#اخلاق در آینۀ احکام #احتكار مسأله 40: 🔸 از گناهان بزرگ در اسلام احتكار است، و در روایات آمده است كه پروردگار عالم از محتكر بیزار است، و گناه آن در حدّ قتل نفس است، و معناى آن این است كه چیزى را كه امّت اسلامى به آن احتیاج دارند نگاه دارد و آن را در معرض فروش قرار ندهد، و آن اقسامى دارد: الف) نگهدارى چیزى براى این‌که بازار سیاه درست شود و آن را به قیمت گران بفروشد. و این قسم، فرد بارز احتكار است و قطعاً روایات حرمت، شامل آن مى‌‏شود. ب) نگهدارى براى این‌که مردم یا حكومت اسلامى را در مضیقه قرار دهد و یا ضرر به اقتصاد مملكت اسلامى بزند، و معلوم است كه این قسم گناهش خیلى بالاتر از گناه قسم اوّل است و گاهى محتكر مصداق مفسد فى الارض محسوب مى‌‏شود. ج) نگهداشتن چیزى كه بازار آن كساد است، گرچه مردم احتیاج به آن هم دارند، براى این‌که آن چیز رونقى پیدا كند، این قسم نیز حرام است، گرچه حرمت آن به اندازۀ قسم اوّل و دوّم نیست. د) نگهداشتن چیزى كه به اندازۀ تقاضاى مردم موجود است و عرضه نكردن آن، ضرر اقتصادى یا غیراقتصادى ندارد، این قسم حرام نیست، گرچه سزاوار است از این قسم هم پرهیز نماید. ه) نگهداشتن چیزى كه خود احتیاج به آن دارد، نظیر نگاه‏داشتن گندم براى مصرف سال خود، و این قسم نیز حرام نیست، گرچه مردم به آن احتیاج داشته باشند؛ ولى در صورت احتیاج شدید مردم، سزاوار نیست كه نگاه دارد، زیرا ایثار و فداكارى باید از جمله سجایاى مسلمان باشد. #رساله_توضیح_المسائل آیت‌الله العظمی مظاهری 🆔 @almazaheri