📝 شرح و تفسیر خطبه ۹۱ بخش دوم ☀️شناخت خدا ↩️در واقع امام(عليه السلام) در اينجا به چهار عامل جستجو گر براى تلاش در طريق شناخت کنه صفات اشاره مى فرمايد; نخست افکار عادى تصفيه نشده، سپس افکار پاکِ از هرگونه وسوسه، و بعد از آن، قلب هاى آکنده از عشق به خدا که در مسير شهود پيش مى روند، و سرانجام عقول باريک بين و دقيق، که از طرق استدلالى و نظرى مسايل را دنبال مى کنند و مى فرمايد: هيچ يک از اينها قادر به درک کنه صفات و ذات او نيستند و آنقدر آن ذات و صفات، نور خيره کننده دارد که چشم هاى عقول را از کار مى اندازد و پويندگان اين راه را به عقب مى راند. به گفته شاعر: «فِيکَ يَا أُعْجُوبَةَ الْکَونِ غَدَا الْفِکْرُ کَلِيلا        أَنْتَ حَيَّرْتَ ذَوِي اللُّبِّ وَ بَلْبَلْتَ الْعُقُولاَ کُلَّمَا قَدَّمَ فِکْري فِيکَ شِبْراً، فَرَّ مِيلا نَاکِصاً        يَخْبِطُ فِي عَمْيَاءَ لاَ يَهْدِي سَبِيلا» «در تو اى اعجوبه عالم هستى (اى خداى بزرگ) فکر، خسته و وامانده شده»! «تو صاحبان انديشه را حيران ساخته اى و عقل ها را به هم ريخته اى»! «هر زمان فکر من يک وجب به تو نزديک مى شو د، يک ميل فرار مى کند»! «آرى به عقب بر مى گردد و در تاريکى ها غرق مى شود و راهى به پيش پيدا نمى کند»! به گفته شاعر فارسى زبان: مَلِکا ذکر تو گويم که تو پاکى و خدايى            نروم جز به همان ره که توأم راهنمايى نتوان وصف تو گفتن، که تو در وصف نگنجى          نتوان شبه تو جُستن، که تو در وهم نيايى همه درگاه تو جويم، همه از فضل تو پويم           همه توحيد تو گويم، که به توحيد سزايى برى از رنج و گدازى، برى از درد و نيازى        برى از بيم و اميدى، برى از چون و چرايى تو حکيمى، تو عظيمى، تو کريمى، تو رحيمى          تو نماينده فضلى، تو سزاوار ثنايى همه عزّى و جلالى، همه علمى و يقينى            همه نورى و سرورى، همه جودى و جزايى سپس در تکميل اين بحث مى افزايد: «اين عقل ها و وهم ها و دل ها و افکار چون به جايى نمى رسد) باز مى گردند و اعتراف مى کنند که هرگز با تلاش و کوشش، نمى توان به کنه ذات و صفات او رسيد، و با فکر و عقل نارساى بشر، نتوان او را درک کرد، و اندازه عظمت و عزّتش به فکر انديشمندان خطور نمى کند!» (فَرَجَعَتْ إذ جُبِهَتْ(10) مُعْتَرِفَةً بِأَنَّهُ لاَيُنَالُ بِجَوْرِ الإعْتِسَافِ(11) کُنْهُ مَعْرِفَتِهِ، وَ لاَ تَخْطُرُ بِبَالِ أُولِي الرَّوِيَّاتِ(12) خَاطِرَةٌ مِنْ تَقْدِيرِ جَلاَلِ عِزِّتِهِ). ✍پی نوشت: 10. «جُبِهت» از مادّه «جَبْهه» که به معناى پيشانى است، گرفته شده و هنگامى که به صورت فعل در مى آيد، به معناى بر پيشانى زدن و باز گرداندن است. 11. «اِعْتساف» در اصل به معناى پيمودن مسافت از بى راهه است; سپس به معناى هرگونه انحراف آمده است. 12. «رَويّات» جمع «رويّه» به معناى تفکّر و تأنّى است. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت ☀️ امام موسی کاظم علیه‌السلام: لیسَ مِنّا مَن لَم یُحاسِبْ نَفسَهُ فی کُلِّ یَومٍ فَإنْ عَمِلَ حَسَناً استَزادَ اللهَ و إنْ عَمِلَ سیّئاً اسْتَغفَرَ اللهَ مِنهُ و تابَ اِلَیهِ ⚖ از مانیست کسی که هر روز حساب خود رانکند، پس اگر کار نیکی کرده است از خدا زیادی آن را بخواهد، واگر بدی کرده، از خدا آمرزش طلب نموده و به سوی او توبه نماید. اصول کافی، ج ۴، ص ۱۹۱ @Nahjolbalaghe2

