#سالها_در_انتظار_یار #قسمت_104 امید با سرعت خودش را رساند. اما با دیدنِ چهره احمد آقا، با تعجب و ترس چند قدم به عقب برداشت و با حیرت به زهرا نگاه کرد. دستش را کلافه روی صورتش کشید واز اتاق بیرون رفت. زهرا آهسته به پدرش نزدیک شد و دوباره با نگرانی نگاهش کرد. آرام خوابیده بود و منظم نفس می کشید. اشک در چشمانش حلقه زد. مردی که روی تختش نشسته بود، پرسید:"دخترشی؟" زهرا به طرفش برگشت و سرش را آرام تکان داد. اشک هایش روی گونه غلتان شد و یکی یکی باریدن گرفت. با گوشه چادرش، اشکهایش را پاک کرد. لبش را گزید و از اتاق بیرون رفت. پشت در ایستاد و به دیوار تکیه داد. چند تفس عمیق کشید تا کمی آرام شود و بتواند با پرستار یا پزشک پدرش صحبت کند. باید آرام بود. صبور و امیدوار. هنوزکه از چیزی مطمئن نبود. پس باید آرامش خودش را حفظ کند. دوباره نفس عمیقی کشید و از دیوار جدا شد و به سمت اطلاعات رفت. از امید خبری نبود. پس باید محکم و استوار می بود. و تنهایی مسئولیت به دوش می کشید. 🖋نویسنده (فرجام پور) ⛔️کپی و فروارد حرام❌ http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490