eitaa logo
علی مع الحق (حجت الاسلام دکتر عصیری)
1.1هزار دنبال‌کننده
220 عکس
160 ویدیو
4 فایل
کانال پاسخ به شبهات https://eitaa.com/alimaalhagh110 👈آدرس کانال جهت عضویت جهت ارتباط با مدیر و پرسش و درج تبلیغ در کانال 👇 🆔 @aabaad_iran
مشاهده در ایتا
دانلود
17 🤔 ❔برخی شبهه می کنند که از عقاید شیعه تقیه کردن است ❕بر این اساس تمام امامان در برابر حکام جور تقیه کردند و جان خود را به خطر نینداختند❗️چگونه امام حسین بر خلاف آیات و روایات را ترک کرد و بر خلاف سیره سایر امامان تن به قیام و شهادت داد ❗️❗️ 💠💠 👌ما معتقديم كه در بعضى از موارد تقيّه كردن حرام است و آن در جايى است كه اساس دين و اسلام و قرآن، يا نظامهاى اسلامى به خطر بيفتد، در چنين مواردى بايد عقايد را اظهار نمود هر چند انسان اظهار عقيده ا ش شود، و معتقديم قيام امام حسين عليه السلام در عاشورا و كربلا، درست در راستاى همين هدف بود، چرا كه حكّام بنى اميّه اساس اسلام را به خطر افكنده بودند، و قيام امام حسين عليه السلام پرده از كار آنها برداشت، و جلو را گرفت. 📚اعتقاد ما ص 104 🔸به بیان دیگر در بعضى از موارد تقيّه حرام است، و آن زمانى است كه اگر فرد يا گروهى راه تقيّه را پيش گيرند و عقيده خود را پنهان دارند، اصل اسلام به خطر افتد يا ضربه شديدى بر كيان مسلمين وارد گردد، در اين گونه موارد بايد عقيده واقعى خود را ظاهر كنند، هر چند خطر يا ضررى براى آنها داشته باشد. و از اينجا روشن مى شود كه قيام امام حسين بن على بن أبي طالب (عليهم السلام) در برابر يزيد، يك وظيفه قطعى دينى بوده، و امام حاضر نشد حتّى به عنوان تقيّه با يزيديان و بنى اميّه خلافت اسلامى كنار بيايد، زيرا مى دانست ضربه شديدى به كيان اسلام خواهد خورد و قيام و شهادت او مايه بيدارى مسلمين و نجات اسلام از چنگال تفاله هاى جاهليّت است. 📚شیعه پاسخ می گوید ص 45 ❕این که مثلا بقیه امامان یا امام صادق از قیام کردن امتناع کردند ، ابا و امتناع آنها تنها به اين نبود كه مى دانستند حکام جور مانع آنها خواهند شد و آن حضرات را شهيد خواهند كرد. آنها اگر مى دانستند كه شهادتشان براى اسلام و مسلمين اثر بهترى دارد را انتخاب مى كردند همان طورى كه امام حسين عليه السلام به همين دليل شهادت را انتخاب كرد. . 👌در عصر سایر امامان خصوصا امام صادق علیهم السلام آن چيزى كه بهتر و مفيدتر بود رهبرى يك نهضت و فكرى و تربيتى بود كه اثر آن تا امروز هست؛ همان طورى كه در عصر امام حسين آن نهضت قیام ضرورت داشت و آن نيز آنطور بجا و مناسب بود كه اثرش هنوز باقى است. ❕جان مطلب همين جاست كه در همه اين كارها، از قيام و جهاد و امر به معروف و نهى از منكرها و از و تقيه ها، بايد به اثر و نتيجه آنها در آن موقع توجه كرد. 👌اينها امورى نيست كه به شكل يك امر تعبدى از قبيل وضو و غسل و نماز و روزه صورت بگيرد. اثر اين كارها در مواقع مختلف و زمانهاى مختلف و اوضاع و شرايط مختلف فرق مى كند. گاهى اثر قيام و براى اسلام نافعتر است و گاهى اثر سكوت و تقيه. گاهى شكل و صورت قيام فرق مى کند. همه اينها بستگى دارد به خصوصيت عصر و زمان و اوضاع و احوال روز، و يك تشخيص عميق در اين مورد ضرورت دارد؛ اشتباه تشخيص دادن زيانها به اسلام مى رساند. 