💠تلاوت تحقیق(تقلیدی) 📖 #یوسف آیات ۱-۱۵ 🔹استاد منشاوی

✨ ✅ادامه تفسیر سوره واقعه ممکن است بیمارى او سابقه قبلى داشته، و یا به گفته بعضى از مورخان، هر کسى از آب آن چشمه مى نوشید بیمار مى شد، و یا ماهى، نوعى ترشّحات مسموم داشته، هر چه بود، حکومت و قدرتى با آن عظمت، در لحظاتى چند فرو ریخت، و قهرمان میدانهاى بزرگ نبرد، در برابر مرگ زانو زد. هیچ کس در آن لحظه توانائى نداشت قدمى براى او بردارد، یا لااقل او را به منزل اصلیش برساند، و تاریخ از این داستانهاى عبرت انگیز بسیار به خاطر دارد. ۲ ـ آیا جان دادن تدریجى است؟ تعبیر جان به گلو رسیدن که در آیات فوق بود فَلَوْلا إِذا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ کنایه از واپسین لحظه هاى زندگى است، و شاید منشأ آن این است که، غالب اعضاى پیکر، مانند دستها و پاها به هنگام مرگ، قبل از سایر اعضاء، از کار مى افتد، و گلوگاه از آخرین اعضائى است که از کار خواهد افتاد. در آیه ۲۶ سوره قیامت نیز مى خوانیم: کَلاّ إِذا بَلَغَتِ التَّراقِى: کافران ایمان نمى آورند تا زمانى که روح به ترقوه آنها برسد ( ترقوه استخوانهائى است که اطراف حلق را فرا گرفته است). ۱ ـ آیه محذوفى دارد که از آیات بعد استفاده مى شود و در تقدیر چنین است: فَلَوْلا إِذا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ لاتَرْجِعُونَها وَ لاتَمْلِکُونَ شَیْئا (مؤنث بودن فعل در اینجا به خاطر آن است که به نفس باز مى گردد). ۲ ـ این که بعضى احتمال داده اند مخاطب در اینجا شخص محتضر است، بسیار بعید به نظر مى رسد; زیرا آیه بعد به خوبى روشن مى سازد که مخاطب اطرافیان او هستند. ۳ ـ مروج الذهب ، مطابق نقل سفینة البحار ، جلد ۱، صفحه ۴۴. 🌱ادامه دارد... ⚘ @Nahjolbalaghe2 #‌تفسیر‌‌سوره‌واقعه

⚘ 📚نهج البلاغه/نامه۲۲/به ابن عباس ✨ #سفارش‌به‌آخرت‌گرايي پس از ياد خدا و درود! همانا انسان گاهي خشنود مي شود به چيزي كه هرگز از دستش نمي رفت، و ناراحت مي شود براي از دست دادن چيزي كه هرگز به آن نمي رسيد. ابن عباس! خوشحالي تو از چيزي باشد كه در آخرت براي تو مفيد است، و اندوه تو براي از دست دادن چيزي از آخرت باشد، آنچه از دنيا به دست مي آوري تو را خوشنود نسازد، و آنچه در دنيا از دست مي دهي زاري كنان تاسف مخور، همت خويش را به دنياي پس از مرگ واگذار. ⚘ @Nahjolbalaghe2

