📝 شرح و تفسیر حکمت ۴۰۸ 🔺 با حق ستيزه مكن! به زمين خواهى خورد: امام(عليه السلام) در اين گفتار كوتاه و حكيمانه به نكته مهم و سرنوشت سازى اشاره كرده، مى فرمايد: «آن كس كه با حق درافتد حق او را بر زمين خواهد زد»; (مَنْ صَارَعَ الْحَقَّ صَرَعَهُ). آنچه امام(عليه السلام) در اين گفتار نورانى بيان فرموده همان چيزى است كه بارها تجربه شده و تاريخ شواهد فراوانى براى آن دارد. زيرا حق به معناى واقعيت است و در برابر آن، باطل چيزى است كه برخلاف واقع است و طرفداران آن مى خواهند با زور و فشار آن را سرپا نگاه دارند و طبيعى است روزى فرا مى رسد كه آن زور و فشار كم مى شود و بساط باطل برچيده خواهد شد. شك نيست كه طرفدارى از حق نيز گاه مشكلات فراوانى دارد و طرفدارى از باطل گاه ساده و آسان است ولى اصل كلى بر اين است كه حق چون بر پايه واقعيت ها استوار است سرانجام ثابت و برقرار خواهد شد و باطل چون برخلاف واقعيت هاست سرانجام شكست خواهد خورد. قرآن مجيد در مثالى كه براى حق و باطل زده مى فرمايد: حق همچون آب است و باطل همچون كف هاى روى آب، اين كف ها مدتى خودنمايى و جوش و خروش دارند ولى چيزى نمى گذرد كه محو و نابود مى شوند و آب كه حق است باقى مى ماند: (فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاءً وَأَمَّا مَا يَنفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِى الاَْرْضِ).[1] از اين گذشته، بالاترين حق و واقعيت در عالم، ذات پاك خداست و اوست كه از حق حمايت مى كند و فرشتگان او مأمورند كه طرفداران حق را حمايت كنند. «(إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلاَئِكَةُ أَلاَّ تَخَافُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِى كُنْتُمْ تُوعَدُونَ); به يقين كسانى كه گفتند: «پروردگار ما خداوند يگانه است!» سپس استقامت كردند، فرشتگان بر آنان نازل مى شوند كه «نترسيد و غمگين مباشيد، و بشارت باد بر شما به آن بهشتى كه به شما وعده داده شده است».[2] هنگامى كه پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) ظهور كرد تنها بود و با گروه عظيم دشمنان سرسخت و لجوج و نيرومند روبرو شد اما چون طرفدار حق بود پيروز گشت و چون دشمنانش با حق درآويختند بر زمين خوردند. ساير انبيا از ابراهيم گرفته تا موسى بن عمران(عليهما السلام) و مردان مبارزى كه حمايت از حق كردند به پيروزى رسيدند گرچه گروهى از آن ها در اين راه شربت شهادت نوشيدند ولى اهداف و برنامه هاى آن ها زنده و جاويدان ماند. اين وعده الهى است كه در آيات متعددى از قرآن نيز به آن اشاره شده ازجمله: «(وَعَدَ اللهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِى الاَْرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِى ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِّنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَنِى لاَ يُشْرِكُونَ بِى شَيْئاً); خداوند به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده اند وعده مى دهد كه قطعاً آنان را حكمران روى زمين خواهد كرد، همان گونه كه به پيشينيان آن ها خلافت روى زمين را بخشيد; و دين و آيينى را كه براى آنان پسنديده، پابرجا و ريشه دار خواهد ساخت; و ترسشان را به امنيت و آرامش مبدّل مى كند، آن چنان كه تنها مرا مى پرستند و چيزى را شريك من نخواهند ساخت».[3] ✍ پی نوشت: پی نوشت: [1]. رعد، آيه 17. [2]. فصلت، آيه 30. [3]. نور، آيه 55. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🎙شرح صوتی حکمت های نهج البلاغه 🔷 حکمت: ۴۰۷ @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 🏷 بـا آنـان بـجنگيـد! ☀️ امام علی علیه السلام : ✓ «با آنان بجنگيد، پيش از آن كه با شما بجنگند، كه به خدا سوگند، هيچ ملتى درون خانه‌‏هاى خود با دشمن نجنگيدند، مگر آن كه خوار شدند». ⁙ « اُغزوهُم قَبلَ أن يَغزوكُم، فَوَاللّهِ، ما غُزِيَ قَومٌ قَطُّ في عُقرِ دارِهِم إلاّ ذَلّوا». 📚 نهج البلاغه: خطبه۲۷ @Nahjolbalaghe2

