بمیرید بمیرید دراین عشق بمیرید دراین عشق چو مردید همه روح پذیرید #مولانای جان

عشق ؛ افسانه‌ای است که فاصله‌ها را از میان می‌برد ، غیرممکن‌ها را ممکن می‌کند. عشق ؛ تو را وادار به نقض تمام قوانینی می‌کند که در زندگی وضع کرده‌ای ، حرف‌هایی که با اطمینان زده‌ای را پس بگیری . عشق ؛ افسانه‌ایست که اگر دستانت را بگیرد وجودت را فرا می‌گیرد و تا انتها رهایش نمی‌کند. 📚 شیر سیاه ، الیف شافاک

صدای من آنجاست که انسان صدایی ندارد. #پابلوا نرودا

بمیرید بمیرید دراین عشق بمیرید دراین عشق چو مردید همه روح پذیرید #مولانای جان #دکتر_مشایخی

روزهای سخت گاهی در ابتدا بد بنظر می رسند... اما در انتها معلوم می شود که سودمند بوده اند. بگذارید و اجازه دهید سختی ها شما را تبدیل به آدم بهتری کند . آدمِ شریف‌تری انسان قابلِ اعتماد تری .

🌼🍃🌼🍃🌼🍃 🔅"رَبِّ اِنِّی لِما اَنزَلتَ اِلیَّ مِن خَیرِِ فَقِیرٌ" (پروردگارا، هر خیری که بر من نازل کنی به آن محتاجم!) این دعای موسی(ع) در قرآن، یک شاهکار تمام است. اوج هوشمندی سالک را می‌رساند و به تنهایی خود کلاس آموزش دعاست... دقت کن! موسی برای خدا، احتیاجاتش را لیست نمی کند، نمی‌گوید این و آن را می‌خواهم، به ذهنش جهت نمی‌دهد، با کلماتش خود را محدود نمی‌کند، فضای دعا را باز می‌گذارد تا هر خیری از هر کجا و هر زمان و به هر مقدار و کیفیت، بر او ببارد. موسی در نهایت تواضع، هوشمندانه رفتار می کند، به خدا دستور نمی دهد، اَداهای عالِمانه در نمی‌آورد، بلکه در برابر او، یک پذیرش تام می شود.... زیرا خوب می داند؛ این خداست که صلاح کار او را می داند... خدایی که خود خیر است و جز خیر از او صادر نمی شود... پس فقط کافی است با این "خیر مطلق" رابطه ای عاشقانه بر اساس تسلیم برقرار کرد... چه اگر چنین شود، کار تمام است و بی شک سالک از بهترین‌ها برخوردار شده‌است. ای دوست، یک سالکِ تسلیم و هوشمند، دعایش این‌گونه است... آن را ذکر خود قرار ده. برگرفته از مجموعه نکات قرآنی #مسعود_ریاعی 🌼🍃🌼🍃🌼🍃

❤️‍🩹 باز با ما سری از نازِ گران دارد یار نکند باز دلی با دگران دارد یار... ❤️‍🩹 نظرم تا به سرِ زلف تو دلدار افتد گذر این دلِ سودا زده بر دار افتد چون گل ازپرده به بازار شدی می‌ترسم راز سربسته‌ی ما بر سرِ بازار افتد ❤️‍🩹 #شهریار 🎙#اردشیر_رستمی

‍ ‍ ♥️ به چه مانند کنم موی پریشان تو را؟ به نوازشگر جان؟! به چه مانند کنم حالت چشمان تو را؟ به الماس سیاهی که بشویندش در جام شراب؟ به غزلهای نوازشگر حافظ در شب؟ یا به سرمستی طغیانگر دوران شباب؟! به چه مانند کنم سرخی لبهای تو را؟ به شرابی که نمایان بود از جام بلور؟ به صفای گل سرخی که بخندد در باغ؟ به شقایق که بود جلوه‌گر بزم چمن؟ یا به یاقوت درخشانی در نور چراغ؟ مرمر صاف تنت را به چه مانند کنم؟ به گل یاس که پاشیده بر آن پرتو ماه؟! من ندانم تو بگو به چه مانند کنم...؟ #مهدی_سهیلی

❤️‍🩹🕊 🔅دوست داشتنت وظیفه‌ام که نبود، فریضه‌ام بود به جا آوردمش، تا پای جان؛ در هر مکان و در هر دقیقه‌ای. 🔅دوست داشتنت قانون که نبود، آیین بود بدان مشرّف شدم بی قیل و قال و بی بوق و کرنایی. 🔅دوست داشتنت نماز که نبود اما گزاردمش ، شبانه‌روزی هزار رکعت به وقت صبح و ظهر و شام. 🔅دوست داشتنت زکات که نداشت اما پرداختمش به هر دمی و به هر بازدمی به هر نفَس. 🔅دوست داشتنت دینی بود که مخفیانه به آن ایمان آوردم، دینی که جز عشق و تنهایی ثوابی نداشت... ✍️#عرفان_نظرآهاری

🔅🕊 من هم دعاتان می‌کنم تا دیگر از هر نگاه نادرست نترسید! از هر طعنه‌ی تاریک نترسید از پسین و پرده‌خوانی غروب یا از هجوم نابهنگام لکنت و گریه نترسید دوستتان دارم ای سادگان صبور ، سادگان صبور!  #سیدعلی_صالحی 🎙#خسرو_شکیبایی 📻بخش‌هایی از فیلم پری

گفتم غم تو دارم گفتا غمت سرآید گفتم که ماه من شو گفتا اگر برآید #حافظ خوانش -ملیحه.ع.م

🍃هوالعشق تو زِعشقْ خود نَپُرسی که چه خوب و دِلْرُبایی؟ دو جهان به هم بَرآیَد، چو جَمالِ خود نِمایی تو شراب و ما سَبویی، تو چو آب و ما چو جویی نه مکانْ تو را، نه سوییّ و همه به سویِ مایی به تو دل چگونه پویَد؟ نَظَرم چگونه جویَد؟ که سُخَن چگونه پُرسَد زِدَهان که تو کجایی؟ تو به گوشِ دل چه گفتی؟ که به خنده‌‌اَش شِکُفتی به دَهانِ نِی چه دادی؟ که گرفت قَندْخایی تو به میْ چه جوش دادی؟ به عَسَل چه نوش دادی؟ به خِرَد چه هوش دادی؟ که کُند بُلندْرایی زِتو خاک‌ها مُنَقَّش، دلِ خاکیانْ مُشَوَّش زِتو ناخوشی شُده خَوش، که خوشیّ و خوشْ فَزایی طَرَب از تو با طَرَب شُد، عَجَب از تو بوالْعَجَب شُد کَرَم از تو نوش لب شُد، که کَریم و پُرعَطایی دلِ خسته را تو جویی، زِحَوادِثش تو شویی سُخَنی به دَرد گویی که هَمو کُند دَوایی زِتو است ابرْ گِریان، زِتو است بَرقْ خندان زِتو خود هزار چندان، که تو مَعدنِ وَفایی کلیات شمس/مولانای جان

هوالعزیز💐🍃 به بوستان جمالت بهار بسیارست ولیک با گل وصل تو خار بسیارست مدام چشم تو مخمور و ناتوان خفتست چه حالتست که او را خمار بسیارست میم ز لعل دل افروز ده که جان‌افزاست وگرنه جام می خوشگوار بسیارست خط غبار چه حاجت بگرد رخسارت که از تو بردل ما خود غبار بسیارست مرا بجای توای یار یار دیگر نیست ولی ترا چو من خسته یار بسیارست بروزگار مگر حال دل کنم تقریر که بردلم ستم روزگار بسیارست زخون دیدهٔ فرهاد پاره‌های عقیق هنوز بر کمر کوهسار بسیارست صفیر بلبل طبعم شنو وگرنه بباغ نوای قمری و بانگ هزار بسیارست چه آبروی بود بر در تو خواجو را که در ره تو چو او خاکسار بسیارست