✨ ✅شرح نامه ۲۲ ( مکارم شیرازی) إلى عَبْدِاللهِ بْنِ الْعَبّاسِ رَحِمَهُ اللهُ تَعالى، وَکانَ عَبْدُاللهِ یَقُولُ: «مَا انْتَفَعْتُ بِکَلام بَعْدَ کَلامِ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ، کَانْتِفاعی بِهذا الْکَلامِ!» از نامه هاى امام(عليه السلام) است که به عبدالله بن عباس(رحمه الله) مرقوم داشته و عبدالله همواره مى گفت: پس از سخنان پيغمبر اسلام(صلى الله عليه وآله) از هيچ سخنى به اندازه اين سخن سود نبردم.(1) 📜نامه در یک نگاه: ▫️هدف اصلى این نامه آن است که امام(علیه السلام) مخاطب خود، ابن عباس و به یک معنا تمام رهروان راه حق را به این نکته مهم توجّه دهد که سرور و شادى انسان نباید نسبت به مواهب مادى دنیا که در دسترس او قرار مى گیرد باشد، و غم و اندوه او نباید مربوط به مواهبى که از دست مى رود بوده باشد، بلکه سرور و شادى باید فقط براى نیل به مواهب معنوى و اخروى، و تأسف و اندوه به جهت از دست رفتن آنها باشد. روح این نامه همان چیزى است که در قرآن مجید در سوره حدید آمده است: ✨ «(لِکَیْلاَ تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَکُمْ وَلاَ تَفْرَحُوا بِمَا آتَاکُمْ); این به جهت آن است که براى آنچه از دست داده اید تأسف نخورید، و به آنچه به شما داده شده دلبسته و شادمان نباشید». اگر این دستور را انسان در زندگى به کار بندد هرگز دگرگونى هاى روزگار و طوفان هاى زندگى او را تکان نخواهد داد. 🔻خوشحالى و تأسف بيجا: در اين نامه، امام(عليه السلام) نخست به دو نکته مهم و سرنوشت ساز که در سراسر زندگى انسان تأثير گذار است اشاره کرده ومى فرمايد: «اما بعد (از حمد و ثناى الهى) انسان گاه مسرور مى شود به سبب رسيدن به چيزى که هرگز از دستش نمى رفت! و ناراحت مى شود به سبب از دست دادن چيزى که هرگز به او نمى رسيد»; (أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ الْمَرْءَ قَدْ يَسُرُّهُ دَرَکُ(2) مَا لَمْ يَکُنْ لِيَفُوتَهُ وَ يَسُوؤُهُ فَوْتُ مَا لَمْ يَکُنْ لِيُدْرِکَهُ). 🔹مواهب دنيا بر دو گونه است; بخشى از آن با سعى و کوشش به دست مى آيد و با سستى و تنبلى از دست مى رود. بخشى ديگر چنان است که بدون سعى و کوشش در اختيار او قرار مى گيرد و قسمتى چنان است که به هر حال از دست مى رود، هرچند نهايت سعى و تلاش را بنمايد. بخش اوّل محدوده اختيارات انسان است و آيه شريفه ✨ (وَأَنْ لَّيْسَ لِلاِْنْسانِ إِلاّ ما سَعى)(3) اشاره به آن دارد; ولى بخش دوم محدوده قضا و قدر حتمى است که از تحت اختيار انسان بيرون است. امام(عليه السلام) در حقيقت به اين نکته اشاره مى کند که بسيارى از چيزهايى که مايه مسرت انسان است از بخش دوم است. به هر حال امورى بوده که طبق قضا و قدر الهى در اختيار او قرار مى گرفته، بنابراين مسرور شدن به سبب آن بيهوده است; مثل اينکه کسى به سبب طلوع آفتاب مسرور شود و در نقطه مقابل امورى است که با هيچ سعى و کوششى به دست نمى آيد و اگر کسى به سبب از دست رفتن آن غمگين شود، بيهوده غمگين شده; مثل اينکه براى غروب آفتاب غمگين گردد که چرا آفتاب چهره خود را پنهان کرد. مواهب مادّى اعم از اموال، ثروت ها، مقامات و پيروزى ها و همچنين شکست ها، ناکامى ها و از دست رفتن امکانات، در بسيارى از مواقع از همين قبيل است; نه آمدنش اختيارى بوده و نه از دست رفتنش، نه آمدنش بايد مايه سرور باشد و نه از دست رفتنش مايه تأسف. هنگامى که ما از اين ديدگاه به حوادث زندگى خود نگاه کنيم و پيروزى ها و شکست ها را از اين منظر ببينيم، نه پيروزى ها موجب شادى و ذوق زدگى مى شود و نه شکست ها مايه اندوه و غم. آن گاه امام(عليه السلام) چنين ادامه مى دهد: «حال که چنين است شادى و سرور تو بايد براى چيزى باشد که در مسير آخرت به دست آورده اى و تأسف و اندوهت به سبب امور معنوى و اخروى باشد که از دست داده اى»; (فَلْيَکُنْ سُرُورُکَ بِمَا نِلْتَ مِنْ آخِرَتِکَ، وَلْيَکُنْ أَسَفُکَ عَلَى مَا فَاتَکَ مِنْهَا). 🍃دليل آن هم روشن است مواهب مادى چه اختيارى و چه غير اختيارى به سرعت رو به فنا مى رود و حتى در زمان وجودش قابل اعتماد نيست و دائما در معرض آفت ها و آسيب هاست و محروميّت هاى مادى نيز زودگذر و پايان پذير است; آنچه هميشه باقى مى ماند، مواهب اخروى است و آنچه براى از دست رفتنش بايد تأسف خورد، همين مواهب جاودانى است. ✅ادامه دارد... ⚘ @Nahjolbalaghe2 #شرح‌وتفسیرنامه‌‌های‌نهج‌البلاغه

