باسلام و درود ضمن عرض تبریک موالید سراسر سعادت ماه رجب المرجب که همگی عید هستند یک مجموعه هدیه های خاص براتون داریم ابتدا نیت کنید و از بین اعداد (۱ تا ۱۰ ) یک شماره انتخاب کنید و روی پاکت اون شماره بزنید وهدیه تون رو دریافت کنید🌹 پاکت 1️⃣ پاکت 2⃣ پاکت 3⃣ پاکت 4⃣ پاکت 5⃣ پاکت 6⃣ پاکت 7⃣ پاکت 8⃣ پاکت 9⃣ پاکت 0⃣1⃣ بزرگواران این نامه‌ها برگرفته از توقیعات امام زمان (عج) برای شیعیانشون هست. این پیام رو برای دوستانتون هم ارسال کنید و این هدیه ی زیبا رو بهشون عیدی بدهید. اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم

┄┅─✵💖✵─┅┄ #بسم_الله_الرحمن_الرحیم اِلهی یا حَمیدُ بِحَقِّ مُحَمَد یا عالی بِحَقِّ علی یا فاطِرُ بِحَقِّ فاطمه یا مُحْسِنُ بِحَقِّ الحسن یا قدیمَ الاِ حسان بِحَقِّ الحُسَیْن عَجِّلْ لِوَلیِّکَ الْفَرَجَ صاحبَ العصرِ والزَّمان @hedye110 🏴🏴🏴🏴🏴

#سلام_امام_زمانم مولاے مهربان و تو اے عشق من سلام عجل ولیڪ الفرج آقاے من سلام در ندبہ‌هاے جمعہ تو را جستجو ڪنم زیباترین بهانہ دنیاے من سلام #اللهم_عجل_لولیک_الفرج @emame_mehraban            🕊🕊🕊🕊

#یا_خیر_النساء وصفِ زینب بنویسیم به اوصافِ حسین... یا، حسین است به اوصاف سراسر زینب!؟ #السلام_علیک_یا_زینب_کبری_س #آجرک_الله_یاصاحب_الزمان_عج @hedye110 🏴🏴🏴🏴🏴

تجدید عهد روزانه با امام زمان (عج) 🤍 #دعای_عهد ❤️ با صدای استاد : 👤فرهمند فقط_حیدرامیرالمومنین_است #امام_زمان #اللهمْ‌عَجِلْ‌لِوَلِیِڪ‌الفَـــࢪَج #دلنوشته‌و‌حدیث eitaa.com/joinchat/3848601639C18dab506c9 ○●○●○

