📝تفسیر سوره مبارکه کهف آیات ۱۹ و ۲۰ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی بیدارى بعد از یک خواب طولانى به خواست خدا، در آیات آینده مى خوانیم که: خواب اصحاب کهف آن قدر طولانى شد که به ۳٠۹ سال بالغ گردید، و به این ترتیب، خوابى بود شبیه به مرگ، و بیداریش همانند رستاخیز، لذا، در آیات مورد بحث، قرآن مى گوید: و این گونه آنها را برانگیختیم (وَ کَذلِکَ بَعَثْناهُمْ). یعنى همان گونه که قادر بودیم آنها را در چنین خواب طولانى فرو بریم قادر بودیم آنها را به بیدارى بازگردانیم. ما آنها را از خواب برانگیختیم: تا از یکدیگر سؤال کنند، یکى از آنها پرسید: فکر مى کنید چه مدت خوابیده اید ؟ (لِیَتَسائَلُوا بَیْنَهُمْ قالَ قائِلٌ مِنْهُمْ کَمْ لَبِثْتُمْ). آنها گفتند: یک روز یا بخشى از یک روز (قالُوا لَبِثْنا یَوْماً أَوْ بَعْضَ یَوْم). این تردید، شاید به خاطر آن بوده است که: طبق گفته جمعى از مفسران، آنها در آغاز روز وارد غار شده و به خواب فرو رفتند، و در پایان روز بیدار شدند، همین سبب شد، اول چنین فکر کنند: یک روز خوابیده اند، و همین که منظره آفتاب را دیدند بخشى از یک روز را مطرح کردند. ولى سرانجام، چون نتوانستند دقیقاً بدانند مدت خوابشان چقدر بوده؟ گفتند پروردگار شما از مدت خوابتان آگاه تر است (قالُوا رَبُّکُمْ أَعْلَمُ بِما لَبِثْتُمْ). جمعى گفته اند: گوینده این سخن، بزرگترین آنها که تملیخا نام داشت بوده است، و تعبیر به صیغه جمع قالُوا (گفتند ) در این گونه موارد معمول است. و شاید این سخن به خاطر آن بوده که: از وضع قیافه، موها، ناخن ها و همچنین طرز لباس هایشان در شک فرو رفتند که نکند این یک خواب غیر عادى باشد. به هر حال، سخت احساس گرسنگى و نیاز به غذا مى کردند، چون ذخیره هاى بدن آنها تمام شده بود، لذا، نخستین پیشنهادشان این بود: سکه نقره اى را که با خود دارید، به دست یکى از نفرات خود بدهید و او را به شهر بفرستید، تا برود و ببیند کدامین فروشنده غذاى پاکترى دارد، به مقدار روزى و نیاز از آن براى شما بیاورد (فَابْعَثُوا أَحَدَکُمْ بِوَرِقِکُمْ هذِهِ إِلَى الْمَدِینَةِ فَلْیَنْظُرْ أَیُّها أَزْکى طَعاماً فَلْیَأْتِکُمْ بِرِزْق مِنْهُ). اما باید نهایت دقت را به خرج دهد، و هیچ کس را از وضع شما آگاه نسازد (وَ لْیَتَلَطَّفْ وَ لایُشْعِرَنَّ بِکُمْ أَحَداً). * * * چرا که اگر آنها از وضع شما آگاه شوند و بر شما دست یابند یا سنگسارتان مى کنند یا به آئین خویش (آئین بت پرستى) بازمى گردانند (إِنَّهُمْ إِنْ یَظْهَرُوا عَلَیْکُمْ یَرْجُمُوکُمْ أَوْ یُعِیدُوکُمْ فِی مِلَّتِهِمْ). و در آن صورت هرگز روى نجات و رستگارى را نخواهید دید (وَ لَنْ تُفْلِحُوا إِذاً أَبَداً). * * * نکته ها: ۱ ـ پاک ترین طعام جالب این که: در این داستان مى خوانیم: اصحاب کهف بعد از بیدارى، با این که، قاعدتاً بسیار گرسنه بودند و ذخیره بدن آنها در این مدت طولانى مصرف شده بود، ولى، باز به کسى که مأمور خرید غذا مى شود توصیه مى کنند، هر غذائى را نخرد، بلکه، بنگرد در میان فروشندگان، کدامین نفر غذایش از همه پاک تر است آن را انتخاب کند. بعضى از مفسران گفته اند: این سخن ناظر به حیوانات ذبح شده است، زیرا آنها مى دانستند در آن شهر افرادى هستند که: گوشت هاى آلوده و احیاناً مردار مى فروشند، و یا بعضى از آنها کسب و کارشان اصولاً، آلوده به حرام بوده، آنها توصیه مى کنند از خرید طعام، از چنین اشخاصى پرهیز شود. ولى، ظاهراً این جمله، مفهوم وسیعى دارد که: هر گونه