✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#يزيد، #جرثومه_فساد» روز جمعه، ١۴٠٢/٠٧/٠٨ ✍️ مناسبت روز: ١۴ ربیع‌الاول، سالروز به درک واصل شدن یَزید بن معاویة بن ابی‌سفیان، دومین حاکم اُمَوی است که سه سال و هشت ماه حکومت را غصب نمود و در این مدت کوتاه، دست به سه جنایت بزرگ تاریخی زد: 1️⃣ در سال ۶۱ قمری، واقعه کربلا و شهادت‌ امام حسین (ع) و سپس اسارت اهل‌بیت پیامبر (ص) را رقم زد؛ 2️⃣ در سال ۶۳ قمری به مدینه حمله کرد و در واقعه «حره»، جان و مال و ناموس مردم را حلال شمرد و بیش از ده هزار نفر را به خاک و خون کشید که نزدیک به هزار نفر از آنها از صحابه و حافظان قرآن بودند؛ 3️⃣ در سال ۶۴ قمری برای سرکوب کردن عبدالله بن زبیر، به مکه حمله کرد و کعبه را با مَنجنیق به آتش کشید. (مروج‌الذهب، ج ۳، ص ۷۱) ✍️ بر اساس منابع تاریخی، یزید در سال ۲۶ هجری قمری به دنیا آمد؛ پدرش معاویه فرزند ابوسفیان و مادرش «مَیسون» از قبیله‌ چادرنشین کلب بود که نتوانست شام را تحمل کند و پس از جدایی از معاویه، به صحرا بازگشت و یزید را در همین قبیله‌ صحرانشین مسیحی به دنیا آورد؛ هرچند که برخی از علماء و مورخین نیز نوشته‌اند که مادر یزید پیش از ازدواج با معاویه، او را از ارتباط نامشروع با غلام پدرش حامله شده بود و یزید وَلَدُالزِّنا می‌باشد! (بحار‌الأنوار، ج‏۴۴، ص۳۰۹) یزید در قبیله کلب، افزون بر اخلاق ظاهری بادیه‌نشینی و صحراگزینی؛ به شکار، اسب‌سواری، تربیت و بازی با حیوانات علاقه ویژه پیدا کرد و شراب خواری، رقص، غنا، سگ‌بازی و میمون‌بازی و هوسرانی جزء طبیعت وجودی او شد! البته طبق گفته رسول خدا، پدر او معاویه و جدش ابوسفیان، و جده‌اش هند جگرخوار نیز همگی از «طُلَقاء» (اسیران آزادشده) بودند که پس از فتح مکه، به ظاهر ایمان آوردند تا رسول خدا آنان را از مجازات، عفو کنند؛ [تاریخ الأمم والملوک، ج۳، ص۶۱] و بر همین اساس حضرت زینب (س) پس از شهادت امام حسین (ع)، در خطبه‌ تاریخی خود، یزید را مسلمان ندانسته و او را فرزند طلقاء نامیدند. [اللهوف، ص۱۸۲] یزید بر خلاف صلحنامه پدرش با امام حسن (ع) و با عهدشکنی و دسیسه معاویه، پس از مرگ او بر جایگاه خلافت تکیه زد و در مدت سه سال و چند ماه در مقام حاکم بر مسلمین، جنایات و مفاسد بسیاری را به منصه‌ی ظهور رساند تا جایی که «ابن خلدون» تاریخ‌نگار و جامعه‌شناس مشهور اهل‌سنت می‌گوید: «امت اسلام بر فسق یزید اجماع دارند!» «بَلاذُری» از بزرگان اهل‌سنت نیز یزید را نخستین خلیفه‌ای می‌داند که آشکارا شراب می‌نوشید و از سرگرم شدن به آواز زنان خواننده و شکار ابایی نداشت و برای خوشگذرانی با میمون‌ها بازی می‌کرد و سگ‌ها و خروس‌ها را به جنگ همدیگر می‌انداخت؛ و همواره همدم او میمونی بود که او را «اباقیس» می‌نامید و به او شراب می‌نوشاند و با او تفریح می‌کرد! [انساب الاشراف، ج‏۵، ص۲۸۶] همچنین «ابن جوزى‌» واعظ و مورخ‌ نامدار اهل سنت در قرن هفتم هجری و از شاگردان ابن‌ عساکر دمشقی درباره یزید می‌گوید: «چگونه قضاوت ‌مى‌کنید درباره فردی که سه سال حکومت کرد، در سال اول حضرت حسين‌ (ع) را کُشت؛ در سال دوم، مردم مدینه را دچار وحشت‌ ساخت و