eitaa logo
حَیَّ عَلَی الله
1.1هزار دنبال‌کننده
9.4هزار عکس
7.3هزار ویدیو
122 فایل
کانالی با موضوعات مختلف به همراه کنفرانس با صلوات وارد شو اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم وصیت و دلنوشته های شهدای عزیزانتان را با ما به اشتراک بگذارید و به رسالت زینبی خود عمل کنید https://eitaa.com/Sahebzamanalamann
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📹عده ای پولی که بابت بازیافت بطری ها برمیگرده رو یک‌جور درآمد زایی جا زدن 👆👆👆👆👆👆👆👆👆 👌👌👌👌👌👌👌👌👌 ✅✅✅✅✅✅✅✅✅ @ala_allah
به رکوع امام نرسیدم 🌹سؤال: اگر هنگام اقتدا به امام جماعت، گزار شک کند که به رکوع امام رسیده یا نه‌، حکم ش چیست؟ 🌹پاسخ: در جماعت، اگر گزار، موقعى که امام در رکوع است اقتدا کند و به مقدار رکوع خم شود ولی شک کند که به رکوع امام رسیده یا نه، مراجع تقلید درباره حکم وی اختلاف نظر دارند: 1. عده‌ای از مراجع می‌گویند، وی باطل است و باید آن را دوباره بخواند.[1] 2. گروهی معتقدند، وی به صورت فُرادا صحیح است، پس آن رکوع را، رکوع رکعت اوّل حساب کرده و خود را ادامه دهد.[2] 3. برخی نیز می‌گویند: اگر شکّش بعد از تجاوز محل باشد - مثل این که بعد از تمام شدن رکوع شک کند- جماعتش صحیح است، ولی اگر پیش از گفتن ذکر رکوع شک کند، مى‌تواند را به نیّت فرادا تمام کند.[3] 📚پی نوشت ها [1]. آیات عظام خوئى، اراکى، تبریزى، شبیری و مکارم شیرازی: (نمازش باطل است)؛ آیت الله مکارم: (بنا بر احتیاط واجب..). [2]. آیات عظام امام خمینی، خامنه‌ای، فاضل و بهجت. [3]. آیات عظام گلپایگانى، صافى و سیستانى؛ امام خمینى، سید روح اللّٰه، توضیح المسائل (محشّٰى - امام خمینى)، ج‌1، ص 779، م 1428، دفتر انتشارات اسلامى، قم، هشتم، 1424 ه‍ ق. @ala_allah
⁉️ خواندن جلوتر از قبر مطهر معصومین 💠 سؤال: خواندن جلوتر از قبر مطهر پیامبر اعظم یا امامان معصوم علیهم الصلاه و السلام چه حکمی دارد؟ ✅ جواب: اگر داخل روضه منوره و پشت به قبر مطهر باشد جایز نیست و صحت محل اشکال است ولی اگر به گونه‌ای بایستد که پشت به قبر نباشد یا خارج از روضه باشد اشکال ندارد و هم صحیح است حتی اگر جلوتر از قبر مطهر باشد مثلا در طرفین آن. 📚 دفتر مقام معظم رهبری @ala_allah
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🔵واژه صهیونیسم Zionism: صهیونیسم، جنبش یهودى براى به وجود آوردن جامعه و کشور خودمختار یهودى در فلسطین. نام این جنبش از «کوه صهیون» (آرامگاه داود نبى) گرفته شده که در اورشلیم قرار دارد. صهیونیسم صورت دنیاپرستانه، ملت پرستانه و نژادپرستى از یهودیت است و خود را برتر از سایر ادیان و ملت ها مى دانند و انسان هاى دیگر را داراى حقوق انسانى نمى داند و چنانچه کمترین فرصتى در اختیارش قرار گیرد از هیچ عهدشکنى و تجاوز و نفوذ و استثمار کشورهاى منطقه خوددارى نخواهد کرد و داعیه مالکیت از نیل تا فرات را دارد. صهیونیسم جدید با حمایت کشورهاى استعمارگر مانند انگلستان و بعد آمریکا به وجود آمد و هدف از آن غصب فلسطین و تشکیل دولت اسرائیل به عنوان حامى منافع اقتصادى سیاسى، نظامى و امنیتى قدرت هاى بزرگ در قلب جهان اسلام بود. درباره چگونگی شکل‌گیری صهیونیسم مقاله ای که تا حدود زیادی پاسخگوی سوال است، آورده می شود: 1)
