هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_مومنون 18 - و فرستادیم از آسمان آبی به اندازه‌ای پس جایگزین ساختیمش در زم
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_مومنون
و از آسمان آبى به اندازه فروفرستاديم و آن را در دل زمين جاى داديم و قطعا ما بر بردن آن تواناييم. (18)
پس براى شما به وسيله آن بوستانهايى از درختان خرما و انگور پديد آورديم كه در آن‌ها براى شما ميوههاى فراوان است و از آن‌ها مىخوريد. (19)
و نيز به وسيله آن درخت زيتون را پديد آورديم كه از كوه سينا برمىآيد و ميوه‌اى مىروياند كه داراى روغن است و خورشى است براى خورندگان. (20)
به يقين براى شما در دامها (شتر، گاو، گوسفند) نشانهاى است بر اينكه امور بندگان را ما تدبير مىكنيم و به آنان مهربانيم؛ از شيرى كه در شكم آن‌هاست براى نوشيدن در اختيار شما مىنهيم، و نيز براى شما در آن دامها سودهاى بسيار است؛ از آن‌ها بهره مىبريد و از گوشتشان مىخوريد. (21)
و در خشكى بر شتران و در دريا بر كشتىها سوارتان مىكنند. (22)
همانا نوح را به سوى مردم زمانش به رسالت فرستاديم. او بىدرنگ به سراغ آنان رفت و گفت: اى قوم من، خداوند يكتا را بپرستيد. شما را جز او معبودى شايسته پرستش نيست. آيا از كيفر او پروا نمىكنيد كه به يكتايى او كفر مىورزيد. (23)
مهتران قومش كه كافر بودند گفتند: اى مردم، اين جز بشرى مانند شما نيست. مىخواهد بدين وسيله بر شما برترى جويد. اگر از غيب پيامى به او مىرسيد، مىبايست به شما نيز كه بشرى مانند او هستيد برسد، و اگر خدا مى‌خواست پيامى به ما برساند، قطعا فرشتگانى را فرومىفرستاد. علاوه براين، آيين او سابقهاى ندارد و ما در ميان پدران نخستين خود نشنيدهايم كه اين آيين را برگزيده باشند. (24)
او مردى است كه جنون دامن‌گيرش شده‌است، پس تا مدّتى كوتاه در انتظارش باشيد، شايد بهبود يابد يا مرگ به سراغش آيد. (25)
نوح گفت: پروردگارا، من مردم را به عذاب هشدار دادم، ولى آنان عذاب را دروغ شمردند، اينك تو مرا به وسيله همان عذابى كه چون بدان هشدارشان دادم دروغ‌گويم پنداشتند، يارى ده. (26)
پس هنگامى كه خواستيم عذاب بفرستيم، به او وحى كرديم كه آن كشتى را زير نظر ما و برطبق آنچه به تو وحى مىكنيم، بساز، و چون حكم ما در مورد نابودى كفرپيشگان در رسيد، و به نشانه عذاب، آب از آن تنور جوشيد، از هرحيوانى، دو تا، يك نر و يك ماده، با كسانت (مؤمنان و خانوادهات) جز كسانى از آنان كه پيشتر وعده عذاب در حقشان ثابت شده‌است، در آن كشتى سوار كن، و با من درباره نجات كسانى كه ستم كردهاند سخن مگوى، چرا كه آنان غرق خواهند شد و اين مقدر شده‌است. (27)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_مومنون 28 - پس گاهی که استوار شدی تو و آنکه با تو است در کشتی بگو سپاس خد
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_مومنون
پس هنگامى كه تو و كسانى كه همراه تواند بر كشتى نشستيد، بگو: ستايش خداى را كه ما را از اين مردم ستمپيشه رهايى بخشيد. (28)
و بگو: پروردگارا، مرا از طوفان نجات ده و بر خشكى فرود آور، فرودى كه قرين خير و بركت باشد، كه تو بهترين نجاتدهندگان و نيكوترين فرودآورندگانى. (29)
به يقين در اين داستان نشانههايى [بر يكتايى خدا و ربوبيّت او] است. و دعوت نوح و پيامدهاى آن آزمونى از جانب ما بود و ما قطعا آزمايشكننده بوديم. (30)
سپس از پى آنان نسلى ديگر (قوم ثمود) را پديد آورديم. (31)
و در ميانشان پيامبرى از خودشان به رسالت فرستاديم با اين پيام كه: خداوند يكتا را بپرستيد كه شما را جز او معبودى شايسته پرستش نيست؛ آيا از كيفر او پروا نمىكنيد كه به يكتايى او كفر مىورزيد؟ (32)
و مهتران قومش كه به خدا كافر شده و ديدار آخرت را دروغ شمرده بودند، و ما در زندگى دنيا آنان را از نعمت فراوان برخوردار ساخته بوديم گفتند:
اين مرد جز بشرى مانند شما نيست؛ از آنچه شما مىخوريد او نيز مىخورد و از آنچه شما مىآشاميد او نيز مىآشامد. اگر پيامى از غيب به او رسيده بود به شما نيز مىرسيد؛ (33)
و سوگند ياد مىكنيم كه اگر از بشرى مثل خودتان كه هيچ امتيازى بر شما ندارد پيروى كنيد، قطعا در آن صورت زيان‌كار خواهيد بود. (34)
