دعوای آزادی و عدالت در فرهنگ ⬅️دعوای آزادی و عدالت و اینکه کدام یک مقدم است، یک دعوای قدیمی و البته ریشه ای می باشد. اگر به نظریه های عدالت مراجعه کنیم، خواهیم دید در نظر افرادی مانند هابز، هیوم و رالز، آزادی نسبت به عدالت در اولویت است. حتی این اولویت در نظر هیوم به قدری است که برابری کامل را محدود کننده آزادی های فردی می دانست. تلاش کانت نیز در عدالت بر دفاع از آزادی های فردی متمرکز شده است. رالز اما کمی معتدل تر در عین حال که یک آزادی خواه است اما مساوات طلبی را نیز جستجو می کند. در مقابل، جامعه گرایانی مانند سندل، عدالت مبتنی بر خیر جمعی را بر آزادی های فردی اولی می شمردند. ◀️این دعوا را می توان در فرهنگ به صورت ویژه تر بررسی کرد. چگونه می توان عدالت فرهنگی را بسط داد بدون اینکه آزادی های فرهنگی خدشه دار نشوند؟! بعبارت دیگر مرز تداخل و تغایر عدالت فرهنگی و آزادی فرهنگی کجاست؟ برای خاتمه دادن به دعوای آزادی فرهنگی و عدالت فرهنگی باید به سه پرسش پاسخ داد؛ یک. آیا می توان آزادی را بدون توجه به انسان شناسی تعریف کرد؟ بعبارت دیگر آیا نوع انسان شناسی و جایگاه انسان و غایت او در تعریف آزادی فرهنگی نقش خواهد داشت؟ دو. در صورت تعارض آزادی های فرهنگی، ملاک داوری یا برتری چیست؟ سه. ساز و کار تأمین آزادی های فرهنگی چگونه است؟ 🔹بنظر می رسد عدالت اساسا برای خاتمه دادن به تغایر، تضاد و کشمکش آزادی های فردی در تصاحب مواهب، خیرات، منافع و اختیار رفتارها و کنش ها آمده است. انسان عموما علاقمند به استفاده دائمی و حداکثری و بدست آوردن همه خیرات است و صدق این کلیت در همه افراد جامعه، تعارض و تقابل آزادی ها را به همراه خواهد آورد. این تعارض در کنار محدودیت مواهب و خیرات، عدالت را به عنوان بهترین راه برای حل مشکل، پیش روی ما قرار می دهد. این بحث در فرهنگ که مبتنی بر تصمیم و انتخاب است به مراتب قابل رویت تر است. لذا عدالت فرهنگی به نوعی حاکمیت بر آزادی های فرهنگی دارد. اما واضح است که این حاکمیت، باید پس از پاسخ گویی به سه پرسشی که پیشنهاد شد، اعمال شود. #عدالت_اجتماعی #عدالت_فرهنگی #اغتشاشات #آزادی #فرهنگ @Ahmadolyaei