دلتنگی من به وسعت دشتی بایریست که در فراق باران می نالد... اینک ببین، چقدر وسعت دارم !😊

🍃بسم الله الرحمن الرحیم

خدایا در زبان من صـواب آر دعای بنـدهٔ خود مستجاب آر مرا توفیـق ده تا حمد خوانم صفـات ذات تو بر لفـظ رانم تـوئی خلاق هر بالا و پستی توئی پیدا و پنهان هرچه هستی توئی گیرنده و میرنده مائیم توئی سلطان و ما مشتی گدائیم اگر فضلت قرین حال گردد خرابم جمله جا و مال گردد #الهی‌نامه ، عطار

اگر عشق نمی‌بود ؛ علف‌های بهاری در آن سردِ سحرگاه سر از خاک نمی‌زد . اگرعشق نمی‌بود ؛ ز سنگ سیـه ، آن چشمه ی جوشان گریبانِ زمین‌ را به جنون چاک نمی‌زد اگر عشق نمی‌بود ؛بر آن شاخه ی انجیر تک افتاده ، چکاوک ، چنین پرده عشاق طربناک نمی‌زد ... اگرعشق نمی‌بود ؛ اگر عشق نمی‌بود ! #شفیعی کدکنی

جان ِجانان ِمن! به تو می اندیشم و مدام به خود می گویم :خدایی که ،دَرِ دعا را باز گذاشته است هرگز در اجابت را نمی‌بندد.. ناامید نمی شوم از دری که روزیِ من است و آن کلیدی که کلیدِ آن در است . سپاسگزارم ای عشق سپاسگزارم 🙏

راهِ مرا اشاره شو ! من به کُجا رسیده ام؟ هر چه دویده ام تو را ، خسته شدم ، ندیده ام #مولانای جان

طوطیان دیدم و خوش‌تر ز حدیثت نشنیدم شِکر است آن نه دهان و لب و دندان که تو داری #سعدی

خوش خرامان می‌روی ای جان جان بی‌ من مرو ای حیات دوستان در بوستان بی‌ من مرو #مولانای جان #حسام الدین سراج

نقل است که ذالنون گفت: وقتی در کوهها می‌گشتم قومی مبتلایان دیدم، گرد آمده بودند، پرسیدم: شما را چه رسیده است؟ گفتند: عابدی است اینجا، در صومعه . هر سال یکبار بیرون آید و دم خود بر این قوم دمد، همه شفا یابند. باز در صومعه شود، تا سال دیگر بیرون نیاید. صبر کردم تا بیرون آمد. مردی دیدم زردروی، نحیف شده چشم در مغاک افتاده. از هیبت او لرزه بر من افتاد. پس به چشم شفقت در خلق نگاه کرد. آنگاه سوی آسمان نگریست، و دمی چند در آن مبتلایان افگند. همه شفا یافتند. چون خواست که در صومعه شود، من دامنش بگرفتم. گفتم: از بهر خدای علت ظاهر را علاج کردی. علت باطن را علاج کن. به من نگاه کرد و گفت: ذوالنون دست از من باز دار که دوست از اوج عظمت و جلال نگاه می‌کند. چون تو را بیند که دست به جز از وی در کسی دیگر زده ای تو را به آنکس بازگذارد و آنکس را به تو و هریکی به یکی دیگر هلاک شوید. این بگفت و در صومعه رفت. #تذکره_الاولیا #ذکر_ذوالنون_مصری

پاسبان حرم دل شده‌ام شب همه شب تا در این پرده جز اندیشه او نگذارم منم آن شاعر ساحر که به افسون سخن از نی کِلک، همه قند و شکر می‌بارم #حافظ💐

عاشقان را آتشی و آنگه چه پنهان آتشی وز برای امتحان، بر نقد مردان آتشی داغ سلطان می‌نهند اندر دل مردان عشق تخت سلطان در میان و گرد سلطان آتشی آفتابش تافته در روزن هر عاشقی ما پریشان ذره‌وار اندر پریشان آتشی الصلا ای عاشقان کاین عشق خوانی گسترید بهر آتشخوارگانش بر سر خوان آتشی عکس این آتش بزد بر آینه گردون و شد هر طرف از اختران بر چرخ گردان آتشی #مولانای جان

