هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 101 - و چگونه کفر ورزید و بر شما خوانده می‌شود آیتهای خدا و در م
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
چگونه پيرو آنان مىشويد و پس از ايمانتان به كفر مى‌گراييد با اينكه آيات خدا پيوسته بر شما تلاوت مى‌شود و پيامبر او نيز در ميان شماست؟ شما مى‌توانيد با انديشه در آيات قرآن و پيروى از پيامبر در دين خود بصيرت يابيد و از گرايش به كفر ايمن شويد، زيرا هركس به قرآن و رسول خدا تمسك جويد، به خدا تمسك جسته و هركس به خدا تمسك جويد، قطعا به راهى راست هدايت شده‌است. (101)
اى كسانىكه ايمان آورده‌ايد، از خدا آن‌گونه كه حق پروا كردن از اوست پروا كنيد و به فرمان او همواره گردن نهيد، و مبادا جز در حالى‌كه تسليم اوييد بميريد. (102)
و همگى به ريسمان الهى (قرآن و پيامبر) كه شما را به خدا پيوند مى‌دهد، چنگ زنيد و از اختلاف و پراكندگى بپرهيزيد، و نعمت خدا را بر خود ياد كنيد، آن‌گاه كه دشمن يكديگر بوديد و او ميان دل‌هاى شما الفت انداخت و در پرتو نعمت او با يكديگر برادر شديد؛ و آن‌گاه كه بر پرتگاه گودالى از آتش بوديد پس شما را از آن رهايى بخشيد. بدين‌سان خدا آيات خود را براى شما بيان مى‌كند، باشد كه شما راه يابيد. (103)
و بايد از ميان شما گروهى باشند كه مردم را به نيكى فراخوانند و آنان را به كار پسنديده وادارند و از كار زشت و نكوهيده نهى كنند. اينانند كه نيكبخت خواهند بود. (104)
و مانند كسانى نباشيد كه وحدت خود را از دست دادند و پراكنده شدند، و پس از آن‌كه دلايل روشن براى آن‌ها آمد، در باورهاى دينى خود اختلاف كردند. اينانند كه برايشان عذابى بزرگ خواهد بود. (105)
در روزى كه چهره‌هايى سفيد و چهره‌هايى سياه شود، پس به كسانىكه روسياه شده‌اند گفته مى‌شود: آيا بعد از ايمانتان كافر شديد؟ پس به سزاى اينكه كفر مى‌ورزيديد عذاب را بچشيد. (106)
امّا كسانىكه در آن روز روسفيدند در رحمت خدايند و جاودانه در آن خواهند بود. (107)
اين‌ها آيات باعظمت خداست كه آن‌ها را به حق بر تو مى‌خوانيم؛ و خدا هيچ ستمى براى جهانيان نمى‌خواهد. (108)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 109 - و برای خدا است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و به سوی
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن خداست و همه امور به خدا بازگشت مى‌يابد و به دست او جارى مى‌گردد، پس چگونه ممكن است بر كسى ستم كند؟ (109)
در آغاز ظهور اسلام شما مسلمانان بهترين امتى بوديد كه براى [اصلاح دنيا و آخرت] مردم پديدار شديد، زيرا به كار نيك فرمان مى‌داديد و از كار ناپسند بازمى‌داشتيد و دعوت خدا را باور داشتيد پس اگر اهل كتاب نيز دعوت خدا را پذيرفته بودند، قطعا برايشان بهتر بود، ولى تنها گروهى از آنان ايمان آوردند و بيشترشان از فرمان خدا خارج شدند. (110)
آنان هرگز به شما زيانى نمى‌رسانند، فقط شما را اندك آزارى مى‌دهند، و اگر با شما بجنگند، به شما پشت مىكنند و مى‌گريزند، سپس از سوى هيچ‌كس يارى نخواهند شد. (111)
