✴️بخشي از مصاحبه بالا👆
♦️سوال: از ویژگیها وتواناییهای علمی استاد پیشوایی بفرمایید؟
🔹...استاد پيشوايي در امور علمي سعي ميکرد که به شکل متوازن، هم به يافتههاي دانش تاریخ و هم به ارزشها و هنجارهاي اجتماعي، متعهد باشد. گاهي ايشان با تعبيري طنزآلود ميگفت: «کار ما شبيه بندبازي است»؛ يعني مسير ما، مانند يک «بند»، نازک و لغزنده است. اساساً يکي از امتيازات مهم ايشان، برخورد متعادل و متوازن با «يافتههاي تاريخي» و «هنجارهاي اجتماعي» است... بهخصوص در مقتل جامع... پيداست که ايجاد توازن ميان يافتههاي تاريخي و هنجارهاي اجتماعي، نيازمند اِشراف و آگاهي به هر دو جنبه است. مرحوم پيشوايي تا حدّ بسيار زيادي اين اشراف و آگاهي را داشت...
نکتهها و خاطرات زيادي در اين باره هست که چند موردش را عرض ميکنم:
يک مورد، دربارة شهادت دختر خردسال امام حسين(ع) ... است. در جلد دوم مقتل جامع، ماجراي شهادت اين دختر بر اساس گزارش کامل بهايي آورده شد. بعد در گزيده مقتل، يکي- دو تا پاورقي تکميلي دربارة منبع گزارش و نام رقيه، اضافه شد. يادم هست گاهي صحبت ميشد که برخي بحث ميکنند و مقاله مينويسند که امام حسين(ع)دختري به اين نام نداشته است. ايشان با توجه به حساسيت نسبتاً زياد اين بحث و بازخوردها و آثار فرهنگي و اجتماعي آن، ميگفتند: «الآن، پرداختن به اين، اولويت و ضرورتي ندارد»؛...
مورد ديگر، دربارة کيفيت شهادت حضرت عباس(ع) است. در جلد اول مقتل جامع، اين ماجرا به نقل از منابع کهن تاريخي به اين شکل آمد که حضرت عباس همراه با امام حسين(ع) (براي آوردن آب) عازم ميدان شدند و در ادامه، نقل مشهور فعلي که امام حسين(ع) از برادرش عباس خواست که به ميدان برود و آب بياورد، بررسي و نقد شد. يادم هست که مرحوم پيشوايي ميگفتند: در مجلسي، آقايي به ايشان اشکال کرده بود که شما نقل مشهور در شهادت حضرت عباس(ع) را نبايد تضعيف ميکرديد؛ با اين استدلال که «الآن چهارصد سال است که اين روضه به همين شکل خوانده ميشود». مرحوم پيشوايي ميفرمود: من به آن آقا گفتم: «خب چهارصد سال هم به همين شکل که معتبرتر است و ما نوشتيم، ميخوانند و انشاءالله درست ميشود».
مورد سوم: ايشان نقل ميکردند يکبار در راديو معارف، دربارة يکي از امامزادهها که در يکي از شهرستانهاي مذهبي گنبد و بارگاه مفصلي دارد، من سند و اعتبارش را ترديد کردم. ميگفت: بلافاصله موج تماسهاي تلفني سرازير شد که شما چرا در سند اين امامزاده ترديد کرديد؟! ايشان ميگفت: ديگر تصميم گرفتم در رسانه، دربارة امامزادهها بحث نکنم و هر وقت سؤالي ميشد، ارجاع ميدادم به علما و امام جمعة همان منطقه.
🔰 https://eitaa.com/Tashayo
يادنامه استاد مهدي پيشوايي.pdf
3.71M
🏴📚 متن کامل يادنامه استاد مهدي پيشوايي (رحمة الله عليه)
🔰 https://eitaa.com/Tashayo
♻️ #تاريخيگري و پيامدهاي آن (6):
دربارۀ: «...#ذائقۀ_عزاداري ها...»؟!
🔹 حدوداً یک سال و اندی پیش همین جا نوشتاری را زیر عنوان: «از ذائقه عزاداري هايمان مراقبت کنيم...» به اشتراک گذاشتم. در آن نوشتار، سخن از این بود که در #آسيبشناسی #عزاداری های محرم حسینی، يک نکتۀ مهم، تغيير ذائقه و علاقۀ عزاداران به سوی شنيدن مصيبتهای «ناشنيده» و #روضه های «مکشوف» است. دیگر بسیار کم اتفاق می افتد که با شنیدن یک عبارت کوتاه و حزن انگيز مقتل –گرچه تکراری- اشکها جاری شود؛ حتما باید جزئيات دريدن ها و بريدن ها را (از زبان قال و حال و...) در قالبی «نو» بشنویم که حال پیدا کنیم!