آيا او به شما وعده مىدهد كه وقتى مرديد و خاك گشتيد و استخوانى چند شديد، حياتى دوباره مىيابيد و از گورها براى حساب و جزا بيرون آورده مىشويد؟ (35)
دور است دور آنچه شما را به آن وعده مىدهند. (36)
[بدانيد كه] زندگى جز اين زندگى ما در دنيا نيست كه پيوسته نسلى از ما مىميرد و نسلى ديگر پديد مىآيد، و ما برانگيخته نمىشويم. (37)
او از جانب خدا رسالتى ندارد بلكه مردى است كه سخن دروغينى را كه خود ساخته به خدا بسته است، و ما به او ايمان نخواهيم آورد. (38)
پيامبرشان گفت: پروردگارا، من مردم را به عذاب هشدار دادم و آنان عذاب را دروغ شمردند، اينك تو مرا به وسيله همان عذابى كه چون بدان انذارشان كردم دروغ‌گويم پنداشتند، يارى ده. (39)
خدا در پاسخ او فرمود: قطعا پس از اندك زمانى با مشاهده عذاب پشيمان خواهند شد. (40)
آنگاه صيحهاى مهيب آنان را به حق فروگرفت، و آن‌ها را همچون خاشاك سيلابها قرار داديم. پس دورى از رحمت خدا بر ستمپيشگان باد. (41)
سپس از پى آنان نسلهاى ديگرى پديد آورديم. (42)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_مومنون 43 - سبقت نگیرند هیچ ملتی سرآمد خویش را و نه پس افتند 44 - سپس فر
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_مومنون
هيچ امّتى بر سرآمدى كه براى آن مقدّر شده‌است سبقت نمىگيرد كه زودتر از آن منقرض شود و از آن هم به تأخير نمىافتد كه ديرتر از آن از ميان برود. (43)
آرى، امّتهايى را پس از نوح پديد آورديم و فرستادگان خود را پياپى به رسالت فرستاديم. هرگاه براى راهنمايى امّتى پيامبر آنان آمد، او را دروغ‌گو شمردند؛ ما نيز آن امّتها را يكى پس از ديگرى آورده و به وسيله عذاب هلاكشان ساختيم و از آنان چيزى باقى نگذاشتيم جز اينكه آن‌ها را داستانهايى بر سر زبانها نهاديم. پس دورى از رحمت خدا بر مردمى باد كه ايمان نمىآورند. (44)
سپس موسى و برادرش هارون را با معجزاتى كه به آنان داديم و با برهانى روشن به رسالت فرستاديم. (45)
آن دو را به سوى فرعون و مهتران قومش گسيل داشتيم، ولى آنان گردن‌كشى كردند و رسالت آن‌ها را نپذيرفتند و مردمى بودند كه بر ديگران سلطه يافته بودند. (46)
از اينرو گفتند: آيا به دو بشر كه مثل خود ما هستند و قومشان ما را بندگى مىكنند ايمان بياوريم؟ (47)
در نتيجه، موسى و هارون را تكذيب كردند، پس از زمره هلاكشدگان گشتند. (48)
و همانا به موسى و هارون كتاب آسمانى تورات را داديم، باشد كه قومشان بدين وسيله هدايت يابند. (49)
و عيسى بن مريم و مادرش را نشانهاى بر ربوبيّت خويش قرار داديم و آن دو را در مكانى مرتفع و وسيع كه جاى زندگى و داراى آبى جارى بود سكونت داديم. (50)
ما به فرستادگان خود گفتيم: اى پيامبران، از چيزهاى پاكيزه بخوريد و استفاده بريد و به شكرانه نعمتهاى الهى كارى شايسته كنيد؛ قطعا من به آنچه مىكنيد به خوبى آگاهم، مبادا از فرمان من روى برتابيد. (51)
و اى مردم به يقين اين است نوع شما كه همه يك امت هستيد و يك هدف را دنبال مىكنيد پس بيش از يك پروردگار نداريد و منم پروردگار شما، پس همه از من پروا كنيد. (52)
ولى مردم دين و كتابى را كه به وسيله پيامبران به آنان عرضه شده بود قطعهقطعه كردند و آن را ميان خود تقسيم نمودند و هركدام كتاب و دينى را برگزيدند و هرگروهى به آنچه در اختيار داشت شادمان بود. (53)
پس اى پيامبر، آنان را تا هنگامى كه عذاب الهى در رسد، در ورطه جهلشان رها كن. (54)
آيا اين كفرپيشگان مرفّه مىپندارند اين مال و اولادى كه به آنان مىدهيم و بدينوسيله به آنان مدد مىرسانيم، (55)
از آن روست كه آنان را بزرگ مىشمرديم و مىخواهيم در دادن نعمتها به آنان شتاب كنيم؟! نه، اينگونه نيست، آنان درك نمىكنند كه حقيقت چيست. ما بدينوسيله آنان را سرگرم مىكنيم تا هم‌چنان در طغيان خود باقى بمانند. (56)
آرى، مال و اولاد كافران وسيله خيرى براى آنان نيست. قطعا كسانى كه بيم آن دارند كه از سعادت محروم شوند، چون از خشم پروردگارشان مىهراسند، (57)
و آنان كه به آيات پروردگارشان ايمان مىآورند، (58)
و كسانى كه به پروردگارشان شرك نمىورزند، (59)