📚مجموعه آثار شهید مطهری ج 18 ص 46 👌بنابراین روشن می شود که هدف ازقیام امام حسین نجات اسلام از چنگال ضلالت و از بین رفتن بوده است که در اینجا دیگر کردن جایز نمی باشد . به بیان تفصیلی تر ؛ ❕در جاى جاى قرآن كريم از قتال «فى سبيل اللَّه» سخن به ميان آمده است و به مجاهدان راه خدا بشارتها داده و از آنان شده است. 🔸آل عمران، آيه 195؛ نساء، آيات 74، 95- 96؛ توبه، آيات 20- 22، 111 و آيات فراوان ديگر ❕در واقع قدر مشترك اين آيات، تجليل از جهادى است كه هدف آن، تقويت دين خدا و اعلاى كلمه باشد «وَكَلِمَةُ اللَّهِ هِىَ الْعُلْيَا». ( توبه 40) ❕آرى؛ آنجا كه آيين خدا به خطر افتد و خطر سلطه شرك و كفر و ظلم و الحاد بر جامعه اسلامى احساس شود، تقديم جان و مال و مقام، كارى است والا و پر ارزش. در واقع، آيين خدا كه راهگشاى انسانها به سوى سعادت جاويدان است به قدرى مهم است كه مردانى همچون امام حسين عليه السلام و ياران با ايمانش براى نجات آن از سلطه منافقان و دشمنان حق، هستى خويش را مخلصانه تقديم مى كنند. ❕به تعبير امام خمينى قدس سره: «اسلام آن قدر عزيز است كه فرزندان پيغمبر، جان خودشان را فداى اسلام كردند. حضرت الشهداء عليه السلام با آن جوانها، با آن اصحاب، براى اسلام جنگيدند و جان دادند و اسلام را احيا كردند». 📚صحیفه امام ج 8 ص 151 ❕اميرمؤمنان على عليه السلام در مى فرمايد ؛ «هنگامى كه حادثه اى پيش آمد (كه دين يا جان شما را تهديد مى كند) جان خويش را فدا كنيد، نه دينتان را». 📚الکافی ج 2 ص 216 🔸 👇
149 🤔 ❔شیعه همان عقائد مسیحیت مانند عقیده به فداء و فدا شدن عیسی جهت آمرزش گناهان مسیحیان را دارند. در روایتی از امام کاظم در کتب شیعه آمده : من با دادن جان خودم شیعیان را حفظ کردم زمانی که خدا بر شیعیان غضب کرده بود ❕❕ 💠💠 👌روایت مورد استناد ، روایتی است که شیخ کلینی در کافی نقل می کند که امام کاظم علیه السلام فرمود : «خدای عز و جل بر شیعه غضب کرد ، پس مرا مخیر ساخت که یا من و یا آنها فدا شویم ، به خدا قسم من با دادن جان خودم ایشان را حفظ کردم» 📚الکافی ج1 ص260 👌علامه مجلسی در شرح روایت می‌نویسد : 🗯این غضب ممکن است به این جهت بود که شیعیان را ترک کرده و امامت آن امام را آشکار کرده اند ، سپس هارون الرشید مردد ماند بین این که شیعیان و تابعان آن امام را بکشد یا این که آن امام را زندانی کرده و او را به شهادت برساند . پس امام برای شیعیان خود دعا کرده و بلا را برای خود خواستند . 📚مراه العقول ج3 ص126 👌طبق این تفسیر ، این روایت ارتباطی با مساله فداء نزد مسیحیان ندارد . ❕البته روایت از حیث سند و است و عبارت « » که در سند روایت آمده است نشان دهنده این نکته است . 👈🏻در ثواب نشر سهیم باشید👉🏻 ••┈┈••✾❀☘️🌹☘️❀✾••┈┈•• https://eitaa.com/alimaalhagh110 👈عضویت در کانال اعتقادی ما ✅ جهت طرح پرسش و ارتباط با مدیر کانال به این آیدی پیام دهید👇 🆔 @aabaad_iran 📞 09395956464 ╭─═ঊঈ🔻🔻ঊঈ═─╮ 🆔 @alimaalhagh110 👈عضویت ╰─═ঊঈ🔺🔺ঊঈ═─╯
