✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#خورشید_پشت_ابر ٢» روز شنبه، ١۴٠٢/٠۴/٠٣ مناسبت روز: امروز بنا بر قولی، سالروز شهادت امام جواد (ع) است و بنابر قول مشهور آخر ذى‌القعده می‌باشد؛ اما همانطور که مستحضرید در روز گذشته، از علل رفتنِ خورشید به پشت ابرِ غیبت، سخن گفتیم و عرض شد که در روایات اسلامی، علت اصلی غیبت حضرت مهدی (عج) را از اسرار الهی دانسته‌اند، اما در حد عقل بشر، به برخی از حکمت‌های آن اشاره نموده‌اند؛ از جمله ✅ «#آزمایش و #غربالگری_مردم» که در روزبرگ دیروز گذشت؛ و امروز نیز به توفیق الهی به موارد دیگری از علل غیبت می‌پردازیم: ✅ «#قدرناشناسی‌_مردم» و «#ترس_از_جان_امام» یکی دیگر از علل مهم غیبت امام زمان (عج) را می توان حفظ جان آن حضرت دانست؛ بدین معنا که اگر آخرین حجت الهی غایب نمی‌شد، مردم ایشان را نیز مانند دیگر امامان به شهادت می‌رساندند؛ چنانچه امام باقر (ع) فرمودند: «برای قائم ما، قبل از آن که به پاخیزد غیبتی است» راوی پرسید: این غیبت برای چیست؟ حضرت فرمودند: «به دلیل این که ترس از کشته شدن ایشان وجود دارد» (بحارالانوار، ج ۵٢، ص ٢٢١) لذا خداوند به وسیله غیبت، جان امام دوازدهم را از شر خلایق حفظ کرده است؛ چرا که متأسفانه مردم علاوه بر انجام گناه و معصیت، و مخالفت با دستورات ائمه، جایگاه و قدر و منزلت اهل‌بیت (ع) را ندانستند تا جایی که پیروان و شیعیان حضرات معصومین، آنها را تنها گذاشتند و دشمنان نیز یکی پس از دیگری ائمه اطهار (ع) را به شهادت رساندند؛ از این رو برخی از بزرگان مانند خواجه نصیرالدین طوسی (ره) گفته‌اند: «و غیبته منا»؛ یعنی غیبت امام زمان از ناحیه ماست؛ و سپس نتیجه گرفته‌اند اگر خودمان را اصلاح نمائيم و نسبت به جایگاه اهل بیت (ع) معرفت پیدا کرده و قدر و منزلت امام زمان را بدانیم، آن حضرت ظهور خواهند کرد. (کشف المراد ص362). چنانچه در نامه‌ حضرت حجت (عج) به شیخ مفید (ره) آمده: «اگر شیعیان ما با دل‌های متحد و یکپارچه بر وفای به عهد و پیمان خویش اجتماع می‌کردند، ملاقات ما از آن‌ها به تاخیر نمی‌افتاد؛ و توفیق دیدار و مشاهده با معرفت برای آن‌ها حاصل می‌شد و زودتر از این به دیدار ما نائل می‌شدند؛ آن چیزی که ما را از آنان دور کرده (و غیبت را طولانی کرده) گناهان و خطاهایی است که مرتکب می‌شوند و ما چنین انتظاری از آنها نداریم» (بحارالانوار، ج۵٣، ص١٧۶) ❓البته ممکن است سؤال شود که مگر خداوند نمی‌توانست بدون غیبت، جان حجت خود را حفظ کند؟! ✍️ در جواب باید گفت: البته که قدرت الهی نامحدود است و آنچه اراده کند انجام می‌شود، ولیکن خداوند مقرر نموده که کارها در دنیا بر طبق اسباب و از مجرای عادی و طبیعی انجام شود و این یکی از سنّت‌های الهی است که در امور فردی و زندگی دنیوی براساس اسباب دنیوی عمل می‌شود؛ لذا اگر قرار بود خداوند بر اساس مجرای عادی عمل ننماید، مسلماً هیچ کس نمی‌توانست به انبیاء و امامان معصوم ضرری برساند؛ ولی دیگر نمی‌توانستیم، دنیا را دار تکلیف و اختیار و امتحان بدانیم. (دادگسترجهان، ص١۴٩) ✅ «#آزادی_از_بیعت طاغوت‌های زمان» در برخی دیگر از روایات اسلامی، حکمت غیبت امام زمان را عدم بیعت با طاغوت‌های زمان و نداشتن تعهد با هیچ حاکم ظالمی در دنیا