. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: دویست و نود سه 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ ﻛﺴﻲ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺭ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺭﺿﺎﻱ ﺗﻮ، ﭘﺲ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺭﺍ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻱ ﺑﻤﻘﺘﻀﺎﻱ ﻛﺮﻡ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺭﺍﺿﻲ ﺷﺪﻱ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ. ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺷﻜﺮ ﻭ ﺳﭙﺎﺱ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﺕ ﺭﺍ ﻣﻲ‌ﺳﺘﺎﺋﻲ ﻭ ﻧﺎﭼﻴﺰﺗﺮﻳﻦ ﻃﺎﻋﺖ ﺭﺍ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﻫﻲ ﮔﻮﺋﻲ ﺷﻜﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﻮﺟﺐ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻱ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﺵ ﺍﺟﺮﻱ ﺑﺰﺭﮒ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻱ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭﻱ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻱ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﺕ ﻣﺨﺘﺎﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﭙﺎﺩﺍﺵ ﺁﻧﺮﺍ ﺗﻠﺎﻓﻲ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻱ ﻳﺎ ﺗﻮ ﺧﻮﺩ ﺳﺒﺐ ﺁﻥ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻟﺶ ﺍﺟﺮﻱ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻱ ﻧﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ، ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻱ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﻣﻦ. ﺗﻮ ﺧﻮﺩ ﻗﻴﺎﻡ ﺑﺎﻣﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻱ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻄﺎﻋﺖ ﺗﻮ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﻴﺖ ﮔﺮﺩﻥ ﻧﻬﻨﺪ، ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻴﻮﻩ ﺗﻮ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻛﺮﻡ ﻭ ﻋﺎﺩﺕ ﺗﻮ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﻳﻪ ﺗﻮ ﻋﻔﻮ ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﺁﺭﻱ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺧﻠﻖ ﻣﻌﺘﺮﻓﻨﺪ ﻛﻪ: ﻫﺮ ﻛﺮﺍ ﻋﻘﺎﺏ ﻛﻨﻲ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺳﺘﻤﻲ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﮔﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﻓﻊ ﺑﻠﺎ ﻛﻨﻲ ﺑﺎﻭ ﺗﻔﻀﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺁﻧﭽﻪ ﺗﻮ ﻣﺴﺘﻮﺟﺒﻲ ﻣﻘﺼﺮﻧﺪ، ﺍﮔﺮ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺗﻮ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻴﺪﺍﺷﺖ ﻛﺴﻲ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺗﻤﺮﺩ ﻧﻤﻴﺸﺪ [ ﺻﻔﺤﻪ 406] ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻃﻞ ﺭﺍ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺣﻖ ﺩﺭ ﻧﻈﺮﺷﺎﻥ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺮ ﻧﻤﻴﺴﺎﺧﺖ، ﻛﺴﻲ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺑﻨﺪﮔﻲ ﺗﻮ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻧﻤﻴﮕﺶ! ﺗﻮ ﻣﻨﺰﻫﻲ، ﭼﻘﺪﺭ ﻛﺮﻡ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺣﻖ ﻣﻄﻴﻊ ﻭ ﻋﺎﺻﻲ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ؟ ﻣﻄﻴﻊ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﻲ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻱ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﺠﺎﻡ ﺁﻥ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺳﺎﺧﺘﻲ ﻭ ﻋﺎﺻﻲ ﺭﺍ ﻣﻬﻠﺖ ﻣﻴﺪﻫﻲ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻗﺎﺩﺭﻱ ﺩﺭ ﻋﻘﺎﺏ ﺍﻭ ﺷﺘﺎﺏ ﻛﻨﻲ؟ ﺑﻬﺮ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ (ﻣﻄﻴﻊ ﻭ ﻋﺎﺻﻲ) ﻋﻨﺎﻳﺘﻲ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﺁﻧﺮﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﻭ ﺗﻔﻀﻠﻲ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻱ ﻛﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﺵ ﻧﺎﺭﺳﺎ ﻭ ﻛﻮﺗﺎﻫﺴﺖ. ﺍﮔﺮ ﻣﻄﻴﻊ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻗﺪﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻱ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﻴﺪﺍﺩﻱ ﺟﺎﻱ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺗﻮ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﻧﻌﻤﺖ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺭﻭﻱ ﺑﺰﻭﺍﻝ ﻧﻬﺪ، ﻭﻟﻲ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻃﺎﻋﺖ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻛﻤﻲ، ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺑﺎﻭ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻱ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﻣﺪﺕ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻧﺎﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺑﺎ ﻣﺪﺕ ﺩﺭﺍﺯ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﻣﺎﺟﻮﺭ ﺳﺎﺧﺘﻲ. ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻱ ﻛﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺁﻥ ﺑﺮ ﻃﺎﻋﺖ ﺗﻮ ﻧﻴﺮﻭ ﮔﻴﺮﺩ ﻗﺼﺎﺹ ﺭﻭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻲ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻜﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﻟﺎﺕ ﻛﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺁﻥ ﺑﻌﻔﻮ ﻭ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﺗﻮ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﺑﺪ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﮔﻴﺮﻱ ﺩﺭ ﺣﺴﺎﺏ ﺑﺠﺎ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻱ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺠﺎﻫﺪﺍﺕ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺗﻮ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻭ ﻋﻄﺎﻳﺎﻱ ﺗﻮ ﺍﺭﺯﺵ ﻧﻤﻴﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﺮﻭ ﺳﺎﺋﺮ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺗﻮ ﻣﻲ‌ﻣﺎﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻛﻲ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﻧﻪ، ﻛﻲ؟. ﺍﻟﺦ. ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻏﺪﻳﺮ، ﻧﻤﺎﺯﻱ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻨﻀﺮ ﻋﻴﺎﺷﻲ، ﻭ ﺻﺎﺑﻮﻧﻲ ﻣﺼﺮﻱ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﻛﺘﺎﺑﻲ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺗﺎﻟﻴﻒ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺩﻋﺎﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺳﺖ ﺑﺘﺎﻟﻴﻔﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻱ ﺷﺪﻩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ. ﻫﺬﺍ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻧﺰﻟﻨﺎﻩ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻓﺎﺗﺒﻌﻮﻩ ﻭ ﺍﺗﻘﻮﺍ ﻟﻌﻠﻜﻢ ﺗﺮﺣﻤﻮﻥ. ﺳﻮﺭﻩ ﺍﻧﻌﺎﻡ، ﺁﻳﻪ 155. