📝تفسیر سوره مبارکه حج آیات ۳۹ الی ۴۱ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ همچنین کسانى که وجود یک معبد و مسجد را که سبب آگاهى و حرکت توده هاى مردم است، مزاحم منافع نامشروع خود مى بینند و به هر قیمتى بتوانند در هدم و محو آن مى کوشند، آیا اینها اشخاصى هستند که باید از طرق مسالمت آمیز با آنها وارد بحث شد؟ به هر حال، اگر مسائل ذهنى را کنار بگذاریم، و به واقعیات موجود در جوامع انسانى بنگریم، یقین خواهیم کرد: در بعضى از موارد چاره اى جز توسل به اسلحه و زور نیست، و این هم از ناتوانى منطق نیست، بلکه عدم آمادگى جباران براى پذیرش منطق صحیح است، بدون شک هر جا منطق مؤثر افتد، حق تقدم با آن است. * * * ۲ ـ خداوند به چه کسانى وعده یارى داده است؟ این تصور اشتباه است که وعده پیروزى و یارى خدا و دفاع از مؤمنان که در آیات فوق و سایر آیات قرآن آمده است، خارج از سنت آفرینش و قوانین حیات مى باشد، چنین نیست، این وعده را خداوند تنها به کسانى داده است که: تمام نیروهاى خود را بسیج کنند، و با همه توان به میدان آیند، و لذا در تعبیر آیات فوق مى خوانیم: لَوْ لا دَفَعَ اللّهُ النّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْض . بنابراین، دفع ظالمان را خدا تنها با نیروهاى غیبى و قدرت صاعقه و زلزله (جز در موارد استثنائى) نمى کند، بلکه به وسیله مؤمنان راستین شرّ آنها را دفع مى نماید، تنها چنین کسانى را زیر پوشش حمایت خود قرار مى دهد. بنابراین، وعده هاى الهى نه تنها نباید سبب سستى و برداشتن بار مسئولیت از دوش شود، بلکه باید موجب تحرک بیشتر و فعالیت دامنه دارتر گردد، و البته در این صورت، پیروزى از ناحیه خدا تضمین شده است. و نیز یاد آورى مى شود: این گروه از مؤمنان تنها قبل از پیروزى به در خانه خدا نمى روند، بلکه بعد از پیروزى هم به مقتضاى: الَّذِینَ إِنْ مَکَّنّاهُمْ فِی الأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ... نیز رابطه خود را با او همچنان محکم مى دارند، و پیروزى بر دشمن را وسیله اى براى نشر حق و عدالت و فضیلت قرار مى دهند. در بعضى از روایات اسلامى آیه فوق به حضرت مهدى(علیه السلام) و یارانش، یا آل محمد(صلى الله علیه وآله) به طور عموم، تفسیر شده است، چنان که در حدیثى از امام باقر(علیه السلام)مى خوانیم که در تفسیر آیه الَّذِینَ إِنْ مَکَّنّاهُمْ فِی الأَرْضِ... فرمود: این آیه تا آخر از آن آل محمّد و مهدى و یاران او است: یَمْلِکُهُمُ اللّهُ مَشارِقَ الأَرْضِ وَ مَغارِبَها، وَ یُظْهِرُ الدِّیْنَ، وَ یُمِیْتُ اللّهُ بِهِ وَ بِأَصْحابِهِ الْبِدَعَ وَ الْباطِلَ، کَما أَماتَ الشُّقاةُ الْحَقَّ، حَتّى لا یُرى أَیْنَ الظُّلْمُ، وَ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ: خداوند شرق و غرب زمین را در سیطره حکومت آنها قرار مى دهد، آئینش را آشکار مى سازد، و به وسیله مهدى(علیه السلام) و یارانش، بدعت و باطل را نابود مى کند آنچنان که تبهکاران، حق را نابود کرده بودند، و آنچنان مى شود که: بر صفحه زمین، اثرى از ظلم دیده نمى شود (چرا که) آنها امر به معروف و نهى از منکر مى کنند .