eitaa logo
رویداد بین‌المللی الف‌تا
4.7هزار دنبال‌کننده
405 عکس
292 ویدیو
7 فایل
▫️تعامل و هم‌افزایی معلمان برای تحول
مشاهده در ایتا
دانلود
♦الف‌تا از کجا آغاز شد؟ آیا ایده هایی نظری در پس برگزاری بزرگترین جشنواره ملی مدارس ایران وجود داشته است؟ در ارائه‌ای که آقای داشتند با هم درباره ایده شکل دهنده به گفتگو کردیم. اصل ایده این بود که برای باید دو سطح تعریف شود: 🔺 سطح : برای این سطح باید هایی تعیین شود که همه مدارس متضمن اجرای آن باشند و نیز جدی برای آن داشته باشد. در این سطح احتمالا و نوعی هم ممکن است مطلوب باشد. 🔺 سطح فراتر از حداقل‌ها یا سطح : در این سطح مسئله اصلی معلمان و مدیر مدرسه و راهبران تربیتی و درگیری عاطفی و اراده‌ی ایشان است که خلقی متفاوت در مدرسه داشته و محیطی یکتا و فراتر از سطوح را ایجاد کنند. کار این سطح را نمی‌توان به شاخص‌ها و ارزیابی‌های معمول سپرد، بلکه ابزار اصلی در این سطح ، ، و استفاده از است. 🔸 از اینجا بود که جشنواره الف‌تا شکل گرفت؛ جشنواره‌ای برای پیدا کردن و معرفی آن به تمام فرهنگیان و مردم ایران. جالب است که این قله‌ها در جشنواره سال گذشته، مدارس غیردولتی تهران و مجتمع‌های لوکس آموزشی نبودند؛ مدرسه دخترانه روستایی کبودرآهنگ، مدرسه روستایی مال امیری علیا در کرمانشاه، هنرستان بزرگ مائده و پروین بندرگز، هنرستان ام‌هانی تبادکان، مدرسه دکتر حسابی اراک و مدرسه دخترانه یاس نبی پرند که همه دولتی و با منابع محدود و مصائب گسترده بودند، به عنوان قله‌های الف‌تایی برگزیده شدند. 🔸 الف‌تایی‌ها مطمئن هستند که مدارس موفق بسیاری در کشور هستند که در این رویداد شرکت نکرده‌اند اما از این هم مطمئن هستند که انتخاب‌های سال پیش اشتباه نبوده چون برگزیدگان دور اول در عمل و در طول یک سال گذشته، چه در شهرستان‌های خود و چه در رویداد دوم و کارهایی که به عهده گرفتند نشان دادند که به واقع قله هستند. 🔸 شاید مهمترین خلاء الف‌تا که برای دوره‌های بعد باید پر شود نادیده گرفتن نقش مستقیم و حمایتی و در تحول آفرینی است که به طور قطع سهم به سزایی در ارتقاء و تکثیر تجربه‌های برتر مدرسه‌ای دارند اما بخش مجزایی برای آن‌ها در رویداد در نظر گرفته نشده (این مورد را در روایت شهرستان بندرگز بیشتر می‌توان توضیح داد). @alefta
رویداد جمع و جور ، نوعی رویداد حل مسأله بود که افراد مختلف در سراسر کشور را با دغدغه کنش مدرسه‌ای در حوزه دور هم جمع کرده بود. فارغ از اینکه ایده‌ها و تجربه‌هایی که در این رویداد دیدیم و شنیدیم، چقدر اجرایی و اثرگذارند، اصل کنار هم جمع‌شدن معلمان و مربیان پرورشی حول یک موضوع و کنش جمعی آن‌ها موضوعیت داشت. یک اتفاق خوب دیگر آن بود که معاون محترم پرورشی، آقای پورثانی هم از این رویداد استقبال کرده بودند و افرادی به آن اضافه کردند تا آن‌ها هم در این فرآیندها شریک باشند. شریک در چه؟ شریک در هم‌اندیشی، کنش‌جمعی، شبکه‌سازی، اندیشه‌ورزی و... بدون اینکه برد و باخت و برنده و بازنده‌ای در کار باشد. می‌دانم که موضوع کشش ویژه‌ای دارد. اما آیا نمی‌شود در همه موضوعاتی که برایمان کنش واقعی مدارس مهم است، چون کنیم؟ چه خیری در ابلاغ بخش‌نامه‌های خشک و بی‌روح و گزارش‌سازی‌های پس از آن دیده‌ایم که از آن دل نمی‌کنیم؟ چه از این بهتر که بجای ابلاغ واو به واو رفتار مدارس، بستری فراهم کنیم تا فرهنگیان دغدغه‌مند در هر حوزه کنار هم جمع شوند و با هم‌افزایی از پایین به بالا، چارچوب‌ها را بچینند و نقش خودشان را در این فرایندهای بیابند و کمک کنند سایر همکاران هم در آن زمینه رشد کند؟ کدام یک برای آموزش و پرورش ما بهتر است؛ داشتن شبکه‌ای از دغدغه‌مندان و کنش‌گران پای کار بهتر است یا جماعتی گزارش‌ساز و جشنواره‌باز؟ 🔺 دانسته یا ندانسته، در حال بسترسازی برای شکل جدیدی از کنش‌گری بازیگران مختلف حوزه تعلیم و تربیت است که در آن بر خلاف جریان حاکم، عاملیت کنش‌گران و هم‌افزایی آن‌ها در راستای حل مسائل به رسمیت شناخته می‌شود. حضور معاون پرورشی در این رویداد را به فال نیک می‌گیرم. شاید آغازی باشد بر پایان بخش‌نامه‌های تمامیت‌خواه، و شروعی برای تشکیل شبکه‌ای از کنش‌گران دغدغه‌مند دولتی و غیردولتی در موضوعات و مسائل مختلف آموزش و پرورش. إن‌شاءالله. 🌱 🧭 @education_policy