204 🤔 ❔این که در روایاتی آمده است که ماه رمضان همیشه سی روزه است چه دارد ❗️چرا رهبری و مراجع گاها به این روایات توجه نداشته و رمضان را بیست و نه روزه محسوب می کنند ❕ 💠💠 👌در این شکی نیست که ماه رمضان از ماه های قمری است که معیار و ملاک در آن رویت ماه است ، گاهی هلال ماه رمضان بیست و نه روزه است و گاهی تا سی روز ادامه پیدا می کند و این سخن در باره سایر ماههای قمری نیز ثابت است ، بنابراین چنین نیست که یک ماه سی روزه باشد و ماه دیگر همیشه بیست و نه روزه باشد ، لذا در روایات ملاک برای روزه داری و پایان آن رویت هلال ماه معرفی شده است . ❕امام صادق علیه السلام فرمود: « زمانی که ماه را دیدی بگیر و زمانی که هلال ماه را دیدی کن» 📚الکافی ج4 ص76📚التهذیب ج4 ص156📚الفقیه ج2 ص123 👌در روایات فراوانی نیز به این نکته اشاره شده ماه رمضان می تواند بیست و نه روزه و یا سی روزه باشد . ❕امام صادق علیه السلام فرمود ؛ « ماه رمضان مانند سایر ماه های ( قمری ) است که همانند آنها نقصان هم می پذیرد ( و بیست و نه روزه می شود )» 📚التهذیب ج 4 ص 160 👌و فرمود ؛ «روزه ماه رمضان با رویت است ، و با ظن ثابت نمی شود ، گاهی ماه رمضان بیست و نه روزه است و گاهی سی روزه است ، این ماه همانند سایر ماه های قمری گاهی کامل است و گاهی ناقص و فرقی بین آنها نیست » 📚وسائل الشیعه ج 10 ص 263 ❕راوی گوید از امام صادق علیه السلام سوال کردم که آیا ماه رمضان همیشه تام و کامل و سی روزه است و از آن کمتر نمی شود ؟ 🔹امام پاسخ داد ؛ « خیر ، این ماه همانند سایر ماه ها است که گاهی ناقص و گاهی کامل است » 📚التهذیب ج4 ص166 👌در مقابل این نقل مشهور و متعدد ، نقل های دیگری است که می گوید ماه رمضان همیشه روزه است و از آن کمتر نمی شود ، چنان که در نقلی از امام صادق علیه السلام آمده است ؛ « ماه رمضان همیشه سی روزه است و از آن کمتر نمی شود » 📚الاستبصار ج 2 ص 65 یا در نقل دیگری آمده است ؛ « ماه رمضان از زمانی که خداوند آسمان ها و زمین را خلق کرده است از سی روز و شب نشده است » 📚التهذیب ج4 ص168 👌شیخ حر عاملی در مقام پاسخ به روایاتی که می گوید همیشه ماه رمضان سی روزه است می نویسد ؛ «این احادیث باید تاویل برده شود چرا که شیخ طوسی و دیگران این احادیث را تضعیف کرده و تصریح کرده اند که این احادیث در مخالفت با قرآن و احادیث متواتره و اجماع است » 👌آنگاه شیخ حر عاملی دوازده پاسخ ارائه می کند که پاسخ برگزیده به نظر ما این است که می فرماید ؛ « این روایات حمل بر می شود ، شیخ مفید در رساله ای که در مورد عمل کردن بر اساس رویت هلال نوشته است آورده است که کسانی از غلات و گروهی از اهل سنت معتقدند که ماه رمضان از سی روز کمتر نمی شود ، امامان از روی تقیه مطابق با مذهب آنان ، روایات فوق را ایراد کردند چرا که قائلین به این عقیده در مجالس امام می شدند تا اگر امام بر خلاف آنها رایی داشته باشد امام را تحت فشار قرار دهند ، امام از روی حکمت و مصلحت و به خاطر تقیه و حفظ جان خود و شیعیان مطابق مذهب آنها سخنانی را در مورد سی روزه بودن رمضان ایراد کردند » 📚الفوائد الطوسیه ص 382 👈🏻در ثواب نشر سهیم باشید👉🏻 ••┈┈••✾❀☘️🌹☘️❀✾••┈┈•• https://eitaa.com/alimaalhagh110 👈عضویت در کانال اعتقادی ما ✅ جهت طرح پرسش و ارتباط با مدیر کانال به این آیدی پیام دهید👇 🆔 @aabaad_iran 📞 09395956464 ╭─═ঊঈ🔻🔻ঊঈ═─╮ 🆔 @alimaalhagh110 👈عضویت ╰─═ঊঈ🔺🔺ঊঈ═─
251 🤔 ❔غرض از مزاحمت یک دوستی حدیثی مطرح کردند که امام باقر علیه السلام فرمودند عمر و ابوبکر هردوعادل بودند و گفتند این حدیث درکتاب احقاق الحق و اهزاق الباطل جلد یک اومده لطفا من را راهنمایی کنید و بگید آیا درست هست ❗️❗️ 💠💠 👌روایتی است که در کتاب شریف احقاق الحق و الصوارم المهرقه آمده است ؛ ❕راوی می گوید یکی از مکتب اهل بیت از مولای ما امام صادق علیه السلام سوال کرد ای فرزند رسول خدا نظر شما در مورد ابو بکر و عمر چیست ❗️ 🔶امام علیه السلام پاسخ داد ؛ « هما امامان عادلان قاسطان کانا علی الحق و ماتا علیه فرحمه الله علیهما یوم القیامه » « آنها دو امام عادل بودند که بر اساس قسط ، رفتار می کردند ، بر حق بودند و بر حق مردند ، رحمت خدا بر آنها در روز قیامت » ❕راوی می گوید وقتی آن فرد مخالف رفت ، یکی از خواص و شیعیان سوال کرد ای فرزند رسول خدا من از سخن شما که در مورد ابوبکر و عمر گفتید تعجب کردم . 👌امام علیه السلام پاسخ داد ؛ ❕منظور من از این که آن دو امام بودند ، امامان اهل بوده است چنان که قرآن می فرماید ؛ « ما آنها را امامانی که دعوت به آتش دوزخ می کنند قرار دادیم و روز رستاخیز یاری نخواهند شد» (قصص 41) 👌منظور من از این که آن دو قاسط بودند این آیه شریفه است ؛ « اما و ظالمان آتشگیره دوزخند »(جن/15) ( قاسط هنگامی که به صورت ثلاثی مجرد استعمال شود به معنای ظلم و انحراف از حق است ) 👌اما این که گفتم آنها عادل بودند به آن جهت است که از حق کرده اند چنان که قرآن می گوید ؛ « ثم الذین کفروا بربهم یعدلون » « اما کافران برای پرودگار خود شریک و شبیه قرار می دهند » 👌و منظور از حقی که آنان بر آن حق مستولی بودند ، علی علیه السلام است که او را اذیت کرده و را غصب کردند . 👌منظور من از موت آنها بر حق آن است که آنها در حال عداوت و دشمنی با حق که علی علیه السلام است و توبه نکردند . 👌منظور من از رحمت خدا بر آنها در روز قیامت پیامبر گرامی است که قرآن می گوید تو رحمت برای جهانیان هستی ( انبیاء 107 ) زمانی که قیامت شود رسول خدا بر آن دو غضب کرده و دشمن آنها بوده و از آنها انتقام می گیرد . 📚احقاق الحق ج1 ص70📚الصوارم المهرقه ص155 ❕امام علیه السلام چون در برابر یک مخالف قرار گرفت ، از باب ، و به عنوان جملاتی را در مورد ابوبکر و عمر بیان فرمود ، آنگاه منظور اصلی خود را از آن جملات روشن کرد . 👈🏻در ثواب نشر سهیم باشید👉🏻 ••┈┈••✾❀☘️🌹☘️❀✾••┈┈•• ✅پرسش: 🆔 @aabaad_iran 📞 09395956464 ╭─═ঊঈ🔻🔻ঊঈ═─╮ 🆔 @alimaalhagh110 👈عضویت ╰─═ঊঈ🔺🔺ঊঈ═─╯
