. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: پانصد و چهل و دو 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی 5⃣ﻏﺪﻳﺮﻳﻪ ۵ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﻬﺮﻱ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍ ﺳﺘﻴﻨﻢ ﻣﻲ‌ﻭﺭﺯﻡ، ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺮ ﺯﻧﺶ ﻭ ﻧﻜﻮﻫﺶ ﻛﺮﺩﻳﺪ. ﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﮔﻮﻳﺪ: ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﺭﻳﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻭﺯ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻧﻲ ﺭﺍ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ. ﺩﺳﺘﺶ (ﻋﻠﻲ) ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺁﻫﻨﮕﻲ ﺭﺳﺎ ﻧﺎﻣﻚ ﺑﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﻱ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺍﻳﻦ، ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﻭﺯﻳﺮ ﻭ ﻭﺍﺭﺙ ﻭ ﻫﻢ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﭘﺴﺮ ﻋﻢ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ. ﻫﺎﻥ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻣﻦ ﻣﻮﻟﺎﻱ ﺍﻭﻳﻢ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻲ ﻣﻮﻟﺎﻱ ﺍﻭﺳﺖ. ﭘﺲ ﺑﻪ ﭘﻴﻤﺎﻧﻬﺎﻱ ﻣﻦ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﻋﻠﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ. 6⃣ ﻏﺪﻳﺮﻳﻪ ۶ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩﻱ، ﺑﺮ ﺁﻝ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺑﺎﺭﻳﺪﻥ ﮔﺮﻓﺖ. ﻭ ﺳﻴﻞ ﺍﺷﻚ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﻩ ﺭ ﻭﺍﻥ ﻭ ﺭﻳﺰﺍﻥ ﺷﺪ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﮔﻮﻳﺪ: ﺩﺭ ﻧﻴﻤﺮﻭﺯﻱ ﻛﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻏﺪﻳﺮ ﺧﻢ ﮔﺮﺩ ﺁﻭﺭﺩ، ﺳﺨﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻭﻟﻲ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﻛﻴﺴﺖ؟ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ، ﻛﻪ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﮔﻔﺘﻨﺪ: [جلد چهارم ﺻﻔﺤﻪ 57] ﺗﻮ ﻣﻮﻟﺎ ﻭ ﺗﺮﺳﺎﻧﻨﺪﻩ ﻣﺎ، ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺍﻭﻟﺎﺋﻲ، (ﻭ ﺍﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ) ﭘﺲ ﻭﻱ ﻭ ﻣﻮﻟﺎﻱ ﺷﻤﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻨﻦ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻲ ﺭﻫﺒﺮ ﻭ ﻭﺯﻳﺮ ﺍﺳﺖ. ﺍﻭ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻭ ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺮﮒ ﻣﻦ، ﻭﺯﻳﺮ ﻣﻦ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻭ ﺍﻣﻴﺮ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ. ﭘﺲ ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻋﻠﻲ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ، ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺎﺩ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺮﮒ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﺎﺩﻱ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻛﻨﺎﺩ ﻭ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﻲ‌ﺩﺍﺭﺩ ﺧﺪﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻭ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺮﮒ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺭﻱ ﺭﺳﺎﻧﺎﺩ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : ✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها ✅🌹یکشنبه‌، دوشنبه وچهار‌شنبه‌ شرح 🌴حکمتها ✅☫روزانه‌تفسیر قرآن‌‌☫ ✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️ لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783 ✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

. «أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ۞ هَٰذَانِ خَصْمَانِ اخْتَصَمُوا فِي رَبِّهِمْ ۖ فَالَّذِينَ كَفَرُوا قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِيَابٌ مِّن نَّارٍ يُصَبُّ مِن فَوْقِ رُءُوسِهِمُ الْحَمِيمُ این دو گروه، دشمن یکدیگرند که درباره پروردگارشان به مخاصمه و جدال پرداختند. کسانى که کافر شدند، لباسهایى از آتش براى آنها بریده شده، و مایع سوزان بر سرشان ریخته مى شود. (حج/19) *** يُصْهَرُ بِهِ مَا فِي بُطُونِهِمْ وَالْجُلُودُ هم آنچه که درونشان است با آن آب مى شود، و هم پوستهایشان. (حج/20) * وَلَهُم مَّقَامِعُ مِنْ حَدِيدٍ و براى آنان گرزهایى از آهن (سوزان) است. (حج/21) * كُلَّمَا أَرَادُوا أَن يَخْرُجُوا مِنْهَا مِنْ غَمٍّ أُعِيدُوا فِيهَا وَذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِيقِ هرگاه بخواهنداز غم و اندوههاى دوزخ خارج شوند، به آن باز گردانده مى شوند. و (به آنان گفته مى شود:) بچشید عذاب سوزان را! (حج/22) * إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا ۖ وَلِبَاسُهُمْ فِيهَا حَرِيرٌ خداوند کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده اند، در باغهاى بهشتى وارد مى کند که از پاى درختانش نهرها جارى است. در آنجا با دستبندهایى از طلا و مروارید زینت مى شوند. و لباسهایشان از حریر است. (حج/23) * وَهُدُوا إِلَى الطَّيِّبِ مِنَ الْقَوْلِ وَهُدُوا إِلَىٰ صِرَاطِ الْحَمِيدِ و بسوى سخنان پاکیزه هدایت مى شوند، و به راهِ خداوند شایسته ستایش، راهنمایى مى گردند. (حج/24) @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه حج آیات ۱۹ الی ۲۴ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی 🌧 شأن نزول: جمعى از مفسران شیعه و اهل تسنن، شأن نزولى براى نخستین آیه از آیات فوق نقل کرده اند که فشرده اش این است: روز جنگ بدر، سه نفر از مسلمانان (على(علیه السلام)، حمزه، و عبیدة بن حارث بن عبدالمطلب) به میدان نبرد آمدند، و به ترتیب ولید بن عتبه و عتبة بن ربیعه و شیبة بن ربیعه را از پاى در آوردند، آیه فوق نازل شد، و سرنوشت این مبارزان را بیان کرد. و نیز نقل کرده اند: ابوذر سوگند یاد مى کرد: این آیه درباره مردان فوق نازل شده .(۱) ولى همان گونه که بارها گفته ایم وجود شأن نزول خاص، هرگز مانع عمومیت مفهوم آیه نمى شود. * * * 📝 تفسیر: دو گروه متخاصم در برابر هم! در آیات گذشته، به گروه مؤمنان و طوائف مختلفى از کفار اشاره شده بود، و مخصوصاً آنها را به صورت شش گروه تقسیم نمود، در اینجا مى فرماید: این دو دسته ـ مؤمنان و غیر مؤمنان ـ درباره پروردگارشان به مخاصمه و جدال پرداختند (هذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمُوا فِی رَبِّهِمْ).