#پویش #ما_پاسدار_زبان_فارسی_هستیم #اندیشمندانه_انتخاب_کنید #جز در #نوشته های #داستانی، آن هم #هنگام #نقل_قول، #هیچ_گاه نباید به #شیوه ی #گفتاری #شكسته_نویسی كنیم #مهم_ترین بخش #مقاله، #متن #اصلی #اونه كه به #بررسی #جوانب_مختلف #می_پردازه و #می_كوشه كه جوابی منطقی #برا موضوع عرضه #كنه. #همچنین از #واژه هایی كه #عوام به #غلط #تلفظ می كنند باید #پرهیز كرد #عباس #سر_نزده وارد شد و پس از #عرض_خواهی، گفت: #استیفا داده است #منظور_نویسنده از #سر_نزده، #ناگهانی و از #عرض_خواهی، #عذر_خواهی و از #استیفا، #استعفا بوده است از كاربردهای دیگر #عامیانه ی #معمول #زهله و #زهره ، #گرام و #گرامی، #با_این_وجود و #با_وجود_این، #خوار_و_بار و #خواربار، #واگیر_دار و #واگیر، #صبح_ناشتا و #ناشتا، #خورده_فروشی و #خرده_فروشی، #قتل_و_عام و #قتل_عام #كاربرد #کلمه های #عامیانه نیز در #نوشته #نادرست است در #سخنوری نباید #روده_درازی كرد زیرا #پرچانگی باعث می شود #خواننده #چرت_بزند که باید این #چنین #نوشت در #سخنوری نباید #زیاده #سخن_گفت؛ زیرا #زیاده_گویی باعث می شود #خواننده #به_خواب_رود #اندیشمندان_جوان_سپنتا #اندیشمندانه_انتخاب_کنید #choose_wisely @ajs_org

#غزلیات_جلال_الدین_محمد_بلخی #مولانای_جان #مولوی #رومی #غزل_بیست_و_پنجم ای که به #هنگام ِ دَرد، راحت ِ جانی مرا؛ و ای که به تلخی‌ِ #فقر #گنج ِ روانی مرا آن‌چه نَبُرده ست وَهم، #عقل ندیده ست و فهم، از تو به جان‌ام رسید؛ #قبله از آنی مرا از کَرَم‌ات، من به #ناز می‌نگرم در بقا کی بفریبَد شَها #دولت ِ فانی مرا؟ نَغمَت ِ آن‌کس که او مژده‌یِ تو آوَرَد، گر چه به خوابی بوَد، بِه زِ اَغانی مرا در رکَعات ِ #نماز، هست خیال ِ تو، شه! واجب و لازم چُنان‌ک سَبع ِ مَثانی مرا در گُنَه ِ #کافران رحم و شفاعت تو را ست مهتری و سروری! سنگ‌دلانی مرا گر کَرَم ِ لایزال عَرضه کُنَد مُلک‌ها، پیش نهَد جمله‌ئی کَنز ِ نهانی مرا سُجده کُنَم من ز #جان؛ روی نهَم من به #خاک گویم: از این‌ها همه، #عشق ِ فلانی مرا عُمر ِ ابَد، پیش ِ من هست #زمان ِ وصال زآن‌ک نگنجد در او هیچ زمانی مرا عمر، اَوانی‌ست و #وصل، #شربت ِ صافی در آن بی تو چه کار آیدم #رنج ِ اَوانی مرا #بیست_هزار_آرزو بود مرا پیش از این در هوس‌اش خود نماند هیچ اَمانی مرا از مدد ِ لطف ِ او ایمِن گشتم؛ از آن‌ گوید #سلطان ِ غیب: «لَستَ تَرانی» مرا گوهر ِ معنی ِ او ست پر شده جان و دل‌ام او ست اگر گفت نیست ثالث و ثانی مرا رفت وصال‌اش به روح؛ جسم نکرد #التفات گر چه مجرّد زِ تَن گشت عیانی مرا #پیر شدم از غم‌اش؛ لیک چو #تبریز را نام بَری، بازگشت جمله #جوانی مرا #اندیشمندانه_انتخاب_کنید #اندیشمندان_جوان_سپنتا لینک کانال 👈 @ajs_org