(۹) در این زمینه احادیث دیگرى نیز وارد شده است. اما همان گونه که بارها گفته ایم، این احادیث بیان کننده مصداق هاى روشن و آشکار است و مانع عمومیت مفهوم آیه نیست، بنابراین، مفهوم گسترده آیه، همه افراد با ایمان، مجاهد و مبارز را شامل مى شود. * * * ۳ ـ محسنین ، مخبتین و یاوران اللّه در آیات فوق و آیات قبل از آن، گاه دستور مى دهد به محسنین (نیکوکاران) بشارت ده، و بعد آنها را به عنوان کسانى که ایمان آورده اند، خیانت و کفران نمى کنند، معرفى مى نماید. و گاه سخن از مخبتین (متواضعان) به میان آورده، و آنها را به عنوان کسانى که به هنگام یاد خدا، دل هایشان ترسان مى شود و در برابر مصائب، صابر و شکیبا و برپادارنده نماز، و انفاق کننده از همه مواهب هستند، تفسیر مى نماید. و سرانجام ویژگى هاى یاران اللّه را این مى شمرد که: به هنگام پیروزى راه طغیان پیش نمى گیرند، نماز را بر پا مى دارند و زکات را ادا مى کنند و امر به معروف و نهى از منکر دارند. جمع بندى این آیات، نشان مى دهد: مؤمنان راستین که داراى همه این ویژگى ها هستند، از یکسو، از نظر اعتقاد و احساس مسئولیت بسیار نیرومند، و از سوى دیگر، از نظر عمل در جنبه هاى ارتباط با خالق و خلق و مبارزه با فساد قوى و پر استقامتند. ✍ پی نوشت: ۹ ـ تفسیر على بن ابراهیم ، مطابق نقل نور الثقلین ، جلد ۳، صفحه ۵٠۶ ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 🏷 خورشید در پس ابر و امان اهل زمین! 🔅#امام_مهدی_علیه_السلام : 🔸«... و امّا چگونگى سود بردن از من در غيبتم، مانند سود بردن از خورشيد است، هنگامى كه ابر، آن را از ديده‌ها پنهان مى‌دارد، و من، مايه ايمنىِ اهل زمين هستم، همان گونه كه ستارگان، مايه ايمنى اهل آسمان‌اند. ...». 🔹«و أَمّا وَجهُ الاِنتِفاعِ في غَيبَتي فَكَالاِنتِفاعِ بِالشَّمسِ إذا غَيَّبَتها عَنِ الأَبصارِ السَّحابُ، وإنّي لَأَمانُ أهلِ الأَرضِ كَما أنَّ النَّجومَ أمانٌ لِأَهلِ السَّماءِ، ...». 📚 الغيبة، للطوسى: ص۲۹۰ ح۲۴۷ #امام_زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف @Nahjolbalaghe2

#موعظه 🔹 بازگشت از برزخ به دنیا 🎥 حجت الاسلام عالی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: پانصد و شصت و پنج 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺩﺑﻲ ﺷﺎﻋﺮ ﺳﻴﺪ، ﺩﺭ ﺻﻒ ﻣﻘﺪﻡ ﺳﺨﻦ ﭘﺮﺩﺍﺯﺍﻥ ﺧﻮﺏ ﻭ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺗﻦ ﺷﺎﻋﺮﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﺭ ﭘﺮ ﺷﻌﺮﺗﺮﻳﻦ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﺟﺎﻫﻠﻴﺖ ﻭ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺳﻪ: ﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﺸﺎﺭ ﻭ ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻌﺘﺎﻫﻴﻪ ﺍﻧﺪ، ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻔﺮﺝ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﺗﻦ، ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﻣﺮﺯﺑﺎﻧﻲ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ، ﺷﻌﺮ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ ﺍﺯ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻦ ﺍﺳﺤﺎﻕ ﻫﺎﺷﻤﻲ "ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﺩﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﻭ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺍﻱ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﻣﻲ‌ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﺷﻌﺎﺭﻱ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ، ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻲ‌ﻧﻮﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﺳﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﻪ ﺗﻨﮓ ﺁﻣﺪﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺩﺳﺖ ﻛﺸﻴﺪﻡ ﻭ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ﺍﺯ ﺍﺑﻮ ﻋﺒﻴﺪﻩ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: ﺩﺭ ﻃﺒﻘﻪ ﻣﻮﻟﺪﻳﻦ، ﺷﺎﻋﺮ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻛﻴﺴﺖ؟ ﮔﻔﺖ: ﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﺸﺎﺭ. ﻭ ﺍﺯ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﺿﺤﺎﻙ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﻭﺍﻥ ﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﺣﻔﺼﻪ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺳﻴﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ. ﻣﻦ ﺷﻌﺮ ﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﺸﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺣﻔﻆ ﺩﺍﺷﺘﻢ. ﻗﺼﻴﺪﻩ ﻣﺬﻫﺒﻪ ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯﺵ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ: " ﭼﻪ ﺩﻟﺨﻮﺷﻲ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺖ، ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﺑﺮﻗﻬﺎﻱ ﺩﺭﻭﻏﻴﻦ ﻭ ﺑﻲ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻲ‌ﺗﻮﺍﻥ ﺷﺎﺩ ﺑﻮﺩ؟ " " ﻳﺎ ﺑﻪ ﺑﻨﻲ ﺍﻣﻴﻪ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺷﺘﺮ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺩﺭﺍﺯ ﮔﺮﺩﻥ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪﻧﺪ " ﻭ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻋﻠﻲ ﺁﻣﺪﻧﺪ "؟ " ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﺗﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ. ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: ﻫﺮﮔﺰ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺍﻱ ﭘﺮ ﻣﻌﻨﻲ ﺗﺮ ﻭ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﺗﺮ ﻭ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﻓﺼﺎﺣﺖ، ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ‌ﺍﻡ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺑﻴﺘﻲ ﻣﻲ‌ﮔﻔﺖ: ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺳﺨﻦ ﺧﻮﺑﻲ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮﺯﻱ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﺍﮔﺮ ﺷﻌﺮﻱ، ﺍﺯ ﺟﻬﺖ ﺧﻮﺑﻲ ﭼﻨﺎﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﺟﺪ ﻧﺨﻮﺍﻧﻨﺪ، ﺍﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﻄﻴﺒﻲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﻣﻨﺒﺮ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﺣﺴﻨﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﻲ‌ﺑﺮﺩ. ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻔﺮﺝ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ﺳﻴﺪ، ﺷﺎﻋﺮﻱ ﭘﻴﺸﺮﻭ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻉ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻌﺮ ﺷﻴﻮﻩ ﻭ ﺭﻭﺷﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﻲ‌ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﻲ‌ﺷﻮﺩ. ﻭ ﺍﺯ ﻟﻔﻴﻄﻪ ﭘﺴﺮ ﻓﺮﺯﺩﻕ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﭘﺪﺭ ﺑﻪ ﻣﺬﺍﻛﺮﻩ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺷﻌﺮﺍﺀ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻢ ﮔﻔﺖ: ﺩﻭ ﻣﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﻌﻨﻲ ﻣﺮﺩﻣﻲ ﺷﻌﺮ ﻣﻲ‌ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﻫﻨﺮﻱ ﻧﺒﻮﺩ ﭘﺮﺳﻴﺪﻳﻢ ﻛﻴﺎﻧﻨﺪ؟ ﮔﻔﺖ: ﺳﻴﺪ ﺣﻤﻴﺮﻱ ﻭ ﻋﻤﺮﺍﻥ ﺑﻦ ﺣﻄﺎﻥ ﺳﺪﻭﺳﻲ. ﻟﻴﻜﻦ ﺧﺪﺍﻱ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮﻭﺩﻩ‌ﻫﺎﻱ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺩﺍﺷﺖ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2