📝تفسیر سوره مبارکه حج آیات ۷۵ الی ۷۸ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ در سومین تعبیر، مى گوید: از این گذشته این همان آئین پدر شما ابراهیم است (مِلَّةَ أَبِیکُمْ إِبْراهِیمَ). اطلاق پدر بر ابراهیم یا به خاطر آن است که عرب ها و مسلمانان آن روز، غالباً از نسل اسماعیل بودند و یا به خاطر این که آنها همگى ابراهیم را بزرگ مى شمردند و از او به صورت یک پدر روحانى و معنوى احترام مى کردند، هر چند آئین پاک او با انواع خرافات آلوده شده بود. سپس تعبیر دیگرى در این زمینه دارد مى گوید: او شما را در کتب پیشین، مسلمان نامید و همچنین در این کتاب آسمانى (قرآن) (هُوَ سَمّاکُمُ الْمُسْلِمِینَ مِنْ قَبْلُ وَ فِی هذا). و مسلمان کسى است که این افتخار را دارد که در برابر همه فرمان هاى الهى تسلیم است. در این که: مرجع ضمیر هُوَ (او) چه کسى است در میان مفسران گفتگو است: بعضى گفته اند: خدا است، یعنى خدا هم در کتب پیشین و هم در قرآن شما را به این نام افتخارآمیز، نامیده است. ولى بعضى دیگر آن را اشاره به ابراهیم مى دانند، چرا که در آیه ۱۲۸ سوره بقره مى خوانیم: ابراهیم پس از پایان بناى کعبه، از خداوند تقاضاهائى کرد، از جمله این بود: رَبَّنا وَ اجْعَلْنا مُسْلِمَیْنِ لَکَ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِنا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَکَ: پروردگارا! من و فرزندم اسماعیل را تسلیم در مقابل فرمانت قرار ده، و از دودمان ما امتى مسلّم و تسلیم در برابر اراده ات به وجود آور . ولى تفسیر اول، صحیح تر به نظر مى رسد; زیرا با ذیل آیه سازگارتر است، که مى گوید: او شما را در کتب پیشین و در این کتاب (قرآن) مسلمان نامید و این تعبیر درباره ابراهیم ، تناسب ندارد، بلکه مناسب خداوند است.(۳) سرانجام پنجمین و آخرین تعبیر شوق آفرین را درباره مسلمانان کرده و آنها را به عنوان الگو و اسوه امت ها معرفى مى کند، مى فرماید: هدف این بوده است که پیامبر(صلى الله علیه وآله) شاهد و گواه بر شما باشد و شما هم گواهان بر مردم ! (لِیَکُونَ الرَّسُولُ شَهِیداً عَلَیْکُمْ وَ تَکُونُوا شُهَداءَ عَلَى النّاسِ). شهید به معنى شاهد از ماده شهود به معنى آگاهى توأم با حضور است مفهوم این سخن آن است که: شاهد بودن پیامبر(صلى الله علیه وآله) بر همه مسلمان ها به معنى آگاهى او از اعمال امت خویش است، و این با روایات عرض اعمال و بعضى از آیات قرآن که به آن اشاره مى کند کاملاً سازگار مى باشد; چرا که طبق این روایات، اعمال همه امت را در عرض هفته به حضور پیامبر(صلى الله علیه وآله) عرضه مى دارند و روح پاک او از همه اینها آگاه و با خبر مى شود، بنابراین او شاهد و گواه این امت است. اما شاهد و گواه بودن این امت، طبق بعضى از روایات، به معنى معصومین این امت و امامان است که آنها نیز گواهان بر اعمال مردمند. در حدیثى از امام على بن موسى الرضا(علیه السلام) مى خوانیم: نَحْنُ حُجَجُ اللّهِ فِى خَلْقِهِ وَ نَحْنُ شُهَداءُ اللّهِ وَ أَعْلامُهُ فِى بَرَیَّتِهِ: ما حجت هاى خدا در میان خلق و شاهدان او و نشانه هایش در میان مردمیم .(۴) ✍ پی نوشت: ۳ ـ در قرآن مجید، در آیه ۳ سوره مائده نام این آئین را صریحاً اسلام نهاده: وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الإِسْلامَ دِیناً و در آیات متعددى از پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) به عنوان اول المسلمین یاد شده است (انعام، آیه ۱۴ ـ زمر، آیه ۱۲). ۴ ـ کمال الدین صدوق، طبق نقل تفسیر نور الثقلین ، جلد ۳، صفحه ۵۲۶، روایات دیگرى نیز به همین مضمون در این زمینه نقل شده است. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت ☀️ امام علی علیه‌السلام: عَلی المُتَعَلِّمِ أن یُدئبَ نَفسَهُ فی طَلَبِ العِلمِ ، و لا یَمَلَّ مِن تَعَلُّمِهِ و لا یَستَکثِرَ ما عَلِمَ ✏️بر دانش آموز است که خود را در طلب علم کوشا سازد و از آموختن دانش خسته نشود و دانسته‌های خود را زیاد نشمارد. 📚 غررالحکم:۶۱۹۷ @Nahjolbalaghe2