هركجا يافت شوند و تسلطى بر آنان حاصل آيد بايد مهرخوارى بر آنان نهاده شود، مگر آن‌كه به رشته‌اى از جانب خدا تمسّك جويند و به پيمانى از سوى مردم متعهد شوند. آنان خشمى را از خدا بر خود جاى دادند و مهر درماندگى بر ايشان زده شد. اين بدان‌سبب بود كه به آيات خدا كفر مى‌ورزيدند و پيامبران را به ناحق مى‌كشتند، و اين ازآن‌روى بود كه از فرمان خدا سرپيچى كردند و از حدود [الهى و انسانى] تجاوز مى‌نمودند. (112)
همه آنان يكسان نيستند. از ميان اهل كتاب گروهى هستند كه بر ايمان و اطاعت خدا پايدارند و در ساعاتى از شب آيات خدا را تلاوت مىكنند و سر به سجده مى‌نهند. (113)
به خدا و روز واپسين ايمان دارند و به كار پسنديده فرمان مى‌دهند و از كار ناپسند باز مى‌دارند و در انجام كارهاى نيك شتاب مىكنند، و آنان از شايستگانند. (114)
و هركار نيكى انجام دهند، هرگز درباره آن از جانب خدا ناسپاسى نبينند، و خدا به تقواپيشگان داناست. (115)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 116 - همانا آنان که کفر ورزیدند بی‌نیازشان نکند اموالشان و نه او
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
يهوديان و مسيحيانى كه با انكار رسالت پيامبر كافر شدند، هرگز اموال و فرزندانشان چيزى از نياز آنان را به خدا برطرف نخواهند كرد و از عذابى كه خدا برايشان آماده كرده است نخواهند كاست. آنان همدم آتشند و در آن جاودانه‌اند. (116)
مثل آنچه آنان در زندگى دنيا براى دستيابى به اهداف نارواى خود هزينه مىكنند، هم‌چون مثل بادى است كه در آن سوز و سرمايى سخت باشد و به كشت‌زار مردمى كه بر خود ستم كرده‌اند بوزد و آن را تباه سازد. خدا بر آنان ستم روا نداشته است، بلكه آنان خود بر خويشتن ستم كرده‌اند كه اموال خود را در راه باطل هزينه نموده‌اند. (117)
اى كسانىكه ايمان آورده‌ايد، به غير هم‌كيشان خود اعتماد نكنيد و آنان را هم‌راز خود نگيريد. آنان در حق شما از هيچ شرّ و فسادى كوتاهى نمى‌كنند. دوست داشته‌اند كه شما در رنج بيفتيد و سخت زيان ببينيد. دشمنى از دهان‌هايشان و لحن سخنانشان آشكار است و آنچه سينه‌هايشان از دشمنى شما پنهان مى‌دارد- كه در بيان نمى‌گنجد- بزرگ‌تر است. همانا ما آيات و نشانه‌ها را براى شما به روشنى بيان كرديم؛ اگر خرد را به كار گيريد درمى‌يابيد. (118)
هان، شما همان‌هايى هستيد كه آنان را دوست مى‌داريد، ولى آن‌ها شما را دوست نمى‌دارند، و شما به همه كتاب‌هاى آسمانى ايمان داريد، ولى آنان به كتاب شما ايمان ندارند، و چون با شما ديدار كنند گويند: ايمان آورديم. و چون با يكديگر خلوت كنند، از خشم بر شما سرانگشتان خود را به دندان مى‌گزند. بگو: به خشم خود بميريد كه خدا به راز سينه‌ها داناست. (119)
اگر به شما خوشى رسد مايه اندوهشان مى‌شود، و اگر به شما بدى رسد بدان شاد مى‌گردند. و اگر بر ناگوارى‌ها صبر كنيد و تقوا پيشه سازيد، نيرنگشان اندك زيانى به شما نمى‌رساند، چرا كه خدا به آنچه مىكنند احاطه دارد. (120)
و ياد كن زمانى را كه بامدادان از ميان كسان خود بيرون رفتى در حالى‌كه براى تدارك جنگ احد مؤمنان را در پايگاه‌هايى كه مناسب پيكار بود جاى مى‌دادى، و خدا سخنان آنان را مى‌شنيد و به راز دل‌هايشان دانا بود. (121)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 122 - هنگامی که آهنگ کردند دو گروه از شما که سست شوند و خدا است
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
