💢اضلاع مأموریت تمدنی حوزه‌های علمیه💢 صحفه 1 از 2 🔹3 اردیبهشت امسال در نشستی که به همت «گروه حوزه و روحانیت» (وابسته به مرکز مطالعات راهبردی حوزه) و پیگیری مجدانه و مخلصانه برادر عزیزم آقای عبدالحسین مشکانی برگزار گردید، تلاش کردم مأموریت‌های حوزه علمیه در قِبال انقلاب اسلامی را صورت‌بندی و منظم کنم که خلاصه‌‌ی آن تقدیم می‌شود:👇 🔹با توجه به افق حرکت انقلاب اسلامی و پیدایش عصر جدیدِ تمدنی اسلام، ضروری است که #مأموریت_حوزه_های_عملیه، متناسب با سطح و گستره مأموریت انقلاب اسلامی بازخوانی گردد. از این‌رو بازخوانی مأموریت حوزه‌های علمیه، از بستر فهم #اضلاعِ رقابت جدی انقلاب اسلامی و جریان استکبار جهانی، در مقیاس تمدنی عبور می کند. 🔹اضلاع تهاجم تمدن غرب🔹 اضلاع نزاع تمدنی انقلاب اسلامی با تمدن مدرن را می توان در #سه_ضلع زیر ترسیم نمود: ➖ ضلع اول؛ هجمه تمدن مدرن به #عموم_مردم و مدیریت حساسیت‌ها و تغییر ذائقه عمومی ملت، از طریق برانگیختن قوای حسی و تخیلی بشر به تعلق بیشتر به لذات و آثار مادی است. در این ضلع، اصلی‌ترین ابزار اقامه اخلاق رذیله توسط تمدن مدرن، دو مقوله بسیار مهم #تکنولوژی و #هنر است که اولی قوای حسی و دومی قوه تخیل انسان‌ها را تسخیر می‌کند و از این طریق، مکانیزم ایجاد و ارضاء نیاز جامعه را مدیریت می‌کنند. ➖ضلع دوم؛ هجمه تمدن مدرن به #نهاد_علم_و_عقلانیت، از طریق سیطره مبانی و روش تحقق سکولار در عرصه پژوهش و اندیشه‌ورزی و اختلال در بنیان‌های نظری فرهیختگان و نخبگان کشور است. ➖ ضلع سوم: هجمه تمدن مدرن به #نهاد_سیاست_و_تدبیر_جامعه است. این مهم نیز از طریق 1ـ فراهم آوردن بسترهای دنیاگرایی و فساد اخلاقی ایشان و همچنین 2ـ اختلال در دستگاه محاسبه و هزینه و فایده آنها، با خنثی معرفی کردن مدل‌های تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی، در کنار جهانی و خیرخواهانه وانمود کردن سیاست‌ها و راهکارهای سازمان‌های بین المللی صورت می‌پذیرد. 🔹اضلاع مأموریت تمدنی حوزه‌های علمیه 🔹 ➖ ضلع اول در ضلع اول، حوزه علمیه باید از حساسیت‌های ارزشی و ذائقه‌های معنوی عموم مردم در این جنگ فرهنگی ـ تمدنی محافظت کند. این محافظت و مقاوم‌سازی هم محقق نخواهد شد، مگر از طریق #سازماندهی عموم مردم در #فناوری‌های_اجتماعیِ اسلامی ـ انقلابی. توضیح اینکه اکنون، محافظت از ذائقه عمومی مردم صرفاً با منبر و توصیه‌های اخلاقی امکان‌پذیر نیست، چرا در حال حاضر جریان رقیب با دو ابزار هنر و تکنولوژی و برانگیختن افراد به مشارکت و تعامل در پلت‌فرم‌های رفتاری خود، اخلاق رذیله و حساسیت‌های ضد فطری مدنظر خود را اقامه و نهادینه می کند. ایستادگی در برابر چنین هجمه‌ی فرهنگی پیچیده‌ای جز از طریق احیاء و نهادینه‌سازی فناوری‌های اجتماعیِ اسلام و انقلاب اسلامی میسور نیست. مطالعه گذشته 40 ساله انقلاب اسلامی نیز گواه این مطلب است که بخش وسیعی از ماندگاری و عمق‌یابی ارزش‌های الهی در جامعه انقلابی ایران، مرهون حضور و مشارکت مردم در فناوری‌های اجتماعی به مانند «هیآت مذهبی»، «ساز و کارهای روزانه مسجدی»، «راهیان نور»، «اهتمام به حج بیت‌الله الحرام و زیارت مشاهد مشرفه»، ««حضور در مراسمات مذهبی مانند اعتکاف و احیاء شب‌های قدر»، «راه‌پیمایی‌های 22 بهمن، روز قدس و ...»