دانسته‌اند، تا حضرت بتوانند بدون ملاحظه‌ای در زمان موعود قیام نمایند؛ همانطور که می‌دانید امامان دیگر بر اساس دستور الهی «تقیه»، مجبور بودند حکومت‌های جبار را به‌ظاهر بپذیرند، ولی حضرت مهدی (عج) مأمور به «تقیه» نیستند فلذا با هیچ یک از طاغوت‌های زمان بیعت نمی‌کنند؛ چنانچه امام حسن مجتبی (ع) فرمودند: «هر کدام از ما امامان در زمان خود، بیعت حاکمان و طاغوت‌های زمان را از روی تقیه، بر عهده گرفته‌ایم، مگر مهدی (عج) که عیسی بن مریم به امامت آن حضرت نماز می‌گزارد؛ خداوند ولادت ایشان را مخفی نگه داشت و برای وی غیبتی در نظر گرفت، تا زمانی که قیام می‌کند، بیعت هیچ حاکمی بر گردن ایشان نباشد» (بحار الانوار، ج ۵١، ص ١٣٢) ✍️ آنچه دیروز و امروز گذشت، تنها بخشی از حکمت‌های غیبت از نگاه روایات اسلامی است؛ هرچند که تأکید بر این موضوع ضروری به نظر می‌رسد که غیبتِ امام، بدان معنا نیست که آن حضرت ما را تنها گذاشته‌اند و در برابر سرنوشت ما و جامعه، بی‌تفاوت هستند و نقشی در هدایت مردم ندارند! چراکه «غیبت» در مقابل «ظهور» است نه «حضور» حضرت؛ چنانچه طبق روایات اسلامی، امام زمان (عج) همیشه در میان مردم هستند، اما ما ایشان را نمی‌بینیم و یا نمی‌شناسیم؛ چنانچه حضرت می‌فرمایند: «ما در رعایت حال شما کوتاهی نمی‌کنیم و یاد شما را از خاطر نبرده‌ایم، که اگر جز این بود گرفتاری‌ها به شما روی می‌آورد و دشمنان شما را ریشه کن می‌کردند» (بحارالأنوار، ج ۵٣، ص ١٧۵) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ‌#ماه_ذی‌الحجه موضوع: #احکام_حج ❓آيا حكم مخيّر بودن ميان قصر يا كامل خواندن نماز، در همه جای مكّه و مدينه جاری است، يا تنها به مسجدالحرام و مسجد النبی (ص) اختصاص دارد؟ و آيا ميان مناطق قديمی و جديد اين دو شهر تفاوتی وجود دارد يا خير؟ ✅ تخيير بين قصر يا كامل خواندن نماز در همه جاى اين دو شهر مقدس وجود دارد، و بنا بر ظاهر، محله‌های قديمى و جديد آن‌ها با هم تفاوتى ندارند، هرچند احتياط استحبابی اختصاص تخيير بين قصر و اتمام به محله‌های قديمی اين دو شهر، بلكه تنها به دو مسجد مقدّس است و نماز را در جاهای ديگر اين دو شهر قصر بخواند، مگر در صورتی كه قصد اقامت ده روزه داشته باشد. ❓حكم نماز كسی كه قصد ده روز اقامت در مكّه‌ مكرّمه را دارد، در عرفات و مشعر و مِنی، و نيز در مسير حد فاصل ميان آن‌ها چگونه است؟ ✅ اگر پيش از رفتن به عرفات، قصد اقامت ده روزه در مكّه‌ را داشته باشد و با اين نيت، حداقل يك نماز چهار ركعتی كامل به‌جا آورد، تا زمانی كه سفر جديدی انجام نداده، حكم اقامت به حال خود باقی است، و پس از تحقق شرط اقامت، رفتن او به عرفات و مشعرالحرام و مِنی سفر به شمار نمی‌آيد. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#شکافنده_علوم ١»         روز یکشنبه، ١۴٠٢/٠۴/٠۴ ✍️ مناسبت روز: امشب، شب شهادت #امام_محمد_باقر (ع)، خورشید پر فروغ ولایت و پنجمین اختر سپهر امامت است لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ رسول خدا (ص) در طول حیات پربرکت خویش، فرهنگ و تمدن بزرگ اسلامی را پایه‌گذاری نمودند، و پس از ایشان، امامان معصوم (ع) با توجه به مقتضیات زمان خود، در تبیین و تکوین این فرهنگ انسان‌ساز، نقش