پاکى ظاهرى و باطنى را شامل مى شود، و این توصیه اى است، به همه رهروان راه حق که نه تنها به غذاى روحانى بیندیشند، بلکه، مراقب پاکى غذاى جسمانیشان نیز باشند، پاک از هر گونه آلودگى، حتى در بحرانى ترین لحظات زندگى نیز این اصل را فراموش نکنند. امروز، بسیارى از مردم جهان، به اهمیت این دستور، در یک قسمت پى برده اند، وسعى دارند غذاى آنها از هر نوع آلودگى ظاهرى به دور باشد، غذاها را در ظرف هاى سرپوشیده، دور از دست هاى آلوده، و گرد و غبار نگهدارى مى کنند، البته این کار بسیار خوبى است، ولى، به این مقدار نباید قناعت کرد، بلکه، باید غذاها از آلودگى به حرام، ربا، غش، تقلب و هر گونه آلودگى باطنى نیز، پاک باشد. در روایات اسلامى تأکید فراوانى روى غذاى حلال و تأثیر آن در استجابت دعا و صفاى قلب شده است. در روایتى، مى خوانیم: کسى خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله) آمده عرض کرد: أُحِبُّ أَنْ یُسْتَجَابَ دُعَائِی: دوست دارم دعاى من به اجابت برسد . فرمود: طَهِّرْ مَأْکَلَکَ وَ لاتُدْخِلْ بَطْنَکَ الْحَرامَ: غذاى خود را پاک کن و غذاى حرام در معده خود وارد منما . ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر حکمت ۳۴۹ ✅ یازده پند اخلاقی ↩️مرحوم علامه مجلسى نيز در بحارالانوار رواياتى در اين زمينه آورده؛ از جمله روايتى است از امام صادق عليه السلام كه مى فرمايد: «ذِكْرُ الْمَوْتِ يمِيتُ الشَّهَواتِ فِى النَّفْسِ وَيقْلَعُ مَنابِتَ الْغَفْلَةِ، وَيقَوِّى الْقَلْبَ بِمَواعِدِ اللَّهِ وَيرِقُّ الطَّبْعَ، وَيكْسِرُ أَعْلامَ الْهَوى، وَيطْفِى نارَ الْحِرْصِ، وَيحَقِّرُ الدُّنْيا، وَهُوَ مَعْنى ما قالَ النَّبِى صلي الله عليه و آله فِكْرُ ساعَةٍ خَيرٌ مِنْ عِبادَةِ سَنَةٍ؛ ياد مرگ، شهوت هاى سركش را در درون آدمى مى ميراند، ريشه هاى غفلت را از دل برمى كند، قلب را به وعده هاى الهى نيرو مى بخشد، به طبع آدمى نرمى و لطافت مىدهد، نشانه هاى هواپرستى را دَرهم مى شكند، آتش حرص را خاموش مى سازد و دنيا را در نظر انسان كوچك مى كند، و اين است معناى سخنى كه پيغمبر صلي الله عليه و آله فرموده: يك ساعت فكر كردن از يك سال عبادت بهتر است». در يازدهمين و آخرين نكته حكيمانه مى فرمايد: «آنكس كه بداند گفتارش جزء اعمال او محسوب مى شود سخن كم مى گويد مگر در آنجا كه به او مربوط است»؛ (وَمَنْ عَلِمَ أَنَّ كَلاَمَهُ مِنْ عَمَلِهِ قَلَّ كَلاَمُهُ إِلاَّ فِيَما يَعْنِيهِ). بسيارند كسانى كه هرچه بر سر زبانشان آمد مى گويند و چنين مى پندارند كه سخن، باد هواست و جايى ثبت نمى شود در حالى كه سخنان انسان سرنوشت سازترين اعمال اوست و بارها گفته ايم بخش عظيمى از گناهان كبيره به وسيله زبان انجام مى شود، همانگونه كه بخش عظيمى از طاعات با زبان است. زبان، كليد خوشبختى ها و بدبختى هاست، بنابراين چگونه ممكن است انسان سخنش را جزء اعمالش نداند؟ به يقين اگر بداند (مَّا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاَّ لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ)؛ انسان هيچ سخنى را بر زبان نمى آورد مگر اينكه همان دم، فرشته اى مراقب و آماده براى انجام مأموريت (و ضبط آن) است!» در سخنان خود دقت مى كند و جز آنچه به او مربوط است و مصلحت وى ايجاب مى كند سخن نخواهد گفت. درباره خطرات زبان و بيهوده گويى ها و سخنان بدون مطالعه روايات فراوانى از معصومان نقل شده است. * نكته: نسخه اى كامل! امام عليه السلام در اين مجموعه از كلمات حكمت آميز كه