280 🤔 ❔آیا براستی به امامت رسیدن امام زمان جشن و شادی دارد ❗️آیا این که امروز روز هشتم ربیع برای شهادت امام عسکری عزاداری می‌شود ، اما شب نهم ربیع با روز آن برای به امامت رسیدن امام زمان شادی می‌شود مستند شرعی دارد ❕❕ 💠💠 👌امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: «خداوند از بین زمینیان ما اهل‌بیت را برگزیده است و شیعیان ما را برایمان برگزیده که ما را یاری می‌دهند و با شادی ما شاد هستند و با حزن و اندوه ما اندوهگین هستند و اموال و جان های خودشان را در راه ما بذل می کنند» 📚الخصال ج2 ص635 ❕بر اساس این روایت شریف ، شیعیان باید با حزن اهل بیت محزون و با فرح و شادی آن شاد و خرسند و شاد باشند . ❔حال سوال اینجاست که آیا امام زمان علیه السلام در شام شهادت پدر بزرگوارشان و روز بعد آن به خاطر به امامت رسیدن شاد و خرسند هستند و شادی می کنند تا ما نیز شاد و خرسند باشیم ❗️ 👌آیا در تاریخ دیده شده که امامان بزگوار ما یک روز پس از شهادت امام قبلی به سبب به امامت رسیدن شادی کنند ❕آیا امیرمؤمنان علیه السلام یک روز پس از شهادت پیامبر گرامی ، به جهت امام شدن شادی کردند ؟ آیا امام حسین یک روز پس از شهادت برادرشان امام حسن شاد و خرسند بودند ❕ آیا امام سجاد یک روز پس از شهادت امام حسین شاد بودند ❕آیا امام جواد یک روز پس از شهادت امام رضا شاد بودند و به سبب امام شدن شادی می کردند تا ما هم به این بزرگواران اقتدا کنیم و به امامت رسیدنشان و فعلیت یافتن امامتشان را جشن بگیریم ❗️ ❔آیا در طول تاریخ تشیع دیده شده که صحابه و یاران امامان یا علمای بزرگ تشیع در طول قرن های مختلف ، پس از شهادت امام قبلی ، به امامت رسیدن امام دیگر را جشن بگیرند ❗️ 💠پاسخ روشن است ، جشن امامت گرفتن برای امام زمان علیه السلام هیچ توجیه شرعی و عقلی مناسب ندارد و متاسفانه به خاطر برخی مصلحت نگری ها سنت هایی در میان شیعیان نهاده می شود که بطلان آن روشن و بدیهی است . ❕بله شیعیان همواره روز نهم ربیع را جشن می گرفتند و شاد بودند چنان که علامه مجلسی می نویسد ؛ «مشهور بین شیعه در تمام شهرها و نقاط مختلف تا زمان ما بر آن است که روز نهم ربیع یکی از اعیاد است که سالروز کشته شدن یکی از دشمنان اهل بیت می باشد ، که مستند عمل شیعیان در اصل روایتی است که در کتاب زوائد الفوائد و المحتضر آمده است ...» 📚بحارالانوار ج31 ص119 ❕برخی مصلحت نگری‌ها در صدد است تا جشن شیعیان را در روز نهم ربیع معطوف به سالروز به امامت رسیدن امام عصر بکند و از مسیر اصلی خارج کند که به نظر می رسد این روش صحیح نمی‌باشد . ❕راه حل بهتر آن است که سعی شود در مجالس شادی روز نهم ربیع به سبب کشته شدن یکی از دشمنان اهل بیت ، از هتک و بی حرمتی و آنچه با منافات دارد پرهیز شود و به بیان فضائل و مناقب اهل بیت بسنده شود و اگر به هر دلیلی جشن گرفتن روز مذکور ، با وحدت و تقیه مداراتی منافات دارد ، اشکالی ندارد که از روی تقیه عنوان جشن و شادی عوض شود ، اما مطلب برای شیعیان باید شود تا احیانا سنت ناپسندی در میان شیعیان نهادینه نشود . 👈🏻در ثواب نشر سهیم باشید👉🏻 ••┈┈••✾❀☘️🌹☘️❀✾••┈┈•• ✅پرسش: 🆔 @aabaad_iran 📞 09395956464 ╭─═ঊঈ🔻🔻ঊঈ═─╮ 🆔 @alimaalhagh110 👈عضویت ╰─═ঊঈ🔺🔺ঊঈ═─╯