#موعظه 📝 چند دستورالعمل برای آرامش در زندگی و رفع نگرانی ۱. دائم با وضو باشید ۲. سوره ناس و فلق بخوانید ۳. صدقه روزانه فراموش نشود ۴. خواندن سوره حشر هر شب ۵. خواندن دعای حَسبُنَا الله و نِعمَ الوکیل ۶. خواندن آیه آخر سوره توبه حَسْبِيَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ ۖ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ 🎥 دکتر رفیعی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: پانصد و هشتاد و شش 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺷﻌﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﻫﺠﻮ ﺳﻮﺍﺭ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻔﺮﺝ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍﺳﺖ: ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻮﺍﺋﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺩﻭﺯﺥ ﺩﺭ ﻓﺮﺩﺍﻱ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮ: ﺍﻱ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﺟﺰﺍﻱ ﺧﻴﺮﺕ ﺩﻫﺎﺩ ﺳﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻜﻤﺮﺍﻧﻴﺶ ﻳﺎﺭﻱ ﻣﻜﻦ. [ ﺻﻔﺤﻪ 117] ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩ ﺑﺪﺍﻧﺪﻳﺶ، ﻣﺪﻋﻲ ﻭ ﭘﺮ ﻋﻴﺐ ﻭ ﻣﺘﻜﺒﺮ ﻭ ﺳﺮﻛﺶ ﺭﺍ ﻳﺎﻭﺭ ﻣﺒﺎﺵ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻛﻪ ﻃﺮﻓﻴﺖ ﺧﺼﻢ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﺵ ﻣﻲ‌ﺁﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﻏﺎﻳﺐ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﻛﺒﺮ ﻭ ﺳﺮﻛﺸﻲ ﺍﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻧﻤﻲ ﮔﺸﺎﻳﻨﺪ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﺍﺭ ﺍﻭ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻱ ﻧﻤﻲ ﻛﺮﺩﻱ، ﺍﻭ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺍﻱ ﺑﻴﺶ ﻧﺒﻮﺩ. ﭘﺲ ﺳﻮﺍﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﺧﻨﺪﻳﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺁﻳﺎ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻳﺎﺱ ﺑﻦ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻛﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻓﺮﺯﺩﻕ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺧﻮﺍﺳﺖ، ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺍﻱ؟ ﭼﺮﺍ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺳﻴﺪ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ‌ﺩﻫﻲ؟ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺳﻴﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺳﻮﺍﺭ ﺳﺎﺯﺵ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﻮﺯﺵ ﻃﻠﺒﺪ ﻭ ﺳﻴﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺮﺩ ﻭﻟﻲ ﺳﻮﺍﺭ ﻋﺬﺭﺵ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﻭﺩ: ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﻧﺎﺑﻜﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻋﻨﺒﺮ ﺑﻪ ﻋﺬﺭ ﺧﻮﺍﻫﻲ ﺭﻓﺘﻢ ﺍﻣﺎ ﻋﺬﺭﻡ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻧﺸﺪ. ﭘﺲ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﻴﺮ ﺯﻧﺶ ﻛﻨﺎﻥ ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺲ ﻛﻦ. ﺁﻳﺎ ﺁﺯﺍﺩ ﻣﺮﺩﻱ ﭼﻮﻥ ﺗﻮ، ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﻣﺮﺩﻱ ﻋﻨﺒﺮﻱ ﺑﻪ ﻋﺬﺭ ﺧﻮﺍﻫﻲ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﻲ‌ﺭﻭﺩ؟ ﺍﻱ ﺳﻮﺍﺭ ﭘﺪﺭ ﺗﻮ ﺩﺯﺩ ﺑﺮ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﺩﺧﺘﺮ ﺍﺑﻲ ﺟﺤﺪﺭ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻣﺎ ﻋﻠﻲ ﺭﻏﻢ ﺗﻮ، ﮔﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﻭ ﺯﺷﺘﻜﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ، ﺭﺍﻓﻀﻴﻢ. ﻭ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ﺑﻪ ﺳﻴﺪ ﺧﺒﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺳﻮﺍﺭ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺴﺮﻗﺖ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺳﺖ ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﺩ. ﺷﻜﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺍﺑﻲ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺳﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺗﺮﺍ ﺍﺯ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﺮﺳﻴﺪ، ﺧﻮﺍﻩ ﺑﻪ ﺳﻮﺩ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺯﻳﺎﻧﺶ، ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻴﻢ. ﺳﻮﺍﺭ ﺗﺎ ﻣﺮﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺳﻴﺪ ﺑﻪ ﺑﺪﻱ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻜﺮﺩ. 7- ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺑﻦ ﺳﺎﺣﺮ ﮔﻔﺖ: ﺩﻭ ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻨﺖ ﺩﺍﺭﻡ، ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﺗﺮﻱ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺧﺪﺍ (ﺹ) ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺳﺘﻴﺰ ﻣﻲ‌ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺗﺎ ﺳﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ [ ﺻﻔﺤﻪ 118] ﺑﻪ ﺩﺍﻭﺭﻱ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﮕﺮﺫ، ﺭﺿﺎ ﺩﺍﺩﻧﺪ. ﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪﺵ ﺑﺴﻮﻳﺶ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﻠﻲ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺗﺮ ﻣﻲ‌ﺩﺍﻧﺴﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ‌ﺍﻡ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ. ﺳﻴﺪ ﺳﺨﻨﺶ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺎ ﺯﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﺳﺨﻦ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺍﺳﺖ؟ ﺣﺎﺿﺮ ﺧﻨﺪﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺩﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﻴﻢ ﻟﺐ ﻓﺮﻭ ﺑﺴﺖ ﻭ ﭘﺎﺳﺨﻲ ﻧﺪﺍﺩ. ﺍﻏﺎﻧﻲ ﺝ 7 ﺹ 241، ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺍﻟﺸﻌﺮﺍﺀ ﺍﺑﻦ ﻣﻌﺘﺰ ﺹ 7 ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺳﺪﻭﺳﻲ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺳﻴﺪ. 8- ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 91 ﺟﻠﺪ 1 ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻟﺤﻴﻮﺍﻥ ﺟﺎﺣﻆ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ: ﺳﻴﺪ ﺍﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﻤﻴﺮﻱ، ﻋﺎﻳﺸﻪ (ﺭﺽ) ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﺒﺮﺩﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻞ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺸﺘﺎﺭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ، ﺑﻪ ﮔﺮﺑﻪ ﺍﻱ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺭﺩ، ﻭ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺍﺳﺖ: ﻋﺎﻳﺸﻪ ﺩﺭ ﻫﻮﺩﺝ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﻮﻡ ﺑﺨﺘﺎﻥ ﻟﺸﻜﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺼﺮﻩ ﺭﺍﻧﺪ ﮔﻮﺋﻲ ﺑﻪ ﮔﺮﺑﻪ ﺍﻱ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺭﺩ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه حج آیات ۷۵ الی ۷۸ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ در حقیقت، مخاطب در جمله لِتَکُونُوا ظاهراً همه امتند اما در واقع گروهى از سران و بزرگان آنها مى باشد، و خطاب به کل به خاطر جزء، در تعبیرات روزمره فراوان است مثلاً در آیه ۲٠ سوره مائده مى خوانیم: خداوند ضمن بر شمردن نعمت هایش بر بنى اسرائیل به آنها خطاب کرده مى گوید: خداوند شما را ملوک و پادشاهان قرار داد در حالى که مى دانیم افراد معدودى از آنها به این مقام رسیدند. البته شهود معنى دیگرى نیز دارد و آن شهادت عملى است، یعنى مقیاس سنجش و الگو بودن اعمال یک فرد نمونه و بارز، براى اعمال سایرین، در این صورت تمام مسلمانان راستین چنین خواهند بود; چرا که آنها امت نمونه اى هستند با برترین آئین که مى توانند مقیاس و الگوئى براى سنجش شخصیت و فضیلت در میان همه امت ها باشند. در حدیثى از پیامبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: خداوند چند فضیلت و برترى به امت اسلام داده است، از جمله این که: در امت هاى پیشین، پیامبر آنها شاهد و گواه قومش بود ولى خداوند تمام امت مرا گواهان بر خلق قرار داده; زیرا مى فرماید: لِیَکُونَ الرَّسُولُ شَهِیداً عَلَیْکُمْ وَ تَکُونُوا شُهَداءَ عَلَى النّاسِ .(۵) یعنى همان گونه که پیامبر(صلى الله علیه وآله) اسوه و الگوى امت خویش است، شما هم اسوه ها و الگوها براى مردم جهانید. این تفسیر، در عین حال با تفسیر سابق منافات ندارد، ممکن است همه امت شاهد و گواه باشند و امامان شاهدان و گواهان نمونه و ممتاز.(۶) در پایان این آیه، بار دیگر وظائف پنجگانه پیشین را در تعبیرات فشرده ترى که در سه جمله خلاصه مى شود، به عنوان تأکید چنین بازگو مى کند: اکنون که چنین است و شما داراى این امتیازات و افتخارات هستید، نماز را بر پا دارید، زکات را ادا کنید و به آئین حق و ذیل عنایت پروردگار تمسک جوئید (فَأَقِیمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّکاةَ وَ اعْتَصِمُوا بِاللّهِ). که مولى و سرپرست و یار و یاور شما او است (هُوَ مَوْلاکُمْ). چه مولى و سرپرست خوبى، و چه یار و یاور شایسته اى (فَنِعْمَ الْمَوْلى وَ نِعْمَ النَّصِیرُ). در حقیقت، جمله فَنِعْمَ الْمَوْلى وَ نِعْمَ النَّصِیرُ دلیلى است بر وَ اعْتَصِمُوا بِاللّهِ هُوَ مَوْلاکُمْ یعنى این که: به شما فرمان داده شده تنها به ذیل عنایت پروردگار تمسک جوئید، به خاطر آن است که او برترین و بهترین مولى و شایسته ترین یار و یاور است. * * * پروردگارا! به ما این توفیق و سعادت را مرحمت فرما که با اعتصام به ذات پاکت، و پیوند با خلق و خالق مردمى نمونه باشیم و الگو و شاهدى بر دیگران، و تفسیرى جامع و نمونه بر این کتاب بزرگت تا پایان بنگاریم!.