به يازده دستور مهم اشاره كرده، نسخه اى كامل مربوط به سير و سلوك در راه حق و رسيدن به قرب خدا ونجات از عذاب دنيا و آخرت ارائه فرموده است. بخشى از آن مربوط به تربيت نفوس و خودسازى است: نپرداختن به عيوب ديگران و به عكس، دقت در عيوب خويشتن و ترك فضول كلام كه مايه حيات قلب است و توجه به خطرات زبان، همه از امورى است كه سالكان راه حق را در اين مسير كمك مى كند و به اهداف مقدس خود واصل مى نمايد. بخش ديگر مربوط به تحصيل آرامش در حيات دنياست: قناعت پيشه كردن و ترك تجمل پرستى و به ياد مرگ بودن و راضى شدن به مقدار ضرورت از مواهب دنيا، همه از امورى است كه درهاى آرامش را به روى انسان مى گشايد و او را از غوطه ور شدن در امورى كه مايه پريشانى و اضطراب است حفظ مى كند. بخش ديگر در ارتباط با مسائل اجتماعى و زندگى صحيح با مردم است؛ ترك ظلم و ستم و توجه به عواقب سوء آن، پرهيز از موارد تهمت و نگاه كردن به وضع مردم و خويشتن با يك چشم، همه از امورى است كه رابطه انسان را با مردم اصلاح مى كند. در مجموع نسخه جامعى است كه هركس آن را به كار بندد در طريق سير وسلوك و پوييدن راه حق نياز به چيز ديگرى ندارد. چه خوب است افراد به جاى اينكه به دنبال پير و شيخ و مرشد و استاد عرفان بيفتند كه خطرات فراوانى دربر دارد همين برنامه مطمئن را نصب العين خود قرار دهند و آنچه را مى خواهند از آن بخواهند و آنچه را مى جويند در آن بجويند. ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت ☀️ امام صادق علیه السلام: مَا مِنْ عَيْنٍ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ وَ لَا عَبْرَةٍ مِنْ عَيْنٍ بَكَتْ وَ دَمَعَتْ عَلَيْهِ وَ مَا مِنْ بَاكٍ يَبْكِيهِ إِلَّا وَ قَدْ وَصَلَ فَاطِمَةَ وَ أَسْعَدَهَا عَلَيْهِ وَ وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ وَ أَدَّى حَقَّنَا... 💬 هیچ چشمی و هیچ اشکی پیش خدا محبوب‌تر از چشمی نیست که بر حسین علیه‌السلام گریه کند. هرکس بر او گریه کند حضرت فاطمه سلام الله علیها را خشنود کرده و حضرتش را یاری کرده است. همچنین به پیامبر صلی‌الله علیه وآله نیکی کرده و حقّ ما اهل‌بیت را ادا نموده است... 📚 کامل‌الزیارات، باب۲۶، حدیث۶. @Nahjolbalaghe2

#موعظه ❌ آبروریزی بالاترین ظلم است. 🎥 آیت الله مظاهری @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: دویست و هفتاد و نه 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️3- ﻣﻄﺮ ﺑﻦ ﻃﻬﻤﺎﻥ ﻭﺭﺍﻕ ﺍﺑﻮ ﺭﺟﺎﺀ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﻲ، ﻣﻮﻟﻲ ﻋﻠﻲ، ﺩﺭ ﺑﺼﺮﻩ ﺳﻜﻮﻧﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﻧﺲ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﺣﺎﻓﻆ ﺍﺑﻮ ﻧﻌﻴﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﺀ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺝ 3 " ﺣﻠﻴﻪ " ﺻﻔﺤﻪ 75 ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭ ﺛﺒﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﻭ ﺍﺯ ﺍﺑﻲ ﻋﻴﺴﻲ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻪ: ﻣﻦ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﻄﺮ ﺩﺭ ﻓﻘﺎﻫﺖ ﻭ ﺯﻫﺪ ﻧﺪﻳﺪﻡ، ﻭ ﺍﺑﻦ ﺣﺠﺮ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ 10 ﺗﻬﺬﻳﺐ ﺹ 167 ﺩﺭﺝ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﺑﻲ ﻧﻌﻴﻢ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺑﻦ ﺣﺒﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺛﻘﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺠﻠﻲ ﺭﺍﺳﺘﻲ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎﻛﻲ ﺑﺮﻭﺍﻳﺖ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﻘﻞ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺰﺍﺯ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ: ﺑﺎﻛﻲ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﻧﺲ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺳﺮﺍﻍ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺣﺪﻳﺚ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 125 ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ 129 ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ 140 ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻛﺸﺘﻪ، ﺑﺨﺎﺭﻱ ﻭ ﻣﺴﻠﻢ ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﺶ ﮔﺎﻧﻪ ﻳﻌﻨﻲ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺻﺤﺎﺡ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﻘﻞ ﻭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. 4- ﺍﺑﻮ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺑﻦ ﺷﻮﺫﺏ، ﺣﺎﻓﻆ ﺍﺑﻮ ﻧﻌﻴﻢ ﺩﺭ ﺝ 6 " ﺣﻠﻴﻪ " ﺹ 135- 129 ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﺭ ﺍﻭﻟﻴﺎﺀ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻛﺜﻴﺮ ﺑﻦ ﻭﻟﻴﺪ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻪ: ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺍﺑﻦ ﺷﻮﺫﺏ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻳﺪﻡ ﻣﻠﺎﺋﻜﻪ ﺭﺍ ﻳﺎﺩ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻡ. ﻭ ﺟﺰﺭﻱ ﺩﺭ " ﺧﻠﺎﺻﻪ " ﺹ 170 ﺍﺯ ﺍﺣﻤﺪ ﻭ ﺍﺑﻦ ﻣﻌﻴﻦ ﺛﻘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺑﻦ ﺣﺠﺮ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ 5 " ﺗﻬﺬﻳﺐ " ﺹ 255 ﺍﺯ ﺍﻭ ﺫﻛﺮﻱ ﺑﻤﻴﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻛﻪ ﺧﻠﺎﺻﻪ ﺍﺵ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ: ﺍﻭ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻘﻪ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺛﻘﺎﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﺳﻔﻴﺎﻥ ﺛﻮﺭﻱ ﮔﻔﺘﻪ: ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﺛﻮﻕ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺑﻦ ﺧﻠﻔﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﺑﻦ ﻧﻤﻴﺮ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺗﻮﺛﻴﻖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻘﻠﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ ﻭ ﻋﺠﻠﻲ ﻭ ﺍﺑﻦ ﻋﻤﺎﺭ ﻭ ﺍﺑﻦ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﻧﺴﺎﺋﻲ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺛﻘﻪ ﺍﺳﺖ، ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 86 ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻬﺎﻱ 156/156/144 ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ، ﺣﺪﻳﺚ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺷﺸﮕﺎﻧﻪ ﺟﺰ ﻣﺴﻠﻢ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﻭ ﺣﺎﻛﻢ ﺩﺭ " ﻣﺴﺘﺪﺭﻙ " ﻭ ﺫﻫﺒﻲ ﺩﺭ " ﺗﻠﺨﻴﺺ " ﺻﺤﻴﺢ ﺑﻮﺩﻥ ﺣﺪﻳﺚ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🏴 #وفات_حضرت_ام_البنین‌_(‌س‌) #تسلیت 3⃣ سه محور زندگی حضرت ام البنین 🎙 حجت الاسلام والمسلمین رفیعی @Nahjolbalaghe2