اجازه انتقاد و سخن ✍علی محمدی هوشیار بسیار گزارش شده است که فلان #استاد و فلان #مُراد اجازه سخن گفتن یا انتقاد را به شاگردان نمی‌دهد و طوری فضا را مدیریت میکند که اگر تازه واردی ارائه نظر کرد، به او به چشم #توبیخ مینگرند تا از کرده خود پشیمان شود. این یعنی مرید و مراد بازی که در سیره اهل بیت علیهم السلام بیگانه است. در گزارشی آمده است: گاهی اصحاب و شاگردان امام صادق(علیه السلام) در محضر شریف آن امام همام، لب به سخن نمی ‏گشودند؛ نخست به این دلیل که هیبت معنوی امام جرأت سخن گفتن در محضر ایشان را از حاضرین سلب ‏می کرد، دیگر این که سخن گفتن در محضر ایشان را نوعی خلاف نزاکت به حساب می آوردند. در چنین ‏اوضاع و احوالی حضرت خودش دستور به مناظره می دادند و راضی نمی شدند که هیبت ایشان و ادب ‏دوستان، از کسی سلب جرأت نماید. لذا در محفلی که مناظره و گفتگو بود، دیدند حمران بن اعین ساکت ‏است. حضرت سؤال کردند که چرا سخن نمی گویی؟ حمران گفت: سرور من، سوگند یاده کرده ام که در ‏مجلسی که شما حضور دارید به خود اجازه سخن گفتن ندهم. حضرت فرمودند: من به تو اجازه دادم، حال ‏سخن بگو. سفینة البحار، ج۱، ص ۳۳۴. #یعقوبی #فرقه @ali_m_hoshyar