eitaa logo
امامت و امارت
205 دنبال‌کننده
90.8هزار عکس
52.3هزار ویدیو
4.6هزار فایل
گزارش شخصی امامت وامارت پردیسان
مشاهده در ایتا
دانلود
✨🔸✨🔸✨🔸✨🔸✨ ✨ ⭕️اسراف و تبذير در قرآن (بخش سوم) 💠اسراف از نظر قرآن 🔷در قرآن كريم واژه ‏ و مشتقات آن مكرر به كار رفته است، ولی در ۲۳ مورد لفظ «اسراف‏» استعمال شده كه در هر مورد، مفهومي ويژه دارد. در غالب موارد، مقصود از جنبه‌‏هاي اخلاقي، عقيدتي و تجاوز از حدود الهي است، و تنها در چهار مورد جنبه مالي را شامل مي‏شود كه با دو آيه «تبذير» شش آيه مي‏شود. 🔴به آيات زير توجه كنيد: 🔹«كَذَلِكَ زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ؛[یونس،۱۲] اين‏گونه برای اعمال شان زينت داده شده است». 🔹«وَ لا تُطيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفينَ؛[شعراء،۱۵۱] اطاعت فرمان نكنيد». 🔹«إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ كَذَّابٌ؛[غافر،۲۸] خداوند دروغگو را هدايت نمي‏كند». 🔹«وَإِنَّ فِرْعَوْنَ لَعَالٍ فِي الأرْضِ وَإِنَّهُ لَمِنَ الْمُسْرِفِينَ؛[یونس،۸۳] و به راستی فرعون برتری ‏جويي (و طغيان) در زمين روا داشت و او از بود». 💠اما آياتي كه تنها ظهور در جنبه‏‌هاي اقتصادي دارند عبارتند از: ۱- انعام، آيه ۱۴۱؛ ۲- اعراف، آيه ۳۱؛ ۳- فرقان، آيه‏ ۶۷؛ ۴- اسراء، آيات‏ ۲۷ و ۲۸ 🔴حال به ذكر چند آيه می‌پردازيم: 🔷«وَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلا تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُوا إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا؛[اسراء،۲۶و۲۷] و حق نزديكان را بپرداز! و (همچنين) مستمند و در راه‏‌مانده را، و هرگز مكن چرا كه برادران شيطانند و شيطان كفران (نعمتهای) پروردگار كرد. 💠واژه تنها يك واژه اقتصادي است و در قرآن كريم تنها در همين دو آيه از سوره اسراء به كار رفته است و شايد در كمتر مواردی بتوان پيدا كرد كه با چنين از عملی نهی شده باشد. 🔷«خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا وَلا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ؛[اعراف،۳۱] زينت‏ خود را در هر مسجد برگيريد و بخوريد و بياشاميد و نكنيد، همانا كه خداوند را دوست نمي‏دارد. نویسنده: محمدرضا عطايی - مجلة مشكاه، ش ۵۵ منبع: وبسایت‌مرکزمطالعات و پاسخ‌گویی به شبهات @tabyinchannel
 ✨🔸✨🔸✨🔸✨🔸✨ ✨ ⭕️اسراف و تبذير در قرآن (بخش چهاردهم) 💠آثار سوء اسراف 🔷الف) ؛ ، علاوه بر زيانهای اقتصادی كه بر جامعه و ملت تحميل ميكند، برای خود نيز زيانهای جبران‏ناپذيری به بار می‌آورد: 1⃣ ؛ چون تعادل و توازن اقتصادی جامعه را برهم ميزند، از رحمت‏ خدا بدور و گرفتار خشم خدا ميشود، همان‏گونه كه در قرآن مجيد آمده است: «إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفين؛ خداوند را دوست نمي‏دارد‏» [اعراف، ۳۱] و امام صادق(ع) فرمود: «ان السرف امر يبغضه الله‏؛ مورد غضب خداست». [۱] 2⃣ ؛ خدای متعال كه همواره درهای رحمتش بر بندگان گشوده است‏، خود را «غَافِرِ الذَّنْبِ وَقَابِلِ التَّوْبِ»؛ [غافر،۳] معرفی كرده است، لكن نسبت‏ به ميفرمايد: «إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ كَذَّابٌ؛ همانا خداوند كسی را كه و دروغگوست هدايت نميكند.» [مومن، ۲۸] 3⃣ ؛ روشن‏ترين اثر اقتصادی ، است، زيرا كه اسرافكار در اثر مصرف ناروای خود، هم جامعه را به ورطه فقر ميكشاند، و هم خود دچار فقر ميشود. لذا يكی از راههای مبارزه اسلام با فقر و محروميت، ايجاد هماهنگی اقتصادی و ريشه‏ كن ساختن است. امام علی (ع) ميفرمايند: «القصد مثراة و السرف متواة‏؛ اقتصاد و ميانه‏روی باعث توانگری، و و ولخرجی، مايه و تنگدستي است»، [۲] نيز فرمودند: «سبب الفقر اسراف‏؛ عامل فقر است». [۳] 4⃣ ؛ از هر نوعی كه باشد، انسان را به نابودی ميكشاند. قرآن مجيد اين حقيقت را چنين بيان ميفرمايد: «ما به وعده‏هايی كه به انبياء و اوليا داديم، وفا كرديم و سپس آنها را با هر كه اراده كرديم نجات داديم، اما مسرفان و ستمگران را هلاك كرديم‏»؛ [انبیاء، ۹۰] امام علی (ع) ميفرمايد: «كثرة السرف تدمر؛ زياد، انسان را به هلاكت ميكشاند». [۴] 5⃣ ؛ كيفر كسانی كه از حدود الهی تجاوز كرده، و اوامر و نواهی خدا را ناديده گرفته باشند، تنها و در دنيا نيست‏، بلكه نيز در انتظار آنان است. قرآن مجيد در اين‏باره ميفرمايد: «كَذلِكَ نَجْزي مَنْ أَسْرَفَ وَ لَمْ يُؤْمِنْ بِآياتِ رَبِّهِ وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَ أَبْقى‏؛ اين چنين جزا ميدهيم، كسی را كه كند و ايمان به آيات پروردگارش نياورد، عذاب آخرت شديدتر و پايدارتر است»؛ و در جای ديگر ميفرمايد: «وَ أَنَّ الْمُسْرِفينَ هُمْ أَصْحابُ النَّارِ؛براستی كه اهل دوزخند». 🔴به اين ترتيب معلوم است كه وضع افرادی كه در مسير باطل و هرزگی ها دچار ميشوند چه خواهد بود! ... پی‌نوشتها: [۱] وسائل‏الشيعه، ۱۵/۲۶۲ [۲] همان، ۱۵/۲۸۵ [۳] فهرست غررالحكم، ص‏۱۵۹ [۴] همان، ص‏۱۹۵ نویسنده: محمدرضا عطايی - مجله مشكاه، ش ۵۵ منبع: وبسایت‌مرکزمطالعات و پاسخ‌گویی به شبهات @tabyinchannel
⭐️☄⭐️☄⭐️☄⭐️☄⭐️ ☄ ⭕️ آثار و پیامدهای اجتماعی اسراف 🔸در این نوشتار به بررسی آثار سوء در جامعه میپردازیم. 🔹«سقوط اخلاقی جامعه»؛ ولخرجی و ریخت و پاش انسان را از مسیر صحیح بیرون آورده و به ورطه هولناک فساد و تباهی میکشاند. برای به گردش درآوردن چرخ های اسراف‌کاری و ولخرجی خود، گاه به مرحله‌ای میرسد که به هر پستی تن میدهد، رشوه میگیرد، دروغ میگوید، ربا میخورد، به عناوین مختلف عفت و شخصیت خود را از دست میدهد و سرانجام با اعمال خلاف خود چهره زیبای جامعه اسلامی را تیره و تار کرده، همگان را نسبت به آنها بدبین میکند. 