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : ✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها ✅🌹یکشنبه‌، دوشنبه وچهار‌شنبه‌ شرح 🌴حکمتها ✅☫روزانه‌تفسیر قرآن‌‌☫ ✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️ لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783 ✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ ۖ وَلَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَن ذِكْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَكَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا با کسانى باش که پروردگار خود را صبح و شام مى خوانند، و تنها رضاى او را مى طلبند. و هرگز بخاطر زیورهاى دنیا، چشمان خود را از آنها برمگیر. و از کسانى که قلبشان را از یادمان غافل ساختیم و از هواى نفس پیروى کردند، و کارشان افراطى است، اطاعت مکن. (کهف/۲۸) * وَقُلِ الْحَقُّ مِن رَّبِّكُمْ ۖ فَمَن شَاءَ فَلْيُؤْمِن وَمَن شَاءَ فَلْيَكْفُرْ ۚ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ نَارًا أَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا ۚ وَإِن يَسْتَغِيثُوا يُغَاثُوا بِمَاءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ ۚ بِئْسَ الشَّرَابُ وَسَاءَتْ مُرْتَفَقًا بگو: «حق از سوى پروردگارتان براى شما آمده است! هرکس مى خواهد ایمان بیاورد (و این حقیقت را پذیرا شود)، و هر کس مى خواهد کافر گردد.» ما براى ستمکاران آتشى آماده کرده ایم که سرا پرده اش آنان را از هر سو احاطه کرده است. و اگر تقاضاى آب کنند، آبى براى آنان مى آورند که همچون فلز گداخته صورتها را بریان مى کند. چه نوشیدنى بدى، و چه اجتماع ناپسندى! (کهف/۲۹) * إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا به طور مسلّم کسانى که ایمان آوردندو کارهاى شایسته انجام دادند، (به آنها پاداش نیک مى دهیم) به یقین ما پاداش نیکوکاران را ضایع نخواهیم کرد. (کهف/۳۰) *** أُولَٰئِكَ لَهُمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَيَلْبَسُونَ ثِيَابًا خُضْرًا مِّن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ ۚ نِعْمَ الثَّوَابُ وَحَسُنَتْ مُرْتَفَقًا آنها کسانى هستند که براى آنان باغهاى جاویدان بهشتى است. که نهرها از پاى درختان و قصرهایش جارى است. در آن جا با دستبندهایى از طلا آراسته مى شوند. و لباسهایى (فاخر) به رنگ سبز، از حریر نازک و ضخیم، در بر مى کنند. در حالى که در آنجا بر تختها تکیه کرده اند. چه پاداش خوبى، و چه جمع نیکویى! (کهف/۳۱) @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه کهف آیات ۲۸ تا ۳۱ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی 🌧 شأن نزول: مفسران در شأن نزول بخشى از آیات فوق، چنین نوشته اند: جمعى از ثروتمندان مستکبر، و اشراف از خود راضى عرب، به حضور پیامبر(صلى الله علیه وآله) رسیدند، و در حالى که اشاره به مردان با ایمانى همچون سلمان، ابوذر، صهیب، خباب و مانند آنها مى کردند گفتند: اى محمّد اگر تو در صدر مجلس بنشینى، و این گونه افراد که بوى آنها مشام انسان را آزار مى دهد، و لباس هاى خشن و پشمینه در تن دارند، از خود دور سازى (مجلس تو مجلسى در خور اشراف و شخصیت ها! بشود) ما نزد تو خواهیم آمد، در مجلست خواهیم نشست و از سخنانت بهره مى گیریم ولى چه کنیم که با وجود این گروه، جاى ما نیست! در این هنگام آیات فوق نازل شد و به پیامبر(صلى الله علیه وآله) دستور داد: هرگز تسلیم این سخنان فریبنده تو خالى نشود، و همواره در دوران زندگى با افراد با ایمان و پاکدلى چون سلمان ها و ابوذرها باشد، هر چند دستشان از ثروت دنیا تهى و لباسشان پشمینه است. و به دنبال نزول آیات پیامبر(صلى الله علیه وآله) به جستجوى این گروه برخاست (گویا با شنیدن این سخن ناراحت شدند، به گوشه اى از مسجد رفتند و به عبادت پروردگار پرداختند). سرانجام آنها را در آخر مسجد، در حالى که به ذکر خدا مشغول بودند، یافت، فرمود: حمد خدا را که نمردم تا این که او چنین دستورى به من داد که: با امثال شما باشم، آرى زندگى با شما، و مرگ هم با شما خوش است ! (مَعَکُمُ الْمَحْیا وَ مَعَکُمُ الْمَماتُ)!