⚘ 📚نهج البلاغه/نامه۴۱/به يكي از كارگزارانش /فراز۱ 🍂 #علل‌نكوهش‌يك‌كارگزار‌خيانتكار پس از ياد خدا و درود! همانا من تو را در امانت خود شركت دادم، و همراز خود گرفتم، و هيچ يك از افراد خاندانم براي ياري و مددكاري، و امانت داري، چون تو مورد اعتمادم نبود، آن هنگام كه ديدي روزگار بر پسر عمويت سخت گرفته، و دشمن به او هجوم آورده، و امانت مسلمانان تباه گرديده. و امت اختيار از دست داده، و پراكنده شدند، پيمان خود را با پسر عمويت دگرگون ساختي، و همراه با ديگراني كه از او جدا شدند فاصله گرفتي، تو هماهنگ با ديگران دست از ياريش كشيدي، و با ديگر خيانت كنندگان خيانت كردي، نه پسر عمويت را ياري كردي، و نه امانتها را رساندي. گويا تو در راه خدا جهاد نكردي! و برهان روشني از پروردگارت نداري، و گويا براي تجاوز به دنياي اين مردم نيرنگ مي زدي، و هدف تو آن بود كه آنها را بفريبي! و غنائم و ثروتهاي آنان را در اختيار گيري، پس آنگاه كه فرصت خيانت يافتي شتابان حمله ور شدي، و با تمام توان، اموال بيت المال را كه سهم بيوه زنان و يتيمان بود، چونان گرگ گرسنه اي كه گوسفند زخمي يا استخوان شكسته اي را مي ربايد، به يغما بردي، و آنها را به سوي حجاز با خاطري آسوده، روانه كردي، بي آنكه در اين كار احساس گناهي داشته باشي. ⚘ @Nahjolbalaghe2 #نامه‌ها

⚘ 📚نهج البلاغه/نامه۴۱/به يكي از كارگزارانش /فراز ۲ 🔴نكوهش از سوءاستفاده در بيت المال دشمنت بي پدر باد، گويا ميراث پدر و مادرت را به خانه مي بري! سبحان الله!! آيا به معاد ايمان نداري؟ و از حسابرسي دقيق قيامت نمي ترسي؟ اي كسي كه در نزد ما از خردمندان بشمار مي آمدي، چگونه نوشيدن و خوردن را بر خود گوارا نمودي در حالي كه مي داني حرام مي خوري! و حرام مي نوشي! چگونه با اموال يتيمان و مستمندان و مومنان و مجاهدان راه خدا، كنيزان مي خري و با زنان ازدواج مي كني؟ كه خدا اين اموال را به آنان واگذاشته، و اين شهرها را به دست ايشان امن فرموده است! ⚘ @Nahjolbalaghe2 #نامه‌ها