آن‌گاه كه دو گروه از شما هراسى به دل راه دادند و خواستند سستى كنند، در حالى‌كه خدا ياورشان بود. پس مؤمنان بايد امورشان را به خدا واگذارند و فقط بر او توكل كنند. (122)
چرا هراس به دل راه داديد و براى حضور در پيكار احد سستى كرديد، با اينكه خدا شما را در جنگ بدر به رغم اينكه در برابر دشمن ناتوان بوديد، پيروز كرد؟ پس، از عذاب خدا پروا كنيد، باشد كه او را سپاس بگزاريد. (123)
اى پيامبر، ياد كن هنگامى را كه به مؤمنان مى‌گفتى: آيا براى شما كافى نيست كه پروردگارتان شما را با سه هزار از فرشتگان فرود آمده و حاضر در معركه نبرد يارى كند؟ (124)
چرا، البته اين تعداد فرشته كافى است. و مى‌گفتى: اگر شكيبايى كنيد و تقوا پيشه سازيد و دشمنان هم‌اكنون در رسند و بر شما هجوم آورند، پروردگارتان شما را با پنج هزار از فرشتگان كه بر خود علامت نهاده‌اند يارى مى‌دهد. (125)
البته خداوند فرشتگان را براى جهاد با كافران فرو نفرستاد، بلكه آن‌ها را فرو فرستاد تا براى شما نويد پيروزى باشند و دل‌هايتان به امداد الهى آرام گيرد. پس بدانيد كه پيروزى جز از جانب خداى شكست‌ناپذير حكيم نيست. (126)
آرى، خدا شما را در جنگ بدر پيروز كرد تا كافران را دچار كاستى كند و ناتوانشان سازد، يا آنان را خوار كند و به خشم آورد تا ناكام بازگردند. (127)
از اين كار چيزى در اختيار تو نبود تا به هنگام پيروزى ستايش شوى و به هنگام شكست سرزنش گردى، بلكه كارها به دست خدا انجام مى‌گيرد. او شما را پيروز كرد تا اگر مشركان به سوى خدا بازگشتند، خدا نيز به سوى ايشان بازگردد و بر آنان رحمت آورد، و اگر بر كفر پايدارى كردند، آن‌ها را عذاب كند، چرا كه آنان ستمگرند و ستمگران سزاوار عذابند. (128)
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن خداست؛ هركه را بخواهد مى‌آمرزد و هركه را بخواهد عذاب مى‌كند، و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (129)
اى كسانىكه ايمان آورده‌ايد، ربا را كه با كاسته شدن اموال مردم به چندين و چند برابر افزايش مى‌يابد، مخوريد و از خدا پروا كنيد، باشد كه نيكبخت شويد. (130)
و از آتشى كه براى كافران آماده شده است بترسيد. (131)
و خدا و پيامبر را فرمان بريد، باشد كه مورد رحمت قرار گيريد. (132)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 133 - و بشتابید به سوی آمرزشی از پروردگار خود و بهشتی که فراخیش
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
و به سوى آمرزشى از پروردگارتان و بهشتى كه گستره آن آسمانها و زمين است و براى تقواپيشگان آماده شده است بشتابيد. (133)
تقواپيشگان كسانى‌اند كه در آسايش و تنگى از اموال خود در راه خدا انفاق مىكنند و خشم خود را فرو مى‌خورند و از لغزش مردم درمى‌گذرند. اينان نيكوكارند و خدا نيكوكاران را دوست مى‌دارد. (134)
و كسانى‌اند كه چون كار زشتى انجام دهند يا در اثر گناهى به خود ستم كنند خدا را به ياد مى‌آورند و براى گناهانشان آمرزش مى‌طلبند- و چه كسى جز خدا گناهان را مى‌آمرزد؟- و بر گناهانى كه مرتكب شده‌اند اصرار نمى‌ورزند و مى‌دانند [كه اصرار بر گناه باعث سبك شمردن فرمان خداست]. (135)
