تا منزل آدمی سرای دنیاست کارش همه جرم و کار حق، لطف و عطاست خوش باش که آن سرا چنین خواهد بود سالی که نکوست، از بهارش پیداست #شیخ_بهایی 🍃🍃🍃 @TAMASHAGAH

صورتی پیدا کند بر یاد او جذب صورت آردت در گفت و گو رازگویی پیش صورت صد هزار آن چنان که یار گوید پیش یار #مولانای_جان @TAMASHAGAH

هزار مرتبه بدتر زِ دشمن است آن دوست که ترکِ دوست به هنگام بی‌نوایی کرد ,,, [[جناب صائب تبریزی]] @TAMASHAGAH

بیدلی درهمه احوال خدا بااوبود اونمی دیدشو وازدورخدایا میکرد @TAMASHAGAH

❤️‍🔥🕊 چشمِ تو شکار کرد جان را ما دیده در آن شکار داریم #حضرت_مولانا @TAMASHAGAH

❤️‍🔥ای تکان‌‌‌های دل... 📻 #قیصر_امین‌پور @TAMASHAGAH

ای غنچه خوابیده چو نرگس نگران خیز کاشانهٔ ما رفت بتاراج غمان خیز از ناله مرغ چمن از بانگ اذان خیز از گرمی هنگامه آتش نفسان خیز از خواب گران خواب گران خواب گران خیز از خواب گران خیز خورشید که پیرایه بسیمای سحر بست آویزه بگوش سحر از خون جگر بست از دشت و جبل قافله ها رخت سفر بست ای چشم جهان بین بتماشای جهان خیز از خواب گران خواب گران خواب گران خیز از خواب گران خیز خاور همه مانند غبار سر راهی است یک ناله خاموش و اثر باخته آهی است هر ذره این خاک گره خورده نگاهی است از هند و سمرقند و عراق و همدان خیز از خواب گران خواب گران خواب گران خیز از خواب گران خیز دریای تو دریاست که آسوده چو صحراست دریای تو دریاست که افزون نشد و کاست بیگانهٔ آشوب و نهنگ است چه دریاست از سینه چاکش صفت موج روان خیز از خواب گران خواب گران خواب گران خیز از خواب گران خیز این نکته گشاینده اسرار نهان است ملک است تن خاکی و دین روح روان است تن زنده و جان زنده ز ربط تن و جان است با خرقه و سجاده و شمشیر و سنان خیز از خواب گران خواب گران خواب گران خیز از خواب گران خیز ناموس ازل را تو امینی تو امینی دارای جهان را تو یساری تو یمینی ای بندهٔ خاکی تو زمانی تو زمینی صهبای یقین در کش و از دیر گمان خیز از خواب گران خواب گران خواب گران خیز از خواب گران خیز فریاد از افرنگ و دلآویزی افرنگ فریاد ز شیرینی و پرویزی افرنگ عالم همه ویرانه ز چنگیزی افرنگ معمار حرم باز به تعمیر جهان خیز از خواب گران خواب گران خواب گران خیز از خواب گران خیز #اقبال_لاهوری @TAMASHAGAH

به ملازمان سلطان که رساند این دعا را؟ که به شُکرِ پادشاهی ز نظر مران گدا را ز رقیب دیوسیرت به خدای خود پناهم مگر آن شهاب ثاقب مددی دهد خدا را مژهٔ سیاهت ار کرد به خون ما اشارت ز فریب او بیندیش و غلط مکن نگارا دل عالمی بسوزی چو عِذار برفُروزی تو از این چه سود داری که نمی‌کنی مدارا همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی به پیام آشنایان بنوازد آشنا را چه قیامت است جانا که به عاشقان نمودی؟ دل و جان فدای رویت بنما عِذار ما را به خدا که جرعه‌ای ده تو به حافظ سحرخیز که دعای صبحگاهی اثری کند شما را @TAMASHAGAH

فی بعدها عذابی فی قربها سلامه حافظ باخون دل نوشتم نزدیک دوست نامه 🍃🍃

گفتا اگر از کوی خود روزی تو را گفتم برو گفتم که صد سالِ دگر امروز و فردا می‌کنم قشنگه قشنگه😍 @TAMASHAGAH

صد سال دیگر بهانه خواهم آورد.. 👌👌💐

🍃هوالنور