"حکایتِ مجنون و صدقِ محبتِ او" به مجنون کسی گفت کای نیک‌پی چه بودت که دیگر نیایی به حَی؟ مگر در سرت شورِ لیلی نماند؟ خیالت دگر گشت و میلی نماند؟ چو بشنید بی‌چاره بگریست زار که ای خواجه دستم ز دامن بدار مرا خود دلی دردمند است ریش تو نیزم نمک بر جراحت مریش نه دوری دلیلِ صبوری بُوَد که بسیار دوری ضروری بُوَد بگفت ای وفادارِ فرخنده‌خوی پیامی که داری به لیلی بگوی بگفتا مبر نامِ من پیشِ دوست که حیف است نامِ من آن‌جا که اوست #بوستان سعدی / بابِ سوم

استفاده ابزاری از یک صفت اخلاقی برای رسیدن به هدفی خاص، بدون آنکه آن صفت جزئی از خلق و خوی آدمی باشد، از کرامت انسانی و مردمی و انصاف بدور است. این نحو از زندگی همچون زندگی شغالی است که خود را در خم رنگ رنگین می کند و به تقلید از طاووس به جلوگری و خودنمایی می پردازد و یا همچون سگی گرگین صفت است که با دربرکشیدن پوستین شیر، خود را شخص دلیر و قدرتمند جا میزند. غافل از اینکه این نوع حیلت گری ها و زندگی فریبکارانه دیر یا زود نزد مردان حق و آگاهان باتجربه، رسوا و برملا خواهد شد. و عنقریب اخلاق سگی و درنده خویی، طینت زشت خود را نشان خواهد داد. پس: های ای فرعون ناموسی مکن تو شغالی هیچ طاووسی مکن سوی طاووسان اگر پیدا شوی عاجزی از جلوه و رسوا شوی موسی و هارون چو طاووسان بدند پر جلوه بر سر و رویت زدند زشتیت پیدا شد و رسواییت سرنگون افتادی از بالاییت چون محک دیدی، سیه گشتی چو قلب نقش شیری رفت و پیدا گشت، کلب ای سگ گرگینِ زشت از حرص و جوش پوستینِ شیر را بر خود مپوش غرهٔ شیرت بخواهد امتحان نقش شیر و آنگه اخلاق سگان #مولانا، مثنوی، دفتر سوم «و حکیم ارسطاطاليس در کتاب اخلاق و کتاب معقولات گفته است که اشرار به تعليم و تأديب، اخیار شوند، و هر چند این حكم على الاطلاق نبْوَد، اما تکرارِ مواعظ و نصایح و تواترِ تهذیب و تأديب و مؤاخذه به سياسات پسندیده، هر آینه اثری کند.» #خواجه نصیرالدین طوسی، اخلاق ناصری، ص۶۷ «پس شومی شرّ و اخلاقِ بَدِ آدمی سببِ حجابِ آن گوهر (گوهر خفی کرامت آدمی) بوده است و رَفعِ این حجاب ممکن نشود اِلّا به مُجاهداتِ بسیار. و مُجاهده‌ها به انواع است و اعظمِ مجاهدات، آمیختن است با یارانی که روی به حق آورده‌اند و از این عالَم اِعراض کرده‌اند. هیچ مجاهده از این سخت‌تر نیست که با یارانِ صالحِ نشیند، که دیدنِ ایشان گُدازش و اِفنای آن نَفْس است و آن تَن است.» #مولانا، فیه مافیه

دلم فریاد می‌خواهد ولی در انزوای خویش چه بی‌آزار با دیوار نجوا می‌كنم هر شب كجا دنبال مفهومی برای عشق می‌گردی؟ كه من این واژه را تا صبح معنا می‌كنم هر شب #محمدعلی_بهمنی