تأثیرگذاری ایفاء نموده‌اند؛ دراین میان، امیرالمؤمنین، امام حسن، امام حسین و حضرت سجاد (ع) در دوران بسیار سختی قرار داشتند و متأسفانه با جهالت و ضلالت، و منع و جعل حدیث، و دشمنی‌های آشکار و پنهان خلفاء و بنی‌امیه مواجه بودند؛ بگونه‌ای که غاصبان خلافت به هر طریق ممکن، مانع نشر علوم علوی که بر اساس حدیث نبوی، باب مدینه علم است، می‌شدند؛ با این وجود هر یک از حضرات معصومین (ع) بنا بر مقتضیات زمان خود، تمامی مساعی خویش را در راه تبیین معارف و احکام اسلام ناب محمدی به‌کار بردند؛ چنانچه امیرالمؤمنین (ع) با ربع قرن صبر در زمان خلفاء و سپس ایجاد حکومت علوی و جنگ با ناکثین و قاسطین و مارقین، سنت رسول خدا را احیاء نمودند و سپس امام حسن (ع) با صلح خویش، ریشه‌های نفاق و کفر را به مسلمانان معرفی کرده، و امام حسین (ع) با قیام عاشورا، نهضت و جنبش بزرگی را در جامعه اسلامی ایجاد نمودند؛ در ادامه این راه نیز حضرت زین‌العابدین (ع) در قالب راز و نیاز و تعالیم روحبخش مکتب اهل‌بیت (ع)، این جنبش اسلامی را ادامه دادند؛ تا اینکه پس از چهار دوره بسیار سخت، بالاخره با افول بنی‌امیه و تقابل بنی‌العباس با آن‌ها بر سر حکومت دنیا، و کمتر شدن فشار و کنترل از سوی حاکمیت، زمینه مساعدی برای رشد فرهنگ و تمدن اسلامی فراهم گردید، لذا حضرت #باقرالعلوم (ع) با تلاشی مضاعف و گسترده، نهضتی بزرگ را در زمینه‌های مختلف علمی و معرفتی پایه‌گذاری نمودند، که این جنبش دامنه‌دار به تأسیس دانشگاه بزرگ و برجسته اسلامی در دوران فرزند گرامی ایشان، حضرت صادق (ع) انجامید؛ البته این موضوع سال‌ها قبل توسط رسول اکرم (ص) پیش‌بینی شده بود و طبق روایت جابر، حضرت با اعطای لقب «باقر»، ایشان را به عنوان «شکافنده علوم» معرفی نمودند: «یَبقَرالعلم بقْرًا» (بحارالانوار، ج۴۶، ص٢٢٢) در روایات آمده که حضرت باقرالعلوم (ع) اکثر علوم اسلامی را از آیات قرآن استخراج نموده و می‌فرمودند: «هر مطلبی که می‌گویم، از من بپرسید که در کجای قرآن آمده است تا آیه مربوطه را به شما معرفی نمایم» (اعلام‌الوری، ص١٧۶) مقام بلند علمی حضرت باقرالعلوم (ع) به گونه‌ای است که دانشمندان بزرگ آن دوران همچون «جابر بن یزید جعفی» که از موثقین راویان و اعاظم ناقلین احادیث است، هرگاه می‌خواست سخنی در باب علم به میان آورد، می‌گفت: «جانشین و حجت الهی و میراث دار دانش نبوی، محمد بن علی (ع) این‌گونه فرموده‌ است... » و به دلیل ناچیز دانستن موقعیت علمی خود در برابر جایگاه عظیم آن امام همام، هرگز از خود نظری به میان نمی‌آورد! (ارشاد شیخ مفید، ج٢، ص١۶٠) بزرگان اهل سنت نیز حضرت باقرالعلوم (ع) را ستوده‌اند و به جایگاه والا و شخصیت علمی و معنوی #امام_باقر (ع) اعتراف نموده‌اند؛ چنانچه «شمس‌الدین ذهبی» محدث و مورخ بزرگ اهل سنت در قرن هفتم و هشتم قمری، با اشاره به «علم و عمل»، «سیادت و شرافت»، و «وثاقت و متانت» امام باقر (ع)، ایشان را امام و فقیه و شایسته خلافت دانسته است. [سِیَرُ أعلامِ النُّبَلاء، ج۴، ص۴۰۲؛ و ج۱۳، ص۱۲۰] همچنین ابن حجر هیتمی، از فقهای بزرگ شافعی می‌نویسد: ابوجعفر محمد باقر، به اندازه‌ای گنج‌های پنهان علوم، حقایق احکام و حکمت‌ها و لطایف را آشکار نموده که جز بر عناصر بی‌بصیرت یا بد