♻️چیستى صهیونیسم: صهیون، در زبان عبرى، به معناى پُر آفتاب و نیز نام کوهى در جنوب غربى بیت المقدس است. کوه صهیون، زادگاه و آرامگاه داود پیامبر- علیه السلام - و جایگاه سلیمان - علیه السلام - بود. گاه این واژه نزد یهودیان، به معناى شهر قدس، شهر برگزیده و شهر مقدس آسمانى به کار مى رود؛ ولى در متون دینى یهود، صهیون، اشاره به آرمان و آرزوى ملت یهود براى بازگشت به سرزمین داود - علیه السلام - و سلیمان - علیه السلام - و تجدید دولت یهود دارد 2)
به دیگر سخن، صهیون براى یهود، سمبل رهایى از ظلم، تشکیل حکومت مستقل و فرمان روایى بر جهان است و از این رو، یهودیان خود را فرزندان صهیون مى‌دانند. صهیونیسم، به جنبشى گفته مى‌شود که خواهان مهاجرت و بازگشت یهودیان به سرزمین فلسطین و تشکیل دولت یهود است. صهیونیسم، همانند شووینیسم (ناسیونالیسم افراطى) است که با خوار شمردن ملت ها و نژادهاى دیگر و با غلوّ در برترى خود، در پى دست یابى به قدرت سیاسى است. 3)
این جنبش، در نیمه اوّل قرن 13 شمسى/نیمه دوم قرن 19 میلادى در اروپا، پا به عرصه حیات گذاشت؛ ولى واژه صهیونیسم، نخستین بار توسط تئودور هرتصل 1 به کار رفت و سپس ناحوم ساکولو2 - مورّخ صهیونیست - در کتاب «تاریخ صهیونیست» از آن سخن گفت.3 صهیونیسم، تنها داراى ابعاد و معانى سیاسى (صهیونیسم سیاسى) نیست؛ بلکه ابعاد و معانى دیگرى همچون صهیونیسم کارگرى، فرهنگى، دمکراتیک، رادیکال و توسعه طلب را نیز در بر مى گیرد. مشهورترین تقسیم صهیونیسم، طبقه بندى آن به دو بخش سیاسى و فرهنگى (دینى) است. 4)
صهیونیسم سیاسى، خواهان بازگشت یهودیان به فلسطین است که با تدوین کتاب «دولت یهود» توسط هرتصل در 1263ش./1894م. زاده شد. امّا صهیونیسم فرهنگى، مخالف مهاجرت یهودیان در قرن 14 شمسى/20 میلادى به فلسطین است؛ زیرا در انتظار انسان رهایى بخش 4 در آخرالزمان نشسته که یهودیان و تمام ادیان را به سرزمین ابراهیم - علیه السلام - و موسى - علیه السلام - یا سرزمین نجات بازگرداند.5 5)
صهیونیسم به دینى و غیر دینى نیز تقسیم مى گردد؛ صهیونیسم دینى، اندیشه اى است که اعتقاد به بازگشت به سرزمین موعود دارد. این باگشت در زمانى که پروردگار مشخص و به شیوه اى که او تعیین مى کند، انجام خواهد شد و این کار به دست بشر انجام پذیر نیست. پیروان این اندیشه، گروهى یهودى (صهیونیسم) و شمارى عیسوى (صهیونیسم مسیحى)6 هستند. در مقابل، در صهیونیسم غیر دینى و غیر یهودى، کسانى جاى دارند که با تکیه بر استدلال هاى تاریخى، سیاسى و علمى به اسکان یهودیان در فلسطین مشروعیت مى بخشند. این همان صهیونیسم لائیک (غیر دینى) است که تنها مفاهیم سیاسى خویش را به زبان دین بیان مى کند. بنابراین، صهیونیسم همواره به معناى یهودیت نیست؛ بلکه گاه به مفهوم حرکتى براى غیر یهودى کردن یهودیت نیز به کار مى‌رود.7 6)
⭕️یهودآزارى: 8 صهیونیست ها مدعى اند که صهیونیسم، پاسخى به یهودآزارى است. به عقیده آنان، دولت ها و ملت ها به بیمارى علاج ناپذیر یهودستیزى دچار شده اند. بنابراین، یهودیان را، در هر کجا باشند، عنصر بیگانه به حساب مى آورند و آنان را در آشکار و پنهان آزار مى دهند. حیم وایزمن 9 (متوفاى 1331ش./1952م.) در این باره مى گوید: «ضدیت با یهود، میکروبى است که هر غیر یهودى هر کجا باشد و هر چند که خود منکر باشد، بدان آلوده است» و به بیان دیگر، آنان یهودستیزى را بلایى ازلى و ابدى مى دانند که تنها در پناه یک دولت یهودى مى توان از آن رهایى یافت.10 7)