جان و مال و ناموس آنها را براى لشکریان خود مباح گرداند؛ و در سال سوم، خانه خدا را با منجنیق سنگباران و ویران ساخت!» [ تذکرة الخواص، ص۱۶۴] ✍️ جنایات عدیده یزید، به‌ويژه در واقعه عاشورا، او را به یکی از منفورترین شخصیت‎های تاریخ تبدیل نموده، به صورتی که تمامی علمای شیعه، یزید را مستحق لعن دانسته و بیزاری جستن از او را از ضروریات مکتب اهل‌بیت (ع) می‌دانند. [صدوق، اعتقادات، ص۱۷۸] و روایات متعددی از اهل بیت عصمت و طهارت (ع) در لعن او و دیگر قاتلان امام حسین (ع) نقل کرده‌اند؛ چنانچه در زیارت عاشورا نیز با عبارتِ «اللهُمَّ الْعَنْ یزِیدَ خَامِساً...» به لعن يزيد تصریح شده است؛ علاوه بر عالمان شیعه، بسیاری از علماء و بزرگان اهل سنت نیز همچون «احمد بن حنبل»، «ذهبی»، «ابن عماد حنبلی»، «ابن‌جوزی» و «ابن‌خلدون» معتقد به لعن یزید بوده‎اند و «ابن‌جوزی» نیز در کتاب «الرد علی المتعصب العنید المانع من ذم یزید، ص١٣» به دلایل لعن یزید پرداخته و می‌گوید: «یزید علاوه بر اینکه احترام حرم پیامبر (ص) (یعنی مدینه) را شکست، برخلاف سفارشات رسول خدا، حضرت حسین (ع) را شهید کرد و پس از آن، به سرِ بریده ایشان و خاندان حضرت بی‌احترامی نمود. (پژوهشی سزا در بایدها و نبایدهای ناسزا، ص۹۰-۹۱) ✍️ یَزید بن معاویه پس از عمری می‌گساری و جنایت، بالاخره در ۱۴ ربیع‌الاول سال ۶۴ قمری در ۳٨ سالگی (به روایتی) به سبب مستی بیش از حد از اسب افتاد و گردنش شکست و به درک اسفل واصل شد و در قبرستان «باب الصغیر» دمشق زیر خاک رفت. [انساب الأشراف، ج۵، ص۲۸۷] https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#يزيد، #جرثومه_فساد» ✍️ مناسبت روز: ١۴ ربیع‌الاول، سالروز به درک واصل شدن #یَزید_بن_معاویة بن ابی‌سفیان، دومین حاکم اُمَوی است که سه سال و هشت ماه حکومت را غصب نمود و در این مدت کوتاه، دست به سه جنایت بزرگ تاریخی زد: 1️⃣ در سال ۶۱ قمری، واقعه کربلا و شهادت‌ امام حسین (ع) و سپس اسارت اهل‌بیت پیامبر (ص) را رقم زد؛ 2️⃣ در سال ۶۳ قمری به مدینه حمله کرد و در واقعه «حره»، جان و مال و ناموس مردم را حلال شمرد و بیش از ده هزار نفر را به خاک و خون کشید که نزدیک به هزار نفر از آنها از صحابه و حافظان قرآن بودند؛ 3️⃣ در سال ۶۴ قمری برای سرکوب کردن عبدالله بن زبیر، به مکه حمله کرد و کعبه را با مَنجنیق به آتش کشید. (مروج‌الذهب، ج ۳، ص ۷۱) ✍️ بر اساس منابع تاریخی، یزید در سال ۲۶ هجری قمری به دنیا آمد؛ پدرش معاویه فرزند ابوسفیان و مادرش «مَیسون» از قبیله‌ چادرنشین کلب بود که نتوانست شام را تحمل کند و پس از جدایی از معاویه، به صحرا بازگشت و یزید را در همین قبیله‌ صحرانشین مسیحی به دنیا آورد؛ هرچند که برخی از علماء و مورخین نیز نوشته‌اند که مادر یزید پیش از ازدواج با معاویه، او را از ارتباط نامشروع با غلام پدرش حامله شده بود و یزید وَلَدُالزِّنا می‌باشد! (بحار‌الأنوار، ج‏۴۴، ص۳۰۹) یزید در قبیله کلب، افزون بر اخلاق ظاهری بادیه‌نشینی و صحراگزینی؛ به شکار، اسب‌سواری، تربیت و بازی با حیوانات علاقه ویژه پیدا کرد و شراب خواری، رقص، غنا، سگ‌بازی و میمون‌بازی و هوسرانی جزء طبیعت