(۷) خداوندا! همان گونه که در کتاب آسمانیت قرآن و کتب پیشینیان ما را مسلمان خواندى، توفیق مرحمت فرما تا سراپا تسلیم فرمان تو باشیم!. بار الها! ما را بر دشمنانى که امروز در هر گوشه و کنار، قصد یورش بر قرآن و اسلام دارند پیروز گردان که تو بهترین مولى و یار و یاورى!. (فَنِعْمَ الْمَوْلى وَ نِعْمَ النَّصِیرُ). ✍ پی نوشت: ۵ ـ تفسیر برهان ، جلد ۳، صفحه ۱٠۵. ۶ ـ در این زمینه، در جلد اول تفسیر نمونه ، در ذیل آیه ۱۴۳ سوره بقره و همچنین در جلد سوم، ذیل آیه ۴۱ سوره نساء مشروحاً بحث کرده ایم. ۷ ـ این دعا به حمد اللّه مستجاب شده است. ✔️ پایان تفسیر سوره مبارکه حج @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر خطبه ۱۰۵ بخش سوم 🌾 اندرزهای اخلاقی دست از دامن رهبر الهى خود برنداريد: امام(عليه السلام) در بخش دیگر اين سخن مى فرمايد: «آگاه باشيد! بيناترين چشم ها آن است که شعاعش در دل نيکى ها نفوذ کند و شنواترين گوش ها آن است که يادآورى ها را در خود جاى دهد و پذيرا گردد!». (أَلاَ إِنَّ أبْصَرَ الأَبْصَارِ مَا نَفَذَ فِي الْخَيْرِ طَرْفُهُ! أَلاَ إِنَّ أَسْمَعَ الأَسْمَاعِ مَا وَعَى التَّذْکِيرَ وَ قَبِلَهُ). اشاره به اينکه اگر شما و ساير مردم، چشم و گوش باز داشته باشيد; پيداکردن راه خير و سعادت، مخفى و پيچيده نيست; ولى افسوس! که هواى نفس و هوس هاى سرکش، چنان پرده ظلمانى بر چشم و گوش انسان مى اندازد، که حقايق واضح را نمى بيند و دوستانه ترين اندرز را نمى شنوند. دراين بخش از خطبه، امام(عليه السلام) به پند و اندرز مردم پرداخته و با مواعظ شايسته و نکات پر معنا، آنها را اندرز مى دهد و در آغاز براى آماده ساختن روح و جان آنها مى فرمايد: «اى مردم! چراغ دل خود را از شعله (پر فروغ فکر) واعظ با عمل، روشن سازيد و ظرف وجود خويش را از آب زلال چشمه اى که از آلودگى ها پاک است پر کنيد!» (أَيُّهَا النَّاسُ، اسْتَصْبِحُوا مِنْ شُعْلَةِ مِصْبَاح وَاعِظ مُتَّعِظ، وَ امْتَاحُوا(1) مِنْ صَفْوِ عَيْن قَدْ رُوِّقَتْ(2) مِنَ الْکَدَرِ). همانگونه که چراغ هاى پرنور، مسير انسان را در تاريکى ها روشن مى سازد و از سقوط در پرتگاه، يا رفتن به بى راهه حفظ مى کند; بهره گيرى از اندرزهاى «واعظِ متّعظ» نيز، در سير و سلوک معنوى و فکرى و اخلاقى، انسان را از انحرافات عقيدتى و اخلاقى نگاه مى دارد و همانگونه که آب صاف و خالى از هرگونه کدورت و آلودگى، مايه حيات جسم انسان و همه موجودات زنده است; اندرزهاى شايسته رهروان راه حق، مايه حيات جان و روح آدمى است. روشن است که منظور از اين چراغ هدايت و چشمه آب حيات، وجود خود امام(عليه السلام) است که مردم حق شناس مى بايست تا زمانى که دست رسى دارند نهايت استفاده را از آن حضرت بکنند: افسوس و صد افسوس! که نکردند و ما امروز بر سر سفره هدايت او نشسته ايم و از گوشه اى از کلمات آن حضرت که به ما رسيده است، چراغ دل را روشن مى سازيم و از چشمه زلالش سيراب مى شويم. در ادامه اين سخن، بندگان خدا را به طور عام مخاطب قرار داده و از تکيه بر جهل و نادانى و هوا و هوس و افکار باطل بر حذر مى دارد. مى فرمايد: «اى بندگان خدا! بر نادانى هاى خود تکيه نکنيد و تسليم هوس هاى خويش نشويد!» (عِبَادَ الله، لاَ تَرْکَنُوا إِلَى جَهَالَتِکُمْ، وَلاَ تَنْقَادُوا لاَِهْوَائِکُمْ). سپس دليل روشنى براى اين دستور بيان مى کند و مى فرمايد: «زيرا آن کس که در اين مقام برآيد (وتکيه بر جهالت و هوا و هوسها کند) همچون کسى است که بر لب پرتگاهى که در شُرُف فرو ريختن است، قرار گرفته». (فَإِنَّ النَّازِلَ بِهذَا الْمَنْزِلِ نَازِلٌ بِشَفَا جُرُف هَار).