⚘ 📚نهج البلاغه/نامه۴۱/به یکی از کارگزارانش /فراز ۳ ✅برخورد قاطع با خيانتكار پس از خدا بترس، و اموال آنان را باز گردان، و اگر چنين نكني و خدا مرا فرصت دهد تا بر تو دست يابم، تو را كيفر خواهم نمود، كه نزد خدا عذرخواه من باشد، و با شمشيري تو را مي زنم كه به هر كس زدم وارد دوزخ گرديد. سوگند به خدا! اگر حسن و حسين چنان مي كردند كه تو انجام دادي، از من روي خوش نمي ديدند و به آرزو نمي رسيدند تا آنكه حق را از آنان باز پس ستانم، و باطلي را كه به ستم پديد آمده نابود سازم، به پروردگار جهانيان سوگند، آنچه كه تو از اموال مسلمانان به ناحق بردي، بر من حلال بود، خشنود نبودم كه آن را ميراث بازماندگانم قرار دهم، پس دست نگهدار و انديشه نما، فكر كن كه به پايان زندگي رسيده اي، و در زير خاكها پنهان شده، و اعمال تو را بر تو عرضه داشتند، آنجا كه ستمكار با حسرت فرياد مي زند، و تباه كننده عمر و فرصتها، آرزوي بازگشت دارد اما راه فرار و چاره مسدود است. ⚘ @Nahjolbalaghe2 #نامه‌ها

✅شرح نامه ۴۱ 🔹علل نکوهش یک کارگزار خیانتکار 🔹نکوهش از سوء استفاده از بیت‌المال 🔹برخورد قاطع با خیانتکار /بنیاد‌مجازی‌نهج‌البلاغه کانال نهج‌البلاغه 🌺✨ ⚘ @Nahjolbalaghe2 #شرح‌و‌تفسیر‌نامه‌های‌نهج‌البلاغه

⭕️ خطبه ای از مولای متقیان در مورد ظهور و امام زمان و #تحریف هایی که تا قبل از ظهور بر قرآن رفته است! 👌 قرائت بسیار زیبا از دست ندهید ✍ او، حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف خواسته ها رو تابع هدایت وحی میکند هنگامی که مردم هدایت را تابع هوسهای خویش قرار میدهند.... ♦️نهج البلاغه ،خطبه ۱۳۸ ⚘ @Nahjolbalaghe2

#اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج🌥 🔴رهبر معظم انقلاب : امام زمان را فراموش نکنیم. مملکت ما، مملکت امام زمان است. انقلاب ما، انقلاب امام زمان است، زیرا انقلاب اسلام است. ♦️یاد ولیّ الله اعظم را در دل های خودتان داشته باشید. دعای《اللّهمَّ اِنّا نَرغَبُ اِلیکَ فی دَولهِ کَریمَه》را با همه دل و با نیاز کامل بخوانید. ♦️هم روحتان در انتظار مهدی باشد، هم نیروی جسمی تان در این راه حرکت بکند. هر قدمی که در راه استواری این انقلاب اسلامی برمیدارید، یک قدم به ظهور مهدی نزدیک تر می شوید. /انسان ۲۵۰ ساله، صفحه ۴۱۵ @Nahjolbalaghe2