نیت، پوشیده نیست و از همین روست که وی را شکافنده علم و برپاکننده پرچم دانش خوانده‌اند. [الصَواعِقُ المُحْرِقَه، ص۲۰۱] نقش حضرت باقرالعلوم (ع) در تبیین و ترویج فرهنگ و تمدن اسلامی تا حدی است که بیشترین آرای فقهی، تفسیری و اخلاقی اسلامی که امروزه در کتب فقهی و حدیثی بر جای مانده، از این امام بزرگوار و فرزند گرامی ایشان، حضرت صادق (ع) است به‌گونه‌ای که راویانی چون «محمد بن مسلم» سی هزار حدیث و «جابر جعفی» هفتاد هزار حدیث از حضرت باقرالعلوم (ع) نقل کرده‌اند. [بحارالانوار، ج۱۱، ص۸۳] بر این اساس باید امام باقر (ع) را احیاگر علوم الهی و سنت نبوی و مکتب حیات‌بخش اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) دانست. ✍️ این مبحث ادامه دارد... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ایام #ماه_ذی‌الحجه موضوع: #احکام_حج ١٢ ❓آيا در مسجد‌النبی، سجده كردن بر فرش صحيح است؟ با ملاحظه‌ی اين‌كه قرار دادن چيزی كه سجده بر آن صحيح است، مانند كاغذ و يا سجاده‌ی حصيری، موجب جلب توجه مى‌شود و نمازگزار را در معرض نگاه‌های مغرضانه قرار مى‌دهد و بهانه‌ای براى تمسخر مخالفين مى‌گردد! ✅ جايى که انسان بايد تقيه کند مى‌تواند بر فرش و مانند آن سجده نمايد و لازم نيست براى نماز به جاى ديگر برود، ولى اگر در همان محل بتواند طورى که به زحمت نيفتد بر حصير يا سنگ و امثال آن سجده کند، بنابر احتياط واجب بايد بر اين اشياء سجده نمايد. ❓آيا سجده بر سنگ‌فرش مسجدالحرام و مسجد النبی صحيح است؟ و به‌طور كلى بر چه نوع سنگ‌هايی می‌توان سجده كرد؟ و سجده بر آجر و سفال چه حكمی دارد؟ ✅ سجده بر سنگ مرمر و ديگر سنگ‌هايی که در ساخت يا زينت بنا به‌کار می‌رود، ‌صحيح است؛ همچنين سجده بر عقيق و فيروزه و دُرّ و امثال آن (صحیح است)؛ هرچند احتياط آن است که بر اين دسته‌ی آخری سجده نکنند؛ و سجده بر آجر، سفال، گچ، آهک و سيمان نيز صحيح است. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#شکافنده_علوم ٢»         روز دوشنبه، ١۴٠٢/٠۴/٠۵ ✍️ مناسبت روز: امروز هفتم ذی‌الحجه، سالروز #شهادت_امام_محمد_باقر (ع)، خورشید پر فروغ ولایت، و پنجمین اختر سپهر امامت است، لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ در روز گذشته عرض کردیم که در دوران امامت حضرت #باقرالعلوم (ع)، به دلیل افول بنی‌امیه و اختلاف آنها با بنی‌العباس، بستر مناسبی برای نشر احکام دین و معارف مکتب اهل‌بیت (ع) مهیا شد و #امام_باقر (ع) نیز از این فرصت طلایی، شایسته‌ترین استفاده را نمودند تا چهره زیبای حقایق دینی را از پس پرده‌های اوهام و تحریف امویان بیرون آورده و اسلام ناب محمدی را برای بشریت نمایان سازند؛ لذا این دوره را باید عصر انتشار مکتب نورانی اهل‌بیت و فقه آل‌ محمد (ص) دانست؛ همچنین در روزبرگ گذشته به گوشه‌ای از #سیره_علمی حضرت باقرالعلوم (ع) اشاره نمودیم و انشاالله در سخن امروز نیز به گوشه‌ای از #سیره_اقتصادی و نگاه آن حضرت به کار و تلاش می‌پردازیم؛ ✍️ «اسلام» آخرین و کامل‌ترین دین الهی است، که هم برای دنیا، و هم برای آخرت انسان برنامه دارد؛ لذا حضرات معصومین همواره در کنار سفارش به اصلاح امر آخرت، به سامان بخشیدن امور دنیا نیز سفارش نموده‌اند و همانطور