از دست این خمار غمم هیچ چاره نیست جز باده ای که در قدح غمگسار توست... #هوشنگ_ابتهاج @Shere_naab

در نقش غزلهایم سرچشمه ی بارانی این رود خروشان را هر سوی تو میرانی تا مویِ پریشانت بازیچه ی طوفان شد دیوانه دلِ عاشق در تارِ پریشانی بر باد نده گیسو بر باد دهی خلقی افسانه ی این مو را میدانم و میدانی در دایره ی چشمت پرگار چنان حیران از موج نگاهت نیز دریا شده طوفانی ژاله که شده مهمان بر گونه ی گلنارت هر قطره از آن شبنم شد لعل بدخشانی مهتاب شده خالی در گوشه ی لبهایت رخسار چه گویم من خورشید درخشانی داری تو دوتا کندو در کنج لبانت نیز کی شهد چنین نابی در "تنگه ی حیرانی" از دامن پرچینت صد دشت پر از نرگس وقتی که غزالِ من در دشت خرامانی صیاد دلِ خاقان این صید اسیر توست آیا ز نگاه او این عشق تو میخوانی #خاقان_کرمی @Shere_naab

ڪمندِ زلف در گردن، گذشتے روزے از صحرا هنوز از دور ، گردن می‌ڪشد آهوے صحرایے ... #صائب_تبریزے @Shere_naab

دیوانه ی خموش به عاقل، برابرست دریای آرمیده به ساحل، برابرست در وصل و هجر سوختگان گریه می‌کنند از بهر شمع، خلوت و محفل برابرست دست از طلب مدار که دارد طریق عشق از پافتادنی، که به منزل برابرست گردی که خیزد از قدم رهروان عشق با سرمه ی سیاهیِ منزل، برابرست دلگیر نیستم که دل از دست داده‌ام دلجویی حبیب، به صد دل، برابرست صائب ز دل به دیده ی خونبار صلح کن یک قطره اشک گرم، به صد دل برابرست #صائب_تبریزی #شعر_ناب

تو چون یک شب به سوداے سر زلف پریشانش نپیمودے، درازے شب تارے چه می‌دانے #سلمان_ساوجی @Shere_naab

عشـق آن‌‌قَـدَر از مـوے تـو زنجیـر بہ هم بافت تـا ساخت ڪمنـدے ڪہ ڪشـانید بہ بنـدم #حسین_منزوے @Shere_naab

دلبری دارم که در عالم نظیرش کم تر است رخ قمر، بالا صنوبر، لب شکر، تن مرمر است زلف و رو، بالا و ابرو، وان بناگوش و لبش عقرب و خورشید، تیر و قوس و شیر و شکر است قامت دل کش، جمال خوش، دهان تنگ او نخل طوبی، باغ جنت، سبزه زار کوثر است #وفایی_مهابادی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌@Shere_naab

‌ گر بیایی دهمت جان ور نیایی كُشدم غم من كه بایست بمیرم چه بیایی چه نیایی #مجمر_اصفهانی @Shere_naab

اگه میشه ببند رو غیر من چشاتو... #آره‌میگم #محمد‌رضا_رهنما @Shere_naab

دلم چون خال دست از کنج آن لب برنمی‌دارد در اول طوطی ما پای‌بست شکّرستان شد #قصاب_کاشانی @Shere_naab

چه دل‌ها بردی ای ساقی به ساق فتنه‌انگیزت دریغا بوسه چندی بر زنخدان دلاویزت خدنگ غمزه از هر سو نهان انداختن تا کی سپر انداخت عقل از دست ناوک‌های خونریزت برآمیزی و بگریزی و بنمایی و بربایی فغان از قهر لطف اندود و زهر شکرآمیزت لب شیرینت ار شیرین بدیدی در سخن گفتن بر او شکرانه بودی گر بدادی ملک پرویزت جهان از فتنه و آشوب یک چندی برآسودی اگر نه روی شهرآشوب و چشم فتنه‌انگیزت دگر رغبت کجا ماند کسی را سوی هشیاری چو بیند دست در آغوش مستان سحرخیزت دمادم درکش ای سعدی شراب صرف و دم درکش که با مستان مجلس درنگیرد زهد و پرهیزت #سعدی @Shere_naab

‌ ‏چشمِ مَستِ یارِ مَن ‏م‍ِیخانه میریزد به هَم... #حافظ @Shere_naab