(۱) تفسیر: پاکدلان پابرهنه! از جمله درس هائى که داستان اصحاب کهف به ما آموخت این بود که: معیار ارزش انسان ها پست، مقام ظاهرى و ثروتشان نیست، بلکه آنجا که راه خدا است وزیر و چوپان در یک صفند، آیات مورد بحث، نیز در حقیقت همین مسأله مهم را تعقیب مى کند و به پیامبر(صلى الله علیه وآله) چنین دستور مى دهد: با کسانى باش که صبحگاهان و عصرگاهان، پروردگار خود را مى خوانند و تنها ذات پاک او را مى طلبند (وَ اصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِىِّ یُرِیدُونَ وَجْهَهُ). تعبیر به: وَ اصْبِرْ نَفْسَکَ: خود را شکیبا دار اشاره به این واقعیت است که پیغمبر(صلى الله علیه وآله) از ناحیه دشمنان مستکبر و اشراف آلوده، در فشار بود که گروه مؤمنان فقیر را از خود براند، لذا، خداوند دستور مى دهد: در برابر این فشار فزاینده، صبر و استقامت پیشه کن، و هرگز تسلیم آنها مشو! تعبیر به صبح و شام اشاره به این است که: در همه حال، و تمام عمر به یاد خدا هستند. و تعبیر به: یُرِیْدُونَ وَجْهَهُ: ذات او را مى طلبند ، دلیل بر اخلاص آنها است، و اشاره به این که: آنها از خداوند خود او را مى خواهند، حتى به خاطر بهشت (هر چند نعمت هایش بزرگ و پرارزش است) و به خاطر ترس از دوزخ و مجازات هایش، (هر چند عذاب هایش دردناک است) بندگى خدا نمى کنند، بلکه فقط، به خاطر ذات پاک او، او را مى پرستند که: ما از تو، به غیر از تو، نداریم تمنا ! و این بالاترین درجه اطاعت، بندگى، عشق و ایمان به خدا است.(۲) پس از آن به عنوان تأکید ادامه مى دهد: هرگز چشم هاى خود را از این گروه با ایمان، اما ظاهراً فقیر، برمگیر، و به خاطر زینت هاى دنیا به این مستکبران از خدا بى خبر، دیده میفکن (وَ لاتَعْدُ عَیْناکَ عَنْهُمْ تُرِیدُ زِینَةَ الْحَیاةِ الدُّنْیا).(۳) باز براى تأکید فزون تر اضافه مى کند: و از آنها که قلبشان را از یاد خود غافل ساختیم اطاعت مکن (وَ لاتُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِکْرِنا). از آنها که پیروى هواى نفس کردند (وَ اتَّبَعَ هَواهُ). همانها که همه کارهایشان افراطى است و خارج از رویه و توأم با اسرافکارى (وَ کانَ أَمْرُهُ فُرُطاً).(۴) جالب این که: قرآن صفات این دو گروه را در مقابل یکدیگر چیده است: مؤمنان راستین اما تهیدست، قلبى مملوّ از عشق خدا دارند، همیشه به یاد او هستند، و او را مى طلبند. اما ثروتمندان مستکبر به کلّى از یاد خدا غافلند، و جز هواى نفس چیزى نمى طلبند، و همه چیز آنها از حد اعتدال بیرون، و در مسیر افراط و اسراف است. ✍پی نوشت: ۱ ـ مجمع البیان و قرطبى ، ذیل آیات مورد بحث. ۲ ـ درباره معنى وجه و این که: گاهى به معنى ذات و گاهى به معنى صورت آمده، و دلیل انتخاب آن در این گونه موارد، در جلد دوم، صفحه ۲۶۳ مشروحاً بحث کرده ایم. ۳ ـ لاتَعْدُ از عدا، یعدو به معنى تجاوز کردن است، بنابراین، مفهوم جمله این است: چشم از آنها برمگیر تا به دیگران نگاه کنى . ۴ ـ فُرُط به معنى تجاوز از حدّ است، و هر چیزى که از حدّ خود ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر خطبه۹۱ بخش ششم ✅ آفرینش آسمان ↩️ در چهارمين جمله اشاره به طرق صعود و نزول فرشتگان به آسمانها کرده، مى فرمايد: «مشکل فرود آمدن فرشتگان را براى ابلاغ فرمان او، و بالا بردن اعمال مخلوقات را به آسمان آسان نمود». (وَ ذَلَّلَ لِلْهَابِطِينَ بِأَمْرِهِ، والصَّاعِديِنَ بِأَعْمَالِ خَلْقِهِ، حُزُونَةَ(7) مِعْرَاجِهَا). آيا فرشتگان، وجود مادّى هستند و صعود و نزولى نسبت به آسمانها دارند يا اينکه منظور از اين صعود و نزول، صعود و نزول معنوى است؟ «مفسّران نهج البلاغه» تفسيرهاى متفاوتى در اين زمينه دارند. آنچه موافق ظاهر جمله هاى بالا و بسيارى از روايات و حتّى آيات قرآن مجيد است، اين است که آنها وجودات نوريّه اى هستند که در عين لطافت، جنبه جسمانى نيز دارند; هر چند به خاطر همان لطافت، براى ما قابل مشاهده نباشند و در اين صورت صعود و نزول، و رفت و آمد براى آنها تصوّر مى شود. به خواست خداوند در فراز آينده همين خطبه که پيرامون ملائکه بحث مى کند، سخنان بيشترى در اين زمينه خواهيم داشت. سؤال ديگرى که در اينجا مطرح مى شود اين است که مگر خداوند مکانى در آسمانها دارد که فرشتگان پيام او را از آسمان بالا به زمين مى آورند و اعمال بندگان را از زمين نزد او به سوى آسمانها مى برند؟ به يقين، چنين چيزى درباره خداوند که مافوق عالم مادّه است و زمان و مکان و اجزايى براى او تصوّر نمى شود، امکان پذير نيست! پس چگونه فرشتگان از نزد او پيام مى آورند و اعمال بندگان نزد او مى برند؟ با توجّه به يک نکته دقيق، پاسخ اين سؤال روشن مى شود و آن اينکه درست است زمين و آسمان همه از مخلوقات خداست، ولى مراکزى در اين جهان مادّه وجود دارد که محل تابش انوار الهى يا به تعبير ديگر، داراى قداست خاصّى است. همان گونه که در روى زمين هم، همه جا شبيه هم نيست; مثلا موسى بن عمران(عليه السلام)براى گرفتن پيام خدا به کوه طور مى رود و پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) در آغاز به غار حرا مى رفت; در حالى که هيچ يک از آنها نزديک تر به خدا از ديگرى نبود، ولى قداست محل سبب مى شود که در مکانهايى همچون طور و حرا و مسجد الحرام و مانند آن انوار الهيّه، بيشتر باشد. در مورد فرشتگان نيز چنين است که در جهان بالا، مراکز قُدسى وجود دارد که فرشتگان در آن مراکز مقدّس، پيام الهى را درک مى کنند و پيغمبر اکرم(صلى الله عليه وآله) نيز در معراج به همان مراکز، بلکه بالاتر از آن رسيد و مشمول عنايات بيشترى گرديد و اعمال نيک بندگان نيز در آن مراکز قدس، به وديعت سپرده مى شود و تا روز بازپسين نگهدارى خواهد شد. سپس امام(عليه السلام) آنچه را در جمله هاى قبل به اجمال بازگو فرمود به تفصيل بيان مى کند و درضمن پنج جمله، مراحل آفرينش آسمانها را شرح مى دهد. نخست مى فرمايد: «به آسمانها در حالى که به صورت دود بود، فرمان داد (فرمانى تکوينى، براى پيمودن مراحل خلقت و تکامل)». (وَ نَادَاهَا بَعْدَ إِذْ هِيَ دُخَانٌ). اين جمله، در حقيقت اشاره به نخستين مرحله آفرينش جهان است که در قرآن مجيد نيز در آيه 11 سوره «فصّلت» آمده است: «ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّماءِ وَ هِىَ دُخَانٌ; سپس به تدبير آسمان پرداخت، در حالى که به صورت دود بود».(8) اين همان چيزى است که دانش امروز نيز آن را تأييد مى کند و مى گويد: تمام جهان در آغاز به صورت توده بسيار عظيمى از گاز بود. در جمله دوّم مى افزايد: «سپس (خلقت وارد مرحله تازه اى شد) و در اين هنگام، بخش هاى مختلف آن پيوند برقرار گشت». (فَالْتَحَمَتْ عُرَى أَشْرَاجِهَا). ✍ پی نوشت: 7. «حُزُونه» (که معناى مصدرى و اسم مصدرى دارد) به معناى خشنونت است و در خطبه بالا اشاره به مشکلات و سختى ها مى باشد. 8. توجّه داشته باشيد که «ثُمَّ» در آيه بالا، به معناى تأخير در بيان است نه تأخير در زمان. بنابراين، دليل بر اين نيست که آفرينش آسمانها بعد از خلقت زمين است. (براى توضيح بيشتر، به تفسير نمونه، ذيل آيه 11 سروه فصّلت مراجعه فرمائيد). ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 🌹 اموات را خوشحال کنیم 🎙پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله فرمود: مرده در قبر همچون انسانى است كه در حال غرق شدن است و هر لحظه به انتظار رسيدن كمكى است، گاهى چشم به دعاى اين و آن دارد و همين كه مى بيند شخصى در حق او و براى نجات او دعاى خير و استغفارى كرد، از اينكه تمام دنيا را به او بدهند شادتر مى شود. 📚 کتاب معاد، استاد قرائتی @Nahjolbalaghe2