✌️❤️✌️❤️✌️ بچهـ‌شیعه‌بآس..🧕🏻|🧔🏻 •🌱• # بچهـ‌شیعه‌بآس.. پای‌امام‌زمانش‌مردونه‌وایسهـ ✋ •🌙• # بچهـ‌شیعه‌بآس.. سه‌تاساعت‌تنظیم‌کنهـ⏰ به‌دونفرم‌بسپره‌تانماز‌صبح‌بلندشهـツ •🎈• # بچهـ‌شیعه‌بآس.. خیرش‌به‌مردم‌برسهـ📮 •📿• # بچهـ‌شیعه‌بآس.. مثل‌کوه‌محکم‌بآشهـ: جلوی‌مشکلات‌زندگیش‌سینشو‌سپرکنه بگه‌حریف‌میطلبمممممツ💪 •✨• # بچهـ‌شیعه‌بآس.. همیشه‌توکلش‌به‌خدابآشه نه‌فقط‌زمانی‌‌که‌کارش‌گیره🕊 ‍‎‌‌‎‎‎┄┅═✧❁🌹❁✧═┅┄ @Patoghemahdaviyoon ┄┅═✧❁🌹❁✧═┅---

بگوسࢪدار‌مݩ دلداࢪمݩ...💔🌱 #سردار‌دلها | #حاج‌قاسم| #پاتوق_مهدویون @Patoghemahdaviyoon

#استوری 📲 کوهیم‌ما‌تاایستادیم‌روی‌پاهامون😌 ‌ماهیم‌تاخورشید‌باشه‌رهبر‌رامون🤩 Ⓙⓞⓘⓝ→↓ √@Patoghemahdaviyoon

اوخودھ‌"عشق"اسـٺ…⚡️🌸 @Patoghemahdaviyoon|•√

#نمازت‌سردنشه‌مؤمن خدا منتظرته😊 که آنلاین شی😍 #بچه _شیعه باس نمازش اول وقت باشه #به_افق_شیراز

حواستون‌باشہ‌جوونی‌تونوحروم‌نکنید..!! وگرنہ‌آقامون‌بایدبشینہ‌منتظرنسل‌بعدی...!!💔'

چقدحاضریم‌توکارامون‌اولویتمون‌ امام‌زمانمون‌باشن؟

#جوونیم_و_بااحساسیم #همه_واسه_تو_عباسیم https://eitaa.com/joinchat/4294049878C36a789d74a

#بــــــــــه_وقــــتـــ_رمــــــــــان 😍😍

Part 83 #تنها_میان_داعـش بود تا بتپد و به تماشای عباس پلکی هم نمیزد. رگهایم همه از خون خالی شده و توانی به تنم نمانده بود که پهلویش زانو زدم و با چشم خودم دیدم این گوشه، علقمه عباس من شده است. زخم دستش هنوز با چفیه پوشیده بود و دیگر این جراحت به چشمم نمی آمد که همان دست از بدن جدا شده و کنار پیکرش روی زمین مانده بود. سرش به تنش سالم بود، اما از شکاف پیشانی به قدری خون روی صورتش باریده بود که دلم از هم پاشیده شد. شیشه چشمم از اشک پُر شده و حتی یک قطره جرأت چکیدن نداشت که آنچه میدیدم باور نگاهم نمیشد. دلم میخواست یکبار دیگر چشمانش را ببینم که دستم را به تمنا به طرف صورتش بلند کردم. با سرانگشتم گلبرگ خون را از روی چشمانش جمع میکردم و زیر لب التماسش میکردم تا فقط یکبار دیگر نگاهم کند. با همین چشم های به خون نشسته ساعتی پیش نگران جان ما نارنجک را به دستم سپرد و در برابر نگاهم جان داد و همین خاطره کافی بود تا خانه خیالم زیر و رو شود. با هر دو دستم به صورتش دست میکشیدم و نمیخواستم کسی صدایم را بشنود که نفس نفس میزدم :»عباس من بدون تو چی کار کنم؟ من بعد از مامان و بابا فقط تو رو داشتم! تورو خدا با من حرف بزن!« دیگر دلش از این دنیا جدا شده و نگران بار غمش نبودم که پیراهن صبوری ام را پاره کردم و جراحت جانم را نشانش دادم :»عباس میدونی سر حیدر چه بلایی

Part 84 #تنها_میان_داعـش اومده؟ زخمی بود، اسیرش کردن، الان نمیدونم زنده اس یا نه! هر دفعه میومدی خونه دلم میخواست بهت بگم با حیدر چی کار کردن اما انقدر خسته بودی خجالت میکشیدم حرفی بزنم! عباس من دارم از داغ تو و حیدر دق میکنم!« دیگر باران اشک به یاری دستانم آمده بود تا نقش خون را از رویش بشویم بلکه یکبار دیگر صورتش را سیر ببینم و همین چشمان بسته و چهره مظلومش برای کشتن دل من کافی بود. حیایم اجازه نمیداد نغمه ناله هایم را نامحرم بشنود که سرم را روی سینه پُر خاک و خونش فشار میدادم و بیصدا ضجه میزدم. بدنش هنوز گرم بود و همین گرما باعث میشد تا از هجوم گریه در گلو نمیرم و حس کنم دوباره در آغوشش جا شده ام که ناله مردی سرم را بلند کرد. عمو از خانه رسیده بود، از سنگینی قلب دست روی سینه گرفته و قدم هایش را دنبال خودش می- کشید. پایین پای عباس رسید، نگاهی به پیکرش کرد و دیگر ناله ای برایش نمانده بود که با نفس هایی بریده نجوا میکرد. نمیشنیدم چه میگوید اما میدیدم با هر کلمه رنگ زندگی از صورتش میپَرد و تا خواستم سمتش بروم همانجا زمین خورد. پیکر پاره پاره عباس، عمو که از درد به خودش میپیچید و درمانگاهی که جز پایداری پرستارانش وسیله ای برای مداوا نداشت. بیش از دو ماه درد غیرت و مراقبت از ناموس در برابر داعش و هر لحظه شاهد تشنگی و گرسنگی ما بودن، طاقتش را تمام کرده و شهادت