✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#اصل_نبوت»         روز یکشنبه ١۴٠٣/٠١/٠۵ ✍️ مناسبت روز: امروز سیزدهمین روز از ماه مبارک رمضان است و انشاالله طبق روزهای قبل در این ماه به تبیین یکی دیگر از آیات قرآن با بهره‌گیری از کتاب ارزشمند «طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن کریم» که بر اساس سخنان رهبر معظم انقلاب تهیه شده، می‌پردازیم؛ ✅ جزء ١٣، سوره ابراهيم، آیه یک بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيم «الر ۚ كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ» «الف، لام، را، (ای پیامبر اين) كتابى است كه آن را به سوى تو نازل كرديم تا مردم را به اذن پروردگارشان از تاريكى‌ها (ى شرك وجهل) به سوى نور (ايمان) خارج كنى، به سوى راه خداوند که در عین توانایی و شکست‌ناپذیری، شایسته هرگونه ستایش است» در این آیه، جهل و شرک و همه‌ی پلیدی‌ها به تاریکی تشبیه شده‌اند و راه خداوند که راه سعادت بشر است به نور تشبیه شده چراکه نور وسيله روشنایی، بينايى، بيدارى، حركت و رشد است و البته هادی و واسطه رساندن این نور الهی، رسول اکرم (ص) در کنار قرآن کریم است لذا طبق این آیه، پیامبری باید باشد تا به اذن پروردگار مخلوقات او را «إِلَى صِرَاطِ الْعَزِيزِ الحمید» راهنمایی کند؛ و مسلماً اگر پیامبران نبودند مخلوقات به بیراهه رفته و برای تأمین نیازهای ضروری مادی و معنوی خود به مسیر ضلالت و تاریکی پای می‌گذاشتند! لذا آنچه که باعث هدایت انسان به مسیر نور و روشنایی و سعادت می‌گردد، پیامبران الهی هستند و این موضوع، فلسفه نبوت تمامی انبیاء است؛ برای بهتر فهمیدن این مبحث، باید دقت کنیم که آنچه باعث می‌شود، دانه‌ها، بذرها در تاریکی و ظلمات خاک زنده شده و سپس جوانه زده و به فضای نور و روشنایی رسیده و در نهایت رشد کرده و به یک درخت تنومند تبدیل شده و ثمر دهند؛ قطرات آبی است که باغبان به آن دانه‌های در خاک می‌رساند، لذا قصه‌ی ما آدم‌ها نیز حکایت دانه‌ای است که اسیر دنیای خاکی و تاریکی است و آیات جانبخش قرآن، همان قطره‌های آبند و پیامبران الهی هم باغبان بشریت هستند که به اذن خدا، نور قرآن را به قلب ما رسانده و دانه‌های وجودمان را حیات بخشیده و از تاریکی‌های نادانی و کفر و ظلم و فساد و گناه و پراکندگی رهانده و به عالم نور ایمان و توحید می‌رسانند. بنابراین «نبوت» در دین حتی بالاتر از اصل است، چنانچه دین اصلاً بدون اعتقاد به نبوت معنایی ندارد! ❓اما در اینجا یک سؤال مهم مطرح می‌گردد و آن، این است که مگر دانش بشری و اندیشه انسانی در کنار کتب الهی برای بشر کافی نیست تا به راه خداوند و صراط هدایت را بشناسد؟ پس دیگر چه نیازی به پیام‌آوران الهی است؟! در جواب باید عرض کنیم که: 1️⃣ اولاً عقل انسان محدود است ولی نیازهای آدمی بی‌نهایت است! به همین دلیل عقل نمی‌تواند تمام نیازهای انسان را بفهمد! لذا عقل، اصول و کلیات عقاید و معارف دینی را به انسان می‌آموزد و برای آنها استدلال می‌کند، اما از عهده شرح و تفصیل و تبیین آنها برنمی‌آید! و شرح و تفسیر آنها بر عهده پیامبران الهی است؛ مثلاً عقل به انسان دستور می‌دهد در برابر خالقی که به او احسان و اطعام کرده سپاسگزار باشد؛ اما چگونگی و کیفیت و جزئیات این سپاسگزاری که نماز یک نمونه از آن است را پیامبران بیان می‌کنند. 2️⃣ ثانياً تاریخ و تجربه بشری نشان داده است که عقل برای تدبیر راه سعادت ناتوان است! اگر عقل بشر توانایی تدبیر تمام امور مورد نیاز انسان را داشت، پس چرا دانشمندان بزرگی مانند ارسطو، افلاطون، سقراط و دیگران نتوانستند بشر را اداره کنند؟ و اگر عقل به تنهایی توانایی تدبیر داشت، پس این همه تفاوت در مبانی فلسفی مکتب‌های عقلی برای چیست؟ و اگر عقل کافی است، پس این همه صفات ناپسند و کارهای ناروا که در جامعه انسانی رخ می‌دهد و همه از کسانی است که عقل و قوه تمیز دارند و مدعی عقلانیت هستند را چگونه توجیه می‌کنیم! 3️⃣ ثالثاً اصلاً کدام انسانی، کارهایش را از روی عقلش انجام نمی‌دهد! حتی داعشی‌ها هم جنایاتی را که انجام داده و می‌دهند از روی عقلانیت خودشان است! و با تکیه بر عقل و منطق خود مردم را قتل‌عام کرده و سر می‌برند! لذا عقل به تنهایی نه تنها نمی‌تواند انسان را به نور و سعادت برساند بلکه در بسیاری از مواقع، آدمی را بیشتر در وادی ضلالت و تاریکی‌ها فرو برده و به جنایت‌ها و فسادها می‌کشاند! ✍️ برهمین اساس خدای متعال باید از راهی دیگر و با وسیله‌ای که هرگز مغلوب هوا و هوس نمی‌گردد و هیچگاه در راهبری خود اشتباه نمی‌کند ما را به سوی نور و سعادت دعوت نماید و این راه، جز راه «نبوت» نیست! https://eitaa.com/ROOZBARG