🔹«اختلاف طبقاتی»؛ یکی از علل اساسی ایجاد طبقه در جامعه را میتوان ناهماهنگی در مصرف نام برد. زیرا وقتی گروهی به در مصرف بپردازند و هر روز با امکانات بیشتر و بهتر مشغول زندگی شوند، خود طبقه آفرین شده، روز به روز بر می‌افزایند. عده‌ای در ناز و نعمت و عده ای در رنج و زحمت اند. 🔹«وابستگی»؛ جامعه ای که در خرج کردن ثروت ملی از حد تجاوز کرد و با و های بی اندازه، باعث کاهش تولید و در نتیجه عدم توازن بین عرضه و تقاضا گردید، کم کم مجبور به خارج کردن ارز از کشور و وارد کردن اجناس مورد نیاز از کشورهای بیگانه خواهد شد و بدینگونه وابسته به واردات از کشورهای بیگانه میشود. 🔹«ضایع ساختن حقوق»؛ یکی از آثار اسراف  است؛ چون باعث کمبود میشود و در نتیجه دیگران از کالای اسراف شده محروم میگردند. مثلًا اگر فرض کنیم منطقه ای با کمبود آب - این ماده حیاتی - مواجه شود، به گونه ای که جایگزین کردن مقداری که اسراف میشود، ممکن نباشد، در چنین منطقه ای اسراف در آب موجب ضایع شدن حقوق دیگران و محرومیت ایشان از آب است و در نتیجه حرمت اسراف چنانکه گذشت مضاعف میشود، بخصوص اگر به حد ضرر زدن به دیگران برسد. 🔹«تباهی دولت ها»؛ اگر به اسراف دچار شوند، فسادشان بدیهی است؛ چون بودجه را بر اساس مصارفی که اسراف سنگینشان کرده است، تنظیم میکنند. از این رو در صدد بر می‌آیند به هر صورت، راهی برای تأمین این بودجه بیابند و این از مهم‌ترین انگیزه های فساد و تباهی است. 🔹«فساد»؛ میدانیم همان تجاوز از حد قانون آفرینش و قانون تشریع است. این نیز روشن است که در یک نظام صحیح، هر گونه تجاوز از حد، موجب فساد و از هم گسیختگی میشود و به تعبیر دیگر ، است. البته باید توجه داشت که اسراف معنای گسترده‌ای دارد. گاه در مسائل خوردن و آشامیدن است [اعراف، ۳۱] و گاه در انتقام [اسراء، ۳۲] و گاه در اعتقادات که منتهی به شک و تردید میشود [غافر، ۳۴] و گاه به معنای گناه [زمر، ۵۳] می آید. [۱] 🔸با توجه به آنچه گذشت رابطه و به خوبی آشکار میشود. مرحوم علامه طباطبایی در المیزان میفرماید: عالم هستی یک پارچه نظم است و برای هریک از اجزای خود خط سیری تعیین میکند، حال اگر یکی از این اجزاء از مدار خود خارج شود و راه فساد را پیش گیرد، آثار آن در دیگر اجزاء جهان نمود پیدا میکند. انسان که یکی از اجزای این عالم است از این قانون عمومی مستثنی نیست. اگر بر اساس فطرت بر مدار خود حرکت کند و هماهنگ با نظام هستی باشد، به هدف سعادت بخش خود میرسد؛ اما اگر از حد خود کند و قدم در جاده بگذارد در کل جهان آثار نامطلوبی از خود به جای میگذارد. [۲] قرآن میفرماید: «وَ لا تُطِیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِینَ - الَّذِینَ یفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ وَ لا یصْلِحُونَ؛ [شعراء، ۱۵۱ و ۱۵۲] و فرمان را اطاعت نکنید - همانها که در زمین میکنند و اصلاح نمیکنند». پی نوشت ها: [۱] تفسیر نمونه، ج ۱۵، ص ۳۰۸ [۲] المیزان، ج ۱۵، ص ۳۳۳ منبع: وبسایت راسخون به نقل از حوزه نت @tabyinchannel