، «مشارکت در خیرّات و مبرّات» و ده‌ها فناوری اجتماعی دیگر است. #مشارکت و #توسعه_اختیارات و #آزادی فراهم آمده در این فناوری‌های اجتماعی، مهمترین عامل احیاء و ماندگاری ذائقه معنوی و ارزشی عموم مردم، مبتنی بر عنصر #اقناع می‌باشد. در این مرحله لازم است که #هنر_انقلابی و #تکنولوژی‌های_بومی کاملاً در خدمت چنین راهبردی قرار گیرند تا #مکانیزم_ایجاد_و_ارضای_نیاز تا حدی در کنترل فرهنگ اسلامی انقلابی قرار گیرد. ➖ضلع دوم در ضلع دوم، حوزه علمیه باید از نهادینه شدن تئوری‌های عقیم و پوسیده مادی در مراکز آموزشی و تحقیقاتی کشور جلوگیری کند و با «پرورش روحیه خودباوری، خلاقیت و نقادی اصولی»، و «آموزش عمیق و کاربردی مبانی دینی»، زمینه مواجهه علمی اندیشمندان با تئوری‌های جریان رقیب را فراهم آورد. نکته حائز اهمیت در این ضلع از مسئولیت حوزه علمیه این است که حوزه علمیه، نباید خود را فقط موظف به تولید مبانی و بنیان‌های فکری بداند و خود را از #نحوه‌ی_جریان این مبانی و ارزش‌های دینی، در عرصه‌ی #دانش‌های_کاربردی (معادلات کاربردی) و همچنین عرصه‌ی #مدل‌های_اجرایی (الگوهای سیاستگذاری و برنامه‌ریزی) منعزل بداند. بلکه می‌بایست حوزه علمیه، خود را متعهد به هدایت و نظارت نحوه‌ی جریان ارزش‌ها در دانش‌ها و مدل‌ها بداند و بر درستی این فرآیند، تحفظ نماید و در ضمن یک الگوی جامع تولید علم و اصل قرار دادن #تفاهم_نخبگانی، نسبتِ علوم حوزوی، دانشگاهی و کارشناسی اجرایی را منقح کند.

🔹برخی آثار، فقط یک اثر نیست، بلکه نمایانگر فصل جدیدی از فرهنگ و هنر است؛ نشانه یک گشایش است؛ روایتگر مقیاس جدیدی از احساسات و حساسیت‌ها است. 🔹حجم تلمیح و کنایه در این شعر، قابل توجه است. قدرت تصویرسازی‌اش، بسیار خوب است. 🔹شاعر به خوبی به جزییات مقتل علی اکبر مسلط است و شعرش مملو است از گریزهای حرفه‌ای روضه. 🔹از همه مهمتر، زاویه دیدش در روایت شهادت حضرت علی اکبر علیه السلام از منظر حضرت عباس علیه السلام، رهاسازی ظرفیتی تمام نشدنی در روایت مصیبت عاشوراست؛ مانند آنچه که در سالهای اخیر در خواندن روضه اصحاب تجربه کرده‌ایم که به یکباره صدها پرده جدید و صحنه تازه در روضه‌های اباعبدالله علیه السلام خلق گردید. 🔹اینکه شاعرها و روضه خوان‌ها و نوحه‌سراها، روضه های متقابل قاسم بن الحسن و علی اکبر یا عبدالله بن الحسن و علی اصغر و غیره را بخوانند، شاید بتواند قدمی باشد، در فهم روابط مؤمنانه و ملکوتی یاران و اصحاب سیدالشهداء علیه السلام و زمینه‌ای برای جامعه‌پردازی دینی. پدرت، آیۀ نور است، ولی میشکند عمه‌ات، کوه غرور است، ولی میشکند پای هر زخم تو هر لحظه، دل مادر من گرچه از معرکه دور است، ولی میشکند هیچکس از دل طوفانی عباس نگفت دل عباس صبور است، ولی میشکند 🔹واضح است این شعر، اولین اثر در این خصوص نیست و بارها و بارها در سالهای گذشته، روضه‌های و دل‌گفته های حضرت رباب و حضرت زینب سلام الله علیهما و سایر اصحاب با یکدیگر را شنیده و گریسته‌ایم. اما پختگی این ارائه، شاید نشانه خوبی باشد، برای توسعه و بالندگی این زاویه دید در فهم مصیبت سیدالشهداء علیه السلام. #هنر_انقلابی #اعظم_حسینی

