🇮🇷﷽☫ #تحریر_حم 🔻@SMHM212 نقادی طرح ملی «الگوی پایه اسلامی ایرانی پیشرفت» (بخش ۰۴): 👈بخش قبلی👉 ... که بررسی آنها و میزان «کاربردی» بودن آنها از حوصله این مقال خارج است ولیکن در #حوزه_ستادی این امر که جنبه «راهبردی» دارد، لازمست درنگ کوتاهی داشته باشیم. استنباط و ادعای بنده اینست که این مطلب، «نامیزان» است! و نامیزانی آن هم به نامیزانی تدوین‌کنندگان آنها در «دانائی، دلسوزی و دلیری #دین_مدارانه» بر می‌گردد. البته مراد از برنامه‌ریزی، داشتن طرح و برنامه کلان و راهبردی و استراتژیک است وگرنه آنچه که مصطلح و معمول است، فرع بر تعریف «مبانی ارزشی» و تبیین «مواضع راهبردی» نظام است که همه اقدامات ریز و درشت نظام باید تحت‌الشعاع آنها باشد. تدوین #قانون_اساسی، نخستین #برنامه_جامع نظام جمهوری اسلامی ایران بود که در همان دهه اول #انقلاب، به #بازنگری نشست ولیکن با قدرت #شورای_نگهبان قانون اساسی، کماکان به حیات نه چندان مقتدرانه خود ادامه می‌دهد. برنامه جامع #ایران_۱۴۰۰ در صدد ترسیم چشم‌اندازی برای #جمهوری_اسلامی بود تا جلوه‌ای باشد برای کاربردی کردن قانون اساسی نظام ولیکن قبل از آنکه دکتر ن. حبیبی بتواند گزارشی از اشتغال دو ساله خود را از آن به ملت ارائه بدهد، این سنگر را به دیگرانی سپرد که #افق مذکور را ۲۰ ساله تعیین و آنرا به ۱۴۰۴ تبدیل کردند. برنامه «افق چشم‌انداز ۲۰ ساله جمهوری اسلامی ایران» که دارای سه گام کلی؛ #تدوین(۶ سال)، #تبیین(۲ سال) و #تبدیل(۲۰ سال) بود، با اصرار بنده که در باب #تبیین آن (۱۳۸۳) وارد همکاری با #مجمع_تشخیص_مصلحت_نظام و «انجمن #مدیریت_راهبردی ایران» شده بودم، باب چهارمی هم گشوده شد بنام #ترمیم ولیکن هرگز تحقق نیافت! دبیر محترم #مجمع_تشخیص که آن‌زمان در سودای کسب #مقام_ریاست جمهوری هم بود و گمان می‌کرد که می‌تواند از آن نمد کلاهی هم برای خود بدوزد، در جمع منتقدین به برنامه دستپخت وی، از بنده خواست که با تجمیع اشخاصی از #علماء_حوزوی، آن برنامه را مورد بازنویسی قرار دهیم و در قالب «ترمیم برنامه»، آنرا به #مقام_معظم_رهبری ارائه دهیم. بنده هم بعلت عدم تحقق وعده‌های ایشان (در خصوص تأمین مکان و بودجه) و نیز عدم همکاری روحانیونی که به سراغ آنها رفتم، ناچاراً به تنهائی وارد این حوزه شدم و وقتی ابعاد معرفتی، راهبردی و حتی کاربردی آنرا استخراج و تبویب کردم، یافته‌های خود (بویژه مباحث معطوف به «الگوی اسلامی نظام آموزش ملی» و #اقتصاد_ولائی که #اقتصاد_مقاومتی مد نظر #حضرت_آقا را هم در بر داشت) را بسی ارزشمند یافتم اما احساس کردم که باید فیل را به فنجان پیوند بزنم! فلذا بنظرم رسید که برنامه افق چشم‌انداز ۲۰ ساله قابل ترمیم نیست. عمق فاجعه تا آنجا بود که #رئیس_جمهور وقت هم در سخنرانی علنی #۲۲_بهمن (۱۳۸۷؟) خود در #میدان_آزادی، (علیرغم آنکه توسط مقام معظم رهبری #امضاء و #ابلاغ شده بود)، صریحاً آنرا محصول «یک مشت بیسواد» معرفی کرد! البته بنده معتقد بودم که آنرا «یک مشت نیمسواد» تألیف کرده‌اند زیرا در تدوین آن (و ۶۰٫۰۰۰ «نفر-ساعت» کار #کارشناسی که ادعا می‌شد) متأسفانه هیچ شخص #حوزوی نقشی نداشت! و صرفا کاری از جانب #نخبگان_دانشگاهی با راهبری سرلشگر #محسن_رضائی بود و حتی ریاست وقت مجمع (آیة‌الله #هاشمی_رفسنجانی) چندان نقشی در فرایندهای [تدوینی] آن نداشت و حال آنکه مقام معظم رهبری صریحاً فرموده بودند که: «مدیریت تحولات کشور باید در دست نخبگان دانشگاهی و حوزوی باشد». حوزویانی امثال #شهید_بهشتی در دهه اول انقلاب در امر #تدوین_قانون اساسی، نقش‌آفرینی مؤثری ایفا نمودند ولیکن در دهه دوم انقلاب، از نقش آنان در تحقیق و تدوین «افق ۱۴۰۰» آماری ندارم اما در تألیف افق ۲۰ ساله، در محاق افتادند! که بیشتر تحمیلی از جانب کسانی بود که دنبال «حذف روحانیت از صحنه» بودند، تا اینکه داوطلبانه باشد. لذا #مجمع_تشخیص #مصلحت_نظام هم در جایگاه «مستشاری عالی مقام معظم رهبری» در این امر خطیر، عملاً شکست خورد و با تیر خلاصی که خود #مقام_معظم_رهبری بر آن زدند، آن برنامه هم به طاق نسیان کوبیده شد که اگر جای تأسف نداشته باشد، محل تأمل و تدبر و حتی عبرت است. زیرا: ۱) عاری از دخالت #حوزویان و #روحانیان (جناح اول انقلاب و نظام اسلامی) تدوین گشته بود. ۲) عاری از اتخاذ روش اسلامی (استنباط از طریق #ادله_اربعه مرسوم در حوزات علمیه) بود. ۳) تألیفی و بلکه تقلیدی نه چندان خلاقانه و بومشناسانه از چشم‌اندازهای سایر کشورها بود. ۴) بلافاصله پس از #تدوین بدون مجالی برای #ترمیم وارد #تبیین و #تبدیل شد. ۵) با نواقص مهمی، فاقد کمال مطلوبی که در شأن #جمهوری_اسلامی_ایران باشد، بود. ۶) عملا در حال تبدیل شدن به #چماق_سیاسی در عرصه احاطه بر #قوه_مجریه بود. ...ادامه دارد. ✍ سیدمحمدحسینی(منتظر) ۱۴۰۳/۱۱/۲۲ 🌐 کانال 👈حیفه نبینی👉 💠 🎲 گروه 👈محل نظرات👉 🙏