🔹در آن نوشتار، سخن از این بود که در زمانه¬ای که يک شبهۀ بينهايت خطرناک اين است: «حادثة عاشورا #اسطوره است»؛ متأسفانه اضافه کردن هر سالۀ روضه ها و ذکر مصيبت ها و زبان حال ها، عملاً خوراک همين شبهۀ به شدت خطرناک است.
🔸اکنون در ادامۀ هشدارهای «#تاریخی_گری» سخن در این است:
این دیوار قطوری که ما اهالی تاریخ (به ویژه حوزوی) به دور خود کشیده ایم، با دغدغه های سراسر علمی و خاص خودمان؛ متأسفانه راهی دراز داریم تا تأثیر بر اهالی وعظ و منبر و مجالس عزای حسینی...؛ تا چه رسد تا تأثیر بر ذائقۀ عزاداران!!!
🔸در ایام محرم امسال، توفیق شد در یک برنامه زنده از رسانه ملی، بسیار مختصر انجام وظیفه ای شد. در حاشیۀ آن برنامه، یکی از عوامل برنامه سؤال کرد: «آیا ماجرای حضرت #رقیه دختر امام حسین(ع) سند دارد»؟ فی الجمله پاسخش را دادم و به تفاوت موجود میان سند ماجرا و آنچه که اکنون در محافل شهرت یافته اشاره کردم. اما برایم مایۀ شگفتی بود که تردیدافکنی های ما اهالی تاریخ تا کجاها پیش رفته است؟
اما آیا ما اهالی تاریخ به «حالِ» دختران کم سنّ و معصومی فکر کرده ایم که «رقیه» نام دارند یا در دبستان و مدرسه هایی با همین نام تحصیل می کنند؟! به راستی با این دغدغه های علمی خودمان چه چالشی را به روح و روان ایشان می افکنیم؟!...
✍️حامد منتظري مقدم
🔰https://eitaa.com/Tashayo
10.92M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
📹 مناظره مهدی حسن در دانشگاه آکسفورد و دفاع از اسلام
@jahad_tabein
🔰https://eitaa.com/Tashayo
✅ دربارۀ دعای هر روز ماه #صفر (یا شدید القوی و یا شدید المحال...):
🔹یکی از اساتید فاضل و همراه کانال نسبت به مستند بودن این دعا تذکری دادند که باعث شد بنده جستجو و مراجعه ای داشته باشم.
نتیجه آن که:
🔹مرحوم حاج شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان این دعا را به نقل از «محدث فیض و غیره» نقل کرده و تا جایی که بنده دسترس داشتم، نتوانستم منبع مزبور را پیدا کنم.
🔹اجمالا اینکه ادعیه و زیارات بعضا به نقل از ائمه (مأثوره) و بعضا به انشاء و ابداع علماء (با اقتباس از روایات) است که در این میان، قطعا ادعیه و زیارات منقول از ائمه (مأثوره) ثواب بیشتری دارد؛
🔹همچنین در مواردی که روایتی از معصوم همراه با ذکر ثوابی خاص نقل شود، حتی اگر نقل قوی نباشد، از باب «رجاء» (امید به ثواب) میتوان به آن عمل کرد.
اما در مثل دعای یادشده که سخن از روایتی در میان نیست (تا جایی که جستجو شد) ظاهرا احتیاط این است که به نیت ذکر مطلق (نه دعای خاص و مستحبی ماه صفر)، می توان قرائت کرد.
🔹نکته آخر اینکه عبارت «...اکفنی شر خلقک» در بخشی از دعای یادشده با عبارات مشابه نقلهای متعددی در روایات دارد. چنانکه نقش انگشتر امام صادق (علیه السلام) طبق روایتی چنین بوده است: «اللهم أنت ثِقَتي فَقِني شرَّ خلقك» (خدایا تو تکیه گاه من هستی؛ پس مرا از شر خلق خود حفظ کن) (الكافي ج 6 ص 473).
✍️حامد منتظري مقدم
👈 از نکات ارسالی دوستان در اصلاح و تکمیل این پیام استفاده میکنیم.