💠تلاوت تحقیق(تقلیدی) 🎥 #اسراء آیات ۷۸-۸۴ #استاد‌منشاوی ⚘ @Nahjolbalaghe2

✨ ✅ادامه تفسیر سوره واقعه ۸۸فَأَمّا إِنْ کانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ۸۹فَرَوْحٌ وَ رَیْحانٌ وَ جَنَّةُ نَعِیم ۹٠وَ أَمّا إِنْ کانَ مِنْ أَصْحابِ الْیَمِینِ ۹۱فَسَلامٌ لَکَ مِنْ أَصْحابِ الْیَمِینِ ۹۲وَ أَمّا إِنْ کانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضّالِّینَ ۹۳فَنُزُلٌ مِنْ حَمِیم ۹۴وَ تَصْلِیَةُ جَحِیم ۹۵إِنَّ هذا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ۹۶فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ترجمه: ۸۸ ـ پس اگر او از مقرّبان باشد. ۸۹ ـ در روح و ریحان و بهشت پر نعمت است. ۹٠ ـ و اما اگر از اصحاب یمین باشد. ۹۱ ـ (به او گفته مى شود:) سلام بر تو از سوى دوستانت که از اصحاب یمینند! ۹۲ ـ اما اگر او از تکذیب کنندگان گمراه باشد. ۹۳ ـ با آب جوشان دوزخ از او پذیرائى مى شود! ۹۴ ـ و سرنوشت او ورود در آتش جهنم است. ۹۵ ـ این مطلب حق و یقین است! ۹۶ ـ پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را منزّه بشمار)! ⬇️تفسیر: 🌱ادامه دارد... ⚘ @Nahjolbalaghe2 #‌تفسیر‌‌سوره‌واقعه