💢نماهنگ روضه خانگی💢 🔹وقتی شعر به عنوان پیشران بالندگی زبان و ادبیات، می آید و با ریتم‌گذاری و سبک‌سازی، در مراسمات روضه و نوحه مصرف می شود، یعنی زنجیره‌ی فعالیتهای فرهنگی به درستی به هم گره خورده و چرخه‌ی محصولات فرهنگی به راه افتاده است. 🔹اینکه بر روی یک شعر فاخر، نماهنگ ساخته می شود، نشان از چهت‌گیری و موقف درست جبهه فرهنگی و هنری انقلاب اسلامی است. 🔹بی تردید #فناوریهای‌_اجتماعی پیرامون فرهنگ عاشورا، امروز سرحال‌ترین و قبراق‌ترین فناوریهای اجتماعی کشور است... #تمدن_نوین_اسلامی #هنر_انقلابی #عقلانیت_انقلابی #فرهنگ_عاشورا #کُوتاهِه‌های_مُحرَّمی https://eitaa.com/alimohammadi1389/454

💢آوینی و چالش تقدسِ هنرمندان صرفاً هنری!💢 🔹یکی از مهمترین محورهای جهاد تبیین شهید آوینی را می‌توان مواجهه‌ی با شعار «هنر برای هنر» دانست. 🔹شعاری که شهید آوینی یکی از پرحجم‌ترین هجمه‌های خود را متوجه آن کرده است تا از #تقدس طیفی از هنرمندان که حاضرند سرباز تبلیغاتچی سیستم سرمایه‌داری و استکباری بشوند، ولی هرگاه از آنها تقاضای جانبداری از حقیقت می‌شود، در پشت شعار به ظاهر شیکِ «هنر برای هنر» سنگر می‌گیرند و از تعهد انسانی و مسئولیت اجتماعی خود شانه خالی می‌کنند، جلوگیری کند. 🔹موضوعی که شهید آوینی در شماره اول دور اول سوره بدان پرداخته است:👇 ➖ «هنر برای هنر» عنوانِ توصیفی تلاشی است که سعی دارد هنر را بی‌نیاز از دین و حکمت و تعهّد، در خود هنر معنا کند، اما مگر این کار ممکن است؟ آیا هنرمندان به خود اجازه نمی‌دهند که در همه‌ی مسائل عالم وجود اظهار نظر کنند؟ آیا اعتقادات هنرمندان نسبت به آفرینش جهان، انسان، اخلاق، اجتماع و یا سیاست در آثارشان ظهور نمی‌یابد؟ شاید در بعضی از انواع موسیقی و یا معدودی از سبکهای نقاشی مدرن که توانسته‌اند به آبستراکسیون خالص و یا فرمالیسم محض دست پیدا کنند، معنای هنر برای هنر تا حدی محقق شده باشد، اما از این استنثنائات گذشته، در کدام یک از هنرها امکان وفاداری به این شعار ـ هنر برای هنر ـ موجود است؟ آن هم در عصری که هنر به تمامی در خدمت تبلیغات تجارتی و یا سیاسی است. ➖ هنرمندان با رغبت فراوان حاضرند در خدمت تبلیغات صابون و پودر لباس‌شویی و .... و آفیشهای فیلمهای سینمایی کار کنند، اما چون سخن از صدور انقلاب و یا پشتیبانی از رزم‌آوران میدان مبارزه با استکبار جهانی به میان می‌آید روی ترش می‌کنند که؛ نه آقا، قبول سفارش، هنر را می خشکاند! این کدام هنر است که برای پروپاگاند تجارتی فوران می‌کند اما برای عشق به خدا، نه؟! آیا هنرمند با این انتخاب نوع تعهّد خویش را مشخص نکرده است؟ حال آینکه آزادی حقیقی تنها در عشق به خداست و هنر آنگاه حقیقتاً آزاد می‌شود که غایتش «وصول به حق» باشد؛ هنر برای وصول به حق: غلام همت آنم که زیر چرخ کبود ز هر چه رنگ تعلّق پذیرد آزاد است .... #هنر_انقلابی #عقلانیت_انقلابی #تمدن_نوین_اسلامی https://eitaa.com/alimohammadi1389/753