#موعظه 🔹 زندگی مسئولین از نگاه امیرالمومنین علیه السلام ☀️امیرالمومنین (ع) در بصره به عیادت یکی از اصحابش رفت. حضرت وقتی دیدند یک خانه ی بزرگی دارد فرمودند تو به این خانه در قیامت بیشتر احتیاج داری، اگر از این خانه برای آخرتت استفاده کنی خوب است. 🎙 استاد حسینی قمی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: دویست و شصت و پنج 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ﺑﺪﻳﻨﺠﻬﺖ، ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺼﻔﺎﺕ ﺧﺎﺻﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺘﺼﻒ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻳﻨﻜﻪ ﻧﻜﺘﻪ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ. ﺣﺘﻲ، ﺣﺎﻓﻆ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ 1 ﺣﻠﻴﻪ ﺹ 67 ﺑﺴﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻧﺲ ﺑﻦ ﻣﺎﻟﻚ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﺎﺑﻲ ﺑﺮﺯﻩ (ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ‌ﺷﻨﻴﺪﻡ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻱ ﺍﺑﻲ ﺑﺮﺯﻩ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ ﺑﻤﻦ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﻭ ﭘﺮﭼﻢ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﻣﺮﻛﺰ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺸﻮﺍﻱ ﺍﻭﻟﻴﺎﻱ ﻣﻦ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻫﻤﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ، ﺍﻱ ﺍﺑﻮ ﺑﺮﺯﻩ ﻋﻠﻲ ﭘﻴﺸﻮﺍﻱ ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ، ﻫﺮ ﻛﺲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﺩ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻲ‌ﺩﺍﺭﺩ. ﻭ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﺪﺍﺭﺩ ﻣﺮﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﻴﺪﺍﺭﺩ. ﭘﺲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻩ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻮ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪ ﺳﺮ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻏﻴﺮ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻣﻲ‌ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻓﻲ ﺫﻟﻚ ﻓﻠﻴﺘﻨﺎﻓﺲ ﺍﻟﻤﺘﻨﺎﻓﺴﻮﻥ. 6- ﺻﺪﺭ ﺍﻟﺤﻔﺎﻅ، ﻓﻘﻴﺪ ﺍﻟﺤﺮﻣﻴﻦ، ﺍﺑﻮ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﮔﻨﺠﻲ، ﺷﺎﻓﻌﻲ، ﻣﺘﻮﻓﺎﻱ 658 ﺩﺭ " ﻛﻔﺎﻳﻪ ﺍﻟﻄﺎﻟﺐ " ﺹ 69 ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﺳﺨﻦ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﻌﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ: ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻴﻜﺮﺩﻡ- ﻫﻴﭽﻜﺲ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭﺗﺮ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﭘﻴﺸﻲ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﻲ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮﻱ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺳﻴﺪﻩ ﺯﻧﺎﻥ ﻋﺎﻟﻤﻴﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻮﻳﺪ: ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﻟﺎﻟﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻌﺪﻡ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺧﻠﻴﻔﻪ، ﻭﻟﻲ ﺣﺪﻳﺚ ﻏﺪﻳﺮ ﺧﻢ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺗﻮﻟﻴﺖ (ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻲ) ﻭ ﺗﻮﻟﻴﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﻳﻌﻨﻲ ﺣﺪﻳﺚ ﻏﺪﻳﺮ ﺧﻢ ﺑﻌﻠﺖ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺷﺮﻓﺼﺪﻭﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻧﺎﺳﺦ ﺍﺳﺖ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : ✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها ✅🌹یکشنبه‌، دوشنبه وچهار‌شنبه‌ شرح 🌴حکمتها ✅☫روزانه‌تفسیر قرآن‌‌☫ ✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️ لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783 ✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه اسراء آیه های ۱۱۰ و ۱۱۱ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️۲ ـ تکبیر چیست؟ این که: قرآن در اینجا به پیامبر به طور مؤکّد دستور مى دهد، خدا را بزرگ بشمار! مسلماً مفهومش، اعتقاد به بزرگى پروردگار است نه تنها گفتن اللّه اکبر با زبان! این نکته نیز شایان توجه است که: معنى اعتقاد به بزرگى خدا این نیست که او را در مقایسه با موجودات دیگر برتر و بالاتر بدانیم، بلکه چنین مقایسه اى اصلاً غلط است، ما باید او را برتر از آن بدانیم که با چیزى قابل مقایسه باشد چنان که امام صادق(علیه السلام) در گفتار کوتاه و پر معنى خود به ما تعلیم فرموده است آنجا که در حدیث مى خوانیم: کسى نزد آن حضرت گفت: اللّه اکبر! امام فرمود: خدا از چه چیز بزرگ تر است؟ عرض کرد: از همه چیز! امام فرمود: با این سخن خدا را محدود کردى (چون او را مقایسه با موجودات دیگر نمودى، و برتر از آنها شمردى). آن مرد پرسید: پس چه بگویم؟ فرمود: بگو: اللّهُ أَکْبَرُ مِنْ أَنْ یُوصَفَ: خدا برتر از آن است که به وصف درآید .(۸) اى برتر از خیال و قیاس و گمان و وهم * و از آنچه دیده ایم و نوشتیم و خوانده ایم! مجلس تمام گشت و به آخر رسید عمر! * ما همچنان در اول وصف تو مانده ایم! جالب این که: در حدیث دیگرى که از همان امام(علیه السلام) نقل شده مى خوانیم: هنگامى که یکى از اصحاب، عرض کرد، منظور بزرگ تر بودن خدا از همه چیز است، امام فرمود: وَ کانَ ثُمَّ شَىْءٌ فَیَکُونُ أَکْبَرُ مِنْهُ: آیا اصولاً در برابر ذات خدا وجودى هست که او برتر از آن باشد ؟ آن مرد صحابى از امام مى پرسد: پس چه بگویم؟ فرمود: بگو: أَکْبَرُ مِنْ أَنْ یُوصَفَ!.(۹) * * * ۳ ـ پاسخ به یک سؤال در اینجا سؤالى پیش مى آید که: چگونه حمد خداوند در آیه فوق در برابر صفات سلبیه قرار داده شده، در حالى که مى دانیم حمد ستایش در برابر صفات ثبوتیه، مانند علم و قدرت است، و اما صفاتى همچون نفى فرزند و شریک و ولى با تسبیح سازگار است، نه با حمد. در پاسخ این سؤال مى توان گفت: هر چند قلمرو صفات ثبوتیه و سلبیه از هم جدا است و یکى متناسب تسبیح، و دیگرى متناسب با حمد است، ولى در عینیت خارجى این دو لازم و ملزوم یکدیگرند، نفى جهل از خدا حتماً همراه با اثبات علم است، همان گونه که اثبات علم براى ذات پاک او هماهنگ با نفى جهل است. روى این حساب، مانعى ندارد که گاهى به لازم بپردازد، و گاهى به ملزوم، همان گونه که در آغاز این سوره، تسبیح بر یک امر اثباتى شده است: سُبْحانَ الَّذِی أَسْرى بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الاْ َقْصَى: منزّه است خداوندى که پیامبرش را شبانه از مسجد الحرام به مسجد اقصى برد . 👇پی نوشت: ۸ ـ تفسیر نور الثقلین ، جلد ۳، صفحه ۲۳۹. ۹ ـ تفسیر نور الثقلین ، جلد ۳، صفحه ۲۳۹. ✔️پایان سوره اسراء @Nahjolbalaghe2