🔰https://eitaa.com/Tashayo
10.55M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
📹 مستندی از کودتای ۲۸مرداد ۱۳۳۲
👈 این مستند تاریخی را از دست ندهید. بسیار دیدنی است.
🔰https://eitaa.com/Tashayo
🌸 سخن پُرمهر و محبت امام #باقر(ع) با شیعیان و سفارشی مهم:
🍀امام صادق(ع) گوید: من و پدرم امام باقر(ع) وارد #مسجدالنبی(ص) شدیم. من برخی از #شیعیان را میان مرقد و منبر پیامبر (روضۀ شریفه) دیدم. آنان را به پدرم نشان دادم. پس پدرم به سوی آنان رفت, به آنان #سلام کرد و فرمود: «به خدا سوگند من بوی شما و روح و روان شما را دوست دارم؛ پس مرا با #پرهیزگاری و #کوشش خود یاری کنید... هنگامی که #بنده ای را #امام خویش قرار میدهید، به او تأسی کنید...»
(الکافي، ج8، ص240) .
✍️ چند نکته درباره این حدیث:
یک) امام باقر(ع) پس از حضور در مسجد النبی(ص) هنگامی که متوجه حضور شیعیان شد، نزد ایشان رفت؛ ظاهرا این اقدام حتی پیش از رفتن نزد مرقد پیامبر(ص) بود. همچنین امام منتظر نماند تا شیعیان نزد او بیایند؛
دو) امام در سلام دادن به شیعیان تقدم جست؛ منتظر نشد به او سلام کنند؛
سه) ابتدا با بیانی بسیار عاطفی اعلام کرد: من «بو» و «روح و روان» شما را دوست دارم؛ شاید معادل امروزی: «من عاشق شما هستم»؛
چهار) در سفارشی بسیار مهم، از آنان خواست با پرهیزگاری و کوشش، او را یاری کنند (...فأعينوا (فأعينوني) مع هذا بورع واجتهاد...)؛ تعبیر «یاری کنید» کاملا مهرآمیز و به دور از ادبیات دستوری است؛
پنج) در تأکید بر آن سفارش مهم، خود را «بندۀ» (خدا) و «امام» (پیشوای) شیعیان معرفی کرد (...إذا ائتممتم بعبد فاقتدوا به (فليعمل بعمله)...) و پرهیزگاری و کوشش (در بندگی) را راه و رسم خود خواند و از شیعیان خواست (بیان امام به گونه ای است که اگر جسارت نباشد، میتوان گفت «التماس کرد») که به او تإسی کنند و پرهیزکار و کوشا باشند.
🔰https://eitaa.com/Tashayo
🖊تاریخ ورود و توقف #اسرای اهل بیت(ع) در #شام
✳️ بر اساس نقلهاي تاريخي، ورود اسیران و سرهاي شهيدان به شام همزمان در روز اول ماه #صفر بوده است.
❇️ گزارشهاي تاريخي دربارة مدت اقامت اهلبيت در دمشق، مختلف است. روی هم رفته ميتوان گفت که مجموع حضور اهلبيت در خانه مخروبه (خرابة شام) و سپس در يكي از خانههاي قصر، حدود ده روز بود؛ بهويژه با توجه به اينكه اقامت بيشتر آنان، برای يزيد زیان بار بود و سبب بروز نارضايتی ها و انتقادهای بيشتر از دستگاه حاكم ميشد. ازاينرو يزيد باشتاب آنان را رهسپار مدينه كرد.