283 ؟ 🤔 ❔شما که از مجالس عید الزهراء و این قضیایای جانبی آن طرفداری می‌کنید آیا نمی‌دانید که همه ساله چقدر شیعه به خاطر این مجالس کشته می‌شوند ❗️❗️ 💠💠 👌نخست باید ببینیم که نظر اهل‌سنت ، نسبت به کسانی که خلفای آنها را مورد لعنت علنی قرار می‌دهند چیست ؟ ❕ذهبی از بزرگان اهل‌سنت می‌نویسد : «کسی که کوچکترین اهانتی به صحابه بکند یا آنها را مورد دشنام قرار دهد ، از دین و ملت اسلام خارج شده است» 📚الکبائر ج1 ص237 👌یحیی بن معین از استوانه‌های علمی اهل‌سنت می‌نویسد : «کسی که عثمان ، طلحه یا یکی از صحابه پیامبر را فحش و ناسزا دهد ، دجال است ، لعنت خدا و ملائکه و تمام مردم بر او باد» 📚تهذیب التهذیب ج1 ص447 👌سرخسی از فقهای مشهور حنفیه می‌نویسد : «هر کس به یکی از صحابه اشکال بگیرد کافر است و اگر توبه نکند از اسلام بیرون رفته و چاره او شمشیر است» 📚اصول السرخسی ج2 ص134 ❕ابن حزم می‌نویسد : «مالک بن انس گفته کسی که به عایشه دشنام دهد کشته می‌شود» 📚المحلی ج11 ص414 ❕همواره دشمنان مذهب ما، شیعه را به جرم لعنت صحابه مورد کشتار قرار می‌دادند . 👌ابن‌اثیر می‌نویسد : «از حوادث سال 407 هجری کشتن شیعیان در آفریقا بود ، هر چه از شیعیان باقی مانده بود تحت تعقیب قرار گرفته و کشته شدند ...به این جرم که آنان رافضی بوده و به ابوبکر و عمر دشنام می دادند ...به همین علت مردم بر آنان شوریده ، فتنه ای به پا کرده و آنان را به طمع غارت اموال کشتند » 📚الکامل فی التاریخ ج8 ص114 ❕امروزه نیز به چشم شاهدیم که چگونه وهابیت و داعش و طالبان و سایر گروه های تروریستی ، شیعیان را به جرم لعن صحابه مورد کشتار قرار می دهند تا جایی که تفکر آنها چنین فتوا می‌دهد : «هر کس یک شیعه بکشد ، بهشت بر او واجب می‌شود ... زنان آنان را می توان به کنیزی گرفت...» 📚العقود الدریه فی تنقیح الفتاوی الحامدیه ص102 ❕با این وجود آیا عقل بشری اجازه می دهد که انسان با لعن علنی نسبت به صحابه و مقدسات اهل سنت ، خود و سایر شیعیان را در معرض هلاکت و نابودی قرار دهد؟ آیا نباید برای حفظ جان کرد و از لعن علنی در مقابل مخالفان پرهیز کرد ؟ 👌امام صادق علیه السلام فرمود: «نه دهم دین تقیه است و کسی که تقیه نمی کند دین ندارد» 📚الکافی ج2 ص217 🔷امام کاظم علیه السلام فرمود: «تقیه دین من و دین پدران من می باشد و کسی که نمی کند ایمان ندارد» 📚وسائل الشیعه ج16 ص204 👌امامان علیهم السلام نیز شیعیان را از لعن و علنی نسبت به مقدسات اهل سنت منع می کردند . ❕امام رضا علیه السلام فرمود: «مخالفان ما اخباری در فضایل ما جعل کرده اند و آنان را بر سه قسم قرار داده‌اند یک قسم غلو در حق ماست، یک قسم کوتاهی در بیان مقامات ماست و یک قسم آن است که روایاتی جعل کرده‌اند که ما در آن