(۲) طوائف پنجگانه کفار از یکسو، و مؤمنان راستین از سوى دیگر، و اگر درست دقت کنیم مى بینیم: اساس اختلافات همه ادیان به اختلاف درباره ذات و صفات خدا باز مى گردد و نتیجه آن به مسأله نبوت و معاد کشیده مى شود. بنابراین، لزومى ندارد ما در اینجا کلمه دین را در تقدیر بگیریم و بگوئیم مخاصمه آنها در دین پروردگارشان است بلکه واقعاً ریشه اختلافات به اختلاف در توحید باز مى گردد. و اصولاً، تمام ادیان تحریف یافته و باطل، به نوعى از شرک گرفتارند که آثارش در همه عقائد آنها ظاهر مى شود. پس از آن، چهار نوع مجازات براى کافرانى که دانسته و آگاهانه، حق را انکار کردند بیان مى کند: نخست از لباس آنها شروع کرده مى گوید: کسانى که کافر شدند لباس هائى از آتش براى آنها بریده مى شود (فَالَّذِینَ کَفَرُوا قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِیابٌ مِنْ نار). این جمله، ممکن است اشاره به آن باشد که : واقعاً قطعاتى از آتش به صورت لباس براى آنها بریده و دوخته مى شود!، و یا کنایه از این باشد که آتش دوزخ از هر سو آنها را مانند لباس احاطه مى کند. دیگر این که: مایع سوزان و جوشان حمیم دوزخ بر سر آنها ریخته مى شود (یُصَبُّ مِنْ فَوْقِ رُؤُسِهِمُ الْحَمِیمُ).(۳) * * * اما این آب سوزان و جوشان، در بدن آنها آنچنان نفوذ مى کند که هم درونشان را ذوب مى نماید و هم برونشان را ! (یُصْهَرُ بِهِ ما فِی بُطُونِهِمْ وَ الْجُلُودُ).(۴) * * * سوم این که: تازیانه ها یا گرزهائى از آهن سوزان براى آنها آماده است (وَ لَهُمْ مَقامِعُ مِنْ حَدِید).(۵) * * * و هر گاه بخواهند از دوزخ و غم و اندوه هاى آن خارج شوند آنها را به آن باز مى گردانند، و به آنان گفته مى شود: بچشید عذاب سوزان را ! (کُلَّما أَرادُوا أَنْ یَخْرُجُوا مِنْها مِنْ غَمّ أُعِیدُوا فِیها وَ ذُوقُوا عَذابَ الْحَرِیقِ). و این چهارمین مجازات آنها است. ✍ پی نوشت: ۱ ـ این شأن نزول را طبرسى در مجمع البیان ، جلد ۷، صفحه ۷۷، و فخر رازى در تفسیر کبیر ، جلد ۲۳، صفحه ۲۱ و آلوسى در روح المعانى و سیوطى در اسباب النزول ، و قرطبى در تفسیر خود آورده اند. ۲ ـ کلمه خَصْمان تثنیه است در حالى که اخْتَصَمُوا که فعل آن است به صورت جمع آمده، این به خاطر آن است که: این دو خصم، دو نفر نیستند، بلکه دو گروه اند، به علاوه، این دو گروه در دو صف قرار ندارند بلکه در صفوف مختلف قرار گرفته و هر گروه به مبارزه با سایرین بر مى خیزد. ۳ ـ حَمِیْم آب گرم و سوزان است. ۴ ـ یُصْهَرُ از ماده صَهر (بر وزن قهر) به معنى آب کردن پیه است، و صِهر (بر وزن فکر) به معنى داماد است. ۵ ـ مَقامِعُ جمع مقمع (بر وزن منبر) به معنى تازیانه یا عمود آهنینى است که براى جلوگیرى یا مجازات کسى بر او مى کوبند. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🎙 تفسیر صوتی آیات ۱۹ الی ۲۳ سوره مبارکه حج مفسّر : حجت‌الاسلام‌والمسلمین قرائتی @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر حکمت ۴۰۷ ✅ عقل عامل نجات انسان 🔹 هر درك عاقلانه اى روزى نجات بخش است: امام(عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه اشاره به حكمت خداوند مى كند و اين كه هرچه را به هركس داده روى حساب و كتابى بوده است، مى فرمايد: «خداوند هيچ نوع عقلى را در وجود كسى به وديعت ننهاده جز اين كه روزى به وسيله آن وى را نجات خواهد داد»; (مَا اسْتَوْدَعَ اللّهُ امْرَأً عَقْلاً إِلاَّ اسْتَنْقَذَهُ بِهِ يَوْماً ما!). از تعبير امام(عليه السلام) استفاده مى شود كه عقل، شاخه هاى مختلفى دارد و خداوند در هر كسى شاخه يا شاخه هايى از آن را به