✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : ✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها ✅🌹یکشنبه‌، دوشنبه وچهار‌شنبه‌ شرح 🌴حکمتها ✅☫روزانه‌تفسیر قرآن‌‌☫ ✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️ لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783 ✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه حج آیات ۱ الی ۱۱ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ دومین صفتى را که بعد از صفت خشوع، براى مؤمنان بیان مى کند این است که: آنها از هر گونه لغو و بیهودگى روى گردانند (وَ الَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ). در واقع، تمام حرکات و خطوط زندگى آنان هدفى را دنبال مى کند، هدفى مفید و سازنده; چرا که لغو به معنى کارهاى بى هدف و بدون نتیجه مفید است. در حقیقت لغو همان گونه که بعضى از مفسران بزرگ گفته اند، هر گفتار و عملى است که فایده قابل ملاحظه اى نداشته باشد، و اگر مى بینیم: بعضى از مفسران آن را به باطل تفسیر کرده اند. بعضى به معنى همه معاصى. بعضى به معنى دروغ. بعضى به معنى دشنام یا مقابله دشنام به دشنام. بعضى به معنى غنا و لهو و لعب. و بالاخره، بعضى به معنى شرک، همه اینها مصداق هاى آن مفهوم جامع و کلى است. البته لغو، تنها شامل سخنان و افعال بیهوده نمى شود، بلکه افکار بیهوده و بى پایه اى که انسان را از یاد خدا غافل و از تفکر در آنچه مفید و سازنده است به خود مشغول مى دارد، همه در مفهوم لغو جمع است. در واقع، مؤمنان آنچنان ساخته شده اند که نه تنها به اندیشه هاى باطل و سخنان بى اساس و کارهاى بیهوده دست نمى زنند، بلکه به تعبیر قرآن از آن معرض و روى گردانند. * * * در آیه بعد، به سومین صفت مؤمنان راستین که جنبه اجتماعى و مالى دارد اشاره کرده مى گوید: آنها کسانى هستند که زکات را انجام مى دهند (وَ الَّذِینَ هُمْ لِلزَّکاةِ فاعِلُونَ). و از آنجا که این سوره ـ همان گونه که قبلاً نیز گفتیم ـ از سوره هائى است که در مکّه نازل شده و در آن هنگام، حکم زکات معمولى نازل نگردیده بود، مفسران، در تفسیر این آیه گفتگوهاى مختلفى دارند. آنچه صحیح تر به نظر مى رسد این است که: زکات منحصر، به معنى زکات واجب نیست، بلکه زکات هاى مستحب در شرع اسلام فراوان است، آنچه در مدینه نازل شد، زکات واجب بود ولى زکات مستحب، قبلاً نیز بوده است. بعضى از مفسران نیز این احتمال را داده اند که: زکات به صورت یک حکم وجوبى اما بدون حدّ و حدود در مکّه بوده است، یعنى مسلمانان موظف بودند مقدارى از اموال خود را به نیازمندان بپردازند، ولى بعد از تشکیل حکومت اسلامى، و تأسیس بیت المال، زکات تحت برنامه مشخصى قرار گرفت و نصاب ها و مقدارهاى معینى براى آن قرار داده شد، و مأمورین جمع زکات از طرف پیامبر(صلى الله علیه وآله) به هر سو اعزام شدند. اما این که: بعضى از مفسران مانند فخر رازى و آلوسى در روح المعانى و راغب در مفردات نقل کرده اند: زکات در اینجا به معنى هر گونه کار نیک و یا تزکیه و پاکسازى روح و جان است، بسیار بعید به نظر مى رسد; زیرا در قرآن مجید هر جا نماز و زکات همراه با هم ذکر مى شود، زکات به همان معنى انفاق مالى است، و استفاده معنى دیگر نیاز به قرینه روشنى دارد که در اینجا نیست. * * * چهارمین ویژگى مؤمنان را مسأله پاکدامنى و عفت به طور کامل، و پرهیز از هر گونه آلودگى جنسى قرار داده، چنین مى گوید: آنها کسانى هستند که فروج(۱)خویش را از بى عفتى حفظ مى کنند (وَ الَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ). * * * مگر نسبت به همسران و کنیزانشان که در بهره گیرى از آنها هیچگونه ملامت و سرزنش ندارند (إِلاّ عَلى أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ). * * * از آنجا که غریزه جنسى سرکش ترین غرائز انسان است، و خویشتن دارى در برابر آن، نیاز به تقوا، پرهیزگارى فراوان، ایمان قوى و نیرومند دارد، بار دیگر روى همین مسأله تأکید کرده و مى گوید: هر کس غیر این طریق را (جهت بهره گیرى جنسى) طلب کند تجاوزگر است (فَمَنِ ابْتَغى