که در روز گذشته عرض شد، یک انسان مسلمان می‌بایست یک سوم از وقت روزانه خود را به امور اقتصادی و تلاش برای کسب رزق و روزی حلال اختصاص دهد؛ از دیدگاه امام باقر (ع) نیز یکی از مؤلفه‌هایی که نقش به‌سزایی در زندگی خوب دنیوی و اخروی انسان دارد، #کسب_درآمد_حلال و نیکوست؛ لذا حضرت، مال پاک در دنیا را کمک خوبی برای آخرت دانسته و فرموده‌اند: «نِعْمَ الْعَونُ الدُّنْیا عَلی طَلبِ الآخرَة: چه کمک خوبی است [برخورداری از] دنیا برای طلب آخرت» (وسائل‌الشیعه، ج١٧، ص٢٩) در سیره عملی حضرت نیز کسب روزی حلال به‌عنوان یکی از مهمترین دستورات دینی می‌باشد؛ چنانچه محمد بن مُنکَدِر می‌گوید: روزی از روزهای بسیار گرم در حال رفتن به اطراف مدینه بودم که امام باقر (ع) را دیدم که در مزرعه، سخت مشغول کار هستند؛ با خود گفتم: سبحان الله، بزرگی از بزرگان قریش، در چنین ساعتی و در چنین حالتی در طلب امور دنیا است! باید ایشان را موعظه کنم! پس به حضرت نزدیک شدم و سلام کردم؛ و امام در حالی که عرق می‌ریختند، پاسخ سلامم را فرمودند؛ پس گفتم: «خدا مال شما را نیکو گرداند، بزرگی از بزرگان قریش در چنین ساعتی و با چنین حالتی در طلب دنیاست؟! پس اگر در چنين وضعیتی مرگ شما را فرا گیرد چه خواهید كرد؟ و در پيشگاه خداوند چه جوابى دارید؟ حضرت در جواب من فرمودند: «به خدا سوگند، چنانچه در اين حالت، مرگ سراغ من آيد در بهترين حالت‌ها خواهم بود؛ چراكه مشغول طاعت خدا هستم و مى‌خواهم خود را از افرادى همانند تو بى‌نياز گردانم و سربار جامعه نباشم؛ زيرا هر كه سربار جامعه باشد، گناه و معصيت خداى تعالى را كرده است...»؛ (وسائل الشیعه، ج١، ص۶۵٢) لذا باید بدانیم که اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام، بسیار سخت کوش و پرتلاش بودند و در حالی که اعتقاد راسخ به توکل به خداوند، و همچنین رزاق بودن خداوند داشتند، اما هرگز کار و تلاش را رها نمی‌کردند؛ چنانچه استاد محمدتقی جعفری (ره) در این رابطه می‌نویسد: «تاریخ بشری با آن همه غرض‌ورزی‌ها که به یاد دارد، هرگز کار و تلاش خستگی‌ناپذیر امیرالمؤمنین (ع) و اولاد معصومین ایشان را از یاد نخواهد برد...» و سپس درباره نگاه دین مبین اسلام به کار و تلاش می‌نویسد: «بررسی لازم و کافی در آیین اسلام، این موضوع را کاملاً روشن می‌سازد که کار و کوشش در این دین آسمانی به حد اعلا رسیده؛ تا جایی که هیچ مکتب فکری نخواهد توانست فوق ارزشی را که اسلام به کار داده است، مطرح نماید... » (حکمت، عرفان و اخلاق در آثار نظامی گنجوی، ص٣٢) ✍️ و بالاخره سخن امروز را با دو حدیث گرانقدر از حضرت باقرالعلوم (ع) به پایان می‌بریم که فرمودند: «الْکسَلُ یصُرُّ بِالدّینِ وَ الدُّنیا»: «تنبلی، به دین و دنیا [ی انسان] آسیب می‌رساند» (الحیاة، ج۵، ص۴٧٢) و همچنین فرمودند: «إِنِّی لَأُبْغِضُ اَلرَّجُلَ أَوْ أُبْغِضُ لِلرَّجُلِ أَنْ يَكُونَ كَسْلاَناً [كَسْلاَنَ] عَنْ أَمْرِ دُنْيَاهُ وَ مَنْ كَسِلَ عَنْ أَمْرِ دُنْيَاهُ فَهُوَ عَنْ أَمْرِ آخِرَتِهِ أَكْسَلُ»: «همانا من با مردى كه براى كار دنياى خود تنبل و كسل باشد دشمن هستم و هركس دربارۀ دنيايش تنبلى كند (مسلماً) در مورد آخرتش تنبل‌تر است» (الکافی، ج۵، ص۸۵) https://eitaa.com/ROOZBARG