*•••••┅═✧🦋❁﷽❁🦋✧═┅•••••* #رمان_حسین_پسر_غلامحسین 📖 زندگینامه و خاطراتِ "شهید محمد حسین یوسف الهی": 🔸به روایت آقای"علی نجیب زاده" 🔹صفحه ١۶٨_١۶٧ #قسمت_هفتاد_و_دوم 🦋 ((اولین شناسایی)) پس از #عملیّات رمضان برای شناسایی مناطق عملیاتی، تیم های متعدّدی تشکیل شد که بتواند راهکارهای جدیدی برای عملیات بعدی پیدا کنند و #شناسایی در مناطق، مرتّب در حال تغییر بود. یکی از این روزها، رزمنده ای که قبلاً در گردان های رزمی خدمت می کرد، به گروه شناسایی ملحق شد. جوانی خوش سیما و جذّاب که مظلومیت در نگاهش و نجابت در چهره اش موج می زد.☺️ این جوان کسی نبود جز #محمد_حسین_یوسف_الهی ! قرار آن شب، برای شناسایی به منطقه «جفیر» برویم. من مسئول محور بودم. #برزگر ، #تخریب_چی #مشهدی به عنوان نیروی کمکی و محمّد حسین که باید اولین بار شیوهٔ کار در واحد #اطّلاعات را از نزدیک ببیند. از سنگر ما تا منطقهٔ رهایی حدود ده تا پانزده کیلومتر راه بود که با موتور رفتیم و از نقطهٔ رهایی، گرای منطقهٔ شناسایی را گرفتیم. از یک محور ما و محور سمت چپ #عطارپور، #محمّد_انجم_شعاع و #غلامحسین_رضایی به سمت دشمن راه افتادیم. در آن منطقه، #دشمن کمین های درختی کاشته بود؛ یعنی دو کیلومتری از دژ خود جلو آمده بود و روی زمین را به شکل شاخهٔ درخت، کمین درست کرده بود؛ و برای اینکه کانال های آن مخفی شوند، روی آن ها خاک ریخته بود و فاصلهٔ بین آن ها را طوری تنظیم کرده بود که مرتّب بتواند کمین ها را رصد کند. فاصلهٔ هر محور تا محور بعدی حدوداً دو کیلومتر بود. حرکت‌ در این منطقه باید با دقت خاصّی انجام می گرفت..؛ از طرفی...... *•••••┅═✧🦋❁🌼❁🦋✧═┅•••••*