روایات از دشمنانمان مذمت می کنیم و صراحتا از آنان نام می‌بریم.... زمانی که مردم ( مخالفان ) این را ببینند آنان هم از ما مذمت و بدگویی می‌کنند» 📚عیون اخبار الرضا، ج1 ص304 👌شیخ صدوق روایت می‌کند: «به امام صادق علیه السلام گفته شد ای فرزند رسول الله ما مردی را می بینیم که در مسجد صراحتا از دشمنان شما نام می برد و آنان را سب و دشنام می دهد . امام علیه السلام فرمود: «چرا چنین می‌کند خدا او را لعنت کند ما را در معرض اذیت و آزار قرار میدهد» 📚الاعتقادات ، صدوق ص107 ❕آری ما می گوییم شکی در جواز و استحباب لعن و بیزاری جستن از دشمنان اهل بیت علیهم السلام نمی‌باشد چنان که نقل شده است ؛ 💠« امام صادق در پایان نمازهای واجب همواره چهار نفر از مردان و چهار نفر از زنان را لعن می کرد و از آنان نام می برد ، چهار مرد ، فلانی ، و فلانی و فلانی و معاویه بودند و چهار زن ، فلانه و فلانه و هند و ام الحکم خواهر معاویه بودند » 📚الکافی ج3 ص342 📚وسائل الشیعه ج6 ص462 ❕اما بر اساس ادله فوق الذکر باید این لعن را اختصاص به یا و مجالسی قرار داد که مخالفان از آن مطلع نشوند . 📚این‌گونه مطالب با تفصیل بیشتر را د‌ر کتاب «شبهات فاطمیه»، از ✍️ بخوانید. 👈🏻در ثواب نشر سهیم باشید👉🏻 ••┈┈••✾❀☘️🌹☘️❀✾••┈┈•• ✅پرسش: 🆔 @aabaad_iran 📞 09395956464 ╭─═ঊঈ🔻🔻ঊঈ═─╮ 🆔 @alimaalhagh110 👈عضویت ╰─═ঊঈ🔺🔺ঊঈ═─╯
🔸 👇 👌روایاتی که در مذمت مختار وارد شده ، عموما از راویان ضیف و روایات مرسل و بدون سند بوده و بنابر فرض صحت بر پایه صادر شده است . ❕یکی از این روایات این نقل است : «مختار نامه‌ای به امام زین العابدین علیه السّلام نوشت و با هدایایی از عراق به خدمت آن حضرت فرستاد. هنگامی که فرستادگان مختار به درب خانه امام رسیدند. کسی را پیش امام فرستاد و اجازه‌ی ورود خواستند. فرستاده حضرت بیرون آمد و گفت: حضرت می‌فرماید از خانه‌ی من دور شوید من هدایای دروغگویان را نمی‌پذیرم و نامه‌هایشان را نمی‌خوانم. آنها عنوان نامه را محو کردند و نام محمد بن علی را روی آن نوشتند. سپس در ادامه روایت از امام باقر علیه السّلام نقل شده : به خدا در نامه مختار عبارت مناسبی به امام ننوشته بود، بلکه نوشته بود «یابن خیر من مشی و طشی» ای پسر بهترین کسی که بر زمین راه رفت و زندگی کرد. » ❕در سند این روایت «عبیدی» ذکر شده است که سید بن طاووس و ابن بابویه در نوادر الحکمه او را می‌دانند و شیخ طوسی او را از غلات ذکر کرده است. 👌در نقل دیگری آمده : ❕مختار نامه‌ای خدمت امام سجاد علیه السّلام نوشت و می‌خواست با او بیعت کند و قائل به امامت او شود و آن وقت دعوت خود را به نام او ظاهر سازد و اموال زیادی به خدمت آن حضرت فرستاد. حضرت سجاد علیه السّلام هدایای او را نپذیرفت و جواب نامه را نیز ننوشت و در مسجد پیامبر پیش مردم او را سبّ کرد و نسبت دروغ و و فجور به او داد.» 