#موعظه 🔺 مرز عزت و تکبر نزدیک است 🎥حجت الاسلام والمسلمین رفیعی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: پانصد و چهل و هشت 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ " ﻋﻠﺎﻣﻪ ﻣﺠﻠﺴﻲ " ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 150 ﺟﻠﺪ 11 " ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻟﺎﻧﻮﺍﺭ " ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻲ ﺍﺯ ﺗﺎﻟﻴﻔﺎﺕ ﺍﺻﺤﺎﺑﻤﺎﻥ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ " ﺳﻬﻞ ﺑﻦ ﺫﺑﻴﺎﻥ " ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﺭﻭﺯﻱ ﺷﺮﻓﻴﺎﺏ ﻣﺤﻀﺮ " ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﻣﻮﺳﻲ ﺍﻟﺮﺿﺎ (ﻉ) " ﺷﺪﻡ، ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﺩﺭ ﺁﻳﺪ. ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﻱ ﭘﺴﺮ ﺫﺑﻴﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﻣﺎ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﺕ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺎ ﺁﺭﺩ ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺮﺍﻱ ﭼﻪ ﻛﺎﺭﻱ؟ ﺍﻱ ﭘﺴﺮ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺧﺪﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﺑﻲ ﻛﻪ ﺩﻳﺸﺐ ﺩﻳﺪﻩ‌ﺍﻡ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻧﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﮔﻔﺘﻢ ﺍﻧﺸﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺧﻴﺮ ﺍﺳﺖ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻱ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺫﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﮔﻮﺋﻲ ﻧﺮﺩﺑﺎﻧﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ 100 ﭘﻠﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﭘﻠﻪ ﺁﻥ ﺑﺎﻟﺎﺭﻓﺘﻢ. ﮔﻔﺘﻢ: ﺳﺮﻭﺭ ﻣﻦ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﺍﺯﻱ ﻋﻤﺮ ﺗﻬﻨﻴﺖ ﻣﻲ‌ﮔﻮﻳﻢ، ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﻛﻪ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻲ، ﺍﻣﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ، ﺷﺪﻧﻲ ﺍﺳﺖ. ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻱ ﭘﺴﺮ ﺫﺑﻴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﭘﻠﻪ ﻧﺮﺩﺑﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﻣﺪﻡ، ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﮔﻮﺋﻲ ﺑﻪ ﮔﻨﺒﺪﻱ ﺧﻀﺮﺍﺀ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻡ ﻛﻪ ﺑﺮﻭﻧﺶ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲ‌ﺩﺍﺩ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻲ‌ﺷﺪ ﻭ ﺟﺪﻡ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺩﻳﺪﻡ. ﺩﺭ ﺟﺎﻧﺐ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﭗ ﺍﻳﺸﺎﻥ، ﺩﻭ ﺟﻮﺍﻥ ﺯﻳﺒﺎ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﺯ ﺭﻭﻳﺸﺎﻥ ﻣﻲ‌ﺩﺭﺧﺸﻴﺪ. ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﻱ ﺁﺭﺍﺱ ﺗﻪ ﺧﻠﻘﺖ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻣﺮﺩﻱ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻱ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺍﻧﺪ: ﻟﺎﻡ ﻋﻤﺮﻭ ﺑﺎﻟﻠﻮﻱ ﻣﺮﺑﻊ ﭼﻮﻥ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻣﺮﺍ ﺩﻳﺪ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ، ﺍﻱ " ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﻣﻮﺳﻲ ﺍﻟﺮﺿﺎ " ﺑﺮ ﭘﺪﺭﺕ " ﻋﻠﻲ ﻉ ﺳﻠﺎﻡ ﻛﻦ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺳﻠﺎﻡ ﻛﺮﺩﻡ، ﭘﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﺮ ﻣﺎﺩﺭﺕ (جلد چهارم ﺻﻔﺤﻪ 67] " ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺯﻫﺮﺍ ﻉ " ﻧﻴﺰ ﺩﺭﻭﺩ ﺑﻔﺮﺳﺖ. ﺑﺮ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﻠﺎﻡ ﻛﺮﺩﻡ ﭘﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﺮ ﭘﺪﺭﺍﻧﺖ ﺣﺴﻦ ﻭ ﺣﺴﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺳﻠﺎﻡ ﻛﻦ، ﺑﺮ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﻠﺎﻡ ﻛﺮﺩﻡ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﺮ ﺷﺎﻋﺮ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺸﮕﺮ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﻱ ﺩﻧﻴﺎ، ﺳﻴﺪ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺣﻤﻴﺮﻱ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﻭﺩ ﺑﻔﺮﺳﺖ. ﻣﻦ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﻠﺎﻡ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﭘﺲ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺭﻭﻱ ﺑﻪ ﺳﻴﺪ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻧﺸﺎﺀ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺍﻱ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻳﻢ، ﺍﻋﺎﺩﻩ ﻛﻦ ﻭ ﺍﻭ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪﻥ ﭘﺮﺍﺩﺧﺖ ﻛﻪ: ﻟﺎﻡ ﻋﻤﺮﻭ ﺑﺎﻟﻠﻮﻱ ﻣﺮﺑﻊ. ﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ: ﻭ ﻭﺟﻬﻪ ﻛﺎﻟﺸﻤﺲ ﺗﻄﻠﻊ " ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ " ﻭ " ﻓﺎﻃﻤﻪ " ﻭ ﻫﻤﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﮔﺮﻳﺴﺘﻨﺪ. ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ: ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻟﻪ ﻟﻮ ﺷﺌﺖ ﺍﻋﻠﻤﺘﻨﺎ ﺍﻟﻲ ﻣﻦ ﺍﻟﻐﺎﻳﻪ ﻭ ﺍﻟﻤﻔﺰﻉ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ، ﺩﺳﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻮﺍﻫﻲ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﺩﺍﺩﻡ ﻛﻪ ﺳﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺭﻫﺒﺮﻱ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺭﺱ " ﻭﺍﻗﻌﻲ " ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺑﻪ ﻋﻠﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻳﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﺍﺷﺎﺭﺕ ﻛﺮﺩ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🎙 تفسیر صوتی آیات ۲۷،۲۶ و۲۸ سوره مبارکه حج مفسّر : حجت‌الاسلام‌والمسلمین قرائتی ↩️ و در پایان آیه مى فرماید: از گوشت حیوانات قربانى، هم خودتان بخورید و هم بینوایان فقیر را اطعام نمائید (فَکُلُوا مِنْها وَ أَطْعِمُوا الْبائِسَ الْفَقِیرَ). * * * نکته ها: ۱ ـ ایام معلومات چیست؟ در آیات فوق، خداوند دستور مى دهد در ایام معلومات یاد او کنید، و در آیه ۲٠۳ سوره بقره همین امر به صورت دیگرى آمده است: وَ اذْکُرُوا اللّهَ فِى أَیّام مَعْدُودات: خدا را در ایام معدودى یاد کنید . در این که ایام معلومات چیست؟ و آیا با ایام معدودات که در سوره بقره آمده یکى است یا متفاوت مى باشد؟ میان مفسران گفتگو است و روایات نیز در این زمینه متفاوت است: گروهى از مفسران، طبق بعضى از روایات اسلامى، معتقدند: منظور از ایام معلومات ده روز آغاز ذیحجه است، و ایام معدودات، ایام التشریق یعنى روزهاى یازدهم، دوازدهم و سیزدهم ذیحجه مى باشد، روزهائى که نورانى و روشنى بخش همه دل ها است. در حالى که گروهى دیگر، طبق بعضى دیگر از روایات، گفته اند: هر دو اشاره به ایام التشریق است، و ایام تشریق را گاهى همان سه روز گرفته اند و گاهى روز دهم یعنى عید قربان را نیز بر آن افزوده اند. جمله: فَمَنْ تَعَجَّلَ فِى یَوْمَیْنِ فَلا اِثْمَ عَلَیْهِ: کسى که در دو روز مراسم ذکر خدا را به جا آورد گناهى بر او نیست که در سوره بقره آمده نشان مى دهد: ایام تشریق بیش از سه روز نیست; زیرا تعجیل در آن، سبب مى شود: یک روز از آن کاسته و تبدیل به دو روز گردد. ولى با