📚برگرفته از مقتل جامع سید الشهداء, ج2
🔰https://eitaa.com/Tashayo
آیا ماه صفر نحس است؟
استاد یوسفی غروی:
حدیثی را به پیغمبر اکرم نسبت میدهند که ایشان فرمودند: «من بشرنی بخروج صفر فله الجنة». و از این استفاده کردهاند که پس ماه صفر نحس است که پیامبر بهشت را برای کسی قرار داده که به خروج از این ماه بشارت دهد. اما صحیح آن «من بشرنی بخروج آذار» هست و این تحریف شده است به «من بشرنی بخروج صفر». «آذار» از ماههای رومی است. جریان این حدیث این است که اهل قبا به پیامبر پیشنهاد داده بودند که روزهای شنبه را به آنها سر بزند و این حدیث مربوط به همین دیدارهاست. پیامبر برای اینکه نشانهای به مؤمنان بدهد تا در نزاعهای پس از او (در اینجا نزاع ابوذر با خلیفۀ سوم) حق را گم نکنند در مسجد قبا به اصحابش فرمود: «اولین کسی که هم اکنون بر شما وارد میشود مردی از اهل بهشت است». کسانی که این مطلب را شنیدند از یک در مسجد خارج شدند تا از در دیگر وارد شوند تا مصداق این حدیث باشند. پیامبر که از این موضوع آگاه بودند به اصحاب داخل مسجد فرمود: «انه سیدخل علیکم جماعة یستبقون فمن بشرنی بخروج آذار فله الجنة؛ هم اکنون عدۀ زیادی وارد میشوند و کسی که مرا به پایان ماه آذار خبر دهد از اهل بهشت است». ابوذر در بین کسانی بود که وارد مسجد شده بودند. پیامبر از آنان پرسید اکنون در کدام یک از ماههای رومی قرار داریم؟ فقط ابوذر بود که گفت یا رسول الله از ماه آذار خارج شدهایم. و این گفتۀ پیامبر به خاطر این بود که مردم به محق بودن ابوذر پی ببرند و اصلاً ربطی به ماه صفر و نحوست آن ندارد.
عدهای از علمای ما مخصوصاً علمای اخلاق ما از جمله مرحوم نراقی پدر و پسر اعتقاد به نحوست و سعد ایام را جز شرک خفی دانستهاند. یعنی اگر کسی معتقد باشد خود این روزها و ماهها مؤثر در سعد و نحس زمان باشد مرتکب شرک خفی شده است. اما آنچه در قرآن آمده است به خاطر این است که در بعضی روزها عذاب الهی نازل شده است، نه اینکه چون آن روز نحس بوده است عذاب الهی نازل شده است، بلکه چون در آن روز عذاب نازل شده تعبیر به نحس بودن داریم.
#صفر #نحوست
@chsiqs
🔰https://eitaa.com/Tashayo
#جشن_عاشورا در #مراکش از نگاهی دیگر:
🔹در همین کانال در تاریخ 12 مرداد، کلیپی درباره جشن عاشورا در مراکش ارائه و سپس در توضیح آن نوشتاري زير عنوان: «رویارویی "اُموی - علوی" در قاره سیاه معاصر؛ از رسم #تمخریت اموی ...» بازنشر شد.
🔹کمي پس از آن، پيامي متفاوت از دوست فاضل آقاي دکتر شفيعي دریافت کردم. ضمن تشکر از ایشان، خلاصه پیام شان این بود که جشن عاشورا در مراکش بر اساس رسمي کهن مانند عيد نوروز نزد ايرانيان است؛ البته به حديثي نبوي که جعلی هست، نیز استناد ميکنند؛ اما قصدشان شادي به جهت شهادت امام حسين(ع) نيست.
🖊حال دو نکته:
🔸يک) به نظر میرسد که هر دو دیدگاه قابل جمع است:
در مراکش جشن عاشورایی از دوران کهن (پیش از اسلام) وجود داشته و در دوران اخیر؛ چه بسا پس از کم رنگ شدن، با حمایت آشکار یا پنهان اموی مسلک های این دوران، با رسمی دیگر به نام «تمخریت» آمیخته و احتمالا احیا شده است. شاید مردم عادی مراکش که در این جشن شرکت میکنند، اصلا توجهی به همزمانی این جشن با روز پُرمصیبت اهلبیت در عاشورای محرم سال 61ق نداشته باشند؛ اما اموی های این دوران، آن را در تقابل با سوگ و مصیبت دانستن آن روز، معرفی و تبلیغ می کنند؛
🔸دو) مغرب (مراکش) از سال 172ق تا حدود سال 370 تحت حکومت شیعی ادریسیان (از نوادگان امام مجتیی ع) و سپس تمامی شمال آفریقا از سال 297 تا 567ق تحت حکومت بسیار قدرتمند شیعی فاطمیان بود که همچون آل بویه، عاشورا را تعطیل و روز عزای عمومی اعلان کردند. در این حال پس از فاطمیان، در طول قرن ها، تشیع زدایی گسترده ای در این مناطق رخ داد.
اینجاست که از سویی باید به کم کاری تاریخی در معرفی عاشورای حسینی به ویژه در منطقه مغرب (مراکش) اعتراف کرد و از سوی دیگر مجاهدت بزرگمردی همچون شیخ #زکزاکی را در گسترش فرهنگ و اندیشه شیعی در غرب آفریقا ارج نهاد.
✍️ حامد منتظري مقدم
🔰https://eitaa.com/Tashayo