🔷 تجوید/ پایان درس ۱

🎬 کلیپ : آثار محبت خداوند! 👤 حجت‌الاسلام‌سعیدی 🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃 @Nahjolbalaghe2

✅شرح‌حکمت ۱۳ 🔹استاد نظافت ⚘ @Nahjolbalaghe2 #شرح‌و‌تفسیر‌حکمت‌های‌نهج‌البلاغه

✨ ✅ادامه شرح و تفسیر حکمت ۱۳ در اینجا دو سؤال باقى مى ماند: 1⃣نخست این که حقیقت شکر چیست؟ شکر سه مرحله دارد: 🔹مرحله قلبى که انسان از نعمت هاى خدا خشنود و راضى و سپاسگزار باشد و 🔹مرحله زبانى که آنچه را درون قلب اوست بر زبان جارى سازد; ولى از همه مهم تر 🔹مرحله عملى شکر است و آن به طور شفاف این است که از نعمت هاى الهى درست بهره بردارى کند و اهداف این مواهب را در نظر گیرد و به سوى آن اهداف حرکت کند; اگر خدا عقلى براى درک نیک و بد به او داده از این عقل در مسیر شیطنت استفاده نکند و اگر او را مشمول موهبت آزادى کرده از این آزادى براى پیشرفت و تکامل بهره گیرد نه در مسیر بى بند و بارى و گناه و فساد 🌺 همچنین در مورد اعضاى بدن که هر کدام موهبتى عظیم است و در مورد مال و ثروت و فرزند و همسر. بسیارند کسانى که شکر قلبى و زبانى دارند; ولى در مرحله شکر عملى مقصرند. اگر در مفهوم شکر به آن گونه که در بالا گفته شد دقت کنیم فلسفه آن نیز روشن مى شود، زیرا این مواهب مال ما نیست، از سوى دیگرى است و آن را براى اهداف خاصى آفریده و اگر در غیر آن اهداف به کار گرفته شود خیانت در آن نعمت است. 🍃از اینجا پاسخ سؤال دیگرى نیز روشن مى شود که خدا چه نیازى به تشکر و سپاسگزارى ما دارد. ممکن است انسان ها با سپاسگزارى تشویق شوند و آرامش روحى پیدا کنند. خدا که نیازى به اینها ندارد. ولى از آنچه در بالا گفته شد فهمیدیم که سخن از نیاز خدا در میان نیست; سخن از نیاز من است که اگر نعمت ها و مواهب الهى را که براى اهداف خاصى است در غیر آن به کار گیرم طبیعى است که از آن محروم خواهم شد، زیرا خداوند حکیم است و حکیم این مواهب را به افراد لایق و وظیفه شناس مى دهد. اضافه بر این کسانى که نعمت هاى الهى را ضایع مى کنند و در غیر اهداف آن مصرف مى نمایند در واقع اهانتى به ساحت قدس پروردگار کرده اند و از این جهت درخور عقوبتى هستند.(6) 📚پی نوشت: (1). «أطراف» جمع «طَرَف» در اینجا به معناى آغاز هر چیزى است به قرینه «اَقْصاها» که در جمله بعد آمده، و به معناى انتهاى چیزى است. (2). ابراهیم، آیه 7. (3). سبأ، آیه 15. (4). سبأ، آیه 17. (5). بحارالانوار، ج 68، ص 41، ح 31. (6). سند گفتار حکیمانه: پیش از مرحوم سیّد رضى ابوعثمان جاحظ عین همین عبارت را در کلمات خود آورده و بعید نیست که سیّد رضى از او روایت کرده باشد و از کسانى که بعد از مرحوم سیّد رضى بوده اند جماعتى آن را در کتاب هاى خود آورده اند از جمله قاضى قضاعى در دستور معالم الحکم و آمدى در غررالحکم و زمخشرى در ربیع الابرار. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 15). در کتاب تمام نهج البلاغه این سخن حکمت آمیز در لا به لاى دستورى که امام(علیه السلام) به یارانش درباره آداب دین و دنیا تعلیم داده آمده است. (تمام نهج البلاغه، ص 719).   کانال #قرآن‌و‌نهج‌البلاغه ⚘ @Nahjolbalaghe2 #شرح‌و‌تفسیر‌حکمت‌های‌نهج‌البلاغه

🎙ویژگی‌های یک خانواده قرآنی 🔹استاد ‌رفیعی 🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃 @Nahjolbalaghe2

. با سلام و عرض ادب خدمت شما اعضای بزرگوار کانال خدا قوت و شب زیباتون بخیر لطفا پیشنهادات و انتقادات خودتون رو به آیدی درج شده در توضیحات کانال بفرستید با تشکر فراوان از همه شما عزیزان لطفا اگر براتون امکان داره همراه ما باشید.و کانال رو ترک نکنید. ممنون از حضورتون🌺 .

