eitaa logo
آقامحمودرضا
1.9هزار دنبال‌کننده
11.6هزار عکس
2.6هزار ویدیو
89 فایل
💠گرامیباد یاد ادمین کانال 🌷شهیدحاج مرتضی مسیب زاده ♻ ️تنها کانال رسمی منتسب به خانواده شهیدبیضائی ♻ دارای مجوز وکدشامد 1-1-3454-61-3-1 از وزارت ارشادوشورای عالی مجازی کشور ♻️ دارنده مقام نخست سومین جشنواره فضای مجازی کشور درسال۹۵
مشاهده در ایتا
دانلود
. درباره پیج «آقا محمودرضا» 🔻بخش چهارم من شهادت می دهم که اجر کار «مهدی» بخاطر رنج هایی که از ناحیه دوستان نادان در تحمل کرده، کمتر از اجر شهادت محمودرضا نیست. کاش مجاز بودم بگویم «مهدی» مشغول کدام خدمت به است و کدام مسئولیت خطیر را در کجا بر عهده دارد تا کسی فکر نکند ادمین کانال و پیج «آقا محمودرضا» بیکار است که اینهمه وقت صرف یک کانال، و اینهمه حوصله صرف کل کل با برخی اعضای آن می کند که او را بخاطر ناشناس و بودنش به «همه چیز» متهم و بخاطر برخورد بی تعارفش با ، به «همه جور» دشنامی در این چند سال نواخته اند.🔹تا یادم نرفته بگویم که آنچه «مهدی» با آن ساخته و راه آمده است، تنها تحمل تهمت و دشنام نیست. چه نادانهایی که با سوء استفاده از نام «مهدی» و جا زدن خود بجای او برای علاقمندان محمودرضای شهید (دختر یا پسر)، او را به دردسرهای جدی دچار نکرده اند و «مهدی» اینهمه را به عشق رفیق شهیدش به جان خریده که اگر بنویسمشان «مثنوی هفتاد من کاغذ شود».🔹اینهمه را اگر بگذاریم کنار احساس مسئولیت او در پاسخگویی به یک به یک شایعات و خاطره سازی هایی که پیرامون محمودرضا در انتشار یافته، همینطور مواجهه او با دغل بازی های مدعیان دروغین و وقاحت جاهلانی که به قیمت جا زدن خود بجای «رفیق»، «همکار» و حتی «همسر شهید»، به دنبال لایک جمع کردن و دشت کردن فالوورهای بالا و در یک کلام بوده اند - که متاسفانه هنوز هم ادامه دارد - باید بگویم آنچه «مهدی» انجام داده، چیزی بیشتر از اداره یک کانال یا پیج به نام یک شهید از خیل شهدای جبهه مقاومت است؛ «مهدی» برای زنده نگه داشتن یاد و نام شهید کرده است.🔹 و امانت داری مهدی هم حدیثی است بجای خود که لازم است الگوی کار همه عزیزانی باشد که در کسوت در فضای مجازی حضور دارند. فضای مجازی، شهریست بی در و پیکر و کمتر کسی یا کسانی را میتوان در آن یافت که با رعایت اخلاق و حفظ امانت یا رعایت حق تألیف (کپی رایت) قلم می زنند و کار فرهنگی (مثلا) می کنند. اما «مهدی» این را هم کنار همه ویژگیهای کاریش در این میدان دارد و برخلاف کسانی که هر چند معدودند اما متاسفانه باید بگوبم به نام خادمی شهدا از این کانال و آن کانال و این پیج و آن پیج می کنند، بشدت پایبند حفظ امانت و دقت در نقل مطالب است. 👈 @agamahmoodreza
آقامحمودرضا
🍃🌸خبر کنید فطرس را، جبرائیل را، تمام فرشتگان را، بالهایشان را میخواهم! باید به عرش پر بزنم تا بتوا
💠دستانم میلرزد! انگشتانم رمق ندارد! قلبم تپش گرفته و نفسهایم به شماره افتاده! همچون دانش آموز بازیگوشی که تنها هنرش فرار از درس و مدرسه بوده! و حال که فصل امتحان رسیده، باید درباره ی چیزهایی بنویسد که کمترین معرفتی به آن نداشته است! غم تمام وجودش را فرا میگیرد، بغض میکند، میترکد، میگرید؛ سبک که نمیشود، هیچ، نای برخاستن هم ندارد.. چند قطره اشکی است که از ابرهای سیاه آسمان دلم، بر بیابان تَفدیده ی صورتم، جاری میشود و قلبم را محکم میکند، تا چندخطی بنگارم؛ برای آن نگارِ خوش سیما و آن سیاه موی سپیدروی و آن محمود ی که رضا بود به رضای خدا. 🍃🌸 ، هر کدامشان داستانی دارند شیرینتر از "شیرین و فرهاد" و لیلاتر از "لیلی و مجنون"! هیچگاه در دوگانه های مرسوم گیر نکردند و آگاهانه و عالمانه و عاشقانه، معشوقی را برگزیدند که برای وصالش، مرارتها کشیدند و تزکیه ها کردند! اما برای ما کمی متفاوت است و دلدادگیمان به او رنگ و لعاب دیگری دارد! سالها بی آنکه خودبدانیم، در کنارش زندگی کردیم. با اشکها و لبخندها، قهرها و آشتیها ، شوخیها و جدّی ها و بزرگ شدیم در خانهای به عظمت وباگل قطعه ی مقدس ۲۶ و به وسعت همه ی ایران عزیز و حتی برخی کشورهای دیگر! با کلی برادر و خواهر تنی و ناتنی! و دینی و ایمانی! 🍃🌸آری! درست متوجه شدید. شهید نازنین مدافع حریم عمه ی سادات؛ محمودرضا بیضائی یکی از اعضای خانواده ی قطعه ی ۲۶ بود! و چه افتخاری از این بالاتر که سایه اش را بر سرمان داشتیم و چه حسرتی از این دردناکتر که نشناخته او را از دست دادیم! او که با چشمان قشنگش متنهای "داداش حسین"(حسین قدیانی) را میخواند و کامنتهای بچه ها را به نظاره مینشَست و چه بسا که در بحثها هم شرکت میکرد اما به واسطه ی شرایط کاری اش، نمیتوانست خیلی علنی و با مشخصات واقعی، حضور پر خیر و برکتش را نشان دهد! و تو چه میدانی؟! شاید دوستان دیگری هم بودند و باشند، به سان محمود عزیز ما که فقط بوی عطر وجودشان را در کنارمان حس میکنیم. بی آنکه بدانیم اینها هستند و تحفه ای ارزشمند برای چند صباح زندگی ما! این هم از بدبختی ما رَه گم کردهگان است که فرسنگ ها از شهیدان فاصله داریم و وقتی آنان را از دست میدهیم، انگار تازه به دست آورده ایم و انگشت حسرت بر دندان میگزیم که ای کاش او را میشناختیم! ای کاش ای کاش ای کاش... البته که این است که تا زنده است، است و آن هنگام که جاودانه میشود، شناخته میشود! ۴ 🆔 @Agamahmoodreza