#ازبام‌تاآسمان 🪴 #قسمت‌هجدهم♻️ 🌿﷽🌿 -بله. -سلام. صبح بخیر. روز را با مھربانی شروع کرده است. -سلام. صبح شما ھم بخیر. -خونه ای؟!. چند روز از پیشنھاد کارش می گذرد و من فکر می کردم پشیمان شده. -بله. چطور؟!. -اگه کاری نداری میام دنبالت بریم مجتمع رو ببینیم. دستی میان موھایم می کشم. نمی دانم قبول کنم یا نه. دو به شک ھستم. من جواب قطعی بھش نداده ام ولی ظاھرا او تصمیمش را گرفته. این کار را می خواھم. تنوعی است در این روزھای تکراری من. ولی نمی خواھم خیلی زود جواب قطعی بدھم که فکر کند از ھول حلیم داخل دیگ افتاده ام. پس سکوت می کنم. -من چمرانم. تازه بابی رو رسوندم دانشگاه. تا گیشا راھی نیست. اگه میای بیام دنبالت؟. سنگ مفت گنجشک مفت. حالا که او تصمیم دارد مرا سوپروایزر کند چرا من رد کنم!. ھمه مدرسانی که در آموزشگاه تدریس می کنند آرزوی این را دارند، روزی سوپروایزر شوند. می توانم ھم برای دکترا بخوانم ھم مدیریت را امتحان کنم. -آماده میشم. -ده دقیقه دیگه اونجام. وقتی داخل ماشین می نشینم با تعجبی که سعی در پنھان کردنش دارد، نگاھی به سرتا پایم می اندازد. خودش کت و شلوار مشکی با پیراھن سفید پوشیده. شاید بھتر بود لباس رسمی تری می پوشیدم. شال خردلی با مانتو مشکی پوشیده ام که حاشیه آن شعری از نظامی به خردلی نوشته شده. موھای بلندم را بافته و روی شانه انداخته ام. چیزی نمی گوید و به راه می افتیم. میان ترافیک اتوبان ھمت گیر افتاده ایم. سکوت را می شکنم. -من ارتباطی بین مھندسی برق و اداره یه مجتمع نمی بینم. نگاھش به ماشین ھای روبروست. دست روی لبش گذاشته است. کوتاه جواب می دھد. -ارتباطی نیست. من ھم که ھمین را گفتم!. کمی به طرفش می چرخم. ابروھایش به ھم نزدیک تر شده اند. -شما یه نخبه اید پس... میان حرفم می آید. -بودم. منظورش چیست؟!. یعنی دیگر نخبه نیست؟!. نگاھش می کنم ولی او خیال ادامه دادن ندارد. شانه ای بالا می اندازم و سرم را به طرف ماشین بغلی می چرخانم. دختر جوانی راننده است و سیگاری دود می کند. -از وقتی آخرین اختراعمو دانشگاه به اسم خودش تموم کرد از نخبه بودن دست کشیدم. الان طرح ھامو، فکرامو می فروشم. سرش را به طرفم می چرخاند. نگاھش جدی است و آرام. انگار این موضوع برایش حل شده. درد ندارد یا دارد به روی خودش نمی آورد. ولی من کمی ناراحت می شوم. مثل این است که مقاله ھایم را بفروشم. در این چند دیدار فقط از او یک کلمه شنیده ام: پول. -یه دو دوتا چھار تا کنی می فھمی وقتی اختراع می کنی ھیچ کجا جات نیست، اسمت نیست. باید خیلی زرنگ باشی که قبل از ثبت زحماتت کسی ندزدتش. پس چه دردیه؟!. می فروشمش به کسی که ازش یه استفاده ای می بره و جیب منم پر پول میشه. نمی دانم. شاید حق با او باشد. بعد از دیدن مجتمع پیروزی مرا به مجتمع فعلی در نواب می برد. ساختمان پنج طبقه ایست که ھر طبقه مخصوص یک رشته است. معماری. طراحی لباس. جواھر سازی و گریم و کامپیوتر. طبقه چھارم دپارتمان زبان است. به سوپروایزر زبان که زنی بلند قد و درشت ھیکل ولی زیبارو است، معرفی ام می کند. بخش ھای مختلف را نشانم می دھد و دست آخر به اتاق مدیریت در طبقه پنجم می رویم. در را باز می کند تا وارد شوم. خودش بعد از من داخل می شود. به یکی از مبل ھای قھوه ای چرم اشاره کرد. -بشین. پشت میز بزرگ قھوه ای- قرمزش می رود و می نشیند. -خوب؟!. به مسافت فکر کردم. -راھش خیلی دوره. با انگشت روی میز ضربه می زند. -ھم این مجتمع و ھم اون یکی نزدیکه مترو ان. این یکی از مزیتاشه. مشکلی از نظر رفت و آمد نداری. خوب مثل اینکه زرنگ تر از این حرف ھاست که بشود بر سر مالش زد. قیافه ناراضی ھا را به خودم می گیرم. امیریل دقیق نگاھم می کند. -و؟!. قسمت اشاره به دستمزد، ھمیشه منفورترین بخش مصاحبه است. -حقوق و شرایط کاری. ژست رئیس ھا را می گیرد. صاف می نشیند و دست راستش را بند میز می کند. -ماھی یه تومن. ابروھایم در ھم می رود و با تعجب می پرسم: -یه تومن؟!. -کمه؟!. -البته. قراره ھر روز اینجا باشم به عنوان سوپروایزر. او ھم کم نمی آورد. کار بلد است. -ولی نه سابقه داری و نه تمام وقت قراره کار کنی. -من فکر می کنم دو تا ھشت شب تقریبا تمام وقت حساب میشه. چون ساعت ناھار و نماز و نداره. 🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷 🌸به نیت فرج امام زمانمون اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌸 🦋 🌹🦋 🌹🌹🦋 🌹🌹🌹🦋 🌹🌹🌹🌹🦋 #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻

┄┅─✵💖✵─┅┄ #بسم_الله_الرحمن_الرحیم اِلهی یا حَمیدُ بِحَقِّ مُحَمَد یا عالی بِحَقِّ علی یا فاطِرُ بِحَقِّ فاطمه یا مُحْسِنُ بِحَقِّ الحسن یا قدیمَ الاِ حسان بِحَقِّ الحُسَیْن عَجِّلْ لِوَلیِّکَ الْفَرَجَ صاحبَ العصرِ والزَّمان @hedye110 🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷

#یا_صاحب_الزمان(عج) روزهـای نیامدنت را می شمارم و رو به قبله امن یجیـب میخوانـم ... #سلام_مضطر_غریب #اللهم_عجل_لولیک_الفرج @emame_mehraban            🕊🕊🕊🕊

#ازبام‌تاآسمان 🪴 #قسمت‌نوزدهم♻️ 🌿﷽🌿 سکوت می کند. انگشتانش را جلوی دھانش قفل می کند و زل می زند به من. شق و رق می نشینم. کوتاه بیا نبودم. من ھم برای خودم بروبیایی دارم. -داری چونه می زنی. من به سوپروایزرم تو ھمین مجتمع ھمینقدر می دم. کمی مکث می کند. حس می کنم می خواھد تاثیر حرفش را بیش تر کند. -و با سابقه ھم ھست. مرتب "باسابقه" را تکرار می کند که مثلا نقطه ضعفم است. دست به سینه می شوم. -من انتخاب خودتونم. ھر چی بیشتر عیب روی من بذارید در واقع دارید از انتخاب خودتون ایراد می گیرید. نمی دانم چه دردی است که اینطور زیرپوستی به ھم سیخونک می زنیم. او با انگشت روی میز می زند و من با نوک کفش به زمین. کمی که می گذرد به صندلی اش تکیه می دھد. -باشه. با ھم کنار میایم. نمی دانم به کدام دلیل قبول می کند ولی ھر چه ھست به من حس خوب برنده شدن دست می دھد. -فعلا دو ماه با خانم جعفری کار کن. راه و چاھو یاد بگیر. تا دو ماه دیگه اون مجتمع راه میفته و میری اونجا. این فرمو پر کن. از کشو میزش برگه ای را در می آورد و روی میز می گذارد. بلند می شوم و به طرفش می روم. چشمش راه می گیرد روی شعر مانتو ام و زیر لب زمزمه می کند. -"تو پنداری که من لیلی پرستمرم من آن لیلای لیلی می پرستم" نگاھش در نگاھم قفل می شود. نمی دانم در ذھنش چه می گذرد. معنی نگاھش برایم خوانا نیست. با دست فرم را به جلو سر می دھد. برش می دارم و روی مبل می نشینم و مشغول نوشتن می شوم. او ادامه می دھد. -اینجا یه محیط اداریه. لطفا از فردا لباس رسمی تری بپوش و مقنعه سر کن. من آقای راسخی ام و تو خانم موحد. نظم فوق العاده برام مھمه و صبر در برخورد با ھنرجوھا. غیبت بی دلیل برابره با اخراج. از جایش بلند می شود و کنار پنجره قدی رو به خیابان می ایستد. پنجره پرده ای ندارد. سیگاری روشن می کند. زل می زند به آسمان. به چند تکه ابر سفید. کنارش می ایستم. از اینجا انگار میان زمین و آسمانی. معلقی. دود سیگارش را به طرف مخالف بیرون می دھد. فرم را تحویلش می دھم. کیفم را بر می دارم که می پرسد: کجا؟!. -برم دیگه. به فرم نگاه می اندازد. -بشین ظھر با ھم می ریم. اولین باره این منطقه میای. خودم برمی گردونمت. -بچه که نیستم. سرش را بالا می گیرد. با ابروی بالا رفته چشم می دوزد به شعر، به قلب نقره ای گیره موھایم و بعد به چشمانم. خوب!. دارد می گوید: مطمئنی؟!. چشمانش شوخ نیست. جدی است. خودم را به نفھمیدن می زنم. نمی دانم باید رسمی حرف بزنم یا خودمانی مثل خودش. -خودت که گفتی از مزایای مجتمع نزدیکیش به متروئه. با اون برمی گردم. -باشه. -خدافظ تا فردا. می رود پشت میزش و فرم را در کشو می گذارد. -لیلی؟! -راستی؟!. به ھم نگاه می کنیم. دستش را به طرف جیب داخلی کتش می برد. شنیدن اسمم از زبان این مرد کمی برایم غریب است. می گوید: -تو بگو. میان اتاق، کیف به دست، ایستاده ام. -دیشب فکر کنم گیره موھام افتاده توبالکن خونه اتون. شما ندیدینش؟! دستش متوقف می شود. مردد است. انگار که پشیمان شده باشد، دستش را می اندازد. سرش را به علامت منفی تکان می دھد. آن گیره را خیلی دوست دارم. یادگاری بابا بود. -شما چیزی می خواستید بگید؟!. می نشیند و لپ تاپش را روشن می کند. -معده ات چطوره؟. -بھترم. حس می کنم این امیریل، ھمان امیریل آن روزی نیست که آرزوی مرگم را کرد. حس می کنم آن روز خیلی دور ایستاده بود و حالا کمی نزدیک تر آمده. نزدیک تر به من ایستاده. ولی ھمچنان دستش را به نشانه ایست جلویم نگه داشته. یعنی از این چیزی که ھست جلوتر نیا. سرش را تکان می دھد. -به سلامت. 🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷 🌸به نیت فرج امام زمانمون اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌸 🦋 🌹🦋 🌹🌹🦋 🌹🌹🌹🦋 🌹🌹🌹🌹🦋 #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻

#ازبام‌تاآسمان 🪴 #قسمت‌بیستم♻️ 🌿﷽🌿 این خوب است که حرفی از استاد و مامان به میان نمی آورد. ظاھرا مامان عجله اش از ھمه بیشتر است. نمی فھممش. ھم دارد من و ھم خودش را کوچک می کند. از مجتمع که بیرون می آیم به دور و بر نگاه می اندازم. خیابان شلوغی است. دست فروش ھا بساط پھن کرده اند. یکی فال حافظ می فروشد. پسری جوان سبزی ھای دسته شده را روی چرخ دستی چیده و چند زن دورش جمع شده اند. راه می افتم به سمت مترو. مردم صبح از خانه بیرون می آیند و خرید می کنند و دوباره باز برمی گردند خانه. شب پدر بر میگردد و دور ھم شام می خوردند. زندگی شده است ھمین. روزمرگی. مثل خط صاف روی نوار قلبی. به مترو نزدیک می شوم که صدایی می شنوم. نه! صدای بوق و فحش راننده تاکسی را نمی گویم یا صدای فریاد مرد میان سال ایستاده کنار وانت بار که می گوید: -بدو بیا. چاقاله بادوم نوبرانه. توت فرنگی نوبرانه. صدای ویلن را می گویم که از پنجره ای میان ھمھمه مردم خو کرده به زندگی به گوش می رسد. نوای آرام و غمگینی است. ولی زیبا. دلم را می لرزاند. انگار آھنگ شده تیشه و به جان کوه دلم افتاده. صدای ساز مرا به سمت خودش می خواند. چند قدم آن طرف تر نوشته شده: آموزشگاه موسیقی ھمایون. وارد می شوم. حسی ته قلبم می جوشد. میز و صندلی ای می بینم که باید متعلق به منشی باشد ولی کسی پشتش ننشسته. اتاق روبروی در را نگاھی می کنم. با دیدن سماور در حال جوش و کابینت و یخچال می شود حدس زد آبدارخانه است. صدا از لای در نیمه باز می آید. دست روی دستگیره می گذارم و آرام به طرف داخل ھلش می دھم. صدای ویلن قطع می شود. پسر بیست ھفت-ھشت ساله ای می بینم که با ویلنی زیر چانه اش به من خیره است. موھای مجعدش تا پایین گردن آمده. تیشرت سفیدی به تن دارد با پیراھنی چھارخانه سبز و قھوه ای رویش و شلوار جینی به پا. چشمان قھوه ای کشیده زیر ابروھای ھشتی. دھانی گوشتی. استخوان بندی درشتی ندارد ولی ظریف ھم نیست. اتاق سرد است و خالی. کمی دلگیر است و فقط یک پنچره کوچک رو به بیرون دارد که بسته است. نور به زحمت خودش را به داخل اتاق می رساند. پسر جوان نگاھی به ساعت دایره ای روی دیوار می اندازد و بعد به من. -ھنرجوی جدیدی؟! چه صدای گرمی دارد!. سرم را به طرفین تکان می دھم. -صدای سازتون منو کشوند اینجا. لبخند کم جانی می زند. با آرشه به صندلی روبرویش اشاره می کند که یک متر ھم با خودش فاصله ندارد.. -بشین. 🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷 🌸به نیت فرج امام زمانمون اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌸 🦋 🌹🦋 🌹🌹🦋 🌹🌹🌹🦋 🌹🌹🌹🌹🦋 #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌻❤️🌻

💠 محمد علیزاده 🔙خندتو قربون #آهنگ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ #کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌹🌻🌹

🌷عالـم‌پـر‌اسـت‌از‌تـو‌وخـالیـست‌جـای‌تـو در‌هیـچ‌پـرده‌نـیسـت‌نبـاشـد‌نـوای‌تـو...! ‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌#کانال‌عکس‌نوشته‌ایتا                    @Aksneveshteheitaa                🌹🌻🌹