اينان سزايشان آمرزشى از جانب پروردگارشان و بهشتى است با بوستان‌هايى انبوه از درختان كه از زير آن‌ها جوى‌ها روان است و در آن‌ها جاودانه‌اند، و پاداش عمل‌كنندگان پاداشى نيكوست. (136)
بى‌گمان، پيش از شما نيز سنت‌هايى بوده و سپرى شده‌است [امت‌ها روش‌هايى داشته‌اند و خدا براساس آن سنت‌هايى را جارى ساخته‌است]. پس در زمين بگرديد و بنگريد كه فرجام كسانى كه آيات خدا را دروغ شمردند چگونه بوده‌است. (137)
اين براى عموم مردم نشان دادن [عبرت‌ها] است و براى تقواپيشگان رهنمود و پندى است. (138)
اى مؤمنان، در تصميم خود سستى مكنيد و از شكست خويش در جنگ احد اندوهگين نشويد؛ چرا كه اگر شما ايمان داشته باشيد برتريد. (139)
اگر در آن جنگ گزندى به شما رسيد (گروهى از شما كشته و گروهى زخمى شدند)، به آن مردم كفرپيشه نيز گزندى مانند آن رسيد؛ پس جاى اندوه نيست. ما اين روزها [- روزهاى شكست و پيروزى] را ميان مردم مى‌گردانيم تا كارهايى كه بايد، انجام شود و خدا كسانى را كه ايمان آورده‌اند معلوم دارد و از ميان شما گواهان اعمال را برگيرد، و خدا ستمكاران را دوست نمى‌دارد. (140)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 141 - و تا پاک سازد خدا مؤمنان را و تباه گرداند کافران را 142 -
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
و تا خداوند كسانى را كه ايمان آورده‌اند خالص گرداند و ايمانشان را از هرگونه كفر و شرك و نفاق پاك سازد و كافران را به تدريج به نابودى كشاند. (141)
آيا گمان كرده‌‌ايد كه چون به دين حق گرويده‌‌ايد همواره بر دشمنانتان پيروز مىشويد، و پنداشته‌ايد بى‌‌آنكه آزمون شويد به بهشت مى‌‌رويد، در حالى‌كه خداوند هنوز مجاهدان شما را معلوم نساخته و صبرپيشگان را مشخص نكرده‌‌است؟ (142)
شما مرگ در راه خدا را پيش از اينكه با آن روبه‌رو شويد، آرزو مى‌كرديد؛ ولى در جنگ احد آن را حاضر يافتيد و در حالى‌كه آن را مى‌نگريستيد به آن تن نداديد. (143)
آيا شايعه كشته شدن پيامبر شما را از جنگ رويگردان ساخت؟ بدانيد كه محمد جز فرستاده‌اى كه پيش از او نيز پيامبران آمدند و درگذشتند، نيست. آيا اگر او بميرد يا كشته شود، به عقب باز مى‌گرديد و از دين خدا روى برمى‌تابيد؟ هركس از آيين خدا روى برتابد، بداند كه اندك زيانى به خدا نمى‌رساند. البتّه همه روى برنتافتند، بلكه در ميان شما سپاس‌گزارانى نيز وجود داشتند، و به زودى خدا سپاس‌گزاران را پاداش خواهد داد. (144)
هيچ‌كس را نشايد كه جز به اذن خدا بميرد. خداوند مرگ را سرنوشتى معين‌شده، قرار داده‌است. هركس در پى پاداش دنيا باشد از آن به او مى‌دهيم، و هركس پاداش آخرت جويد از آن به وى مى‌دهيم، و پاداش سپاس‌گزارانى را كه خدا جويند به زودى خواهيم داد. (145)
و چه بسيار پيامبرانى كه انبوهى از مردان الهى همراه آنان پيكار كردند و در برابر گزندهايى كه در راه خدا به آنان رسيد، سستى نكردند و ناتوان نشدند و نالان نگشتند، بلكه شكيبايى كردند و خدا شكيبايان را دوست مى‌دارد. (146)
و آنان سخنشان جز اين نبود كه گفتند: پروردگارا، گناهان ما و زياده‌روى ما در كارمان را بر ما ببخشاى و گام‌هايمان را استوار بدار و ما را بر مردم كفرپيشه پيروز گردان. (147)
پس خداوند پاداش دنيا و پاداش نيكوى آخرت را به آنان عطا كرد، چرا كه نيكوكار بودند، و خدا نيكوكاران را دوست مى‌دارد. (148)