✨ ✅ادامه تفسیر سوره واقعه ▫️سرانجام نیکوکاران و بدکاران این آیات، در حقیقت یک نوع جمع بندى از آیات آغاز سوره، و آیات اخیر است، و تفاوت حال انسانها را به هنگامى که در آستانه مرگ قرار مى گیرند، مجسم مى سازد که، چگونه بعضى در نهایت آرامش و راحتى و شادى چشم از جهان مى پوشند، و جمعى دیگر با مشاهده دورنماى آتش سوزان جهنم، با چه اضطراب و وحشتى جان مى دهند؟ نخست مى فرماید: کسى که در حالت احتضار و واپسین لحظات زندگى قرار مى گیرد اگر از مقربان باشد... (فَأَمّا إِنْ کانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ). در نهایت راحت و آرامش و روح و ریحان است و در بهشت پر نعمت جاى مى گیرد (فَرَوْحٌ وَ رَیْحانٌ وَ جَنَّةُ نَعِیم). رَوح (بر وزن قول) آنگونه که علماى لغت گفته اند، در اصل به معنى تنفس و رَیحان به معنى شىء یا گیاه خوشبو است، سپس این واژه (روح) به هر چیزى که مایه حیات و راحتى است گفته شده، همان گونه که ریحان به هر گونه نعمت و روزى خوب و فرحزا، اطلاق مى گردد، بنابراین، روح و ریحان الهى، شامل تمام وسائل راحتى و آرامش انسان و هر گونه نعمت و برکت الهى مى گردد. و به تعبیر دیگر، مى توان گفت: روح اشاره به تمام امورى است که، انسان را از ناملائمات رهائى مى بخشد تا نفسى آسوده کشد، و اما ریحان اشاره به مواهب و نعمتهائى است که، بعد از رفع ناملائمات، عائد انسان مى گردد. مفسران اسلامى تفسیرهاى متعددى براى این دو واژه ذکر کرده اند که، شاید بالغ بر ده تفسیر شود: گاه، گفته اند: روح به معنى رحمت و ریحان هر شرافت و فضیلتى را شامل مى شود. و گاه، گفته اند: روح نجات از آتش دوزخ و ریحان دخول در بهشت است. گاه، روح را به معنى آرامش در قبر و ریحان را در بهشت دانسته اند. گاه، روح را به معنى کشف الکروب (بر طرف ساختن ناراحتیها) و ریحان را به معنى غفران الذنوب (آمرزش گناهان) تفسیر کرده اند. و گاه، روح را به معنى النَّظَرُ إِلى وَجْهِ اللّهِ و ریحان را استماع کلام الله شمرده اند... و مانند اینها. ولى، همان گونه که گفتیم، اینها مصادیقى است از آن مفهوم کلى و جامع که در تفسیر آیه ذکر شد. قابل توجه این که، بعد از ذکر روح و ریحان سخن از جنة نعیم (بهشت پر نعمت) به میان آورده، که ممکن است اشاره به این باشد که، روح و ریحان در آستانه مرگ، و در قبر و برزخ به سراغ مؤمنان مى آید و بهشت در آخرت، چنان که در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم که، در تفسیر این آیه فرمود: فَإِمّا إِنْ کانَ مِنَ الْمُقَرَّبِیْنَ فَرَوْحٌ وَ رَیْحانٌ یَعْنِى فِى قَبْرِهِ، وَ جَنَّةُ نَعِیم یَعْنِى فِى الآخِرَةِ: اما اگر از مقربان باشد، روح و ریحان از آن او است، یعنى در قبر، و بهشت پر نعمت براى او است، یعنى در آخرت .(۱)-(۲) و مى افزاید: اما اگر از گروه دوم یعنى اصحاب الیمین باشد... (همان مردان و زنان صالحى که نامه اعمالشان به نشانه پیروزى و قبولى به دست راستشان داده مى شود) (وَ أَمّا إِنْ کانَ مِنْ أَصْحابِ الْیَمِینِ). به او گفته مى شود: سلام بر تو از سوى دوستانت که از اصحاب الیمین هستند (فَسَلامٌ لَکَ مِنْ أَصْحابِ الْیَمِینِ). به این ترتیب، فرشتگانِ قبض روح، در آستانه انتقال از دنیا، سلام یارانش را به او مى رسانند، همان گونه که در آیه ۲۶ واقعه در توصیف اهل بهشت خواندیم: إِلاّ قِیلاً سَلاماً سَلاماً . احتمال دیگرى در تفسیر این آیه نیز وجود دارد، و آن این که: سلام از ناحیه فرشتگان باشد که، به او مى گویند: سلام بر تو، اى کسى که از اصحاب الیمین هستى، یعنى در افتخار و توصیف تو همین بس، که در صف آنان قرار دارى.(۳) در آیات دیگر قرآن نیز، سلام فرشتگان در آستانه مرگ بر مؤمنان آمده است، مانند آیه ۳۲ سوره نحل که مى فرماید: الَّذِینَ تَتَوَفّاهُمُ الْمَلائِکَةُ طَیِّبِینَ یَقُولُونَ سَلامٌ عَلَیْکُمُ ادْخلُوا الْجَنَّةَ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُون: کسانى که فرشتگان قبض روحشان را مى کنند در حالى که پاکیزه اند، به آنها مى گویند: سلام بر شما، وارد بهشت شوید به خاطر اعمالى که انجام مى دادید . به هر حال، تعبیر سلام تعبیر پر معنائى است، خواه از سوى فرشتگان باشد، یا از سوى اصحاب الیمین، سلامى است که نشانه روح و ریحان و هر گونه سلامت و آرامش و نعمت است.(۴) این نکته نیز لازم به یادآورى است که، تعبیر به اصحاب الیمین (کسانى که نامه اعمالشان را به دست راستشان مى دهند) به خاطر آن است که، معمولاً انسان کارهاى مهم و ماهرانه را با دست راست انجام مى دهد، لذا دست راست سمبلى است از قدرت، مهارت، توانائى و پیروزى. در حدیثى از امام باقر(علیه السلام) مى خوانیم که، در ذیل این آیه فرمود: هُمْ شِیْعَتُنا وِ مُحِبُّونا: اصحاب یمین، شیعیان ما و دوستان ما هستند .(۵) 🌱ادامه دارد... ⚘@Nahjolbalaghe2