وجودی او شد! البته طبق گفته رسول خدا، پدر او معاویه و جدش ابوسفیان، و جده‌اش هند جگرخوار نیز همگی از «طُلَقاء» (اسیران آزادشده) بودند که پس از فتح مکه، به ظاهر ایمان آوردند تا رسول خدا آنان را از مجازات، عفو کنند؛ [تاریخ الأمم والملوک، ج۳، ص۶۱] و بر همین اساس حضرت زینب (س) پس از شهادت امام حسین (ع)، در خطبه‌ تاریخی خود، یزید را مسلمان ندانسته و او را فرزند طلقاء نامیدند. [اللهوف، ص۱۸۲] یزید بر خلاف صلحنامه پدرش با امام حسن (ع) و با عهدشکنی و دسیسه معاویه، پس از مرگ او بر جایگاه خلافت تکیه زد و در مدت سه سال و چند ماه در مقام حاکم بر مسلمین، جنایات و مفاسد بسیاری را به منصه‌ی ظهور رساند تا جایی که «ابن خلدون» تاریخ‌نگار و جامعه‌شناس مشهور اهل‌سنت می‌گوید: «امت اسلام بر فسق یزید اجماع دارند!» «بَلاذُری» از بزرگان اهل‌سنت نیز یزید را نخستین خلیفه‌ای می‌داند که آشکارا شراب می‌نوشید و از سرگرم شدن به آواز زنان خواننده و شکار ابایی نداشت و برای خوشگذرانی با میمون‌ها بازی می‌کرد و سگ‌ها و خروس‌ها را به جنگ همدیگر می‌انداخت؛ و همواره همدم او میمونی بود که او را «اباقیس» می‌نامید و به او شراب می‌نوشاند و با او تفریح می‌کرد! [انساب الاشراف، ج‏۵، ص۲۸۶] همچنین «ابن جوزى‌» واعظ و مورخ‌ نامدار اهل سنت در قرن هفتم هجری و از شاگردان ابن‌ عساکر دمشقی درباره یزید می‌گوید: «چگونه قضاوت ‌مى‌کنید درباره فردی که سه سال حکومت کرد، در سال اول حضرت حسين‌ (ع) را کُشت؛ در سال دوم، مردم مدینه را دچار وحشت‌ ساخت و جان و مال و ناموس آنها را براى لشکریان خود مباح گرداند؛ و در سال سوم، خانه خدا را با منجنیق سنگباران و ویران ساخت!» [ تذکرة الخواص، ص۱۶۴] ✍️ جنایات عدیده یزید، به‌ويژه در واقعه عاشورا، او را به یکی از منفورترین شخصیت‎های تاریخ تبدیل نموده، به صورتی که تمامی علمای شیعه، یزید را مستحق لعن دانسته و بیزاری جستن از او را از ضروریات مکتب اهل‌بیت (ع) می‌دانند. [صدوق، اعتقادات، ص۱۷۸] و روایات متعددی از اهل بیت عصمت و طهارت (ع) در لعن او و دیگر قاتلان امام حسین (ع) نقل کرده‌اند؛ چنانچه در زیارت عاشورا نیز با عبارتِ «اللهُمَّ الْعَنْ یزِیدَ خَامِساً...» به لعن يزيد تصریح شده است؛ علاوه بر عالمان شیعه، بسیاری از علماء و بزرگان اهل سنت نیز همچون «احمد بن حنبل»، «ذهبی»، «ابن عماد حنبلی»، «ابن‌جوزی» و «ابن‌خلدون» معتقد به لعن یزید بوده‎اند و «ابن‌جوزی» نیز در کتاب «الرد علی المتعصب العنید المانع من ذم یزید، ص١٣» به دلایل لعن یزید پرداخته و می‌گوید: «یزید علاوه بر اینکه احترام حرم پیامبر (ص) (یعنی مدینه) را شکست، برخلاف سفارشات رسول خدا، حضرت حسین (ع) را شهید کرد و پس از آن، به سرِ بریده ایشان و خاندان حضرت بی‌احترامی نمود. (پژوهشی سزا در بایدها و نبایدهای ناسزا، ص۹۰-۹۱) ✍️ یَزید بن معاویه پس از عمری می‌گساری و جنایت، بالاخره در ۱۴ ربیع‌الاول سال ۶۴ قمری در ۳٨ سالگی (به روایتی) به سبب مستی بیش از حد از اسب افتاد و گردنش شکست و به درک اسفل واصل شد و در قبرستان «باب الصغیر» دمشق زیر خاک رفت. [انساب الأشراف، ج۵، ص۲۸۷] https://eitaa.com/ROOZBARG