#گندمزار_طلائی #قسمت_308 چند روز دیگه هم گذشت. بالاخره انتظارم سر آمد و قادر برگشت. دیگه دلم نمی خواست؛ از پیشم جائی بره. آنقدر که اون روزها به من سخت گذشته بود که دیگه توانی برام نمانده بود.تمام توانم را جمع کردم که جلوی دیگران گریه نکنم. چون قادر هم مرتب سفارش می کرد که صبور باشم. کاری نکنم که مادرش و دیگران هم نگران بشن. وقتی بر گشتیم خانه خودمون؛ با دیدنِ خانه وزندگیمون؛ بغضم ترکید. خیلی خودم را کنترل کردم ولی نشد. هنوز قادر مشغول پارک کردنِ ماشین بود که به گوشه آشپزخانه پناه بردم و زدم زیر گریه. 😭 آهسته اشک می ریختم تا صدام را نشنوه. بعد آرام پاشدم تا صورتم را بشویم. که دیدم؛ سر به زیر کنارِ درِ آشپزخانه ایستاده. جا خوردم. وای گریه کردنم را دیده بود.😔 صورتم را آب زدم و رفتم سمتش. با شرمندگی گفتم: _ببخشید! دستِ خودم نبود. خیلی دلم تنگ شده. بدونِ اینکه سرش را بالا بیاره گفت: _نه گندم جان؛ تو باید من را ببخشی. خیلی داری اذیت می شی. ولی من چاره ای ندارم. شغلم این طوریه. اما دلم نمی خواد این قدر اذیت بشی. ببخش من را.😔 خیلی از کاری کرده بودم پشیمون شده بودم. فهمیدم که ناراحتش کردم.چیزی که اصلا دلم نمی خواست اتفاق بیفته. منم طاقت دیدنِ ناراحتیش را نداشتم. خواست بره سمتِ در، که بازوش را گرفتم و گفتم: _قادر جان؛ من دوستت دارم. شغلت راهم قبول دارم. سختی هاش را هم به جون می خرم. تورو ناراحت نشو. آخه خیلی دلم تنگ شده. وقتی هم که ازت بی خبرم؛ دلم شور می زنه. فقط قول بده همیشه مواظب خودت باشی. من بدونم هر جا هستی سلامتی. یه لبخندی زدو گفت: _چشم خانم جان هر چی شما بفرمایی. وهر دو زدیم زیر خنده. همیشه خوب بلد بود؛ که ناراحتی ها را تبدیل به خوشی کنه 😊 ومن هر لحظه برای بودنش خدا را شکر می کردم. وجونم به جونش بند بود. https://t.me/joinchat/AAAAAE-wggMdiSE6sfRj_w http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490 اسراردرون