#سالها_در_انتظار_یار #قسمت_176 چند دقیقه طول کشید. صدای پزشک را می شنید که از احمدآقا سؤال می کرد. برگشت و به سمتشان رفت. پزشک روی صورت احمدآقا خم شده بود و با نوری که در چشمانش انداخته بود با دقت مشغولِ معاینه بود. وقتی نور را برداشت و کنار رفت، احمدآقا چشمانش را بست و روی هم فشار داد. امید پرسید:"چی شد آقای دکتر؟ خوب می شه؟" پزشک لبخندی زد و گفت:"ان شاءالله. من که خیلی امیدوارم." امید به احمد آقا نگاه کرد. هنوز چشمانش بسته بود. آهی کشید و دست او را در دستانش گرفت. احمدآقا با چشمانِ بسته گفت:"ممنونم که کنارمی مَرد." امید لبخندی زد و گفت:" کاری نکردم. کاش چشماتون خوب بشه." پزشک گفت:"خب پهلوون چشمهات رو باز کن ببینم." احمداقا آرام چشمانش را باز کرد. سرو صدای پشت در زیاد شد. گویی مهمان آمده و مشغولِ احوالپرسی بودند. احمدآقا گردنش را به سمت در کشید. احساس کرد که افراد را شبیه سایه می بیند. آرام و با تردید گفت:"اونجا دره!" بعد به سمتِ امید برگشت. چهره اش را به صورت سایه روشن دید. لبخند زد و گفت:"یه چیزهایی می بینم. امید جان خودتی؟:" با دستش به پزشک اشاره کرد"" شمایید آقای دکتر؟.:" با شنیدن صدای احمدآقا همه وارد اتاق شدند. محسن و مریم هم با جمعشان اضافه شده بودند. احمد آقا با صدای بلند گفت:"زری خانم! خودتی؟" خاله زری دستش را روی دهانش گذاشت تا جیغ نزند. دخترها هم همین طور. همه با سرعت نزدیک آمدند. صدای شادی و خنده اتاق را پر کرده بود. محسن نزدیک تر رفت و تبریک گفت. مریم کنارِ دخترها ایستاد. همه خوشحال بودند. آقای دکتر که چند دقیقه ای ساکت بود. با صدای بلندی گفت:" بله جای شکر داره. و ان شاءالله چشمهاشون آسیب جدی ندیده. ولی باید صبر کنیم تا ببینیم همکارهامون توی بیمارستان تخصصی چشم چه کار می کنند. فعلا با اجازه ما باید دوباره چشمهاشون را ببنیدیم." و به پرستار اشاره کرد. حالا همه پزشک را دوره کرده بودند و از احتمالات بعدی می پرسیدند. حتما خبرهای خوشی در راه بود. چند ضربه به در زده شدو چند مهمان جدید وارد شدند. 🖋نویسنده (فرجام پور) ⛔️کپی و فروارد حرام❌ http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490