توجه به این که: در آیات مورد بحث، بعد از ذکر ایام معلومات مسأله قربانى آمده، و مى دانیم قربانى معمولاً در روز دهم انجام مى گیرد، این موضوع تأیید مى شود که ایام معلومات ده روز آغاز ذى الحجه است که به روز دهم، روز قربانى ختم مى گردد، و به این ترتیب، تفسیر اول که دوگانگى مفهوم ایام معلومات با ایام معدودات باشد، تقویت مى گردد. اما با توجه به وحدت تعبیرهائى که در دو آیه وارد شده، بیشتر این مسأله به ذهن مى رسد که هر دو اشاره به یک مطلب است، هدف در هر دو توجه به یاد خدا و نام خدا در ایام معینى است که از دهم ذى الحجه شروع مى شود و به سیزدهم پایان مى یابد. البته، یکى از موارد ذکر نام خدا، ذکر نام او به هنگام قربانى است.(۱٠) * * * ۲ ـ ذکر خدا در سرزمین منى در روایات متعددى مى خوانیم: منظور از ذکر خداوند در این ایام، تکبیر مخصوصى است که بعد از نماز ظهر روز عید قربان، گفته مى شود، و تا پانزده نماز ادامه دارد (یعنى بعد از نماز صبح سیزدهم خاتمه مى یابد) و آن ذکر این است: اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ، لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ، اللَّهُ أَکْبَرُ وَ لِلَّهِ الْحَمْدُ، اللَّهُ أَکْبَرُ عَلَى مَا هَدَانَا، اللَّهُ أَکْبَرُ عَلَى مَا رَزَقَنَا مِنْ بَهِیمَةِ الأَنْعَامِ .(۱۱) ضمناً، در پاره اى از روایات تصریح شده: تکبیر در این پانزده نوبت مخصوص کسانى است که در سرزمین منى و ایام حج باشند، اما کسانى که در سایر بلادند این تکبیرات را تنها بعد از ده نماز مى خوانند (از نماز ظهر روز عید شروع مى شود و به نماز صبح روز دوازدهم ختم مى گردد).(۱۲) قابل توجه این که: روایات تکبیر، شاهد دیگرى است بر این که ذکر در آیات فوق، جنبه کلى دارد و مخصوص ذکر خدا به هنگام قربانى کردن نیست هر چند این مفهوم کلى شامل آن مصداق نیز مى شود (دقت کنید). ✍ پی نوشت: ۱٠ ـ و به این ترتیب، تضادى که در میان دو قول در تفسیر و یذکر اسم اللّه وجود داشت که بعضى آن را به ذکر نام خدا به هنگام ذبح قربانى و بعضى آن را به ذکر نام خدا به طور مطلق تفسیر کرده اند بر طرف مى شود، و در حقیقت تفسیر اول مصداقى براى تفسیر دوم خواهد بود، و تفسیر دوم یک مفهوم کلى و وسیع است. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر حکمت ۴۰۹ 🔄 ارتباط چشم و دل 💚 قلب كتاب چشم است: براى اين كلام حكيمانه دو تفسير مختلف شده است: نخست اينكه «قلب، كتاب چشم است (و آنچه انسان با چشم مى بيند و مى آزمايد در قلبش نقش مى بندد»; (الْقَلْبُ مُصْحَفُ الْبَصَرِ). به اين ترتيب امام(عليه السلام) مى خواهد اهميت علوم تجربى و حقايق زيادى را كه انسان مى تواند با چشم درك كند بيان فرمايد; علوم و حقايق مربوط به اسرار آفرينش، نشانه هاى عظمت خدا، آثار پيشينيان و كتاب ها و نوشته هايى كه از آن ها باقى مانده و درس هاى عبرتى كه انسان در طول عمر خود مى بيند. به يقين قسمت بسيار مهمى از علوم و دانش هاى ما از طريق چشم حاصل مى شود اعم از آنچه مستقيماً با چشم مى بينيم و يا آنچه در آثار گذشتگان مى خوانيم. بنابراين اگر گفته شود قلب، مصحَف و كتاب چشم است سخنى حكيمانه است و گويى چشم به منزله قلمى است كه پيوسته در كتاب قلب مى نويسد و رقم مى زند. تعبيرات ديگرى كه از امام(عليه السلام) نقل شده نيز اين معنا را تأييد مى كند. ازجمله در تعبيرى مى خوانيم: «العين رائد القلب; چشم راهنماى قلب است».[1] در تعبير ديگرى مى فرمايد: «العين بريد القلب; چشم همچون نامه رسان قلب است».[2] مرحوم علامه مجلسى در بحارالانوار تعبير ديگرى از اميرمؤمنان(عليه السلام) نقل كرده است: «سُئِلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(عليه السلام) بِمَا ذَا يسْتَعَانُ عَلَى غَضِّ الْبَصَرِ فَقَالَ بِالْخُمُودِ تَحْتَ سُلْطَانِ الْمُطَّلِعِ عَلَى سِرِّكَ وَ الْعَينُ جَاسُوسُ الْقَلْبِ وَ بَرِيدُ الْعَقْلِ فَغُضَّ بَصَرَكَ عَمَّا لاَ يلِيقُ بِدِينِكَ وَ يكْرَهُهُ قَلْبُكَ وَ ينْكِرُهُ عَقْلُكَ; از اميرمؤمنان(عليه السلام) سؤال شد كه چگونه انسان مى تواند چشم (از ناروايى ها) بپوشد؟ فرمود: از طريق قرار گرفتن تحت سلطه خداوندى كه مطلع از اسرار توست و چشم، جاسوس قلب است و نامه رسان عقل. چشمت را از آنچه مناسب دين تو نيست و قلب و عقلت آن را انكار مى كند بپوشان».[3] قرآن مجيد نيز مى گويد: «(أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِى الاَْرْضِ فَتَكُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ يَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا فَإِنَّهَا لاَ تَعْمَى الاَْبْصَارُ وَلَكِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِى فِى الصُّدُورِ); آيا آنان در زمين سير نكردند، تا دل هايى داشته باشند كه حقيقت را با آن درك كنند; يا گوش هاى شنوايى كه با آن (نداى حق را) بشنوند؟! چراكه چشم هاى ظاهر، نابينا نمى شود، بلكه دل هايى كه در سينه هاست كور مى شود».[4] اشاره به اين كه اگر چشم باز و بينا داشته باشند و سير در زمين كنند، هم آثار عظمت خدا را مى بينند و هم درس هاى عبرتى را كه از پيشينيان و پايان كار آن ها باقى مانده فرامى گيرند. از سوى ديگر نيز بسيار مى شود كه انسان نگاه هاى هوس آلود مى كند و آثار شوم آن در مصحف قلب نوشته مى شود و منشأ حزن طويل يا انحراف كثير مى گردد و به گفته شاعر: ز دست ديده و دل هر دو فرياد * كه هرچه ديده بيند دل كند ياد * در تفسير دوم، مفهومى درست مقابل تفسير اوّل مورد توجه قرار گرفته و آن اين كه آنچه در قلب و درون روح انسان باشد در چشمان او نمايان است. در واقع چشم تابلويى است براى اسرار درون; شبيه آن چيزى كه در حكمت 26 آمد كه امام(عليه السلام) مى فرمايد: «مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَيئاً إِلاَّ ظَهَرَ فِى فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِهِ; هيچ كس چيزى را در ضمير و درون خود پنهان نمى كند مگر اين كه در سخنان (بى انديشه) او و در رخسارش نمايان مى شود». و اين همان چيزى است كه در ضرب المثل فارسى خود نيز داريم: رنگ رخساره خبر مى دهد از سر ضمير. بنابر اين تعبير، قلب همچون كتاب پرمطلبى است كه مطالب خود را از دريچه چشم بيرون مى فرستد، و از نگاه و ديد افراد، بسيارى از مطالب درونشان را مى توان درك كرد. و به گفته شاعر عرب: إنّ العيونَ لَتُبدِى فى تَقلُّبِها * ما فِى الضّمائرِ مِن وُدّ ومِنْ حَنَقِ چشم ها در گردش خود آشكار مى سازد آنچه در درون، از محبت و عداوت است. و شاعر ديگر مى گويد: تَخْبِرُنى العَينانِ ما القَلْبُ كاتِمٌ * وَما جَنّ بالبَغضاءِ والنَّظرِ الشَّزْرِ چشم ها به من خبر مى دهد آنچه را كه در دل پنهان است; و آنچه از كينه ها و عداوت ها در دل وجود دارد از نگاه هاى غضب آلود كه با گوشه چشم مى شود ظاهر مى گردد.[5] ولى قرائن نشان مى دهد كه معناى اول مناسب تر است. بعضى از شارحان نهج البلاغه احتمال ديگرى نيز داده اند كه مناسب به نظر نمى رسد لذا از ذكر آن خوددارى كرديم[6]. ✍ پی نوشت: [1]. غررالحكم، ح 667. [2]. همان، ح 668. [3]. بحارالانوار، ج 101، ص 41، ح 52. [4]. حج، آيه 46. [5]. شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 20، ص 46. [6]. شرح نهج البلاغه مرحوم شوشترى، ج 4، ص 225. ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

🎙شرح صوتی حکمت های نهج البلاغه 🔷 حکمت: ۴۰۸ @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 🏷 نور موی سفید! ☀️پیامبر اکرم صل الله علیه و آله وسلم «هر کس مویش در اسلام سفید شود، روز قیامت برایش نور است». 🔹«مَن شابَ شَيبَةً فِي الإِسلَامِ كانَت لَهُ نوراً يَومَ القِيامَةِ» 📚 الكافي: ج‏۶ ص۴۸۰ ح۲ @Nahjolbalaghe2