وَراءَ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ العادُونَ). تعبیر به محافظت فروج گویا اشاره به این است که اگر مراقبت مستمر و پى گیر در این زمینه نباشد، بیم آلودگى فراوان است. و تعبیر به همسران شامل همسران دائم و موقت هر دو مى شود، هر چند بعضى از مفسران اهل سنت در اینجا گرفتار اشتباهى شده اند که در نکات به آن اشاره خواهد شد. تعبیر به غَیْرُ مَلُومِینَ: آنها مورد ملامت قرار نمى گیرند ممکن است اشاره به طرز فکر غلطى باشد که براى مسیحیت انحرافى پیدا شده که آنها هر گونه آمیزش جنسى را خلاف شأن انسان مى پندارند و ترک مطلق آن را فضیلت مى دانند تا آنجا که کشیشان کاتولیک و همچنین زنان و مردان تارک دنیا، در تمام عمر، مجرد زندگى مى کنند، و هر گونه ازدواج را مخالف این مقام روحانى تصور مى کنند! هر چند این مسأله بیشتر جنبه ظاهرى دارد اما در خفا جمعى از آنها طرقى براى اشباع غریزه جنسى خود انتخاب مى کنند و کتاب هاى نویسندگان خودشان پر است از داستان هائى که در این زمینه نوشته اند. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر حکمت ۴۱۷ 🤲 شرایط توبه و استغفار واقعی ↩️ آنگاه امام(عليه السلام) به سراغ پنجمين و ششمين مرحله كه آخرين اركان توبه و بالاترين مراحل آن هستند رفته، مى فرمايد: «پنجم، گوشت هايى را كه براثر حرام بر اندامت روييده با اندوه بر گناه آب كنى تا چيزى از آن باقى نماند و پوست به استخوانت بچسبد و گوشت تازه در ميان آن ها برويد و ششم آن كه به همان اندازه كه لذت و شيرينى گناه را به جسمت چشانده اى زحمت و مرارت طاعت را نيز به آن بچشانى»; (وَالْخَامِسُ أَنْ تَعْمِدَ إِلَى اللَّحْمِ الَّذِي نَبَتَ عَلَى السُّحْتِ فَتُذِيبَهُ بِالاَْحْزَانِ، حَتَّى تُلْصِقَ الْجِلْدَ بِالْعَظْمِ، وَ يَنْشَأَ بَيْنَهُمَا لَحْمٌ جَدِيدٌ، وَالسَّادِسُ أَنْ تُذِيقَ الْجِسْمَ أَلَمَ الطَّاعَةِ كَمَا أَذَقْتَهُ حَلاَوَةَ الْمَعْصِيَةِ). البته اين مربوط به جايى است كه گوشت انسان از اموال حرام روييده باشد و تعبير به «حَتَّى تُلْصِقَ الْجِلْدَ بِالْعَظْمِ; تا پوستت به استخوانت بچسبد» نوعى تأكيد و مبالغه است. حداقل چنين شخصى كه در عيش و نوش و اموال حرام فربه شده به وسيله گرفتن روزه هاى مستحب لاغر شود و بخش قابل توجهى از آن گوشت ها را از طريق روزه و رياضت آب كند. قابل توجه اين كه اين دو مرحله يكى ناظر به جنبه هاى جسمى است و ديگرى ناظر به جنبه هاى روحى (هر چند هر دو از طريق جسم انجام مى شود); جسم را با رياضت لاغر مى كند و روح را با چشيدن زحمت طاعت، همان گونه كه در حال معصيت جسمش را با اموال حرام چاق و فربه كرد و روحش را با گناهانى مانند شنيدن انواع موسيقى ها و كارهاى حرام ديگرى كه از طريق جسم به روح منتقل مى شود. در پايان مى فرمايد: «پس از انجام اين مراحل مى گويى: استغفر الله»; (فَعِنْدَ ذلِكَ تَقُولُ: «أَسْتَغْفِرُ اللّهَ»). بنابراين استغفار بازيچه نيست و لقلقه زبان نمى باشد كه انسان هر زمان مرتكب گناهى شود بى آن كه شرايط توبه را فراهم كرده باشد با گفتن استغفرالله خود را راحت كند و گمان كند گناهش بخشوده شده و از عذاب الهى در امان است. البته بعضى از اين مراحل شش گانه از اركان است و بعضى ديگر از شرايط كمال. به يقين چهار مرحله اول از اركان مى باشد زيرا بدون پشيمانى كه لازمه آن تصميم بر ترك در آينده است و بدون جبران مافات از حقوق الناس و حقوق الله حقيقت توبه حاصل نمى شود. ولى آب شدن گوشت هايى كه از حرام روييده و يا چشيدن مرارت طاعت براى از بين رفتن آثار لذت حرام، از مراحل كمال است. به تعبير ديگر ـ آن گونه كه مرحوم امام خمينى(قدس سره) در مكاسب محرمه خود بيان كرده ـ دو مرحله اول، حقيقت توبه است، مرحله سوم و چهارم شرط پذيرش آن و مرحله پنجم و ششم شرط كمال آن است. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت ☀️ قال الکاظم علیه السلام طُوبَى لِشِيعَتِنَا اَلْمُتَمَسِّكِينَ بِحُبِّنَا فِي غَيْبَةِ قَائِمِنَا اَلثَّابِتِينَ عَلَى مُوَالاَتِنَا وَ اَلْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِنَا أُولَئِكَ مِنَّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ قَدْ رَضُوا بِنَا أَئِمَّةً وَ رَضِينَا بِهِمْ شِيعَةً وَ طُوبَى لَهُمْ هُمْ وَ اَللَّهِ مَعَنَا فِي دَرَجَتِنَا يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ ☀️ امام کاظم علیه السلام میفرمایند خوشا به حال شيعۀ ما كه متمسك باشند بحبل و سبب ما در غيبت قايم ما كه ثابت باشند بر موالات ما و براءت از أعداى ما ايشان از ماهستند و ما از ايشان، و راضى‌اند ايشان بما از آنكه امامانيم و راضييم ما بايشان از آنكه شيعيانند، پس خوشا حال ايشان و طوبى لهم بخدا كه ايشان در درجۀ ما باشند در روز قيامت. کمال الدين و تمام النعمة ج ۲، ص ۳۶۱ @Nahjolbalaghe2

#موعظه 💥شیعیان هنگام خروج از خانه 🎙استاد کاشانی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: پانصد و هشتاد و هشت 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ ﺳﭙﺲ ﺭﻭﻱ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﻫﺎﺷﻤﻲ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻙ ﺍﻱ ﺟﻮﺍﻥ ﺗﻮ ﺧﻠﻒ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﺮﻑ ﺳﻠﻒ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﻮﺩﻱ، ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻨﻚ ﻭﻳﺮﺍﻧﮕﺮ ﺷﺮﻑ، ﻭ ﺳﺮﺯﻧﺸﮕﺮ ﺳﻠﻒ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﻱ؟ ﺑﻪ ﻛﻴﻨﻪ ﺗﻮﺯﻱ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺍﻱ ﻭ ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻧﻬﺎﺩﺵ ﺍﺯ ﻧﻬﺎﺩ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻓﻀﻠﺖ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﺍﻭﺳﺖ ﺑﺮﺗﺮﻱ ﻣﻲ‌ﺩﻫﻲ؟ ﻣﻦ ﺍﻣﻴﺮ ﻣﻮﻣﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﺮﺩ، ﺗﺎﺗﺮﺍ ﺧﻮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ. ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺷﺮﻡ ﮔﺮﻳﺨﺖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻋﻘﺒﻪ ﺑﻦ ﻣﺴﻠﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪ، ﻭﻟﻲ ﺧﺒﺮ ﮔﺰﺍﺭ، ﻋﻘﺒﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﮔﺬﺍﺷﺖ، ﻭ ﻭﻱ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﺰﻩ ﺍﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ. 5- ﺍﺑﻮ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻧﺎﺟﻲ، ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻴﺪ ﺑﻪ ﺍﻫﻮﺍﺯ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﺑﻮ ﺑﺠﻴﺮ ﺳﻤﺎﻙ ﺍﺳﺪﻱ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﺍﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺳﻴﺪ ﻭ ﺷﻴﻌﻪ ﺑﻮﺩ. ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﺍﺭ ﺭﺍ ﻏﻠﺎﻣﻲ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻳﺰﻳﺪ ﺑﻦ ﻣﺬﻋﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺷﻌﺮ ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻣﻲ‌ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺍﻧﺪ، ﺳﻴﺪ، [جلد چهارم ﺻﻔﺤﻪ 122] ﺷﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻫﻮﺍﺯﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺷﺮﺍﺏ ﺧﻮﺍﺭﻱ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ. ﺷﺒﮕﺮﺩﺍﻥ، ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﻓﺮﺩﺍﻱ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻳﺰﻳﺪ ﺑﻦ ﻣﺬﻋﻮﺭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ. ﻳﺰﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺍﺑﻲ ﺑﺠﻴﺮ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺷﺐ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﺟﻨﺎﻳﺘﻲ ﺑﻪ ﺑﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻛﺮﺩﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ. ﭘﺮﺳﻴﺪ: ﭼﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؟ ﻳﺰﻳﺪ ﮔﻔﺖ: ﺍﻳﻦ ﺍﺑﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺸﻨﻮ ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﺍﻧﺪ: ﺩﺭ ﺩﻳﺎﺭ ﻳﺎﺭ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺩﺭﻭﺩ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﺍﺣﻮﺍﻟﺶ ﺑﭙﺮﺱ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﻫﺪ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻨﻮﺩ، ﺩﻳﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻱ ﺁﻥ ﺧﺎﻟﻲ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻬﻨﻪ ﺁﻥ ﺟﺰ ﺍﺯ ﺭﻭﺑﺎﻫﻬﺎ ﻭ ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻱ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ، ﺧﺒﺮﻱ ﻧﻴﺴﺖ. ﺭﻭﺯﻱ ﺁﻧﺠﺎ، ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺩﻟﺒﺮﺍﻥ ﮔﻞ ﺭﺧﺴﺎﺭﻱ ﭼﻮﻥ ﺟﻤﻞ ﻭ ﻋﺰﻩ ﻭ ﺭﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻮﺯﻉ ﺑﻮﺩ. ﺳﻴﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﺮ ﺍﻧﺪﺍﻣﻲ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻲ‌ﺯﻳﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﻛﺪﺍﻣﻨﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ. ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻭ ﺗﺠﻤﻊ ﺍﺯ ﻫﻢ ﮔﺴﺴﺘﻨﺪ، ﻭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ، ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﮔﺮ ﮔﺮﺩ ﺁﻣﺪﻩ‌ﻫﺎ ﺍﺳﺖ. ﭘﺲ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺍﻣﻴﺮﻱ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻱ ﺩﺭﻭﺩ ﺑﻔﺮﺳﺖ، ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﻭ ﺯﻳﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﻴﺮﻱ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﮕﺸﺎﺋﻲ، ﺁﺭﺯﻭﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﻲ‌ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺷﻔﺎﻋﺘﺖ ﺭﺍ ﻣﻲ‌ﭘﺬﻳﺮﺩ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺧﻠﻮﺕ ﻛﺮﺩﻱ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺳﺨﻨﺎﻧﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ، ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮ: ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻬﺮﻱ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﺣﻤﺪ ﻣﺮﺳﻞ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﺩﺍﺭﻱ، ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺒﺨﺶ ﭼﻪ ﺭﻭﺯﻱ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭﻭ ﺧﻮﺍﻫﻲ ﻛﺮﺩ. ﺍﻭ ﻣﻬﺮ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﻭ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﻱ ﺩﻭﺩﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺹ) ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺍﺳﺖ.... ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﮔﻮﻳﺪ: ﺍﻱ ﭘﺴﺮ ﻣﺬﻋﻮﺭ ﺑﺮﺧﻴﺰ ﻭ ﺷﻌﺮ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻭﻣﺎﻳﮕﺎﻥ، ﺳﺮﺑﺰﻳﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ [ جلد چهارم ﺻﻔﺤﻪ 123] ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺮ ﻫﻢ ﻧﻬﻨﺪ. ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺑﻴﻢ ﺍﺑﻲ ﺑﺠﻴﺮ ﻧﺒﻮﺩ، ﻛﻴﻨﻪ‌ﻫﺎﻱ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻲ‌ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﻜﺎﻑ ﻭ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﻲ‌ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ. ﺍﻱ ﺑﻴﻨﻲ ﺑﺮﻳﺪﻩ‌ﻫﺎ ﺑﻲ ﺗﺎﺑﻲ ﻣﻜﻨﻴﺪ ﻭ ﺗﺤﻤﻠﻲ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺳﺎﻟﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺻﺒﺮﻫﺎ ﻛﺮﺩﻳﻢ، ﺍﻳﻦ ﺧﻄﻴﺐ ﺳﺨﻨﻮﺭ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻭ ﭘﻲ ﺩﺭ ﭘﻲ، ﺩﺷﻨﺎﻡ ﻣﻲ‌ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﻟﻖ ﺭﺍ ﺧﺸﻤﻨﺎﻙ ﻛﻨﺪ. ﺁﺭﻱ ﺷﻮﻡ ﺑﺨﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺪ ﺣﺮﻳﺺ ﺍﻧﺪ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2