#موعظه 🚀 هفته دفاع مقدس 🎙 حجت الاسلام والمسلمین رفیعی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: پانصد و چهل و هفت 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻏﺪﻳﺮﻳﻪ ﻓﻀﻴﻞ ﺭﺳﺎﻥ ﮔﻔﺖ: ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ (ﻉ) ﺭﺳﻴﺪﻡ ﺗﺎ ﻭﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻋﻤﺶ ﺯﻳﺪ ﺗﻌﺰﻳﺖ ﮔﻮﻳﻢ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﻔﺘﻢ: ﺷﻌﺮ ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺘﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻧﻢ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻭ ﻣﻦ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺍﻱ ﺭﺍﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻲ‌ﮔﻮﻳﺪ: ﭘﻨﺞ ﺭﺍﻳﺖ ﭼﻮﻥ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺷﺪ ﺑﭙﺎ ﺍﺳﺖ ﭼﻬﺎﺭ ﺭﺍﻳﺖ ﺯ ﺍﻫﻞ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﻭ ﺟﻔﺎ ﺍﺳﺖ ﻫﺴﺖ ﺍﻭﻝ، ﺭﺍﻳﺘﻲ ﺍﺯ ﻛﺎﻓﺮﻱ ﺭﺍﻳﺖ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭ ﻗﻮﻡ ﺳﺎﻣﺮﻱ ﻭ ﺁﻥ ﺩﻭﻡ ﺭﺍ ﻫﺴﺖ ﭘﻴﺶ ﺁﻫﻨﮓ ﺍﻭ ﻣﺮﺩ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﻟﺌﻴﻢ ﺗﻴﺮﻩ ﺭﻭ ﺭﺍﻳﺖ ﭘﻨﺠﻢ ﺯ ﺷﻴﺮ ﺣﻖ ﻋﻠﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﺰ ﻓﺮﻭﻏﺶ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻨﺠﻠﻲ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎ، ﺑﺎﻧﮓ ﺷﻴﻮﻥ ﺷﻨﻴﺪﻡ، ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﻛﻴﺴﺖ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺳﻴﺪ (ﺣﻤﻴﺮﻱ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺧﺪﺍﻳﺶ ﺭﺣﻤﺖ ﻛﻨﺎﺩ، ﮔﻔﺘﻢ: ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ ﮔﺮﺩﻡ، ﺩﻳﺪﻣﺶ ﻛﻪ ﺷﺮﺍﺏ ﻣﻲ‌ﻧﻮﺷﻴﺪ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺧﺪﺍﻳﺶ ﺭﺣﻤﺖ ﻛﻨﺎﺩ. ﭼﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺎﻧﻌﻲ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻝ ﻋﻠﻲ ﺑﺒﺨﺸﺪ. ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻲ ﻛﻪ ﮔﺎﻣﻲ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭ ﻋﻠﻲ (ﻉ) ﻧﻤﻲ ﻟﻐﺰﺩ، ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﻗﺪﻡ ﺩﻳﮕﺮﺵ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻲ‌ﻣﺎﻧﺪ. ﺍﻏﺎﻧﻲ ﺟﻠﺪ 7 ﺻﻔﺤﻪ 251 [جلد چهارم ﺻﻔﺤﻪ 64] ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻔﺮﺝ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 241 ﺟﻠﺪ 7 ﺍﻏﺎﻧﻲ، ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﭘﺮﺳﻴﺪ: ﺷﻌﺮ ﺍﺯ ﻛﻴﺴﺖ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﺯ ﺳﻴﺪ (ﺣﻤﻴﺮﻱ) ﺍﺳﺖ. ﺟﻮﻳﺎﻱ ﺣﺎﻝ ﺍﻭ ﺷﺪ. ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﻛﺮﺩﻡ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺧﺪﺍﻳﺶ ﺭﺣﻤﺖ ﻛﻨﺎﺩ ﮔﻔﺘﻢ: ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﺋﻲ ﺩﻳﺪﻣﺶ ﻛﻪ ﻧﺒﻴﺬ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺭﺩ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﻘﺼﻮﺩﺕ ﺷﺮﺍﺏ ﺍﺳﺖ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺁﺭﻱ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﮔﺰﺍﺭﺵ ﮔﻨﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﻲ ﺭﺳﺪ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﻋﻠﻲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻲ‌ﮔﺬﺭﺩ ﻭ ﻭ " ﺣﺎﻓﻆ ﻣﺮﺯﺑﺎﻧﻲ " ﺩﺭ " ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﻟﺴﻴﺪ "، ﺍﺯ ﻓﻀﻴﻞ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﭘﺲ ﺍﺯ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ " ﺯﻳﺪ " ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﺑﻲ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ " ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻉ " ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻲ‌ﮔﺮﻳﺴﺖ ﻭ ﻣﻲ‌ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺧﺪﺍ ﺭﺣﻤﺖ ﻛﻨﺪ ﺯﻳﺪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺍﻧﺎﺋﻲ ﺩﺭﺳﺘﮕﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭ ﻛﺎﺭﻱ ﻣﻲ‌ﺷﺪ، ﻭﺿﻊ ﻭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺁﻥ ﻛﺎﺭ ﻣﻲ‌ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮔﻔﺘﻢ: ﺷﻌﺮ ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺘﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻤﻲ ﺩﺭﻧﮓ ﻛﻦ، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﭘﺮﺩﻫﺎﺋﻲ ﺑﻴﺎﻭ ﻳﺰﻧﺪ. ﭘﺮﺩﻩ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭﻫﺎﺋﻲ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺩﺭ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﻱ ﻭ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ: ﻟﺎﻡ ﻋﻤﺮﻭ ﺑﺎﻟﻠﻮﻱ ﻣﺮﺑﻊ. ﻣﺮﺯﺑﺎﻧﻲ 13 ﺑﻴﺖ ﺭﺍ ﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﭘﺮﺩﻩ، ﺑﺎﻧﮓ ﺷﻴﻮﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻭ ﺯﻧﻬﺎﻣﻲ ﮔﺮﻳﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻲ‌ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺳﭙﺎﺱ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺍﻱ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺖ ﮔﻔﺘﻢ: ﺳﺮﻭﺭ ﻣﻦ ﻭﻱ (ﺳﻴﺪ ﺣﻤﻴﺮﻱ) ﻧﺒﻴﺬ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺭﺩ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﺗﻮﺑﻪ ﺩﺭ ﻣﻲ‌ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ، ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺸﮕﺮ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯﺩ. " ﻛﺸﻲ " ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ، ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﻤﻲ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﺁﻥ، ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 184 ﺭﺟﺎﻟﺶ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🎙 تفسیر صوتی آیات ۲۷،۲۶ و۲۸ سوره مبارکه حج مفسّر : حجت‌الاسلام‌والمسلمین قرائتی ↩️ بعد از آماده شدن خانه کعبه، براى عبادت کنندگان، خدا به ابراهیم(علیه السلام)دستور مى دهد: در میان مردم براى حج اعلام کن، تا پیاده و سوار بر مرکب هاى لاغر، از هر راه دور، قصد خانه خدا کنند (وَ أَذِّنْ فِی النّاسِ بِالْحَجِّ یَأْتُوکَ رِجالاً وَ عَلى کُلِّ ضامِر یَأْتِینَ مِنْ کُلِّ فَجّ عَمِیق). أَذِّن از ماده اذان به معنى اعلام و رجال جمع راجل به معنى پیاده ، و ضامر به معنى حیوان لاغر، و فج در اصل به معنى فاصله میان دو کوه و سپس به جاده هاى وسیع اطلاق شده و عمیق در اینجا به معنى دور است. در روایتى در تفسیر على بن ابراهیم آمده: هنگامى که ابراهیم(علیه السلام) چنین دستورى را دریافت داشت عرض کرد: خداوندا، صداى من به گوش مردم نمى رسد، اما خدا به او فرمود: عَلَیْکَ الأَذانُ وَ عَلَىَّ الْبَلاغُ!: تو اعلام کن و من به گوش آنها مى رسانم !. ابراهیم (علیه السلام) بر محل مقام بر آمد، و انگشت در گوش گذارد و رو به سوى شرق و غرب کرده، صدا زد، گفت: أَیُّهَا النّاسُ کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْحَجُّ اِلَى الْبَیْتِ الْعَتِیْقِ فَأَجِیْبُوا رَبَّکُم: اى مردم حج خانه کعبه بر شما نوشته شده، دعوت پروردگارتان را اجابت کنید . و خداوند صداى او را به گوش همگان ـ حتى کسانى که در پشت پدران و رحم مادران بودند ـ رسانید، و آنها در پاسخ گفتند: لَبَّیْکَ اللّهُمَّ لَبَّیْکَ!... و تمام کسانى که از آن روز تا روز قیامت در مراسم شرکت مى کنند از کسانى هستند که در آن روز دعوت ابراهیم(علیه السلام) را اجابت کردند.(۴) و اگر حج پیاده را مقدم بر سواره ذکر کرده، به خاطر این است که: مقام آنها در پیشگاه خدا افضل است; چرا که رنج این سفر را بیشتر تحمل مى کنند، و به همین دلیل، در روایتى از پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: کسى که پیاده حج مى کند در هر گام هفتصد حسنه دارد در حالى که سواره ها در هر گام هفتاد حسنه دارند .(۵) و یا به خاطر این است که: اهمیت زیارت خانه خدا را مشخص کند، که باید با استفاده از هر گونه امکانات به سوى او آیند و همیشه در انتظار مرکب سوارى ننشینند. تعبیر به ضامر (حیوان لاغر) اشاره به این است که: این راه، راهى است که حیوانات را لاغر مى کند; چرا که از بیابان هاى سوزان، خشک و بى آب و علف مى گذرد، و هشدارى است براى تحمل مشکلات این راه. و یا این که: حیواناتى را انتخاب کنند، ورزیده، چابک و پر تحمل، حیواناتى که در میدان تمرین، لاغر شده و عضلاتى سفت و محکم دارند که در این گونه راه ها حیوانات پروارى به کار نمى آید (و انسان هاى پرورش یافته در ناز و نعمت نیز مرد این راه نیستند). تعبیر به مِنْ کُلِّ فَجّ عَمِیْق اشاره به این است که: نه فقط از راه هاى نزدیک بلکه از راه هاى دور نیز، باید به سوى این مقصد حرکت کنند (کلمه کُل در اینجا به معنى استقراء و فراگیرى نیست بلکه به معنى کثرت است). ✍ پی نوشت: ۴ ـ نقل با تلخیص از تفسیر على بن ابراهیم ، طبق نقل نور الثقلین ، جلد ۳، صفحه ۴۸۸، آلوسى نیزدر روح المعانى و فخر رازى در تفسیر کبیر ، جلد ۲۳، صفحه ۲۷، ذیل آیه مورد بحث، نظیر آن را با کمى تفاوت نقل کرده اند. ۵ ـ تفسیر روح المعانى ، و مجمع البیان ، و فخر رازى . ۶ ـ تفسیر ابوالفتوح رازى ، ذیل آیات مورد بحث. ۷ ـ عالم و دانشمند ارجمند مرحوم شعرانى مى گوید: براى کسانى که از اندلس یا مراکش یا نقاط دور دست چین یا اقیانوسیه به سوى مکّه مى آیند چنین مدت طولانى با توجه به وسائل آن روز و ناامنى راه ها که گاه چندین ماه آنها را متوقف مى ساخت، عجیب نیست، (علاوه بر این، گاهى بعضى از عاشقان بیقرار خانه خدا، در وسط راه اموالشان به وسیله سارقان از بین مى رفت، و ناچار بودند مدتى بمانند، کار کنند و وسائل ادامه راه را فراهم سازند). ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2