📚مروج الذهب، مسعودی، ج۳، ص۸۳، مسعودی این روایت را بدون سند ذکر کرده ، ولی رجال کشی آن را با ذکر سند از امام باقر علیه السّلام نقل کرده است. ❕اولاً: این دو روایت با روایات «مدح» معارض هستند؛ زیرا در آن روایت تصریح شده است که امام هدایای مختار را پذیرفت و خانه‌های ویران شده «بنی هاشم» را تعمیر کرد و زنان و مردان تهی دست بنی هاشم به وسیله همان ازدواج کردند. 👌از نظر سند هم این روایات ضعیف و مرسل هستند و از نظر استحکام به پایه‌ی آن روایات نمی‌رسند. 🔸ثانیاً: اگر ما این دو روایت را بپذیریم باز نمی‌توان به آنها استناد کرد؛ زیرا از روی قرائن و شواهد تاریخی به دست می‌آید این موضوع موقعی اتفاق افتاده که «عبدالملک بن مروان» مأموران خود را به مدینه فرستاده تا اوضاع مدینه به خصوص بنی هاشم را زیر نظر داشته باشد و به وی گزارش دهند و آن حضرت به خاطر تقیه و برای این که به دست امویان بهانه ای نیفتد، هدایای مختار را نپذیرفت و او را در ملاء عام سب و لعن نمود و چون آن حضرت میدانست که سرانجام مختار شکست خواهد خورد و عبدالملک مروان بیرحمانه به شهرهای اسلامی تسلط خواهد یافت، به همین دلیل از روی تقیه و حفظ جان خاندان بنی هاشم هدایای مختار را رد کرد و برای اینکه نسبت به نهضت او خود را بی طرف جلوه دهد، در ملاء عام از او تبری کرد. آنچه در اینجا لازم به یادآوری است، این است که به دلایل مختلفی نمی‌توان باور کرد که امام سجاد علیه السّلام درباره‌ی مختار فرموده باشد: «یَکذِبُ عَلَی اللهِ وَعَلَی رَسُولِهِ» به ویژه این که وقتی مختار سر عبیدالله را - بنا به - برای آن حضرت فرستاد، فرمود: «جَزَی اللهُ المُختارَ خَیرَاً» خداوند مختار را جزای خیر دهد. 📚رجال کشی، ص۱۳۷. ❕روایت سوم که آن هم از روی تقیه صادر شده : «مختار یکصد هزار درهم یا دینار خدمت امام زین العابدین علیه السّلام فرستاد آن حضرت نمی‌خواست بپذیرد و رد آن صلاح نمی‌دید. از این رو پیش خود نگه داشت پس از قتل مختار نامه‌ای به عبدالملک نوشت که مختار یکصد هزار پول برای من فرستاده بود من نمی‌خواستم بپذیرم ولی برگرداندن آن هم صلاح نبود، اکنون این پول پیش من است کسی را بفرست تا این پول را دریافت کند. «عبدالملک» در پاسخ آن به آن حضرت نوشت که من آنها را به شما بخشیدم. » 📚بحار الانوار، مجلسی، محمد باقر، ۴۵، ص۳۴۶. 👌این روایت به صراحت می‌رساند که نپذیرفتن هدایای مختار و نوشتن نامه به عبدالملک هم به خاطر تقیه بوده ؛ زیرا اگر امام علیه السّلام هدایای مختار را حرام می‌دانست و آنها را نمی‌پذیرفت برگرداندن آنها به عبدالملک چه معنی دارد؟ چگونه با مبانی مذهب شیعه وفق می‌دهد؟ گذشته از این مگر مال حرام با اجازه عبدالملک حلال میشود پس ناگزیر باید گفت چون آن حضرت می‌دانست که اگر هدایای مختار را بپذیرد، عبدالملک آن را به او گزارش می‌دهند و موجب مزاحمت و ناراحتی امام علیه السّلام و بنی هاشم می‌شود. ❕از این روایات استفاده می‌شود که مختار به طور مکرر برای امام هدایایی فرستاده و هر زمان محذوری در کار نبود، امام هدایای او را م.ی‌پذیرفت ولی اگر محذوری در کار بود، از پذیرفتن هدایای امتناع می‌ورزید ظاهراً خود مختار هم به این مسأله توجه داشت. 🔸 👇