✨ کانال‌ رهپویان‌‌بصیرت‌‌🌹🍃 #مذهبی‌سیاسی‌اجتماعی‌‌دفاع‌مقدس 🇮🇷 eitaa.com/joinchat/1606811666C1946478e27 ✅منتظر همراهی شما دوستان ولایی هستیم🌺

✨ ✨ #بِسْمِ‌اللهِ‌الرَّحْمنِ‌الرَّحِيم✨ ✨وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنبَغِي لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُّبِينٌ (69) /یس 🌺و ما به او (پيامبر) شعر نياموختيم و سزاوار او نيز نيست، آن (چه به او آموختيم) جز مايه ى ذكر و قرآن روشن نيست. 🔴يكى از تهمت هايى كه به پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله مى زدند، علاوه بر ساحر و مجنون و كاهن بودن، تهمت شاعر بودن بود، در حالى كه: شعر بر خاسته از تخيل است، بر خلاف وحى. شعر بر خاسته از عواطف و احساسات است، بر خلاف وحى. شعر آميخته با اغراق است، بر خلاف وحى. گرچه قرآن داراى جملاتِ موزون و مقطّع همچون شعر است، امّا عنصر اصلى شعر كه تخيّل است، در قرآن راهى ندارد. قرآن، جز ذكر نيست. «اِن هو الاّ ذكر» ذكر قدرت و قهر خدا، ياد الطاف و نعمت هاى او، ياد عفو و مغفرت او، ياد سنّت ها و قوانين او، ياد انبيا و اوصيا و اولياى او، يادى از تاريخ هاى پر عبرت، يادى از عوامل عزّت و سقوط امّت ها، يادى از نيكوكاران و هدايت شدگان، يادى از تبه كاران و كافران و فاسقان و مجرمان و ستمگران و عاقبت آنان، يادى از اخلاص ها، ايثارها، شجاعت ها، انفاق ها، صبرها و پايان نيك آن، يادى از قتل ها، شكنجه ها، اذيّت ها، تهمت ها، تحقيرها، حقّ كشى ها و به استضعاف كشيدن ها و عاقبت شوم مستكبران، يادى از اوامر و نواهى و مواعظ و حكمت ها، يادى از آفريده هاى آسمانى و زمينى و دريايى، يادى از آينده تاريخ و پيروزى حكومت حقّ و پر شدن جهان از عدل و داد و محكوميّت ظلم و ستم، يادى از برزخ و معاد و حوادث قبل از قيامت و چگونگى صحنه هاى قيامت و خطرات دوزخ و نعمت هاى بهشتى. آرى، تمام قرآن به نحوى تذكّر و يادآورى است. «اِن هو الاّ ذكر» 🔹- در قرآن، سخن از نفى ارزش شعر نيست، بلكه سخن از نفى شعر از پيامبر است. «و ما علّمناه الشعر» 🔹- خداوند از تهمت به انبيا دفاع مى كند. «و ما علّمناه الشعر» 🔹- ندانستن شعر به ارشاد مبلّغ ضررى نمى زند. «و ما علّمناه الشعر» 🔹- رشدهاى نابجا و فضاهاى فرهنگى غلط شما را متزلزل نكند. (در زمان پيامبر مسأله شعر جايگاهى بيش از متعارف داشت و شعر و شاعرى در رأس امور بود. اين آيه ابّهت آن را شكست.) «و ما علّمناه الشعر» 🔹- طبع شعر از سوى خداوند است. «و ما علّمناه الشعر» 🔹- معلّم، پيامبر خداست. «علّمناه» 🔹- هر علمى براى هر كس سزاوار نيست. «و ما ينبغى له» 🔹- تا از تخيّلات و موهومات شاعرانه تخليه نشويم، روح ما ظرف معارف الهى قرار نمى گيرد. «و ما علّمناه الشعر... اِن هو الاّ ذكر و قرآن مبين» 🔹- قرآن، مايه ى تذكّر و يادآورى است. «اِن هو الاّ ذكر». 🔹- قرآن، كلامى روشن و قابل فهم و استدلال است. «قرآن مبين»سلام ⚘ @Nahjolbalaghe2 #تفسیر‌‌قرآن