وديعت مى نهد. تعبير امام(عليه السلام) به «عقلا» به صورت نكره اشاره به همين نكته است. آرى، بعضى عقل معاد دارند، بعضى عقل معاش و بعضى هر دو. عقل معاد نيز شاخه هاى متعددى دارد; كسانى از طريق ادله عقلى وارد مى شوند و افرادى از طريق ادله نقلى كه هركدام نيز شاخه هاى متعددى دارد و در عقل معاش نيز بعضى عقل صنعت دارند، بعضى استعداد خوبى براى كشاورزى و بعضى براى امور ديگر و هركدام از اين ها نيز براى خود شاخه هايى دارد. امام(عليه السلام) مى فرمايد: اين نقاط قوت كه نامش عقل است و خداوند در ميان بندگانش تقسيم كرده همه روى حساب است. ممكن است كسى عقل خاصى در وجودش باشد و ساليان دراز از آن استفاده نكند و گاه حتى خودش فكر كند كه اين عقل و استعداد خاص در وجود او به چه كار مى آيد ولى ناگهان جريانى در زندگانى او رخ مى دهد كه تا دست به دامان آن عقل و استعداد خاص نزند نجات نمى يابد و اين نكته اى است كه كمتر كسى به آن توجه دارد و يا در نوشته هاى خود آورده است ولى امام(عليه السلام) به واسطه علم گسترده و وسيعش به اين نكته اشاره فرموده است. قابل توجه اين كه غالب شارحان نهج البلاغه به نكره بودن «عقل» كه اشاره به شاخه هاى خاص عقل است توجه نكرده اند و نقش عقل را به طور كلى در زندگى انسان ستوده و تشريح كرده اند در حالى كه منظور امام(عليه السلام) بيان اهميت عقل در اين گفتار حكيمانه نيست هرچند عقل ازنظر اسلام فوق العاده اهميت دارد و در آيات و روايات اشارات گسترده اى درباره آن آمده بلكه منظور امام(عليه السلام) اين است كه بسيارى از افراد، داراى عقل خاصى هستند كه از مواهب الهى است و آن عقل خاص روزى به يارى آن ها مى آيد و آن ها را از مشكلات مهمى نجات مى دهد، كه نمونه هاى آن عبارت است از: سلمان فارسى داراى يك عقل تجربى درمورد راه دفاع از شهرها از طريق كندن خندق در اطراف آن بود اين عقل همواره در وجود او بود تا جريان جنگ احزاب پيش آمد، از آن استفاده كرد و نه تنها خودش را نجات داد بلكه لشكر اسلام را نيز از اين طريق محافظت نمود. مرحوم علامه شوشترى مثال ديگرى در اين جا انتخاب كرده، مى گويد: داستان عابد بنى اسرائيل و آن زن بدكاره كه هشيارى او سبب نجات عابد شد نمونه اى از اين كلام است. اين عقل در واپسين روزهاى زندگى به كار او آمد كه هم خودش را نجات داد هم ديگرى را. و اين كه در قرآن و روايات اسلامى تأكيد بر مشورت شده ممكن است به ملاحظه همين امر باشد كه هركس داراى عقل و تدبير و هشيارى خاصى است كه به هنگام مشورت ظاهر مى شود و ممكن است يكى از آن ها مورد قبول همه طرف هاى مشورت قرار گيرد و سبب نجات گردد. در داستان مبارزه اميرمؤمنان على(عليه السلام) با عمرو بن عبدود نيز مى بينيم كه حضرت با استفاده از يك شگرد، عمرو را مغلوب كرد و بر زمين انداخت.[1] * پی نوشت: [1]. سند گفتار حكيمانه: تنها موردى كه مرحوم خطيب در مصادر غير از نهج البلاغه نقل كرده روايت آمدى در غررالحكم است كه آن را با كمى تفاوت ذكر كرده است. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 290). اضافه مى كنيم كه مرحوم شيخ طوسى نيز آن را در كتاب امالى خود از امام على بن موسى الرضا(عليه السلام) با تفاوتى ذكر كرده كه عبارت او چنين است: «ما استودع الله عبدا عقلا إلا استنقذه به يوما». (امالى طوسى، ص 56، ح 48)" ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

🎙شرح صوتی حکمت های نهج البلاغه 🔷 حکمت های: ۴۰۴ ، ۴۰۵ و ۴۰۶ @Nahjolbalaghe2