🍃💐
نامی نداشت. نامش تنها انسان بود وتنها دارایی اش تنهایی.
گفت: تنهایی ام را به بهای عشق می فروشم.
کیست که از من قدری تنهایی بخرد؟
هیچ کس پاسخ نداد.
گفت: تنهایی ام پر از رمز و راز است رمزهایی از بهشت رازهایی از خدا.
با من گفتگو کنید...
تا از حیرت برایتان بگویم.
هیچ کس با او گفتگو نکرد.
و او میان این همه تن تنها فانوس کوچکش را برداشت و..
به غارش رفت.
غاری در حوالی دل...
می دانست آن جا همیشه کسی هست.
کسی که تنهایی می خرد و ...
عشق می بخشد.
او به غارش رفت و ما فراموشش کردیم و نمی دانیم که چه مدت آن جا بود.
سیصد سال و نه سال بر آن افزون؟
یا نه کمی بیش و کمی کم.
او به غارش رفت و ما نمی دانیم که چه کرد و چه گفت و چه شنید.
و نمی دانیم آیا در غار خوابیده بود یا نه ؟
اما از غار که بیرون آمد بیدار بود.
آن قدر بیدار که خواب آلودگی ما برملا شد.
چشم هایش دو خورشید بود
تابناک و روشن که ظلمات ما را می درید.
از غار که بیرون آمد هنوز همان بود با تنی نحیف و رنجور.
اما نمی دانم سنگینی اش را از کجا آورده بود که گمان می کردیم زمین تاب وقارش را نمی آورد و زیر پاهای رنجورش در هم خواهد شکست.
از غار که بیرون آمد با شکوه بود.
شگفت و دشوار و دوست داشتنی.
اما دیگر سخن نگفت.
انگار لبانش را دوخته بودند.
انگار دریا دریا سکوت؛ نوشیده بود.
و این بار ما بودیم که دنبالش می دویدیم برای جرعه ای نور برای قطره ای حیرت.
و او بی آنکه چیزی بگوید می بخشید بی آنکه چیزی بخواهد.
"اونامی نداشت نامش تنها انسان بودو
تنها دارایی اش تنهایی"
https://eitaa.com/TAMASHAGAH
☘☘☘☘
