#گندمزار_طلائی #قسمت_309 آنقدر خوش وخوشبخت بودیم که احساس می کردم چیزی کم نداریم. گاهی قادر دیر به خانه می آمد. و می دونستم که کارش طول کشیده ولی هیچ وقت ازش درباره کارش سؤال نمی کردم. یک روز که زودتر به خانه آمد. جعبه ای در دست داشت. وآن را به من داد. به کادو دادانش عادت داشتم.جعبه را گرفتم و تشکر کردم و مثل همیشه سریع بازش کردم. یک گوشی تلفن بود. خیلی ذوق کردم😍 _وای قادر یعنی ماهم صاحب تلفن می شیم⁉️ _بله . ان شاءالله فردا از مخابرات می آیند ووصلش می کنند. آخه این محله تازه کابل کشی شده برای تلفن. _وای چه عالی. ممنونم.😊 خیلی زود تلفن وصل شدو شماره بهار و معصومه راگرفتم. گاهی باهم تلفنی صحبت می کردیم. گاهی هم به روستا؛مغازه عمو رجب زنگ می زدم. ولی قادر فقط خودش زنگ می زد.ومن شماره ای نداشتم. روزی یک یا دو مرتبه تماس می گرفت. و اگر قرار بود دیر بیاید حتما اطلاع می داد. تا اینکه یک روز زنگ زدو گفت: _امشب دیرتر می آیم. فکر کردم مثل شبهای دیگر؛تا آخر شب می آید. ولی خیلی دیر کردو من منتظر ونگران بودم. https://t.me/joinchat/AAAAAE-wggMdiSE6sfRj_w http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490 اسراردرون