(3) ✍ پی نوشت: 1. «امتاحوا» از مادّه «مَتْح» به معناى بالا کشيدن دلو از چاه آب است. 2. «رُوّقت» از مادّه «روق» (بر وزن فوق) به معناى صاف بودن است و هنگامى که به باب تفعيل برده مى شود، به معناى تصفيه کردن مى آيد و «رُوّقت» به صورت فعل مجهول به معناى تصفيه شده است. 3. «شفا» به معناى لبه چيزى است و در اصل به معناى لبه چاه و رودخانه مى باشد. و واژه «شفه» به معناى لب نيز از همين ريشه است. «جرف» به معناى حاشيه رودخانه و يا چاه است. (ولى «شفا» لبه آن چيز مى باشد). «هار» از مادّه «هور» (بر وزن غور) به معناى فرو ريختن و ويران شدن و شکست برداشتن است. بنابراين، مجموع سه کلمه چنين معنا مى دهد: لبه حاشيه پرتگاهى که در حال فرو ريختن است. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 💧پـاک، ‌هـمچون زمـان تـولـد! ☀️ پیامبر اکرم (ﷺ) : ✓ «هر كس براى بر آوردن نياز بيمارى بكوشد، چه آن را برآورده سازد و چه نسازد، مانند روزى كه از مادرش زاده شد، از گناهانش پاك مى‌شود». ⁙ «مَن سَعى لِمَريضٍ في حاجَةٍ قَضاها أولَم يَقضِها خَرَجَ مِن ذُنوبِهِ كَيَومٍ وَلَدَتْهُ اُمُّهُ». 📚 كتاب من لايحضره الفقيه ج٤ ص١٦ @Nahjolbalaghe2

#موعظه 🌱 وقتی پیامبر(ص) برای اولین بار حضرت زینب(س) را می‌بیند! 🎥 حجت الاسلام‌ انصاریان @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: پانصد و هشتاد و شش 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی 📝 ﮔﺰﺍﺭﺷﻬﺎ ﻭ ﺑﺰﻡ ﺁﺭﺍﻳﻴﻬﺎﻱ ﺳﻴﺪ ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻔﺮﺝ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ، ﺧﻮﺷﻤﺰﮔﻴﻬﺎﻱ ﻭ ﻟﻄﺎﺋﻒ ﻭ ﻧﻮﺍﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺯﮔﻮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻳﺪ، ﻛﺘﺎﺑﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ، ﺍﻳﻨﻚ، ﻣﺎ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻲ‌ﮔﺬﺭﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺍﻧﺪﻛﻲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﺠﺎﻝ ﮔﻨﺠﺎﻳﺶ ﺩﺍﺭﺩ، ﺑﺴﻨﺪﻩ ﻣﻲ‌ﻛﻨﻴﻢ: 1- " ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻔﺮﺝ " ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 25 ﺟﻠﺪ 7 " ﺍﻏﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺷﺨﺼﻲ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻗﻴﺲ ﻣﻲ‌ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺣﺴﻦ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ. ﺭﻭﺯﻱ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮ ﻣﻲ‌ﮔﺸﺘﻢ ﻛﻪ ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺍ ﺩﻳﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﻟﻮﺍﺣﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻩ ﺗﺎ ﭼﻴﺰﻱ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ ﻭ ﮔﺮ ﻧﻪ ﻣﻲ‌ﮔﻴﺮﻣﺶ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﻲ‌ﺷﻮﻳﻢ. ﺍﻟﻮﺍﺣﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺳﭙﺮﺩﻡ، ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺖ: [ جلد چهارم ﺻﻔﺤﻪ 119] ﺑﻪ ﻭﻗﺖ ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ ﺟﺮﻋﻪ ﺍﻱ ﺳﻮﻳﻖ ﻭ ﻟﻘﻤﻪ ﺍﻱ ﺗﺮﻳﺪ ﺑﻲ ﮔﻮﺷﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺣﺪﻳﺜﻲ ﻛﻪ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻗﻴﺲ ﻭ " ﺻﻠﺖ ﺑﻦ ﺩﻳﻨﺎﺭ " ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭ ﺁﻥ ﻧﻘﻞ ﻛﻨﻨﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺗﺮ ﺩﺍﺭﻡ. ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺍﻳﺘﻬﺎﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺯﺥ ﻣﻲ‌ﻛﺸﺎﻧﺪ. 2- ﺭﻭﺯﻱ ﺳﻴﺪ، ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻨﻲ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﻌﺮ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺍﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺣﺎﺿﺮﺍﻥ ﮔﻮﺵ ﻧﻤﻲ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﻭﺩ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺍﺩﺑﻬﺎﻱ ﮔﺮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﺮﺍ، ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺧﺮﺍﻥ ﻭ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﮔﺎﻭﺍﻥ ﺗﺒﺎﻩ ﻛﺮﺩ. ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻣﻦ ﮔﻮﺵ ﻧﻤﻲ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﺨﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻲ‌ﺷﻨﻮﻧﺪ؟ ﺗﺎ ﺧﺎﻣﻮﺷﻨﺪ، ﺍﻧﺴﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﺁﻳﻨﺪ، ﺑﻪ ﻗﻮﺭﺑﺎﻏﻪ‌ﻫﺎﻱ ﺩﺭﻭﻥ ﮔﻞ ﻭﻟﺎﻱ ﻣﻲ‌ﻣﺎﻧﻨﺪ. 3- ﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﻲ، ﺑﺎ ﺯﻧﻲ ﺗﻤﻴﻤﻲ ﻭ ﺍﺑﺎﺿﻲ ﻣﺬﻫﺐ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪ. ﺯﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻣﻲ‌ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﻨﻢ ﺳﻴﺪ ﮔﻔﺖ: ﻭ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻜﺎﺡ "‌ﺍﻡ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﺑﻲ ﺣﻀﻮﺭ ﻭﻟﻲ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺯﻥ ﺧﻨﺪﻳﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﻮ ﻛﻴﺴﺘﻲ؟ ﺳﻴﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﻭﺩ: ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻧﻢ ﻣﻲ‌ﭘﺮﺳﻲ، ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻱ ﭘﺮﺳﺶ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ " ﺫﻱ ﻳﻤﻦ " ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﻋﺰﺕ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﻳﻤﻦ، ﻗﺪﺭﺕ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻗﺒﺎﺋﻞ " ﺫﻭ ﻋﻠﺎﻉ " ﻭ " ﺫﻭﺭﻋﻴﻦ " ﻭ " ﻫﻤﺪﺍﻥ " ﻭ " ﺫﻭﻳﺮﺯﻥ " ﻭ " ﺍﺯﺩ " ﺍﺳﺖ. ﺁﺭﻱ " ﺍﺯﺩ " ﺳﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﻋﻤﺎﻥ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﺎﺛﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺷﻤﺮﻧﺪ، ﺩﺭ ﺷﻤﺎﺭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻧﻨﺪ، ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺧﺘﺮﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﻦ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﻭ ﺳﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺁﻧﻬﺎ، ﻭﻃﻦ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ. ﻣﺮﺍ ﺩﻭ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﺳﺖ، ﻣﻨﺰﻝ ﻋﺎﻟﻲ ﻣﻦ ﺩﺭ " ﻟﺤﺞ " ﻭ ﺳﺮﺍﻱ ﻋﺰﺗﻢ ﺩﺭ " ﻋﺪﻥ " ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﻱ ﻣﻜﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺍﻣﻴﺪ ﺭﻫﺎﺋﻲ ﺍﺯ ﺳﺮﻧﮕﻮﺋﻲ ﺩﺭﺩﻭﺯﺥ ﺩﺍﺭﻡ، ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺍﺑﻮ ﺍﻟﺤﺴﻦ ﻫﺎﺩﻱ (ﻉ) ﺍﺳﺖ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2