🔸 ⭕️ تو کجا و تَن کجا؟ آخِر ، تو به این تَن چه نظر می‌کنی؟ تو را به این تَن چه تعلّق است؟ تو قایمی بی‌این ، و هَماره بی‌اینی. اگر شب است پَروای تَن نداری و اگر روز است ، مَشغولی به کارها ، هرگز با تَن نیستی. اکنون چه می‌لرزی بر این تَن؟ چون یک ساعت با وی نیستی ، جای‌های دیگری. تو کجا و تن کجا؟ اَنْتَ فِی وَادٍ وَ اَنَا فِی وَادٍ. (تو در یک سرزمین و من در سرزمینی دیگر) این تن مَغلطه‌ای عظیم است. پندارد که او مُرد ، او نیز مُرد. هی! تو چه تعلّق داری به تن؟ 📕 #فیه_ما_فیه #مولانا https://eitaa.com/TAMASHAGAH

#حلاج درویشی در آن میان پرسید که عـشـق چیست.... https://eitaa.com/TAMASHAGAH

گنج مخفی خودت را به ظهور برسان #دکتر_الهی_قمشه_ای https://eitaa.com/TAMASHAGAH

داوود پیغامبر گفت: بار خدایا! آن وقتِ خوش که داشتم در صحبت و آن نفس که مرا با تو بود در خلوت « بـاز دِه » کشف الاسرار میبدی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

تنها یک چیز را از تو بیشتر دوست دارم این که تو را دوست دارم.♥️ محمدابراهیم جعفری https://eitaa.com/TAMASHAGAH

🌹 صنما ببین خزان را، بنگر برهنگان را ز شراب همچو اطلس، به برهنگان قبا ده! بنگرید ذهن خلّاق و تخیّل نیرومند مولانا را که چگونه میان دورترین پدیده‌ها، پیوند برقرار می‌کند. ابتدا شراب را در لطافت و سرخی به اطلس مانند کرده‌است. سپس از صنم یا معشوق می‌خواهد تا از این شرابِ سرخِ اطلسی به برهنگان قبا دهد. یعنی با پیمودن شراب، برهنگان را گرم کند، چنان گرمایی که گویی آنها قبایی بر تن کرده‌اند. تأویل کلام آن است که هر کس در باغ خزان‌زده جهان، از غیر حق، بی‌نیاز و برهنه و عریان شود، شراب ارغوانی عنایت خداوند، او را همچون قبایی در برخواهد گرفت. این معنا را مولانا به تمنّا و دعا از خدا می‌خواهد. 📝ایرج رضایی 🌹 https://eitaa.com/TAMASHAGAH