🔴 در محضر قرآن کریم/ ۷۴۸
✅ وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْءَانِ مَا هُوَ شِفَآءٌ وَ رَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَ لَا يَزِيدُ الظَّٰلِمِينَ إِلَّا خَسَاراً (اسراء/۸۲)
🔹و آنچه از قرآن فرو مى‌فرستیم، مایه‌ى شفا(ى دل) و رحمتى براى مؤمنان است و ستمگران را جز خسران نمى‌افزاید.
🔸كلمه‌ى «مِن» در «مِنَ القرآن»، به معناى «بعض» نیست تا دلالت كند بر اینكه بعضى از قسمت‌هاى قرآن شفاست، بلكه بیان مى‌كند كه هر آنچه از قرآن كریم نازل مى‌شود، شفابخش است. با آنكه قرآن براى هدایتِ همه است؛ «هُدىً للنّاس»(بقره/۱۸۵) ولى تنها كسانى از این نور بهره مى‌برند كه پنجره‌ى روح خود را به سوى آن باز كنند و لجاجت و عناد را كنار گذاشته، با روحى سالم به سراغ قرآن روند؛ «هُدىً للمتّقین»(بقره/۲)، لذا لجوجانِ بیماردل را جز خسارت نمى‌افزاید. مانند باران كه وقتى بر مُردارى ببارد، بوى تعفّن برخیزد، هر چند باران زلال و پاک است.
🔸استدلال قرآن، ركود فكرى را شفا مى‌دهد؛ موعظه‌ى قرآن، قساوت را درمان مى‌كند؛ تاریخ قرآن، تحیّر را برطرف مى‌سازد؛ زیبایى آهنگ و فصاحتش روح فرارى را جذب مى‌كند؛ قوانین و احكامش عادات خرافى را ریشه‌كن مى‌سازد؛ تلاوت و تدبّر در آن، بیمارى غفلت را شفا مى‌بخشد؛ تبرّک به آن، امراض جسمى را شفا مى‌دهد و رهنمودهاى آن، تاریكى‌ها را روشن مى‌كند.
🔸شفاى قرآن با شفاى داروهاى مادّى تفاوت‌هاى زیادى دارد. داروى قرآن، ضررى را به دنبال ندارد، كهنه نمى‌شود و تاریخ مصرف ندارد. شفا یافته‌ى قرآن، عامل شفاى دیگران مى‌شود. در نسخه‌ى شفاى قرآن اشتباه نیست، همیشه و در اختیار همه است، طبیب این دارو، هم ما را مى‌شناسد، هم دوستمان دارد و هم نتیجه‌ى نسخه‌اش اَبدى است، نسخه و داروى او هم مشابه ندارد!
🔸حضرت على علیه السلام مى‌فرماید: «فانّ القرآن شفاءٌ من اكبر داء و هو الكفر و النفاق و الغى و الضلال»(خطبه ۱۷۶)، قرآن درمان بزرگ‌ترین دردهاست كه كفر و نفاق و گمراهى باشد. خداوند رحمت را بر خود لازم نموده است: «كتب على نفسه الرحمة»(انعام/۱۲) و پیامبرش را براى جهانیان، رحمت قرار داده است، « رحمة للعالمین »(انبیا/۱۰۷) هم امّتش نسبت به هم رحمت دارند، « رحماء بینهم »(فتح/۲۹) و هم كتابش رحمت است. «شفاء و رحمة»
❇️ از پيام‌های آیه
▫️چون قرآن از جانب خدایى است كه خالق بشر و فطرتِ اوست، قوانین آن نیز با فطرت مطابق و نجات دهنده‌ى اوست. «شفاء»
▫️آنچه از سوى خداى رحمان و رحیم باشد، رحمت است. «رحمة للمؤمنین»
▫️چون كافران به اوامر و نواهى قرآن عمل نمى‌كنند، نزول هر دستور، جرمشان را بیشتر و خسارتشان را افزون‌تر مى‌سازد. «و لا یزید الظالمین الا خساراً»
🔴 آشنایی با سوره‌ی حدید / ۲
✅ همانطور که در تصویر مشاهده می‌کنید ۲۹ آیه سوره‌ی حدید در شش سیاق جای گرفته است: سیاق اول آیات ۱-۶، سیاق دوم آیات ۷ تا ۱۱، سیاق سوم آیات ۱۲ تا ۱۵، سیاق چهارم آیات ۱۶ تا ۲۴ (که خود به چهار بخش تقسیم می‌شود: یاد خدا و انفاق به عنوان دو عامل زمینه ساز حیات قلوب و حبّ دنیا و بخل به عنوان دو مانع رسیدن به حیات قلب مطرح شده است.)، سیاق پنجم آیات ۲۵ تا ۲۷ و سیاق ششم آیات ۲۸ و ۲۹.
🔸جهت هدایتی سوره: در سیاق نخست، ملک مطلق خدا را پشتوانه‌ی تحصیل ایمان عمیق معرفی نمود و در سیاق دوم نیز، مؤمنان را با انفاق، به ایمان راسخ دعوت کرده است. سپس در سیاق سوم، ثمره‌ی اُخروی ایمان راسخ و در مقابل آن، سطحی‌نگری به دین را بیان کرد. سیاق چهارم نیز، به بیان دو راهکار برای رسیدن به ایمان راسخ اختصاص داشت و پس از آن در سیاق پنجم، خداوند راه گسترش و فراگیر شدن این ایمان حقیقی و راسخ را، پیروی از رهبران الهی بیان نمود و سرانجام در سیاق پایانی، مؤمنان را به مراقبه‌ی دائمی و تقوای ایمانی دعوت نمود تا کمکی برای استمرار این ایمان قلبی و راسخ باشد. بدین‌سان، روشن است که بحث ایمان عمیق و راسخ و گسترش ایمان، در سوره مطرح است، پس می‌توان جهت هدایتی سوره حدید را این‌گونه عنوان کرد: بیان راهنمای تعمیق و توسعه ایمان.
⬅️ یادآوری: متن و ترجمه آیات، توضیحات هر قسمت و جهت هدایتی آن را در فایل ذیل مطالعه بفرمایید.
⬅️ در ضمن پیام‌های آیات این سوره که جنبه کاربردی نیز دارد در طول هفته، تقدیم خواهد شد. (ان‌شاءالله)