﻴﺎﻥ ﺍﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﮔﺰﺍﺭﺵ " ﺻﺎﻋﺪ " ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﺍﻩ " ﻗﻄﻘﻄﺎﻧﻪ " ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ. ﻭﻱ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺷﻨﺎﺱ ﺑﻮﺩ، ﻭ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﻲ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻲ‌ﻛﺮﺩ، ﭼﻮﻥ ﺳﭙﻴﺪﻩ ﺩﻡ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪ، ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺯﺩ ﻛﻪ ﺍﻱ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻛﻤﻲ ﺑﺨﻮﺍﺑﻴﺪ، ﻣﺎ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻳﻢ، ﺍﻭ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﮔﺰﺍﺭﺩ، ﻣﺴﺘﻬﻞ ﮔﻔﺖ: ﻛﻤﻲ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺷﺨﺼﻲ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻟﺮﺯﻳﺪﻡ. ﻛﻤﻴﺖ ﮔﻔﺖ: ﺗﺮﺍ ﭼﻪ ﻣﻲ‌ﺷﻮﺩ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺷﺨﺼﻲ ﺭﺍ ﻣﻲ‌ﺑﻴﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﻱ ﻣﻲ‌ﺁﻳﺪ، ﻧﮕﺎﻩ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﮔﺮﮒ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ‌ﺁﻳﺪ ﻭ ﺧﻮﺭﺍﻙ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺍﻫﺪ. ﮔﺮﮒ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻱ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪ، ﻣﺎ ﺩﺳﺖ ﺷﺘﺮ ﻛﺸﺘﻪ ﺍﻱ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﺍﺵ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻴﻢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻛﺸﻴﺪ، ﺟﺎﻡ ﺁﺑﻲ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﺶ ﺑﺮﺩﻳﻢ. ﻧﻮﺷﻴﺪ. ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻳﻢ، ﮔﺮﮒ ﻏﺮﻳﺪﻥ ﮔﺮﻓﺖ. ﻛﻤﻴﺖ ﮔﻔﺖ: ﺍﻭ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻣﻲ‌ﺷﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﺁﺏ ﻭ ﻧﺎﻧﺶ ﻧﺪﺍﺩﻳﻢ؟ ﻧﻤﻲ ﺩﺍﻧﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺍﻫﺪ، ﮔﻮﺋﻲ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻲ‌ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻤﻲ ﺭﻭﻳﻢ. ﺍﻱ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﮕﺮﺩﻳﺪ، ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺭﺍﺳﺖ ﭼﺮﺧﻴﺪﻳﻢ ﮔﺮﮒ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺖ. ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺭﺍﻩ ﺳﭙﺮﺩﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﺎﻡ ﺭﺳﻴﺪﻡ، ﻭ ﻛﻤﻴﺖ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻨﻲ ﺍﺳﺪ ﻭ ﺑﻨﻲ ﺗﻤﻴﻢ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻘﻞ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﻛﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻛﻤﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ ﺑﺮ ﻣﻲ‌ﺁﻳﺪ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻛﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻴﻚ ﺍﻭﺳﺖ، ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻛﻤﻴﺖ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺵ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﺑﻴﻔﺰﺍﺋﻴﻢ ﺗﺼﻮﻳﺮﻱ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻲ‌ﺳﺎﺯﺩ ﻛﻪ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺭﻭﺣﻴﺎﺕ ﻭﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ، ﻣﻲ‌ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﻭ ﺟﻠﻮﻫﺎﻱ ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺟﻠﻮ ﺩﻳﺪﮔﺎﻥ ﻣﻲ‌ﺁﻭﺭﺩ. ﻭ ﻧﻤﻮﻧﻪ‌ﻫﺎﻱ ﻣﻜﺎﺭﻡ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﺍﻭ ﻭ ﺑﺎﺭﻭﺭﻳﺶ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ، ﻭ ﻓﻘﻪ، ﻭ ﺍﺩﺏ ﻭ ﺍﺑﺎﺀ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻱ، ﻭ ﺷﻮﺭ ﺍﻧﮕﻴﺰﻱ ﻭ ﻫﻤﺖ، ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻈﺮﻱ، ﻭ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻭ ﺑﻠﺎﻏﺖ، ﻭ ﺧﻠﻖ ﻛﺎﻣﻞ، ﻭ ﭘﺮ ﺩﻟﻲ، ﻭ ﺩﻳﻦ ﺧﺎﻟﺺ، ﻭ ﺗﺸﻴﻊ ﺻﺤﻴﺢ، ﻭ ﺻﻠﺎﺡ ﻣﺤﺾ، ﻭ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺳﺪﺍﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﻀﺎﺋﻠﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻲ ﺩﻭ ﺳﺮ ﺍﺳﺖ، ﺑﻲ ﺷﻤﺎﺭ ﺍﺳﺖ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2